KONWENCJA

o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych,

sporządzona w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r.

(Dz. U. z dnia 23 listopada 1998 r.)

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 25 stycznia 1988 r. została sporządzona w Strasburgu Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych w następującym brzmieniu:

KONWENCJA

o wzajemnej pomocy administracyjnej

w sprawach podatkowych

PREAMBUŁA

Państwa członkowskie Rady Europy i Państwa członkowskie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, sygnatariusze niniejszej konwencji,

uważając, że rozwój międzynarodowego przepływu osób, kapitałów, dóbr i usług, aczkolwiek korzystny sam w sobie, zwiększył możliwości unikania i uchylania się od podatków, a tym samym wymaga zwiększonej współpracy między organami podatkowymi;

witając z zadowoleniem poczynione w ostatnich latach różne dwustronne lub wielostronne wysiłki w kierunku zwalczania unikania i uchylania się od podatków w skali międzynarodowej;

uważając, że skoordynowany wysiłek podejmowany między Państwami jest konieczny w celu zacieśnienia wszelkich form pomocy administracyjnej w zakresie każdego rodzaju podatków, przy jednoczesnym zabezpieczeniu właściwej ochrony praw podatników;

uznając, że międzynarodowa współpraca może odegrać ważną rolę w ułatwianiu właściwego ustalenia zobowiązań podatkowych, przy jednoczesnym zapewnieniu pomocy podatnikowi w zabezpieczeniu jego praw;

uważając, że podstawowe zasady uprawniające każdą osobę do posiadania praw i obowiązków zgodnie z właściwą procedurą prawną powinny być uznane za mające zastosowanie do spraw podatkowych we wszystkich Państwach i że Państwa powinny troszczyć się o słuszne interesy podatników, w tym o właściwą ochronę przed dyskryminacją i podwójnym opodatkowaniem;

w przekonaniu, że Państwa powinny podejmować działania lub dostarczać informacji wyłącznie zgodnie z ich ustawodawstwem i praktyką, mając na uwadze konieczność ochrony poufności informacji i uwzględniając międzynarodowe akty w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych;

pragnąc zawrzeć konwencję o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych,

uzgodniły, co następuje:

Rozdział I

ZAKRES STOSOWANIA KONWENCJI

Artykuł 1

Zakres przedmiotowy i podmiotowy konwencji

1. Strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające.

2. Pomoc administracyjna obejmuje:

a)  wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą;

b)  pomoc w egzekucji, w tym działania zabezpieczające; i

c)  dostarczanie dokumentów.

3. Strona zapewni pomoc administracyjną bez względu na to, czy dana osoba jest obywatelem danej Strony lub drugiego Państwa, lub czy ma miejsce zamieszkania albo siedzibę w danym lub w innym Państwie.

Artykuł 2

Podatki, których dotyczy konwencja

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie:

a)  do następujących podatków:

i)   podatków od dochodu lub zysków,

ii)  podatków od zysków z przeniesienia tytułu własności mienia, nałożonych oddzielnie, niezależnie od podatku od dochodu lub zysków,

iii)  podatków od dochodu netto nałożonych w imieniu Strony; i

b)  do następujących podatków:

i)   podatków od dochodu, zysków, zysków z przeniesienia tytułu własności mienia albo od dochodu netto, nałożonych w imieniu jednostek terytorialnych lub władz lokalnych Strony,

ii)  obowiązkowych świadczeń socjalnych płatnych na rzecz systemu rządowego lub na rzecz instytucji ubezpieczeń socjalnych utworzonych na mocy prawa publicznego, i

iii)   podatków w innych dziedzinach, z wyłączeniem ceł, nałożonych w imieniu Strony, a mianowicie:

A)   podatków od spadków i darowizn,

B)   podatków od nieruchomości,

C)   podatków powszechnych od konsumpcji, takich jak podatki od wartości dodanej lub podatki od sprzedaży,

D)   podatków specjalnych od dóbr lub usług, takich jak podatki akcyzowe,

E)   podatków od użytkowania lub własności pojazdów motorowych,

F)   podatków od użytkowania lub własności mienia ruchomego innego niż pojazdy motorowe,

G)   wszelkich innych podatków;

iv)  podatków należących do kategorii, o których mowa w ppkt iii), nałożonych w imieniu jednostek terytorialnych lub władz lokalnych danej Strony.

2. Obowiązujące obecnie podatki, do których ma zastosowanie konwencja, są wymienione w załączniku A w zakresie rodzajów wymienionych w ustępie 1.

3. Strony notyfikują Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy lub Sekretarzowi Generalnemu OECD (zwanym dalej "Depozytariuszami") każdą zmianę, jaka będzie dokonana w załączniku A w wyniku modyfikacji listy, o której mowa w ustępie 2. Taka zmiana wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania przez Depozytariusza takiej notyfikacji.

4. Konwencja, po jej przyjęciu, będzie miała zastosowanie również do wszystkich podatków takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po wejściu w życie konwencji będą wprowadzone w Umawiającym się Państwie w odniesieniu do tej Strony dodatkowo lub w miejsce istniejących podatków wymienionych w załączniku A, i w takim przypadku dana Strona notyfikuje jednemu z Depozytariuszy wprowadzenie danego podatku.

Rozdział II

OGÓLNE DEFINICJE

Artykuł 3

Definicje

1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

a)  określenie "Państwo wnioskujące" i "Państwo proszone" oznaczają odpowiednio każdą Stronę ubiegającą się o pomoc administracyjną w sprawach podatkowych i Stronę, która została poproszona o udzielenie takiej pomocy;

b)  określenie "podatek" oznacza każdy podatek lub składki na ubezpieczenia socjalne, do których ma zastosowanie konwencja, zgodnie z postanowieniami artykułu 2;

c)  określenie "roszczenie podatkowe" oznacza wszelką należną, a nie zapłaconą, kwotę podatku, jak również odsetki, opłaty administracyjne i koszty związane z egzekucją;

d)  określenie "właściwy organ" oznacza osoby lub władze wymienione w załączniku B;

e)  określenie "osoby" w odniesieniu do danej Strony oznacza:

i)  osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Strony i

ii)  wszelkie osoby prawne, spółki osobowe, stowarzyszenia i inne jednostki utworzone na mocy ustawodawstwa obowiązującego w danej Stronie.

W odniesieniu do każdej Strony, która złoży w tym celu oświadczenie, użyte wyżej określenia będą rozumiane zgodnie z definicją zawartą w załączniku C.

2. Przy stosowaniu konwencji przez Stronę, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danej Strony w zakresie podatków, do których ma zastosowanie konwencja.

3. Strony notyfikują jednemu z Depozytariuszy każdą zmianę wprowadzoną w załącznikach B i C. Taka zmiana wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania takiej notyfikacji przez Depozytariusza.

Rozdział III

FORMY POMOCY

TYTUŁ I

WYMIANA INFORMACJI

Artykuł 4

Postanowienia ogólne

1. Strony będą wymieniać między sobą informacje, szczególnie te, które zgodnie z postanowieniami zawartymi w tym tytule mają związek z:

a)  wymiarem i poborem podatków, ściąganiem i egzekucją roszczeń podatkowych, i

b)  postępowaniem karnym przed organem administracyjnym lub wszczęciem postępowania karnego przed organem orzekającym.

Informacje, które nie mają związku z powyższymi celami nie mogą być wymieniane na mocy niniejszej konwencji.

2. Strona może wykorzystywać informacje uzyskane na mocy niniejszej konwencji jako materiał dowodowy przed sądem karnym tylko po uprzednim zezwoleniu przez Stronę, która informacji dostarczyła. Jednakże Strony mogą wzajemnie uzgodnić odstąpienie od warunku uprzedniego zezwolenia.

3. Każda Strona może w drodze oświadczenia przekazanego jednemu z Depozytariuszy poinformować, że, zgodnie z jej ustawodawstwem, jej organy mogą poinformować osobę mającą na jej obszarze miejsce zamieszkania lub siedzibę albo jej obywatela przed przekazaniem informacji o niej, zgodnie z postanowieniami artykułów 5 i 7.

Artykuł 5

Wymiana informacji na żądanie

1. Na żądanie Państwa wnioskującego, Państwo proszone przekaże Państwu wnioskującemu wszelkie informacje, o których mowa w artykule 4, dotyczące konkretnych osób lub transakcji.

2. Jeżeli informacje dostępne w aktach podatkowych Państwa proszonego nie są wystarczające dla spełnienia prośby o udzielenie informacji, wówczas to Państwo podejmie wszelkie właściwe kroki w celu dostarczenia Państwu wnioskującemu żądanych informacji.

Artykuł 6

Automatyczna wymiana informacji

W odniesieniu do określonych przypadków i zgodnie z procedurą uzgodnioną w drodze wzajemnego porozumienia dwie lub więcej Stron będą dokonywać automatycznej wymiany informacji, o której mowa w artykule 4.

Artykuł 7

Spontaniczna wymiana informacji

1. Strona będzie, bez uprzedniego wniosku, przesyłać drugiej Stronie posiadane przez nią informacje w następujących okolicznościach:

a)  pierwsza Strona ma podstawy do przypuszczeń, że w drugiej Stronie może mieć miejsce utrata podatków;

b)  osoba podlegająca podatkom uzyskuje zniżkę lub zwolnienie od podatku w pierwszej Stronie, co może spowodować podwyższenie jej podatku lub powstanie dla niej obowiązku podatkowego w drugiej Stronie;

c)  transakcje handlowe między osobą podlegającą podatkom w jednej Stronie a osobą podlegającą opodatkowaniu w drugiej Stronie prowadzone są poprzez jeden lub więcej krajów w taki sposób, że na obszarze jednej lub drugiej albo obu Stron może powstać uszczuplenie podatków;

d)  Strona ma podstawy do przypuszczeń, że zaniżenie podatków może powstać w wyniku fikcyjnego transferu zysków w ramach grup przedsiębiorstw;

e)  informacje przekazane pierwszej Stronie przez Stronę drugą umożliwią pierwszej Stronie zgromadzenie informacji, które mogą mieć znaczenie dla ustalenia zobowiązań podatkowych w Stronie drugiej.

2. Każda Strona będzie podejmowała takie działania i zastosuje takie procedury, jakie będą konieczne do zapewnienia, aby dostępne jej informacje, o których mowa w ustępie 1, były możliwe do przekazania Stronie drugiej.

Artykuł 8

Jednoczesne kontrole podatkowe

1. Na żądanie jednej ze Stron obie lub więcej Stron będą konsultowały się między sobą w celu ustalenia przypadków i procedur w zakresie jednoczesnej kontroli podatkowej. Każda zainteresowana Strona podejmie decyzję, czy pragnie uczestniczyć w danej jednoczesnej kontroli podatkowej.

2. W rozumieniu niniejszej konwencji jednoczesna kontrola podatkowa oznacza porozumienie między dwiema lub więcej Stronami w sprawie jednoczesnej kontroli na własnym terytorium w sprawach podatkowych, dotyczącej konkretnej osoby lub konkretnych osób, co do których posiadają wspólny interes w wymianie odnośnych informacji uzyskanych tą drogą.

Artykuł 9

Kontrola podatkowa za granicą

1. Na żądanie właściwego organu państwa wnioskującego właściwa władza Państwa proszonego może zezwolić przedstawicielom właściwej władzy Państwa wnioskującego na udział w odpowiedniej części kontroli podatkowej w Państwie proszonym.

2. Jeżeli prośba zostanie przyjęta, właściwy organ Państwa proszonego poinformuje jak najszybciej właściwy organ Państwa wnioskującego o czasie i miejscu kontroli, organie lub osobie wyznaczonej do przeprowadzenia kontroli i o warunkach wymaganych przez Państwo proszone dla przeprowadzenia kontroli. Wszelkie decyzje w zakresie prowadzenia kontroli podatkowej są podejmowane przez Państwo proszone.

3. Strona może poinformować jednego z Depozytariuszy o jej intencji przyjęcia lub nieprzyjęcia takiej prośby, o której mowa w ustępie 1. Takie oświadczenie może być złożone lub wycofane w każdym czasie.

Artykuł 10

Informacje sprzeczne

Jeżeli jedna Strona otrzyma od Strony drugiej informacje o sprawach podatkowych osoby, które okażą się sprzeczne z posiadanymi przez nią informacjami, to poinformuje ona o tym Stronę, która informacji dostarczyła.

TYTUŁ II

POMOC W EGZEKUCJI

Artykuł 11

Egzekucja roszczeń podatkowych

1. Na prośbę Państwa wnioskującego Państwo proszone podejmie, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 14 i 15, niezbędne działania w celu egzekucji roszczeń podatkowych pierwszego wspomnianego Państwa w taki sposób, jakby były one jego własnymi roszczeniami podatkowymi.

2. Postanowienia ustępu 1 mają zastosowanie tylko do roszczeń podatkowych, co do których egzekucji istnieje podstawa w Państwie wnioskującym i które, jeżeli nie uzgodniono inaczej między zainteresowanymi Stronami, nie są kwestionowane. Jeżeli jednak roszczenie wysuwane jest przeciwko osobie, która nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Państwie wnioskującym, postanowienia ustępu 1 mają zastosowanie tylko wtedy, przy braku innego uzgodnienia między Stronami, gdy takie roszczenie nie może być kwestionowane.

3. Obowiązek udzielenia pomocy przy egzekucji roszczeń podatkowych w odniesieniu do osób zmarłych lub masy spadkowej jest ograniczony do wartości mienia spadkowego lub mienia nabytego przez spadkobierców i stosownie do tego, czy roszczenie ma być zaspokojone z masy spadkowej czy przez spadkobierców.

Artykuł 12

Środki zabezpieczające

Na wniosek Państwa wnioskującego Państwo proszone podejmie w celu egzekucji kwoty podatku środki zabezpieczające, nawet gdy roszczenie jest kwestionowane lub gdy nie ma jeszcze podstawy do egzekucji.

Artykuł 13

Dokumenty towarzyszące wnioskowi

1. Do wniosku o pomoc administracyjną na podstawie postanowień zawartych w niniejszym tytule należy dołączyć:

a)  oświadczenie, że roszczenie podatkowe dotyczy podatku, do którego ma zastosowanie konwencja, a w przypadku egzekucji - oświadczenie, że roszczenie podatkowe nie jest lub nie może być kwestionowane, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 11 ustęp 2;

b)  urzędową kopię dokumentu prawnego, zezwalającego na egzekucję roszczenia w Państwie wnioskującym, i

c)  każdy inny dokument wymagany dla egzekucji lub dla podjęcia środków zabezpieczających.

2. Dokument zezwalający na egzekucję w Państwie wnioskującym powinien, w razie potrzeby, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Państwie proszonym, być zaakceptowany, uznany, uzupełniony lub zastąpiony, możliwie jak najszybciej po dniu otrzymania wniosku o pomoc, przez dokument umożliwiający egzekucję w tym drugim Państwie.

Artykuł 14

Terminy zawite

1. Sprawy dotyczące terminu, po którym roszczenie podatkowe nie może być egzekwowane, są regulowane przez prawo Państwa wnioskującego. Wniosek o udzielenie pomocy powinien zawierać dane dotyczące takiego terminu.

2. Czynności egzekucyjne dokonane przez Państwo proszone w następstwie wniosku o udzielenie pomocy, które zgodnie z prawem tego Państwa mogłyby spowodować zawieszenie lub przerwanie terminu, o którym mowa w ustępie 1, będą miały również taki sam skutek na mocy prawa Państwa wnioskującego. Państwo proszone poinformuje Państwo wnioskujące o takich czynnościach.

3. W każdym razie Państwo proszone nie jest zobowiązane do zastosowania się do prośby o udzielenie pomocy, przedłożonej po upływie 15 lat od daty pierwotnego dokumentu zezwalającego na egzekucję.

Artykuł 15

Pierwszeństwo roszczeń

Egzekucja roszczeń podatkowych, dla których została udzielona pomoc, nie będzie miała w Państwie proszonym pierwszeństwa przed priorytetem specjalnie przyznanym roszczeniom podatkowym tego państwa, nawet gdy zastosowana procedura egzekucyjna jest taka, jaka jest stosowana dla jego własnych roszczeń.

Artykuł 16

Odroczenie płatności

Państwo proszone może zezwolić na przesunięcie płatności lub na rozłożenie płatności w ratach, jeżeli jego ustawodawstwo lub praktyka administracyjna na to zezwalają w podobnych okolicznościach, lecz uprzednio poinformuje ono o tym Państwo wnioskujące.

TYTUŁ III

DOSTARCZANIE DOKUMENTÓW

Artykuł 17

Dostarczanie dokumentów

1. Na prośbę Państwa wnioskującego Państwo proszone dostarczy adresatowi dokumenty, w tym dokumenty związane z decyzjami sądowymi wywodzącymi się z Państwa wnioskującego, które dotyczą podatków objętych konwencją.

2. Państwo proszone dostarcza dokumenty:

a)  w sposób określony przez jego prawo wewnętrzne w zakresie dostarczania dokumentów o zasadniczo podobnym charakterze;

b)  w możliwie dopuszczalnym zakresie, w sposób żądany przez Państwo wnioskujące lub w sposób możliwie zbliżony do dopuszczanego przez jego własne prawo.

3. Strona może dostarczyć dokumenty w drodze bezpośredniej przesyłki pocztowej pod adresem osoby na terytorium drugiej Strony.

4. Żadne postanowienie konwencji nie będzie rozumiane jako powodujące nieważność dostarczenia dokumentów przez Stronę, dokonanego zgodnie z jej ustawodawstwem.

5. Jeżeli jakiś dokument jest dostarczony zgodnie z tym artykułem, to nie wymaga się dołączenia tłumaczenia. Jednakże gdy stwierdzi się, że adresat nie jest w stanie zrozumieć języka, w którym dokument został sporządzony, Państwo proszone zadba o jego przetłumaczenie lub sporządzenie streszczenia w jego języku lub w jednym z jego oficjalnych języków. Z drugiej strony to Państwo może poprosić Państwo wnioskujące, aby dokument był przetłumaczony lub aby było dołączone do niego streszczenie w jednym z oficjalnych języków Państwa proszonego, będącego członkiem Rady Europy bądź OECD.

Rozdział IV

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WSZELKICH FORM POMOCY

Artykuł 18

Informacje przedkładane przez Państwo wnioskujące

1. Wniosek o udzielenie pomocy wskazuje, stosownie do potrzeby, następujące dane:

a)  władzę lub agencję, która zainicjowała wniosek dokonany przez właściwy organ;

b)  nazwisko, adres i inne szczegóły pomocne w identyfikacji osoby, w odniesieniu do której wniosek został złożony;

c)  w przypadku wniosku o dostarczenie informacji - formę, w jakiej Państwo wnioskujące pragnie uzyskać informacje na swoje potrzeby;

d)  w przypadku wniosku o udzielenie pomocy w celu egzekucji lub zastosowania środków zabezpieczających - istotę roszczenia podatkowego, składniki roszczenia podatkowego i mienie, z którego roszczenie podatkowe może być zaspokojone;

e)  w przypadku żądania dostarczenia dokumentów - istotę i przedmiot dokumentu, który ma być dostarczony;

f)  stwierdzenie, czy wniosek jest zgodny z prawem i praktyką administracyjną Państwa wnioskującego i czy wniosek jest uzasadniony w świetle wymagań artykułu 19.

2. W miarę uzyskiwania innych informacji związanych z wnioskiem o udzielenie pomocy Państwo wnioskujące będzie je przekazywać Państwu proszonemu.

Artykuł 19

Możliwości oddalenia wniosku

Państwo proszone nie jest zobowiązane do uwzględnienia wniosku, jeżeli Państwo wnioskujące nie wykorzystało wszystkich środków dostępnych na jego terytorium, z wyjątkiem przypadku, gdy odwołanie się do takich środków spowodowałoby niewspółmierne do przypadku trudności.

Artykuł 20

Odpowiedź na wniosek o udzielenie pomocy

1. Jeżeli żądanie udzielenia pomocy jest przyjęte, Państwo proszone notyfikuje możliwe jak najszybciej Państwu wnioskującemu podjęte działanie i wynik udzielonej pomocy.

2. Jeżeli żądanie zostanie oddalone, Państwo proszone notyfikuje możliwie jak najszybciej Państwu wnioskującemu taką decyzję i jej przyczyny.

3. Jeżeli w związku z wnioskiem o udzielenie informacji Państwo wnioskujące określiło formę, w jakiej pragnie uzyskać informacje, a Państwo proszone jest w stanie to uczynić, Państwo to dostarczy informacji w żądanej formie.

Artykuł 21

Ochrona osób i granice obowiązku udzielania pomocy

1. Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie narusza praw i ochrony zapewnionej osobom przez prawo i praktykę administracyjną Państwa proszonego.

2. Z wyjątkiem przypadku określonego w artykule 14, postanowienia niniejszej konwencji nie mogą być rozumiane jako nakładające na Państwo proszone obowiązek:

a)  podjęcia działań sprzecznych z jego własnym ustawodawstwem lub praktyką administracyjną albo ustawodawstwem lub praktyką administracyjną Państwa wnioskującego;

b)  podjęcia działań, które uzna ono za sprzeczne z porządkiem publicznym lub z jego istotnymi interesami;

c)  dostarczenia informacji, których nie można uzyskać na mocy jego własnego ustawodawstwa lub jego praktyki administracyjnej albo na mocy ustawodawstwa Państwa wnioskującego lub jego praktyki administracyjnej;

d)  udzielenia informacji, które ujawniłyby tajemnicę gospodarczą, przemysłową, handlową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub jego zasadniczymi interesami;

e)  udzielenia pomocy administracyjnej, jeżeli uzna ono, że opodatkowanie w Państwie wnioskującym jest sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami lub postanowieniami konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub każdej innej konwencji, jaką Państwo proszone zawarło z Państwem wnioskującym;

f)  udzielenia pomocy, jeżeli stosowanie niniejszej konwencji mogłoby doprowadzić do dyskryminacji między obywatelem Państwa proszonego i obywatelami Państwa wnioskującego, którzy znajdują się w takich samych okolicznościach.

Artykuł 22

Tajność informacji

1. Każda informacja, uzyskana przez Stronę na podstawie niniejszej konwencji, będzie traktowana jako tajna w taki sam sposób, jak informacja uzyskana na mocy prawa krajowego tej Strony lub na zasadach tajności stosowanych w Państwie udzielającym informacji, jeżeli te ostatnie warunki są bardziej restryktywne.

2. Taka informacja będzie w każdym razie ujawniona tylko osobom lub organom (w tym sądom, organom administracyjnym lub kontrolnym) zajmującym się ustalaniem, poborem lub egzekucją, ściąganiem lub załatwianiem odwołań w odniesieniu do podatków tej Strony. Jedynie osoby lub wyżej wymienione organy mogą wykorzystywać informacje i wyłącznie dla takich celów. Bez względu na postanowienia ustępu 1, mogą one ujawnić je w postępowaniu sądowym lub w decyzjach orzekających w sprawach takich podatków, po uprzednim zezwoleniu właściwej władzy Strony, która dostarczyła informacje. Jednakże dwie Strony lub więcej mogą wzajemnie uzgodnić uchylenie warunku uzyskania uprzedniego zezwolenia.

3. Jeżeli Strona wniosła zastrzeżenie zgodnie z postanowieniem artykułu 30 ust. 1 pkt a), każda inna Strona, uzyskując informację od tej Strony, nie może wykorzystać jej na potrzeby podatku należącego do kategorii będącej przedmiotem zastrzeżenia. Podobnie Strona wnosząca takie zastrzeżenia nie może wykorzystać informacji uzyskanej na podstawie niniejszej konwencji na potrzeby podatku należącego do kategorii objętej zastrzeżeniem.

4. Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3, informacja uzyskana przez Stronę może być wykorzystana do innych celów w przypadku, gdy taka informacja może być wykorzystana do takich celów na podstawie ustawodawstwa Strony udzielającej informacji, a właściwy organ tej Strony zezwoli na takie wykorzystanie. Informacja dostarczona przez jedną Stronę drugiej Stronie może być przekazana przez tę ostatnią Stronie trzeciej, po uprzednim zezwoleniu właściwej władzy pierwszej Strony.

Artykuł 23

Postępowanie

1. Postępowanie w sprawie działań podejmowanych przez Państwo proszone na mocy niniejszej konwencji może być wszczęte tylko przed właściwym organem tego Państwa.

2. Postępowanie w sprawach podejmowanych na mocy niniejszej konwencji przez Państwo wnioskujące, a szczególnie takie, które w zakresie egzekucji dotyczy istnienia lub kwoty roszczenia podatkowego, lub dokumentu prawnego zezwalającego na jego egzekucję, może być wszczęte tylko przed właściwym organem tego Państwa. Jeżeli takie postępowanie jest wszczęte, Państwo wnioskujące notyfikuje Państwu proszonemu, które zawiesi postępowanie do czasu podjęcia decyzji przez właściwy organ. Jednakże Państwo proszone może na prośbę Państwa wnioskującego podjąć działania zabezpieczające w celu zapewnienia egzekucji. Państwo proszone może być poinformowane o takim postępowaniu również przez każdą zainteresowaną osobę. Po otrzymaniu takiej informacji Państwo proszone, w razie potrzeby, przekonsultuje sprawę z Państwem wnioskującym.

3. Po podjęciu decyzji w wyniku takiego postępowania Państwo proszone lub Państwo wnioskujące, w zależności od przypadku, notyfikuje drugiemu Państwu taką decyzję i jej skutki dla wniosku o udzielenie pomocy.

Rozdział V

POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE

Artykuł 24

Wprowadzenie w życie konwencji

1. Strony będą informowały się wzajemnie o wprowadzeniu w życie konwencji przez ich właściwe organy. Właściwe organy mogą w tym celu komunikować się bezpośrednio i mogą upoważnić podległe sobie organy do działania w ich imieniu. Właściwe organy dwu lub więcej Stron mogą uzgodnić między sobą sposób stosowania między nimi konwencji.

2. Jeżeli Państwo proszone uważa, że stosowanie Konwencji w konkretnym przypadku mogłoby mieć poważne, niepożądane skutki, właściwe organy Państwa proszonego i Państwa wnioskującego przeprowadzą między sobą konsultacje i będą dążyć do rozwiązania sytuacji w drodze wzajemnego porozumienia.

3. Organ koordynacyjny złożony z przedstawicieli właściwych władz obu Stron będzie śledził realizację i rozwój niniejszej konwencji pod auspicjami OECD. W tym celu organ koordynacyjny będzie zalecał podejmowanie wszelkich działań dla wspierania celów konwencji. W szczególności będzie on działał w charakterze forum dla studiowania nowych metod i procedur właściwych do zwiększenia międzynarodowej współpracy w sprawach podatkowych i w razie potrzeby będzie zalecał zmiany lub poprawki do konwencji. Państwa, które podpisały, lecz jeszcze nie ratyfikowały, nie przyjęły lub nie zatwierdziły konwencji, są uprawnione do posiadania własnej reprezentacji na zebraniach organu koordynacyjnego w charakterze obserwatorów.

4. Strona może poprosić organ koordynacyjny o przedłożenie opinii w sprawie interpretacji postanowień konwencji.

5. Jeżeli powstaną trudności lub wątpliwości między dwiema lub więcej Stronami odnośnie do realizacji lub interpretacji konwencji, właściwe władze tych Stron będą dążyły do rozstrzygnięcia sytuacji w drodze wzajemnego porozumienia. Porozumienie będzie przekazane organowi koordynacyjnemu.

6. Sekretarz Generalny OECD poinformuje Strony oraz Państwa Sygnatariuszy, które konwencji jeszcze nie ratyfikowały, nie przyjęły lub nie zatwierdziły, o opiniach dostarczonych przez organ koordynacyjny, zgodnie z postanowieniami ustępu 4, i o wzajemnych porozumieniach osiągniętych zgodnie z ustępem 5 tego artykułu.

Artykuł 25

Języki

Wnioski o udzielenie pomocy i udzielane odpowiedzi będą sporządzane w jednym z oficjalnych języków OECD i Rady Europy lub w każdym innym języku uzgodnionym dwustronnie między zainteresowanymi Umawiającymi się Państwami.

Artykuł 26

Koszty

Jeżeli zainteresowane Strony nie uzgodnią inaczej:

a)  koszty zwykłe związane z udzieleniem pomocy ponosi Państwo proszone;

b)  koszty nadzwyczajne związane z udzieleniem pomocy ponosi Państwo wnioskujące.

Rozdział VI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 27

Inne międzynarodowe umowy lub uregulowania

1. Możliwości pomocy przewidziane na podstawie niniejszej konwencji nie ograniczają ani nie będą ograniczone przez istniejące lub przyszłe międzynarodowe umowy lub inne uregulowania między zainteresowanymi Stronami lub przez inne dokumenty prawne dotyczące współpracy w sprawach podatkowych.

2. Bez względu na normy niniejszej konwencji Strony będące członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej będą stosowały w ich wzajemnych stosunkach wspólne normy obowiązujące w tej Wspólnocie.

Artykuł 28

Podpisanie i wejście w życie konwencji

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu przez Państwa członkowskie Rady Europy i Państwa członkowskie OECD. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia będą złożone u jednego z Depozytariuszy.

2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym pięć Państw wyrazi zgodę na związanie się konwencją zgodnie z postanowieniami ustępu 1.

3. W odniesieniu do każdego Państwa członkowskiego Rady Europy lub OECD, które później wyrazi zgodę na związanie się konwencją po jej wejściu w życie, konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł 29

Terytorialny zakres stosowania konwencji

1. Każde Państwo może, w momencie podpisania lub złożenia dokumentu dotyczącego ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, określić terytorium lub terytoria, do których niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie.

2. Każde Państwo może w późniejszym czasie, na mocy deklaracji przesłanej jednemu z Depozytariuszy, rozszerzyć stosowanie niniejszej konwencji na każde inne terytorium wymienione w deklaracji. W odniesieniu do takiego terytorium konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania takiej deklaracji przez Depozytariusza.

3. Każda deklaracja złożona na mocy postanowień jednego z poprzednich ustępów może być, w odniesieniu do każdego wymienionego w niej terytorium, wycofana w drodze notyfikacji przesłanej jednemu z Depozytariuszy. Wycofanie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania takiej notyfikacji przez Depozytariusza.

Artykuł 30

Zastrzeżenia

1. Każde Państwo może, w momencie podpisania lub złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo w każdym późniejszym okresie, oświadczyć, iż zastrzega sobie prawo:

a)  nieudzielania w żadnej formie pomocy w zakresie podatków innych Stron w żadnej z kategorii wymienionych w artykule 2 ustęp 1 pkt b), pod warunkiem że nie włączyło ono żadnych podatków należących do tej kategorii do podatków własnych wymienionych w załączniku A do niniejszej konwencji;

b)  nieudzielania pomocy w egzekucji jakiegokolwiek roszczenia podatkowego lub egzekucji kary administracyjnej w zakresie wszelkich podatków lub tylko podatków należących do jednej lub kilku kategorii wymienionych w artykule 2 ustęp 1;

c)  nieudzielania pomocy w odniesieniu do żadnego roszczenia podatkowego istniejącego w dniu wejścia w życie konwencji w stosunku do tego państwa lub jeżeli zostało złożone uprzednio na mocy postanowień pkt a) lub b) - w dniu wycofania takiego zastrzeżenia w odniesieniu do podatków wymienionych w danej kategorii;

d)  nieudzielania pomocy w dostarczeniu dokumentów w zakresie wszystkich podatków lub tylko w odniesieniu do podatków należących do jednej lub kilku kategorii wymienionych w artykule 2 ustęp 1;

e)  niezezwolenia na dostarczenie dokumentów drogą pocztową, przewidziane w artykule 17 ustęp 3.

2. Nie można składać innych zastrzeżeń.

3. Po wejściu w życie konwencji w odniesieniu do danej Strony, Strona ta może złożyć jedno lub więcej zastrzeżeń wymienionych w ustępie 1, których nie złożyła w trakcie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Takie zastrzeżenia wejdą w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania takiego zastrzeżenia przez jednego z Depozytariuszy.

4. Każda Strona, która złożyła zastrzeżenia na mocy ustępów 1 i 3, może je wycofać w całości lub w części w drodze notyfikacji przekazanej jednemu z Depozytariuszy. Wycofanie wejdzie w życie w dniu otrzymania takiej notyfikacji przez danego Depozytariusza.

5. Strona, która złożyła zastrzeżenie w odniesieniu do jakiegokolwiek postanowienia niniejszej konwencji, nie może żądać stosowania takiego postanowienia przez jakąkolwiek inną Stronę. Jeżeli jednak jej zastrzeżenie jest częściowe, może żądać stosowania danego postanowienia w zakresie, w jakim ona sama je przyjęła.

Artykuł 31

Wypowiedzenie

1. Każda Strona może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze notyfikacji przekazanej jednemu z Depozytariuszy.

2. Wypowiedzenie takie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

3. Każda Strona, która wypowie konwencję, pozostanie związana postanowieniami artykułu 22 tak długo, jak długo znajdują się w jej posiadaniu dokumenty lub informacje uzyskane na podstawie konwencji.

Artykuł 32

Depozytariusze i ich funkcje

1. Depozytariusz, u którego został złożony odpowiedni akt, notyfikacja lub zawiadomienie, notyfikuje państwom członkowskim Rady Europy i państwom członkowskim OECD o:

a)  każdym podpisaniu;

b)  złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;

c)  dacie wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniami artykułów 28 i 29;

d)  każdym oświadczeniu złożonym zgodnie z postanowieniami artykułu 4 ustęp 3 lub artykułu 9 ustęp 3 i o wycofaniu każdego takiego oświadczenia;

e)  każdym zastrzeżeniu złożonym zgodnie z postanowieniami artykułu 30 i wycofaniu każdego zastrzeżenia dokonanego zgodnie z postanowieniami artykułu 30 ustęp 4;

f)  każdej notyfikacji otrzymanej na podstawie postanowień artykułu 2 ustęp 3 lub 4, artykułu 3 ustęp 3, artykułu 29 lub artykułu 31 ustęp 1;

g)  każdym innym akcie, notyfikacji lub zawiadomieniu dotyczącym konwencji.

2. Depozytariusz, który otrzyma zawiadomienie lub dokona notyfikacji zgodnie z postanowieniami ustępu 1, poinformuje niezwłocznie o tym drugiego Depozytariusza.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w dwóch egzemplarzach, z których jeden będzie zdeponowany w archiwum Rady Europy, a drugi w archiwum OECD. Sekretarze Generalni Rady Europy i OECD przekażą uwierzytelnione kopie każdemu Państwu członkowskiemu Rady Europy i każdemu Państwu członkowskiemu OECD.

ZAŁĄCZNIKI *)

Załącznik A

Podatki, do których ma zastosowanie konwencja

(artykuł 2 ustęp 2 konwencji)

Załącznik B

Właściwe organy

(artykuł 3 ustęp 1 pkt d) konwencji)

Załącznik C

Definicja słowa "obywatel" w rozumieniu konwencji (artykuł 3 ustęp 1 pkt e) konwencji)

-------------

Oświadczenia i zastrzeżenia państw obejmujące treść załączników A, B i C zawiera oświadczenie rządowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 141, poz. 914).

Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- konwencja została uznana za słuszną;

- konwencja jest przyjęta, ratyfikowana oraz potwierdzona z zastrzeżeniami złożonymi na podstawie artykułu 30 ust. 1 pkt a), b) i d) powyższej konwencji i będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 19 maja 1997 r.