|
|
 |
Kodeks postępowania administracyjnego
USTAWA
z dnia 14 czerwca 1960 r.
Kodeks postępowania administracyjnego.
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
ROZDZIAŁ 1
Zakres obowiązywania
Art. 1.
1)
Kodeks postępowania
administracyjnego normuje postępowanie:
1) przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych
rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych,
2) przed innymi organami państwowymi oraz przed innymi podmiotami, gdy są one powołane z mocy prawa lub na
podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w pkt 1,
3) w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i
organami administracji rządowej oraz między organami i podmiotami, o których mowa w pkt 2,
4) w sprawach wydawania zaświadczeń.
Art. 2.
2)
Kodeks postępowania
administracyjnego normuje ponadto postępowanie w sprawie skarg i wniosków (Dział VIII) przed organami
państwowymi, organami jednostek samorządu terytorialnego oraz przed organami organizacji społecznych.
Art. 3. § 1.
3)
Przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do:
1) postępowania w sprawach karnych skarbowych,
2) spraw uregulowanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r.
Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062 oraz z 2000 r. Nr 94, poz. 1037), z wyjątkiem przepisów działów IV, V i
VIII.
§ 2. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się również do postępowania w
sprawach:
4) należących do właściwości polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych,
o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
§ 3. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się także do postępowania w sprawach
wynikających z:
1)
5)
nadrzędności i podległości
organizacyjnej w stosunkach między organami państwowymi i innymi państwowymi jednostkami organizacyjnymi,
2) podległości służbowej pracowników organów i jednostek organizacyjnych wymienionych w pkt 1,
o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
§ 4. Do postępowania w sprawach wymienionych w § 1, 2 i 3 pkt 2 stosuje się jednak przepisy działu VIII.
§ 5. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia może rozciągnąć przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego
w całości lub w części na postępowania w sprawach wymienionych w § 2.
Art. 4. Kodeks postępowania administracyjnego nie narusza szczególnych uprawnień wynikających z
immunitetu dyplomatycznego i konsularnego oraz umów i zwyczajów międzynarodowych.
Art. 5. § 1. Jeżeli przepis prawa powołuje się ogólnie na przepisy o postępowaniu administracyjnym,
rozumie się przez to przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
§ 2.
6)
Ilekroć w przepisach Kodeksu
postępowania administracyjnego jest mowa o:
1) kodeksie – rozumie się przez to Kodeks postępowania administracyjnego,
3)
7)
organach administracji
publicznej – rozumie się przez to ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w
ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy
jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2,
4)
7)
ministrach – rozumie się
przez to Prezesa i wiceprezesa Rady Ministrów pełniących funkcję ministra kierującego określonym działem
administracji rządowej, ministrów kierujących określonym działem administracji rządowej, przewodniczących
komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów, kierowników centralnych urzędów administracji rządowej
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów lub właściwego ministra, a także
kierowników innych równorzędnych urzędów państwowych załatwiających sprawy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i
4,
5) organizacjach społecznych – rozumie się przez to organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne
organizacje społeczne,
6)
8)
organach jednostek samorządu
terytorialnego – rozumie się przez to organy gminy, powiatu, województwa, związków gmin, związków powiatów,
wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę, marszałka województwa oraz kierowników służb, inspekcji i
straży działających w imieniu wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty lub marszałka województwa, a
ponadto samorządowe kolegia odwoławcze.
ROZDZIAŁ 2
Zasady ogólne
Art. 6.
9)
Organy administracji
publicznej
10)
działają na podstawie
przepisów prawa.
Art. 7.
11)
W toku postępowania
organy administracji publicznej
10)
stoją
na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do
załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Art. 8. Organy administracji publicznej
10)
obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do
organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli.
Art. 9. Organy administracji publicznej
10)
są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach
faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem
postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie
poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.
Art. 10. § 1. Organy administracji publicznej
10)
obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed
wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych
żądań.
§ 2. Organy administracji publicznej
10)
mogą odstąpić od zasady określonej w § 1 tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy
nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą
niepowetowaną szkodę materialną.
§ 3. Organ administracji publicznej
10)
obowiązany jest utrwalić w aktach sprawy, w drodze adnotacji, przyczyny odstąpienia od
zasady określonej w § 1.
Art. 11. Organy administracji publicznej
10)
powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu
sprawy, aby w ten sposób w miarę możności doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania
środków przymusu.
Art. 12. § 1. Organy administracji publicznej
10)
powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi
środkami prowadzącymi do jej załatwienia.
§ 2. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione
niezwłocznie.
Art. 13. § 1. Sprawy, w których uczestniczą strony o spornych interesach, mogą być załatwiane w
drodze ugody sporządzonej przed organem administracji publicznej
10)
(ugoda administracyjna).
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
, przed którym toczy się postępowanie w sprawie, powinien w tych przypadkach
podejmować czynności skłaniające strony do zawarcia ugody.
Art. 14. § 1. Sprawy należy załatwiać w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565, z późn. zm.), doręczanego
środkami komunikacji elektronicznej.
§ 2. Sprawy mogą być załatwiane ustnie, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawny nie stoi temu
na przeszkodzie. Treść oraz istotne motywy takiego załatwienia powinny być utrwalone w aktach w formie
protokołu lub podpisanej przez stronę adnotacji.
Art. 15. Postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne.
Art. 16. § 1.
12)
Decyzje,
od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich
decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach
przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych.
§ 2.
13)
Decyzje mogą być zaskarżane
do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych
ustawach.
ROZDZIAŁ 3
Organy wyższego stopnia i organy naczelne
Art. 17.
14)
Organami wyższego
stopnia w rozumieniu kodeksu są:
1)
15)
w stosunku do organów
jednostek samorządu terytorialnego – samorządowe kolegia odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią
inaczej,
2)
15)
w stosunku do wojewodów –
właściwi w sprawie ministrowie,
3)
15)
w stosunku do organów
administracji publicznej innych niż określone w pkt 1 i 2 – odpowiednie organy nadrzędne lub właściwi
ministrowie, a w razie ich braku – organy państwowe sprawujące nadzór nad ich działalnością,
4) w stosunku do organów organizacji społecznych – odpowiednie organy wyższego stopnia tych organizacji, a w
razie ich braku – organ państwowy sprawujący nadzór nad ich działalnością.
Art. 18.
16)
Organami
naczelnymi w rozumieniu kodeksu są:
1) w stosunku do organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem
samorządowych kolegiów odwoławczych, oraz organów państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych –
Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie,
2) w stosunku do organów państwowych innych niż określone w pkt 1 – odpowiednie organy o ogólnokrajowym
zasięgu działania,
3) w stosunku do organów organizacji społecznych – naczelne organy tych organizacji, a w razie braku takiego
organu – Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie sprawujący zwierzchni nadzór nad ich działalnością.
ROZDZIAŁ 4
Właściwość organów
Art. 19. Organy administracji publicznej
10)
przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej.
Art. 20. Właściwość rzeczową organu administracji publicznej
10)
ustala się według przepisów o zakresie jego działania.
Art. 21. § 1. Właściwość miejscową organu administracji publicznej
10)
ustala się:
1) w sprawach dotyczących nieruchomości – według miejsca jej położenia; jeżeli nieruchomość położona jest
na obszarze właściwości dwóch lub więcej organów, orzekanie należy do organu, na którego obszarze znajduje
się większa część nieruchomości,
2) w sprawach dotyczących prowadzenia zakładu pracy – według miejsca, w którym zakład pracy jest, był lub
ma być prowadzony,
3) w innych sprawach – według miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju, a w braku zamieszkania w kraju –
według miejsca pobytu strony lub jednej ze stron; jeżeli żadna ze stron nie ma w kraju zamieszkania
(siedziby) lub pobytu – według miejsca ostatniego ich zamieszkania (siedziby) lub pobytu w kraju.
§ 2. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w § 1, sprawa należy do organu
właściwego dla miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania, albo w razie braku
ustalenia takiego miejsca – do organu właściwego dla obszaru dzielnicy Śródmieście w m. st. Warszawie.
Art. 22.
17)
§ 1. Spory o
właściwość rozstrzygają:
1)
18)
między organami jednostek
samorządu terytorialnego, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 2–4 – wspólny dla nich organ wyższego
stopnia, a w razie braku takiego organu – sąd administracyjny,
2)
18)
między kierownikami służb,
inspekcji i straży administracji zespolonej tego samego powiatu, działających w imieniu własnym lub w imieniu
starosty – starosta,
3)
18)
między organami
administracji zespolonej w jednym województwie nie wymienionymi w pkt 2 – wojewoda,
4)
18)
między organami jednostek
samorządu terytorialnego w różnych województwach w sprawach należących do zadań z zakresu administracji
rządowej – minister właściwy do spraw administracji publicznej,
6)
20)
między wojewodami oraz
organami administracji zespolonej w różnych województwach – minister właściwy do spraw administracji
publicznej,
7)
20)
między wojewodą a organami
administracji niezespolonej – minister właściwy do spraw administracji publicznej po porozumieniu z organem
sprawującym nadzór nad organem pozostającym w sporze z wojewodą,
8)
20)
między organami
administracji publicznej innymi niż wymienione w pkt 1–4, 6 i 7 – wspólny dla nich organ wyższego stopnia, a
w razie braku takiego organu – minister właściwy do spraw administracji publicznej,
9)
20)
między organami
administracji publicznej, gdy jednym z nich jest minister – Prezes Rady Ministrów.
§ 2. Spory kompetencyjne między organami jednostek samorządu terytorialnego a organami administracji
rządowej rozstrzyga sąd administracyjny.
§ 3.
22)
Z wnioskiem o rozpatrzenie
sporu przez sąd administracyjny może wystąpić:
2) organ jednostki samorządu terytorialnego lub inny organ administracji publicznej, pozostające w
sporze,
3) minister właściwy do spraw administracji publicznej,
4) minister właściwy do spraw sprawiedliwości, Prokurator Generalny,
5) Rzecznik Praw Obywatelskich.
Art. 23. Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość organ administracji publicznej
10
), na którego obszarze wynikła sprawa, podejmuje
tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na interes społeczny lub słuszny interes obywateli i zawiadamia o
tym organ właściwy do rozstrzygnięcia sporu.
ROZDZIAŁ 5
Wyłączenie pracownika oraz organu
Art. 24. § 1. Pracownik organu administracji publicznej
10)
podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie:
1) w której jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może
mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki,
2) swego małżonka oraz krewnych i powinowatych do drugiego stopnia,
3) osoby związanej z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,
4) w której był świadkiem lub biegłym albo był lub jest przedstawicielem jednej ze stron, albo w której
przedstawicielem strony jest jedna z osób wymienionych w pkt 2 i 3,
5) w której brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonej decyzji,
6) z powodu której wszczęto przeciw niemu dochodzenie służbowe, postępowanie dyscyplinarne lub karne,
7) w której jedną ze stron jest osoba pozostająca wobec niego w stosunku nadrzędności służbowej.
§ 2. Powody wyłączenia pracownika od udziału w postępowaniu trwają także po ustaniu małżeństwa (§ 1 pkt 2),
przysposobienia, opieki lub kurateli (§ 1 pkt 3).
§ 3. Bezpośredni przełożony pracownika jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu
wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności nie
wymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwość co do bezstronności pracownika.
§ 4. Wyłączony pracownik powinien podejmować tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na interes
społeczny lub ważny interes stron.
Art. 25. § 1. Organ administracji publicznej
10)
podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy dotyczącej interesów majątkowych:
1) jego kierownika lub osób pozostających z tym kierownikiem w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2
i 3,
2) osoby zajmującej stanowisko kierownicze w organie bezpośrednio wyższego stopnia lub osób pozostających
z nim w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 3.
§ 2. Przepis art. 24 § 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 26. § 1. W przypadku wyłączenia pracownika (art. 24) jego bezpośredni przełożony wyznacza
innego pracownika do prowadzenia sprawy.
§ 2.
23)
W przypadku wyłączenia
organu sprawę załatwia:
1) w okolicznościach przewidzianych w art. 25 § 1 pkt 1 – organ wyższego stopnia nad organem załatwiającym
sprawę,
2) w okolicznościach przewidzianych w art. 25 § 1 pkt 2 – organ wyższego stopnia nad organem, w którym
osoba wymieniona w tym przepisie zajmuje stanowisko kierownicze.
Organ wyższego stopnia może do załatwienia sprawy wyznaczyć inny podległy sobie organ. W razie gdy osobą
wymienioną w art. 25 § 1 pkt 2 jest minister albo prezes samorządowego kolegium odwoławczego, organ właściwy
do załatwienia sprawy wyznacza Prezes Rady Ministrów.
§ 3.
24)
Jeżeli wskutek wyłączenia
pracowników organu administracji publicznej organ ten stał się niezdolny do załatwienia sprawy, stosuje się
odpowiednio § 2.
Art. 27. § 1. Członek organu kolegialnego podlega wyłączeniu w przypadkach określonych w art. 24
§ 1. O wyłączeniu tego członka w przypadkach określonych w art. 24 § 3 postanawia przewodniczący organu
kolegialnego lub organu wyższego stopnia na wniosek strony, członka organu kolegialnego albo z urzędu.
§ 1a. Członek samorządowego kolegium odwoławczego podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie
wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jeżeli brał udział w wydaniu decyzji objętej wnioskiem.
§ 2. Jeżeli wskutek wyłączenia członków organu kolegialnego organ ten stał się niezdolny do podjęcia uchwały
z braku wymaganego quorum, stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 § 2.
§ 3.
25)
Jeżeli samorządowe kolegium
odwoławcze wskutek wyłączenia jego członków nie może załatwić sprawy, minister właściwy do spraw administracji
publicznej wyznacza do załatwienia sprawy inne samorządowe kolegium odwoławcze.
Art. 27a. (skreślony).
26)
ROZDZIAŁ 6
Strona
Art. 28. Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda
czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
Art. 29.
27)
Stronami mogą być
osoby fizyczne i osoby prawne, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje
społeczne – również jednostki nie posiadające osobowości prawnej.
Art. 30. § 1. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych stron ocenia się według przepisów
prawa cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
§ 2. Osoby fizyczne nie posiadające zdolności do czynności prawnych działają przez swych ustawowych
przedstawicieli.
§ 3. Strony nie będące osobami fizycznymi działają przez swych ustawowych lub statutowych
przedstawicieli.
§ 4. W sprawach dotyczących praw zbywalnych lub dziedzicznych w razie zbycia prawa lub śmierci strony w toku
postępowania na miejsce dotychczasowej strony wstępują jej następcy prawni.
§ 5. W sprawach dotyczących spadków nie objętych jako strony działają osoby sprawujące zarząd majątkiem masy
spadkowej, a w ich braku – kurator wyznaczony przez sąd na wniosek organu administracji publicznej
10)
.
Art. 31. § 1. Organizacja społeczna może w sprawie dotyczącej innej osoby występować z żądaniem:
1) wszczęcia postępowania,
2) dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu,
jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i gdy przemawia za tym interes
społeczny.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
, uznając żądanie organizacji społecznej za uzasadnione, postanawia o wszczęciu
postępowania z urzędu lub o dopuszczeniu organizacji do udziału w postępowaniu. Na postanowienie o odmowie
wszczęcia postępowania lub dopuszczenia do udziału w postępowaniu organizacji społecznej służy zażalenie.
§ 3. Organizacja społeczna uczestniczy w postępowaniu na prawach strony.
§ 4. Organ administracji publicznej
10)
, wszczynając postępowanie w sprawie dotyczącej innej osoby, zawiadamia o tym
organizację społeczną, jeżeli uzna, że może ona być zainteresowana udziałem w tym postępowaniu ze względu na
swoje cele statutowe, i gdy przemawia za tym interes społeczny.
§ 5. Organizacja społeczna, która nie uczestniczy w postępowaniu na prawach strony, może za zgodą organu
administracji publicznej
10)
przedstawić
temu organowi swój pogląd w sprawie, wyrażony w uchwale lub oświadczeniu jej organu statutowego.
Art. 32. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego
działania.
Art. 33. § 1. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności
prawnych.
§ 2. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu.
§ 3. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca
prawny, rzecznik patentowy, a także doradca podatkowy mogą sami uwierzytelnić odpis udzielonego im
pełnomocnictwa oraz odpisy innych dokumentów wykazujących ich umocowanie. Organ administracji publicznej może w
razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony.
§ 4. W sprawach mniejszej wagi organ administracji publicznej
10)
może nie żądać pełnomocnictwa, jeśli pełnomocnikiem jest członek najbliższej
rodziny lub domownik strony, a nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu upoważnienia do występowania w
imieniu strony.
Art. 34. § 1. Organ administracji publicznej
10)
wystąpi do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela dla osoby nieobecnej lub
niezdolnej do czynności prawnych, o ile przedstawiciel nie został już wyznaczony.
§ 2. W przypadku konieczności podjęcia czynności nie cierpiącej zwłoki organ administracji publicznej
10)
wyznacza dla osoby nieobecnej
przedstawiciela uprawnionego do działania w postępowaniu do czasu wyznaczenia dla niej przedstawiciela przez
sąd.
ROZDZIAŁ 7
Załatwianie spraw
Art. 35. § 1. Organy administracji publicznej
10)
obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki.
§ 2. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione
przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo
znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych,
którymi rozporządza ten organ.
§ 3. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu
miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia
postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym – w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.
§ 4. Organy wyższego stopnia mogą określać rodzaje spraw, które załatwiane są w terminach krótszych niż
określone w § 3.
§ 5. Do terminów określonych w przepisach poprzedzających nie wlicza się terminów przewidzianych w
przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień
spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.
Art. 36. § 1. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 organ
administracji publicznej
10)
obowiązany
jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.
§ 2. Ten sam obowiązek ciąży na organie administracji publicznej
10)
również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od
organu.
Art. 37. § 1. Na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36
stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej
10)
wyższego stopnia.
§ 2. Organ wymieniony w § 1, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy
oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie
potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
Art. 38. Pracownik organu administracji publicznej
10)
, który z nieuzasadnionych przyczyn nie załatwił sprawy w terminie lub nie dopełnił
obowiązku wynikającego z art. 36 albo nie załatwił sprawy w dodatkowym terminie ustalonym w myśl art. 37 § 2,
podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej w przepisach
prawa.
ROZDZIAŁ 8
Doręczenia
Art. 39. Organ administracji publicznej
10)
doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez inne
upoważnione osoby lub organy.
Art. 391. § 1. Doręczenie następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług
drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.), jeżeli strona lub inny uczestnik postępowania:
1) wystąpiła do organu administracji publicznej o doręczenie albo
2) wyraziła zgodę na doręczenie jej pism za pomocą tych środków.
Art. 40. § 1. Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela – temu
przedstawicielowi.
§ 2. Jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi.
§ 3. W sprawie wszczętej na skutek podania złożonego przez dwie lub więcej stron pisma doręcza się wszystkim
stronom, chyba że w podaniu wskazały jedną jako upoważnioną do odbioru pism.
Art. 41. § 1. W toku postępowania strony oraz ich przedstawiciele i pełnomocnicy mają obowiązek
zawiadomić organ administracji publicznej
10)
o każdej zmianie swego adresu.
§ 2. W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1 doręczenie pisma pod dotychczasowym adresem ma skutek
prawny.
Art. 42. § 1. Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.
§ 2. Pisma mogą być doręczane również w lokalu organu administracji publicznej
10)
, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
§ 3. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w razie koniecznej potrzeby,
pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.
Art. 43. W przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi,
sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi
lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie
jest możliwe, w drzwiach mieszkania.
Art. 44. § 1. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43:
1) poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku
doręczania pisma przez pocztę,
2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) – w przypadku doręczania
pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ.
§ 2. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni,
licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce
pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w
którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję
adresata.
§ 3. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne
zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego
zawiadomienia.
§ 4. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo
pozostawia się w aktach sprawy.
Art. 45. Jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do
rąk osób uprawnionych do odbioru pism. Przepis art. 44 stosuje się odpowiednio..
Art. 46. § 1. Odbierający pismo potwierdza doręczenie mu pisma swym podpisem ze wskazaniem daty
doręczenia.
§ 2. Jeżeli odbierający pismo uchyla się od potwierdzenia doręczenia lub nie może tego uczynić, doręczający
sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo, i przyczynę braku jej podpisu.
§ 3. W przypadku doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej doręczenie jest skuteczne,
jeżeli w terminie 7 dni od dnia wystania pisma organ administracji publicznej otrzyma potwierdzenie doręczenia
pisma. W razie nieotrzymania takiego potwierdzenia organ doręcza pismo w sposób określony w przepisach
niniejszego rozdziału dla pisma w formie innej niż forma dokumentu elektronicznego.
§ 4. W celu doręczenia dokumentu w formie dokumentu elektronicznego organ administracji publicznej, z
zastrzeżeniem § 6, przesyła na adres elektroniczny adresata informację zawierającą:
1) wskazanie, że adresat może odebrać dokument w formie dokumentu elektronicznego,
2) wskazanie adresu elektronicznego, z którego adresat może pobrać dokument i pod którym powinien dokonać
potwierdzenia doręczenia dokumentu,
3) pouczenie dotyczące sposobu odbioru dokumentu, a w szczególności sposobu identyfikacji pod wskazanym
adresem elektronicznym w systemie teleinformatycznym organu administracji publicznej oraz informacji o wymogu
podpisania urzędowego poświadczenia odbioru w sposób wskazany w art. 20a ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o
informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
§ 5. Warunki techniczne i organizacyjne doręczenia dokumentu w formie dokumentu elektronicznego określają
przepisy ustawy, o której mowa w § 4 pkt 3.
§ 6. Doręczenie dokumentu w formie dokumentu elektronicznego do podmiotu publicznego w rozumieniu przepisów
ustawy, o której mowa w § 4 pkt 3, następuje przez elektroniczną skrzynkę podawczą tego podmiotu, w sposób
określony w tej ustawie.
Art. 47. § 1. Jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu przez pocztę lub inny organ albo
w inny sposób, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z
adnotacją włącza się do akt sprawy.
§ 2. W przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego
przyjęcia przez adresata.
Art. 48. § 1. Pisma skierowane do osób nie znanych z miejsca pobytu, dla których sąd nie wyznaczył
przedstawiciela, doręcza się przedstawicielowi ustanowionemu w myśl art. 34.
§ 2. Pisma kierowane do osób korzystających ze szczególnych uprawnień wynikających z immunitetu
dyplomatycznego lub konsularnego doręcza się w sposób przewidziany w przepisach szczególnych, w umowach i
zwyczajach międzynarodowych.
Art. 49. Strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji
publicznej
10)
przez obwieszczenie lub w
inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, jeżeli przepis szczególny tak
stanowi; w tych przypadkach zawiadomienie bądź doręczenie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia
publicznego ogłoszenia.
ROZDZIAŁ 9
Wezwania
Art. 50. § 1. Organ administracji publicznej
10)
może wzywać osoby do udziału w podejmowanych czynnościach i do złożenia wyjaśnień lub
zeznań osobiście, przez pełnomocnika lub na piśmie, jeżeli jest to niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy lub dla
wykonywania czynności urzędowych.
§ 2. Organ obowiązany jest dołożyć starań, aby zadośćuczynienie wezwaniu nie było uciążliwe.
§ 3. W przypadkach, w których osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej nie
dającej się pokonać przeszkody, organ może dokonać określonej czynności lub przyjąć wyjaśnienie albo
przesłuchać osobę wezwaną w miejscu jej pobytu, jeżeli pozwalają na to okoliczności, w jakich znajduje się ta
osoba.
Art. 51. § 1. Do osobistego stawienia się wezwany jest obowiązany tylko w obrębie gminy lub miasta,
w którym zamieszkuje albo przebywa.
§ 2. Obowiązek osobistego stawiennictwa dotyczy również wezwanego, zamieszkałego lub przebywającego w
sąsiedniej gminie albo mieście.
Art. 52.
33)
W toku
postępowania organ administracji publicznej
10)
zwraca się do właściwego terenowego organu administracji rządowej lub organu samorządu
terytorialnego o wezwanie osoby zamieszkałej lub przebywającej w danej gminie lub mieście do złożenia wyjaśnień
lub zeznań albo do dokonania innych czynności, związanych z toczącym się postępowaniem. Organ prowadzący
postępowanie oznaczy zarazem okoliczności będące przedmiotem wyjaśnień lub zeznań albo czynności, jakie mają być
dokonane.
Art. 53. Przepisów art. 51 i 52 nie stosuje się w przypadkach, w których charakter sprawy lub
czynności wymaga dokonania czynności przed organem administracji publicznej
10)
prowadzącym postępowanie.
Art. 54. § 1. W wezwaniu należy wskazać:
1) nazwę i adres organu wzywającego,
2) imię i nazwisko wzywanego,
3) w jakiej sprawie oraz w jakim charakterze i w jakim celu zostaje wezwany,
4) czy wezwany powinien się stawić osobiście lub przez pełnomocnika, czy też może złożyć wyjaśnienie lub
zeznanie na piśmie,
5) termin, do którego żądanie powinno być spełnione, albo dzień, godzinę i miejsce stawienia się wezwanego
lub jego pełnomocnika,
6) skutki prawne niezastosowania się do wezwania.
§ 2. Wezwanie powinno być zaopatrzone podpisem pracownika organu wzywającego, z podaniem imienia, nazwiska i
stanowiska służbowego podpisującego lub, jeżeli dokonywane jest z użyciem dokumentu elektronicznego, powinno
być opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego
certyfikatu.
Art. 55. § 1. W sprawach nie cierpiących zwłoki wezwania można dokonać również telegraficznie lub
telefonicznie albo przy użyciu innych środków łączności, z podaniem danych wymienionych w art. 54.
§ 2. Wezwanie dokonane w sposób określony w § 1 powoduje skutki prawne tylko wtedy, gdy nie ma wątpliwości,
że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie.
Art. 56. § 1. Osobie, która stawiła się na wezwanie, przyznaje się koszty podróży i inne należności
według przepisów o należnościach świadków i biegłych w postępowaniu sądowym. Dotyczy to również kosztów
osobistego stawiennictwa stron, gdy postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została bez swojej
winy błędnie wezwana do stawienia się.
§ 2. Żądanie przyznania należności należy zgłosić organowi administracji publicznej
10)
, przed którym toczy się postępowanie, przed wydaniem
decyzji, pod rygorem utraty roszczenia.
ROZDZIAŁ 10
Terminy
Art. 57. § 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu
tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni
uważa się za koniec terminu.
§ 2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który nazwą
odpowiada początkowemu dniowi terminu.
§ 3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada
początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego
miesiąca.
§ 4. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się
najbliższy następny dzień powszedni.
§ 5. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
1) wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu administracji publicznej, a nadawca otrzymał
urzędowe poświadczenie odbioru,
2) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego,
3) złożone w polskim urzędzie konsularnym,
4) złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej,
5) złożone przez członka załogi statku morskiego kapitanowi statku,
6) złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego.
Art. 58. § 1. W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli
uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.
§ 2. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia
terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin.
§ 3. Przywrócenie terminu do złożenia prośby przewidzianej w § 2 jest niedopuszczalne.
Art. 59. § 1. O przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ administracji publicznej
10)
. Od postanowienia o odmowie
przywrócenia terminu służy zażalenie.
§ 2. O przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do
rozpatrzenia odwołania lub zażalenia.
Art. 60. Przed rozpatrzeniem prośby o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia organ
administracji publicznej
10)
na żądanie
strony może wstrzymać wykonanie decyzji lub postanowienia.
|