ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z dnia 16 października 1997 r.

w sprawie przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych.

(Dz. U. z dnia 24 października 1997 r.)

Na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia określają warunki przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych po drogach publicznych oraz jednostki uprawnione do kontroli tego przewozu i użytych do niego pojazdów.

§ 2. W przypadkach uzasadnionych względami obronności kraju lub koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego dopuszcza się odstępstwa od przepisów niniejszego rozporządzenia w stosunku do przewozów materiałów niebezpiecznych pojazdami będącymi w dyspozycji Sił Zbrojnych na warunkach i w trybie określonych odrębnymi przepisami.

§ 3. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

  1)   Umowa ADR - Umowę europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35 poz. 189 i 190), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób;

  2)   załącznik A lub B - odpowiednio załącznik A do Umowy ADR "Przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych" lub załącznik B do Umowy ADR "Przepisy dotyczące pojazdów i przewozu" według ich stanu prawnego na dzień 1 lipca 1997 r.;

  3)   materiały niebezpieczne (towary niebezpieczne) - materiały i przedmioty, których przewóz drogowy, na podstawie przepisów załączników A i B, jest zabroniony albo dozwolony na warunkach określonych w tych załącznikach;

  4)   klasa materiałów niebezpiecznych - grupę materiałów niebezpiecznych, wydzieloną na podstawie dominującego zagrożenia;

  5)   liczba marginesowa (lm.) - numer przepisu załącznika A lub B;

  6)   sztuka przesyłki - opakowanie transportowe wraz z zawartym w nim materiałem niebezpiecznym stanowiące odrębną część lub całość ładunku; określenie to nie obejmuje materiałów niebezpiecznych przewożonych luzem w pojazdach lub kontenerach oraz materiałów niebezpiecznych przewożonych w cysternach;

  7)   materiały inaczej nie określone (i.n.o.) - materiały niebezpieczne nie wymienione z nazwy w załączniku A, których właściwości odpowiadają wymienionym w tym załączniku nazwom grupowym.

2. Użyte w postanowieniach załączników A i B określenie "właściwa władza" w odniesieniu do Rzeczpospolitej Polskiej oznacza Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej lub jednostkę przez niego upoważnioną, z zastrzeżeniem § 5.

3. Wyróżnia się następujące klasy materiałów niebezpiecznych:

a)  klasa 1 - materiały i przedmioty wybuchowe,

b)  klasa 2 - gazy,

c)  klasa 3 - materiały ciekłe zapalne,

d)  klasa 4.1 - materiały stałe zapalne,

e)  klasa 4.2 - materiały samozapalne,

f)  klasa 4.3 - materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,

g)  klasa 5.1 - materiały utleniające,

h)  klasa 5.2 - nadtlenki organiczne,

i)  klasa 6.1 - materiały trujące,

j)  klasa 6.2 - materiały zakaźne,

k)  klasa 7 - materiały promieniotwórcze,

l)  klasa 8 - materiały żrące,

m)  klasa 9 - różne materiały i przedmioty niebezpieczne.

§ 4. 1. Do przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych stosuje się postanowienia załączników A i B, z zastrzeżeniem § 6 i 8.

2. Dopuszcza się przewóz materiałów niebezpiecznych na warunkach określonych w specjalnych umowach dwustronnych lub wielostronnych, zawartych na podstawie postanowienia art. 4 ust. 3 Umowy ADR, jeżeli stroną tych umów jest Rzeczpospolita Polska.

§ 5. W zakresie szczegółowych czynności administracyjnych wskazanych w przepisach załączników A i B określenie "właściwa władza" oznacza odpowiednio:

  1)   Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki lub jednostkę przez niego upoważnioną - w sprawach warunków przewozu drogowego materiałów promieniotwórczych klasy 7;

  2)   Urząd Dozoru Technicznego - w sprawach warunków technicznych opakowań przeznaczonych do przewozu drogowego gazów klasy 2;

  3)   Główny Inspektorat Kolejowego Dozoru Technicznego - w sprawach warunków technicznych cystern przeznaczonych do przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych oraz w sprawach wydawania świadectw dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych;

  4)   jednostkę upoważnioną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - w sprawach nadzoru nad czynnościami ładunkowymi i postojem pojazdów z materiałami niebezpiecznymi;

  5)   jednostkę upoważnioną przez Ministra Gospodarki - w sprawach badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu materiałów niebezpiecznych klas 1, 2, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9;

  6)   jednostkę upoważnioną przez Ministra Gospodarki - w sprawach warunków technicznych opakowań materiałów niebezpiecznych klas 1, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 6.2, 8 i 9.

§ 6. Do ruchu krajowego nie mają zastosowania postanowienia załączników A i B w zakresie używania języków innych niż język polski, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2.

§ 7. 1. Do przewozu materiałów niebezpiecznych mogą być użyte pojazdy samochodowe - z wyjątkiem motocykli - oraz ciągnięte przez nie przyczepy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego i przyczepy może być użyty do przewozu paliwa do silników Diesla, materiałów utleniających stosowanych jako nawozy sztuczne lub materiałów trujących stosowanych jako środki ochrony roślin, jeżeli materiały te przewożone są w sztukach przesyłki, w ilościach nie przekraczających odpowiednich limitów określonych pod lm. 10 011 załącznika B.

§ 8. 1. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 221(2) załącznika B, dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w zwalniacz.

2. W przypadkach, o których mowa w przepisie lm. 10 261(2) załącznika B, dopuszcza się do dnia 31 grudnia 2001 r. używanie do przewozu materiałów niebezpiecznych w ruchu krajowym pojazdów nie wyposażonych w ogranicznik prędkości, jeżeli pojazdy te zostały zarejestrowane po raz pierwszy w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 1 lipca 1995 r.

§ 9. 1. W przypadku pojazdów, w stosunku do których na podstawie przepisów załącznika B wymagane jest "świadectwo dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych", potwierdzenia spełnienia przez pojazd odpowiednich wymagań technicznych dokonują stacje kontroli pojazdów, o których mowa w art. 66 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515).

2. Świadectwo określone w ust. 1 wystawia jednostka, o której mowa w § 5 pkt 3, w językach polskim i angielskim, zgodnie z wzorem podanym w załączniku B.

3. W przypadku gdy pojazd nie jest wyposażony w wymagane urządzenia lub jedno z nich określone w § 8, świadectwo, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać informację o braku tych urządzeń lub tego urządzenia oraz uwagę następującej treści: "Pojazd dopuszczony do przewozu materiałów niebezpiecznych wyłącznie w ruchu krajowym".

§ 10. Przewóz materiałów inaczej nie określonych (i.n.o.) nadawanych do przewozu w kraju jest dozwolony po zaklasyfikowaniu ich jako materiały dopuszczone do przewozu przez:

  1)   jednostkę wymienioną w § 5 pkt 1 - w przypadku materiałów promieniotwórczych klasy 7,

  2)   jednostkę wymienioną w § 5 pkt 5 - w przypadku materiałów niebezpiecznych pozostałych klas.

§ 11. Przewóz na obszarze miast benzyn o numerze rozpoznawczym 1203 oraz skroplonych mieszanin węglowodorów gazowych o numerze rozpoznawczym 1965 w cysternach o pojemności powyżej 7000 litrów, dokonywany w celu zaopatrzenia stacji paliw, może odbywać się tylko w okresie i po drogach wyznaczonych przez właściwego wojewodę.

§ 12. 1. Ustala się "Wykaz materiałów niebezpiecznych, których przewóz podlega zgłoszeniu do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej", w brzmieniu określonym w załączniku do rozporządzenia.

2. Przewóz materiałów niebezpiecznych wymienionych w załączniku, o którym mowa w ust. 1, należy zgłosić do właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje:

  1)   w terminie nie krótszym niż 5 dni przed rozpoczęciem przewozu, jeżeli przewóz rozpoczyna się w kraju:

a)  krajowy przewoźnik materiału niebezpiecznego,

b)  nadawca materiału niebezpiecznego, jeżeli przewóz jest wykonywany przez przewoźnika zagranicznego,

  2)   przed zezwoleniem na wjazd pojazdu z materiałem niebezpiecznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przewóz rozpoczyna się za granicą - właściwa jednostka Straży Granicznej.

4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, powinno mieć formę pisemną i zawierać następujące dane:

  1)   nazwę materiału niebezpiecznego i jego numer rozpoznawczy,

  2)   klasyfikację materiału (odpowiednio: klasa, punkt, litera, podklasa, grupa zgodności, karta),

  3)   ilość materiału i sposób jego przewozu (odpowiednio: przewóz w cysternie, luzem lub w sztukach przesyłki),

  4)   planowane miejsce i czas rozpoczęcia przewozu,

  5)   planowaną trasę przewozu,

  6)   nazwy i adresy przewoźnika, nadawcy i odbiorcy materiału.

§ 13. 1. Kontroli przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych dokonują jednostki Policji oraz jednostki wymienione w § 5 pkt 1-3 w zakresie ich kompetencji.

2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:

  1)   klasyfikację materiału niebezpiecznego,

  2)   dobór opakowania lub cysterny,

  3)   oznakowanie opakowań i sztuk przesyłki,

  4)   zakazy pakowania razem różnych materiałów,

  5)   rozmieszczenie i zabezpieczenie sztuk przesyłki na pojeździe,

  6)   zakazy ładowania razem sztuk przesyłki z różnymi materiałami,

  7)   stan techniczny opakowań i cystern użytych do przewozu,

  8)   stan techniczny pojazdu użytego do przewozu, jego oznakowanie i wyposażenie,

  9)   sposób przewozu,

  10)  uczestniczenie pojazdu z materiałem niebezpiecznym w ruchu drogowym,

  11)  kwalifikacje kierowcy,

  12)  dokumenty wymagane przy przewozie.

§ 14. Do dnia 30 czerwca 1998 r. nie jest wymagane świadectwo, o którym mowa w § 9, w stosunku do pojazdów używanych wyłącznie w ruchu krajowym, zaopatrzonych w zaświadczenie z badania technicznego dopuszczające pojazd do przewozu określonych materiałów niebezpiecznych, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia na podstawie przepisów zarządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 października 1995 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów stosowanych przy tym dokumentów (Monitor Polski Nr 63, poz. 695).

§ 15. Traci moc rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 2 grudnia 1983 r. w sprawie warunków i kontroli przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 67, poz. 301 i z 1986 r. Nr 42, poz. 206).

§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 11, który - w odniesieniu do przewozu skroplonych mieszanin węglowodorów gazowych o numerze rozpoznawczym 1965 - wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH, KTÓRYCH PRZEWÓZ PODLEGA ZGŁOSZENIU DO KOMENDANTA WOJEWÓDZKIEGO PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ

 

Klasa niebezpieczeństwa	Materiały niebezpieczne, których przewóz podlega zgłoszeniu na podstawie § 12 rozporządzenia
1	- materiały podklasy 1.1 grupy zgodności A, - pozostałe materiały podklasy 1.1 w ilości większej niż  1.000 kg1), - materiały podklasy 1.2 w ilości większej niż 3.000 kg1), - materiały podklasy 1.3 w ilości większej niż 5.000 kg1), - materiały podklasy 1.5 w ilości większej niż 5.000 kg1),   1) Łączna masa netto materiałów przewożonych na pojeździe   samochodowym i przyczepie
2	- gazy grup: T, TF, TC, TO, TFC, TOC, przewożone w  cysternach o pojemności większej niż 3.000 litrów,
3, 4.2, 4.3, 5.1, 6.1 i 8	- materiały wymienione pod literą a) różnych punktów tych  klas, przewożone w cysternach o pojemności większej niż  3.000 litrów,
5.2	- materiały przewożone w cysternach,
6.2	- materiały wymienione w punkcie 1 tej klasy,
7	- sztuki przesyłki typu B(U) z materiałami  promieniotwórczymi o łącznej aktywności większej niż  3 x 103A12) lub 3 x 103A22) albo 1.000 Tbq (20 kCi),  w zależności która z tych wartości jest najniższą; - sztuki przesyłki typu B(M); - sztuki przesyłki z materiałami rozszczepialnymi, jeżeli  suma wskaźników transportowych sztuk przesyłki  przekracza 50; - materiały przewożone w specjalnych warunkach.   2) Wartości A1 i A2 podane są pod lm. 3700 dodatku A.7 do   załącznika A.