|
|
Kodeks postępowania administracyjnego
DZIAŁ II
Postępowanie
ROZDZIAŁ 1
Wszczęcie postępowania
Art. 61. § 1. Postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
może ze względu na szczególnie ważny interes strony wszcząć z urzędu postępowanie
także w sprawie, w której przepis prawa wymaga wniosku strony. Organ obowiązany jest uzyskać na to zgodę strony
w toku postępowania, a w razie nieuzyskania zgody – postępowanie umorzyć.
§ 3. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji
publicznej
10)
.
§ 3a. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony wniesione drogą elektroniczną jest dzień wprowadzenia
żądania do systemu teleinformatycznego organu administracji publicznej.
§ 4. O wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby
będące stronami w sprawie.
Art. 62. W sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz
z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej
10)
, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie
dotyczące więcej niż jednej strony.
Art. 63. § 1. Podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie,
telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji
elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie
ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
§ 2. Podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz
czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych.
§ 3. Podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego, a protokół
ponadto przez pracownika, który go sporządził. Gdy podanie wnosi osoba, która nie może lub nie umie złożyć
podpisu, podanie lub protokół podpisuje za nią inna osoba przez nią upoważniona, czyniąc o tym wzmiankę obok
podpisu.
§ 3a. Podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno:
1) być uwierzytelnione przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo ust. 2 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz
2) zawierać dane w ustalonym formacie, zawartym we wzorze podania określonym w odrębnych przepisach,
jeżeli te przepisy nakazują wnoszenie podań według określonego wzoru.
§ 4. Organ administracji publicznej jest obowiązany potwierdzić wniesienie podania, jeżeli wnoszący tego
zażąda. W przypadku wniesienia podania w formie dokumentu elektronicznego organ jest obowiązany potwierdzić
wniesienie podania przez doręczenie urzędowego poświadczenia odbioru na wskazany przez wnoszącego adres
elektroniczny.
Art. 64. § 1. Jeżeli w podaniu nie wskazano adresu wnoszącego i nie ma możności ustalenia tego
adresu na podstawie posiadanych danych, podanie pozostawia się bez rozpoznania.
§ 2. Jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego
do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie
podania bez rozpoznania.
Art. 65. § 1. Jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy
w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego. Przekazanie sprawy do organu właściwego następuje w
drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
§ 2. Podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem przepisanego terminu uważa się za wniesione z
zachowaniem terminu.
Art. 66. § 1. Jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, organ
administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, uczyni przedmiotem rozpoznania sprawy należące do jego
właściwości. Równocześnie zawiadomi wnoszącego podanie, że w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie do
właściwego organu, i poinformuje go o treści § 2. Zawiadomienie następuje w drodze postanowienia, na które
służy zażalenie.
§ 2. Odrębne podanie złożone zgodnie z zawiadomieniem, o którym mowa w § 1, w terminie czternastu dni od
daty doręczenia postanowienia uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania.
§ 3. Jeżeli podanie wniesiono do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie
danych podania, albo gdy z podania wynika, że właściwym w sprawie jest sąd powszechny, organ, do którego
podanie wniesiono, zwraca je wnoszącemu. Zwrot podania następuje w drodze postanowienia, na które służy
zażalenie.
§ 4. Organ nie może jednak zwrócić podania z tej przyczyny, że właściwym w sprawie jest sąd powszechny,
jeżeli w tej sprawie sąd uznał się już za niewłaściwy.
ROZDZIAŁ 2
Protokoły i adnotacje
Art. 67. § 1. Organ administracji publicznej
10)
sporządza zwięzły protokół z każdej czynności postępowania, mającej istotne znaczenie
dla rozstrzygnięcia sprawy, chyba że czynność została w inny sposób utrwalona na piśmie.
§ 2. W szczególności sporządza się protokół:
1) przyjęcia wniesionego ustnie podania,
2) przesłuchania strony, świadka i biegłego,
3) oględzin i ekspertyz dokonywanych przy udziale przedstawiciela organu administracji publicznej
10)
,
5) ustnego ogłoszenia decyzji i postanowienia.
Art. 68. § 1. Protokół sporządza się tak, aby z niego wynikało, kto, kiedy, gdzie i jakich czynności
dokonał, kto i w jakim charakterze był przy tym obecny, co i w jaki sposób w wyniku tych czynności ustalono i
jakie uwagi zgłosiły obecne osoby.
§ 2. Protokół odczytuje się wszystkim osobom obecnym, biorącym udział w czynności urzędowej, które powinny
następnie protokół podpisać. Odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
Art. 69. § 1. Protokół przesłuchania powinien być odczytany i przedstawiony do podpisu osobie
zeznającej niezwłocznie po złożeniu zeznania.
§ 2. W protokołach przesłuchania osoby, która złożyła zeznanie w języku obcym, należy podać w przekładzie na
język polski treść złożonego zeznania oraz wskazać osobę i adres tłumacza, który dokonał przekładu; tłumacz ten
powinien podpisać protokół przesłuchania.
Art. 70. Organ administracji publicznej
10)
może zezwolić na dołączenie do protokołu zeznania na piśmie, podpisanego przez
zeznającego, oraz innych dokumentów mających znaczenie dla sprawy.
Art. 71. Skreśleń i poprawek w protokole należy tak dokonywać, aby wyrazy skreślone i poprawione były
czytelne. Skreślenia i poprawki powinny być stwierdzone w protokole przed jego podpisaniem.
Art. 72. Czynności organu administracji publicznej
10)
, z których nie sporządza się protokołu, a które mają znaczenie dla sprawy lub toku
postępowania, utrwala się w aktach w formie adnotacji podpisanej przez pracownika, który dokonał tych
czynności.
ROZDZIAŁ 3
Udostępnianie akt
Art. 73. § 1. W każdym stadium postępowania organ administracji publicznej
10)
obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy
oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów.
§ 2. Strona może żądać uwierzytelnienia sporządzonych przez siebie odpisów z akt sprawy lub wydania jej z
akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony.
§ 3. W przypadku pism w formie dokumentu elektronicznego wnoszonych do organu administracji publicznej lub
przez niego doręczanych organ może zapewnić stronie dostęp do nich w swoim systemie teleinformatycznym, po
identyfikacji strony w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Art. 74. § 1. Przepisu art. 73 nie stosuje się do akt sprawy, objętych ochroną tajemnicy państwowej,
a także do innych akt, które organ administracji publicznej
10)
wyłączy ze względu na ważny interes państwowy.
§ 2. Odmowa umożliwienia stronie przeglądania akt sprawy, sporządzania z nich notatek i odpisów,
uwierzytelnienia takich odpisów lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia, na
które służy zażalenie.
ROZDZIAŁ 4
Dowody
Art. 75. § 1.
36)
Jako dowód
należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W
szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny.
§ 2.
37)
Jeżeli przepis prawa nie
wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia właściwego organu
administracji, organ administracji publicznej
10)
odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności
za fałszywe zeznania. Przepis art. 83 § 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 76. § 1. Dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy
państwowe w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.
§ 2.
38)
Przepis § 1 stosuje się
odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzanych przez organy jednostek organizacyjnych lub podmioty, w
zakresie poruczonych im z mocy prawa lub porozumienia spraw wymienionych w art. 1 pkt 1 i 4.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie wyłączają możliwości przeprowadzenia dowodu przeciwko treści dokumentów
wymienionych w tych przepisach.
Art. 76a. § 1. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu lub podmiotu, o którym mowa w art. 76 § 1
lub 2, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ lub podmiot odpis lub wyciąg z dokumentu.
Organ administracji publicznej zażąda udzielenia odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama uzyskać ich nie może.
Gdy organ uzna za konieczne przejrzenie oryginału dokumentu, może wystąpić o jego dostarczenie.
§ 2. Zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem
została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego
adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym.
§ 3. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie
pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym ma
charakter dokumentu urzędowego. § 4. Jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, organ administracji
publicznej zażąda od strony składającej odpis dokumentu, o którym mowa w § 2, przedłożenia oryginału tego
dokumentu.
Art. 77. § 1. Organ administracji publicznej
10)
jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
§ 2. Organ może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące
przeprowadzenia dowodu.
§ 3. Organ przeprowadzający postępowanie na wezwanie organu właściwego do załatwienia sprawy (art. 52) może
z urzędu lub na wniosek strony przesłuchać również nowych świadków i biegłych na okoliczności będące
przedmiotem tego postępowania.
§ 4. Fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi z urzędu nie wymagają dowodu. Fakty znane organowi z
urzędu należy zakomunikować stronie.
Art. 78. § 1. Żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem
dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
może nie uwzględnić żądania (§ 1), które nie zostało zgłoszone w toku przeprowadzania
dowodów lub w czasie rozprawy, jeżeli żądanie to dotyczy okoliczności już stwierdzonych innymi dowodami, chyba
że mają one znaczenie dla sprawy.
Art. 79. § 1. Strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu ze
świadków, biegłych lub oględzin przynajmniej na siedem dni przed terminem.
§ 2. Strona ma prawo brać udział w przeprowadzeniu dowodu, może zadawać pytania świadkom, biegłym i stronom
oraz składać wyjaśnienia.
Art. 80. Organ administracji publicznej
10)
ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została
udowodniona.
Art. 81. Okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność
wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 10
§ 2.
Art. 82. Świadkami nie mogą być:
1) osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swych spostrzeżeń,
2) osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej i służbowej na okoliczności objęte tajemnicą, jeżeli
nie zostały w trybie określonym obowiązującymi przepisami zwolnione od obowiązku zachowania tej tajemnicy,
3) duchowni co do faktów objętych tajemnicą spowiedzi.
Art. 83. § 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony,
wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz jej powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób
pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Prawo odmowy zeznań trwa także po
ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.
§ 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub jego bliskich
wymienionych w § 1 na odpowiedzialność karną, hańbę lub bezpośrednią szkodę majątkową albo spowodować
naruszenie obowiązku zachowania prawnie chronionej tajemnicy zawodowej.
§ 3. Przed odebraniem zeznania organ administracji publicznej
10)
uprzedza świadka o prawie odmowy zeznań i odpowiedzi na pytania oraz o
odpowiedzialności za fałszywe zeznania.
Art. 84. § 1. Gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ administracji publicznej
10)
może zwrócić się do biegłego lub
biegłych o wydanie opinii.
§ 2. Biegły podlega wyłączeniu na zasadach i w trybie określonym w art. 24. Poza tym do biegłych stosuje się
przepisy dotyczące przesłuchania świadków.
Art. 85. § 1. Organ administracji publicznej
10)
może w razie potrzeby przeprowadzić oględziny.
§ 2. Jeżeli przedmiot oględzin znajduje się u osób trzecich, osoby te są obowiązane na wezwanie organu do
okazania przedmiotu oględzin.
Art. 86. Jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione
fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, organ administracji publicznej
10)
dla ich wyjaśnienia może przesłuchać stronę. Do przesłuchania stron stosuje
się przepisy dotyczące świadków, z wyłączeniem przepisów o środkach przymusu.
Art. 87. Organ kolegialny, właściwy do wydania decyzji w sprawie, może zlecić przeprowadzenie
postępowania dowodowego lub jego części jednemu ze swych członków lub pracowników, jeżeli szczególne przepisy
temu się nie sprzeciwiają.
Art. 88. § 1.
39)
Kto,
będąc obowiązany do osobistego stawienia się (art. 51), mimo prawidłowego wezwania nie stawił się bez
uzasadnionej przyczyny jako świadek lub biegły albo bezzasadnie odmówił złożenia zeznania, wydania opinii,
okazania przedmiotu oględzin albo udziału w innej czynności urzędowej, może być ukarany przez organ
przeprowadzający dowód grzywną do 50 zł, a w razie ponownego niezastosowania się do wezwania – grzywną do
200 zł. Na postanowienie o ukaraniu grzywną służy zażalenie.
§ 2. Organ, który nałożył karę grzywny, może na wniosek ukaranego, złożony w ciągu siedmiu dni od daty
otrzymania zawiadomienia o ukaraniu, uznać za usprawiedliwioną nieobecność lub odmowę zeznania, wydania opinii
albo okazania przedmiotu oględzin i zwolnić od kary grzywny. Na odmowę zwolnienia od kary służy zażalenie.
§ 3. Ukaranie grzywną nie wyklucza możności zastosowania do opornego świadka środków przymusu przewidzianych
w przepisach szczególnych.
Art. 88a.
40)
W razie
uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej obowiązkom, o których mowa w art. 88 § 1, organ
przeprowadzający dowód, zamiast wymierzyć żołnierzowi karę grzywny, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w
której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
ROZDZIAŁ 5
Rozprawa
Art. 89. § 1. Organ administracji publicznej
10)
przeprowadzi w toku postępowania rozprawę w każdym przypadku, gdy zapewni to
przyspieszenie lub uproszczenie postępowania bądź osiągnięcie celu wychowawczego albo gdy wymaga tego przepis
prawa.
§ 2. Organ powinien przeprowadzić rozprawę, gdy zachodzi potrzeba uzgodnienia interesów stron oraz gdy jest
to potrzebne dla wyjaśnienia sprawy przy udziale świadków lub biegłych albo w drodze oględzin.
Art. 90. § 1. Organ administracji publicznej
10)
podejmuje przed rozprawą czynności niezbędne do jej przeprowadzenia.
§ 2. W szczególności organ wzywa:
1) strony do złożenia przed rozprawą wyjaśnień, dokumentów i innych dowodów i do stawienia się na rozprawę
osobiście lub przez przedstawicieli albo pełnomocników,
2) świadków i biegłych do stawienia się na rozprawę.
§ 3.
41)
Ponadto organ zawiadamia
o rozprawie państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, organizacje społeczne, a także inne osoby, jeżeli
ich udział w rozprawie jest uzasadniony ze względu na jej przedmiot. W tym przypadku organ wzywa je do wzięcia
udziału w rozprawie albo do złożenia przed rozprawą oświadczenia i dowodów dla jego poparcia.
Art. 91. § 1. W wezwaniu na rozprawę określa się termin, miejsce i przedmiot rozprawy.
§ 2.
42)
Stronom, świadkom,
biegłym oraz państwowym i samorządowym jednostkom organizacyjnym, organizacjom i innym osobom, wezwanym do
udziału w rozprawie (art. 90 § 3), doręcza się wezwanie na piśmie.
§ 3. Jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że oprócz wezwanych stron, uczestniczących w postępowaniu, mogą być
jeszcze w sprawie inne strony, nie znane organowi administracji publicznej
10)
, należy ponadto o terminie, miejscu i przedmiocie rozprawy
ogłosić w drodze obwieszczeń albo w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
Art. 92. Termin rozprawy powinien być tak wyznaczony, aby doręczenie wezwań oraz ogłoszenie o
rozprawie nastąpiły przynajmniej na siedem dni przed rozprawą.
Art. 93. Rozprawą kieruje wyznaczony do przeprowadzenia rozprawy pracownik tego organu administracji
publicznej
10)
, przed którym toczy się
postępowanie. Gdy postępowanie toczy się przed organem kolegialnym, rozprawą kieruje przewodniczący albo
wyznaczony członek organu kolegialnego.
Art. 94. § 1. Nieobecność na rozprawie stron należycie wezwanych na rozprawę nie stanowi przeszkody
do jej przeprowadzenia.
§ 2. Kierujący rozprawą odroczy ją, jeżeli stwierdzi poważne nieprawidłowości w wezwaniu stron na rozprawę,
jeżeli niestawienie się strony zostało spowodowane przeszkodą trudną do przezwyciężenia, a także z innej ważnej
przyczyny.
Art. 95. § 1. Na rozprawie strony mogą składać wyjaśnienia, zgłaszać żądania, propozycje i zarzuty
oraz przedstawiać dowody na ich poparcie. Ponadto strony mogą wypowiadać się co do wyników postępowania
dowodowego.
§ 2. Kierujący rozprawą może uchylić zadawane świadkom, biegłym i stronom pytania, jeżeli nie mają one
istotnego znaczenia dla sprawy. Jednakże na żądanie strony należy zamieścić w protokole osnowę treści
uchylonego pytania.
Art. 96.
43)
Za niewłaściwe
zachowanie się w czasie rozprawy strony, świadkowie, biegli i inne osoby uczestniczące w rozprawie mogą być, po
uprzednim ostrzeżeniu, wydalone z miejsca rozprawy przez kierującego rozprawą oraz ukarane grzywną do 100 zł. Na
postanowienie o ukaraniu grzywną służy zażalenie.
ROZDZIAŁ 6
Zawieszenie postępowania
Art. 97. § 1. Organ administracji publicznej
10)
zawiesza postępowanie:
1) w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie spadkobierców zmarłej strony do udziału w
postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 30 § 5, a postępowanie nie
podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe (art. 105),
2) w razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony,
3) w razie utraty przez stronę lub przez jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności
prawnych,
4) gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego
przez inny organ lub sąd.
§ 2. Gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania, organ administracji publicznej
10)
podejmie postępowanie z urzędu
lub na żądanie strony.
Art. 98. § 1. Organ administracji publicznej
10)
może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie
postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi
społecznemu.
§ 2. Jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie
postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane.
Art. 99. Organ administracji publicznej
10)
, który z przyczyny określonej w art. 97 § 1 pkt 1–3 zawiesił postępowanie wszczęte z
urzędu, poczyni równocześnie niezbędne kroki w celu usunięcia przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania.
Tak samo postąpi organ w razie zawieszenia z tej samej przyczyny postępowania wszczętego na żądanie strony,
jeżeli interes społeczny przemawia za załatwieniem sprawy.
Art. 100. § 1. Organ administracji publicznej
10)
, który zawiesił postępowanie z przyczyny określonej w art. 97 § 1 pkt 4, wystąpi
równocześnie do właściwego organu lub sądu o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego albo wezwie stronę do
wystąpienia o to w oznaczonym terminie, chyba że strona wykaże, że już zwróciła się w tej sprawie do właściwego
organu lub sądu.
§ 2. Jeżeli zawieszenie postępowania z przyczyny określonej w art. 97 § 1 pkt 4 mogłoby spowodować
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważną szkodę dla interesu społecznego, organ
administracji publicznej
10)
załatwi
sprawę, rozstrzygając zagadnienie wstępne we własnym zakresie.
§ 3. Przepis § 2 stosuje się także wówczas, gdy strona mimo wezwania (§ 1) nie wystąpiła o rozstrzygnięcie
zagadnienia wstępnego albo gdy zawieszenie postępowania mogłoby spowodować niepowetowaną szkodę dla strony. W
tym ostatnim przypadku organ może uzależnić załatwienie sprawy od złożenia przez stronę stosownego
zabezpieczenia.
Art. 101. § 1. O postanowieniu w sprawie zawieszenia postępowania organ administracji publicznej
10)
zawiadamia strony.
§ 2. W przypadku zawieszenia postępowania na żądanie strony lub jednej ze stron (art. 98 § 1) organ pouczy
je o treści przepisu art. 98 § 2.
§ 3. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie.
Art. 102. W czasie zawieszenia postępowania organ administracji publicznej
10)
może podejmować czynności niezbędne w celu zapobieżenia
niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnym szkodom dla interesu społecznego.
Art. 103. Zawieszenie postępowania wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w kodeksie.
ROZDZIAŁ 7
Decyzje
Art. 104. § 1. Organ administracji publicznej
10)
załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią
inaczej.
§ 2. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w
danej instancji.
Art. 105. § 1. Gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ
administracji publicznej
10)
wydaje
decyzję o umorzeniu postępowania.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie
zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem
społecznym.
Art. 106. § 1. Jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ
(wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska
przez ten organ.
§ 2. Organ załatwiający sprawę, zwracając się do innego organu o zajęcie stanowiska, zawiadamia o tym
stronę.
§ 3. Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska, obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie,
jednak nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu żądania, chyba że przepis prawa
przewiduje inny termin.
§ 4. Organ obowiązany do zajęcia stanowiska może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie
wyjaśniające.
§ 5. Zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie
zażalenie.
§ 6. W przypadku niezajęcia stanowiska w terminie określonym w § 3 stosuje się odpowiednio przepisy
art. 36–38.
Art. 107. § 1. Decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania,
oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne,
pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska
służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu
elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego
kwalifikowanego certyfikatu. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego
lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa
lub skargi.
§ 2. Przepisy szczególne mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać decyzja.
§ 3. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za
udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności
i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów
prawa.
§ 4. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie strony; nie dotyczy to
jednak decyzji rozstrzygających sporne interesy stron oraz decyzji wydanych na skutek odwołania.
§ 5.
44)
Organ może odstąpić od
uzasadnienia decyzji również w przypadkach, w których z dotychczasowych przepisów ustawowych wynikała możliwość
zaniechania lub ograniczenia uzasadnienia ze względu na interes bezpieczeństwa Państwa lub porządek
publiczny.
Art. 108. § 1. Decyzji, od której służy odwołanie, może być nadany rygor natychmiastowej
wykonalności, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo dla zabezpieczenia
gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo
ważny interes strony. W tym ostatnim przypadku organ administracji publicznej
10)
może w drodze postanowienia zażądać od strony stosownego
zabezpieczenia.
§ 2. Rygor natychmiastowej wykonalności może być nadany decyzji również po jej wydaniu. W tym przypadku
organ wydaje postanowienie, na które służy stronie zażalenie.
Art. 109. § 1. Decyzję doręcza się stronom na piśmie lub za pomocą środków komunikacji
elektronicznej.
§ 2. W przypadkach wymienionych w art. 14 § 2 decyzja może być stronom ogłoszona ustnie.
Art. 110. Organ administracji publicznej
10)
, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile
kodeks nie stanowi inaczej.
Art. 111. § 1. Strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji
zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji
powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji
pouczenia w tych kwestiach.
§ 2. W przypadkach określonych w § 1 termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie
od dnia doręczenia jej odpowiedzi.
Art. 112. Błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu
powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego
pouczenia.
Art. 113. § 1. Organ administracji publicznej
10)
może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie
i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach.
§ 2. Organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony
wątpliwości co do treści decyzji.
§ 3. Na postanowienie w sprawie sprostowania i wyjaśnienia służy zażalenie.
ROZDZIAŁ 8
Ugoda
Art. 114. W sprawie, w której toczy się postępowanie przed organem administracji publicznej
10)
, strony mogą zawrzeć ugodę –
jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, przyczyni się to do uproszczenia lub przyspieszenia postępowania i nie
sprzeciwia się temu przepis prawa.
Art. 115. Ugoda może być zawarta przed organem administracji publicznej
10)
, przed którym toczy się postępowanie w pierwszej instancji lub
postępowanie odwoławcze, do czasu wydania przez organ decyzji w sprawie.
Art. 116. § 1. Organ administracji publicznej
10)
odroczy wydanie decyzji i wyznaczy stronom termin do zawarcia ugody, jeżeli złożą one
zgodne oświadczenie o zamiarze jej zawarcia.
§ 2. W przypadku zawiadomienia przez jedną ze stron o odstąpieniu od zamiaru zawarcia ugody lub
niedotrzymania przez strony terminu wyznaczonego w myśl § 1, organ administracji publicznej
10)
załatwia sprawę w drodze decyzji.
Art. 117. § 1. Ugodę sporządza się w formie pisemnej. Powinna ona zawierać: oznaczenie organu, przed
którym została zawarta, datę sporządzenia, oznaczenie stron, przedmiot i treść ugody, wzmiankę o jej odczytaniu
i przyjęciu, podpisy stron oraz podpis pracownika organu administracji publicznej
10)
, upoważnionego do sporządzenia ugody.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
utrwala fakt zawarcia ugody w aktach sprawy, w formie protokołu podpisanego przez
osobę upoważnioną do sporządzenia ugody.
Art. 118. § 1. Ugoda wymaga zatwierdzenia przez organ administracji publicznej
10)
, przed którym została zawarta.
§ 2. Jeżeli ugoda dotyczy kwestii, których rozstrzygnięcie wymaga zajęcia stanowiska przez inny organ,
stosuje się odpowiednio przepis art. 106.
§ 3. Organ administracji publicznej
10)
odmówi zatwierdzenia ugody zawartej z naruszeniem prawa, nie uwzględniającej
stanowiska organu, o którym mowa w § 2, albo naruszającej interes społeczny bądź słuszny interes stron.
Art. 119. § 1. Zatwierdzenie bądź odmowa zatwierdzenia ugody następuje w drodze postanowienia, na
które służy zażalenie; postanowienie w tej sprawie powinno być wydane w ciągu siedmiu dni od dnia zawarcia
ugody.
§ 2. W przypadku gdy ugoda zawarta została w toku postępowania odwoławczego, z dniem, w którym stało się
ostateczne postanowienie zatwierdzające ugodę, traci moc decyzja organu pierwszej instancji, o czym zamieszcza
się wzmiankę w tym postanowieniu.
§ 3. Łącznie z postanowieniem zatwierdzającym ugodę doręcza się stronom odpis ugody.
Art. 120. § 1. Ugoda staje się wykonalna z dniem, w którym postanowienie o jej zatwierdzeniu stało
się ostateczne.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
, przed którym została zawarta ugoda, potwierdza jej wykonalność na egzemplarzu
ugody.
Art. 121. Zatwierdzona ugoda wywiera takie same skutki, jak decyzja wydana w toku postępowania
administracyjnego.
Art. 122. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale do ugody i postanowienia w sprawie jej
zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące decyzji.
ROZDZIAŁ 9
Postanowienia
Art. 123. § 1. W toku postępowania organ administracji publicznej
10)
wydaje postanowienia.
§ 2. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o
istocie sprawy, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej.
Art. 124. § 1. Postanowienie powinno zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę jego
wydania, oznaczenie strony lub stron albo innych osób biorących udział w postępowaniu, powołanie podstawy
prawnej, rozstrzygnięcie, pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu
administracyjnego, oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do
jego wydania lub, jeżeli postanowienie wydane zostało w formie dokumentu elektronicznego, powinno być opatrzone
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.
§ 2. Postanowienie powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli służy na nie zażalenie lub
skarga do sądu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie.
Art. 125. § 1. Postanowienia, od których służy stronom zażalenie lub skarga do sądu
administracyjnego, doręcza się na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
§ 2. W przypadkach wymienionych w art. 14 § 2 postanowienia mogą być stronom ogłaszane ustnie.
§ 3. Postanowienie, które może być zaskarżone do sądu administracyjnego, doręcza się stronie wraz z
pouczeniem o dopuszczalności wniesienia skargi oraz uzasadnieniem faktycznym i prawnym.
Art. 126.
48)
Do postanowień
stosuje się odpowiednio przepisy art. 107 § 2–5 oraz art. 109–113, a do postanowień, od których przysługuje
zażalenie – również art. 145–152 oraz art. 156–159, z tym że zamiast decyzji, o której mowa w art. 149 § 3, 151
§ 1, 157 § 1 i 158, wydaje się postanowienie.
ROZDZIAŁ 10
Odwołania
Art. 127. § 1. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej
instancji.
§ 2. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej
10)
wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ
odwoławczy.
§ 3.
49)
Od decyzji wydanej w
pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona
niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku
tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
Art. 128. Odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z odwołania wynika, że
strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji. Przepisy szczególne mogą ustalać inne wymogi co do treści
odwołania.
Art. 129. § 1. Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który
wydał decyzję.
§ 2. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została
ogłoszona ustnie – od dnia jej ogłoszenia stronie.
§ 3. Przepisy szczególne mogą przewidywać inne terminy do wniesienia odwołania.
Art. 130. § 1. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie ulega wykonaniu.
§ 2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się w przypadkach, gdy:
1) decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności (art. 108),
2) decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy.
§ 4. Ponadto decyzja podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania, gdy jest zgodna z
żądaniem wszystkich stron.
Art. 131. O wniesieniu odwołania organ administracji publicznej
10)
, który wydał decyzję, zawiadomi strony.
Art. 132. § 1. Jeżeli odwołanie wniosły wszystkie strony, a organ administracji publicznej
10)
, który wydał decyzję, uzna, że
to odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, może wydać nową decyzję, w której uchyli lub zmieni
zaskarżoną decyzję.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się także w przypadku, gdy odwołanie wniosła jedna ze stron, a pozostałe strony
wyraziły zgodę na uchylenie lub zmianę decyzji zgodnie z żądaniem odwołania.
§ 3. Od nowej decyzji służy stronom odwołanie.
Art. 133. Organ administracji publicznej
10)
, który wydał decyzję, obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy organowi
odwoławczemu w terminie siedmiu dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie, jeżeli w tym terminie nie wydał nowej
decyzji w myśl art. 132.
Art. 134. Organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz
uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
Art. 135. Organ odwoławczy może w uzasadnionych przypadkach wstrzymać natychmiastowe wykonanie
decyzji.
Art. 136. Organ odwoławczy może przeprowadzić na żądanie strony lub z urzędu dodatkowe postępowanie w
celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który
wydał decyzję.
Art. 137. Strona może cofnąć odwołanie przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy. Organ odwoławczy
nie uwzględni jednak cofnięcia odwołania, jeżeli prowadziłoby to do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo
lub interes społeczny.
Art. 138. § 1. Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo
2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź
uchylając tę decyzję – umarza postępowanie pierwszej instancji, albo
3) umarza postępowanie odwoławcze.
§ 2. Organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia
przez organ pierwszej instancji, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania
wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę organ ten może wskazać, jakie okoliczności
należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.
Art. 139. Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że
zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny.
Art. 140. W sprawach nie uregulowanych w art. 136–139 w postępowaniu przed organami odwoławczymi mają
odpowiednie zastosowanie przepisy o postępowaniu przed organami pierwszej instancji.
ROZDZIAŁ 11
Zażalenia
Art. 141. § 1. Na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak
stanowi.
§ 2. Zażalenia wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie, a gdy
postanowienie zostało ogłoszone ustnie – od dnia jego ogłoszenia stronie.
Art. 142. Postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od
decyzji.
Art. 143. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże organ administracji
publicznej
10)
, który wydał
postanowienie, może wstrzymać jego wykonanie, gdy uzna to za uzasadnione.
Art. 144. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie
przepisy dotyczące odwołań.
ROZDZIAŁ 12
Wznowienie postępowania
Art. 145. § 1. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się
fałszywe,
2) decyzja wydana została w wyniku przestępstwa,
3)
52)
decyzja wydana została
przez pracownika lub organ administracji publicznej
10)
, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27,
4) strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu,
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania
decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję,
6) decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu,
7) zagadnienie wstępne zostało rozstrzygnięte przez właściwy organ lub sąd odmiennie od oceny przyjętej
przy wydaniu decyzji (art. 100 § 2),
8) decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone
lub zmienione.
§ 2. Z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 postępowanie może być wznowione również przed stwierdzeniem
sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu, jeżeli sfałszowanie dowodu
lub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne dla uniknięcia
niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego.
§ 3. Z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie
przed sądem lub innym organem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn określonych w
przepisach prawa.
Art. 145a.
53)
§ 1. Można
żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu
normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja.
§ 2. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w
życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Art. 146. § 1.
54)
Uchylenie decyzji z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 nie może nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia
lub ogłoszenia decyzji upłynęło dziesięć lat, zaś z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 3–8 oraz w
art. 145a, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat.
§ 2. Nie uchyla się decyzji także w przypadku, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść
wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.
Art. 147.
55)
Wznowienie
postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony. Wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145
§ 1 pkt 4 oraz w art. 145a następuje tylko na żądanie strony.
Art. 148. § 1. Podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej
10)
, który wydał w sprawie decyzję w
pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności
stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
§ 2. Termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4
biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji.
Art. 149. § 1. Wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia.
§ 2. Postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn
wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.
§ 3. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze decyzji.
Art. 150. § 1. Organem administracji publicznej
10)
właściwym w sprawach wymienionych w art. 149 jest organ, który wydał w sprawie
decyzję w ostatniej instancji.
§ 2. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność organu wymienionego w § 1, o wznowieniu
postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie wyznacza organ właściwy w sprawach
wymienionych w art. 149 § 2.
§ 3.
56)
Przepis § 2 nie dotyczy
przypadków, gdy decyzję w ostatniej instancji wydał minister, a w sprawach należących do zadań jednostek
samorządu terytorialnego – samorządowe kolegium odwoławcze.
Art. 151. § 1. Organ administracji publicznej
10)
, o którym mowa w art. 150, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149
§ 2 wydaje decyzję, w której:
1)
57)
odmawia uchylenia
decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 lub art. 145a,
albo
2)
57)
uchyla decyzję
dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 lub art. 145a, i
wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.
§ 2. W przypadku gdy w wyniku wznowienia postępowania nie można uchylić decyzji na skutek okoliczności, o
których mowa w art. 146, organ administracji publicznej
10)
ograniczy się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz
wskazania okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji.
Art. 152. § 1. Organ administracji publicznej
10)
właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony
wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku
wznowienia postępowania.
§ 2.
58)
Na postanowienie w
sprawie wstrzymania wykonania decyzji służy stronie zażalenie, chyba że postanowienie wydał minister lub
samorządowe kolegium odwoławcze.
ROZDZIAŁ 13
Uchylenie, zmiana oraz stwierdzenie nieważności decyzji
Art. 154. § 1. Decyzja ostateczna, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym
czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej
10)
, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za
tym interes społeczny lub słuszny interes strony.
§ 2. W przypadkach wymienionych w § 1 właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uchylenia lub zmiany
dotychczasowej decyzji.
§ 3.
59)
W sprawach należących do
zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego do zmiany lub uchylenia decyzji, o której mowa w § 1 oraz w
art. 155, właściwe są organy tych jednostek.
Art. 155. Decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą
strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej
10)
, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne
nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny
interes strony; przepis art. 154 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 156. § 1. Organ administracji publicznej
10)
stwierdza nieważność decyzji, która:
1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości,
2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną,
4) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie,
5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały,
6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.
§ 2. Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej
doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.
Art. 157. § 1.
60)
Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 jest organ wyższego
stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze – ten organ.
§ 2. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z
urzędu.
§ 3. Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji następuje w drodze decyzji.
Art. 158. § 1. Rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji następuje w drodze
decyzji.
§ 2. Jeżeli nie można stwierdzić nieważności decyzji na skutek okoliczności, o których mowa w art. 156 § 2,
organ administracji publicznej
10)
ograniczy się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z
powodu których nie stwierdził nieważności decyzji.
Art. 159. § 1. Organ administracji publicznej
10)
, właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzyma z urzędu lub na
żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad
wymienionych w art. 156 § 1.
§ 2. Na postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji służy stronie zażalenie.
Art. 161. § 1.
61)
Minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną, jeżeli w inny sposób nie
można usunąć stanu zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki
narodowej lub dla ważnych interesów Państwa.
§ 2.
62)
Uprawnienia określone w
§ 1 w stosunku do decyzji wydanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do
zadań z zakresu administracji rządowej przysługują również wojewodzie.
§ 3. Stronie, która poniosła szkodę na skutek uchylenia lub zmiany decyzji, służy roszczenie o odszkodowanie
za poniesioną rzeczywistą szkodę od organu, który uchylił lub zmienił tę decyzję; organ ten, w drodze decyzji,
orzeka również o odszkodowaniu.
§ 4. Roszczenie o odszkodowanie przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym stała się ostateczna
decyzja uchylająca lub zmieniająca decyzję.
Art. 162. § 1. Organ administracji publicznej
10)
, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli
decyzja:
1) stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy
leży to w interesie społecznym lub w interesie strony,
2) została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła
tego warunku.
§ 2. Organ administracji publicznej
10)
, o którym mowa w § 1, uchyli decyzję, jeżeli została ona wydana z zastrzeżeniem
dopełnienia określonych czynności, a strona nie dopełniła tych czynności w wyznaczonym terminie.
§ 3. Organ stwierdza wygaśnięcie decyzji lub uchyla decyzję na podstawie przepisów § 1 i 2 w drodze
decyzji.
Art. 163. Organ administracji publicznej
10)
może uchylić lub zmienić decyzję, na mocy której strona nabyła prawo, także w innych
przypadkach oraz na innych zasadach niż określone w niniejszym rozdziale, o ile przewidują to przepisy
szczególne.
|