OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 7 listopada 1995 r.

w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r.

(Dz. U. z dnia 25 marca 1996 r.)

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 17 ustęp 3 Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r., został złożony dnia 9 czerwca 1993 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego protokołu.

Zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 protokół wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 9 lipca 1993 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. W myśl artykułu 18 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 8 sierpnia 1975 r.

2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:

Antigua i Barbuda                           dnia 5 kwietnia 1993 r.

Argentyna                                   dnia 16 listopada 1973 r.

Australia                                   dnia 22 listopada 1972 r.

Austria                                     dnia 1 lutego 1978 r.

Bangladesz                                  dnia 9 maja 1980 r.

Barbados                                    dnia 21 czerwca 1976 r.

Belgia                                      dnia 13 czerwca 1974 r.

Benin                                       dnia 6 listopada 1973 r.

Botswana                                    dnia 27 grudnia 1984 r.

Brazylia                                    dnia 16 maja 1973 r.

Brunei Darussalam                           dnia 25 listopada 1987 r.

Chile                                       dnia 19 grudnia 1975 r.

Chorwacja                                   dnia 26 lipca 1993 r.

Cypr                                        dnia 30 listopada 1973 r.

Dania                                       dnia 18 kwietnia 1975 r.

Dominika                                    dnia 24 września 1993 r.

Egipt                                       dnia 14 stycznia 1974 r.

Ekwador                                     dnia 25 lipca 1973 r.

Etiopia                                     dnia 11 października 1994 r.

Fidżi                                       dnia 21 listopada 1973 r.

Filipiny                                    dnia 7 czerwca 1994 r.

Finlandia                                   dnia 12 stycznia 1973 r.

Francja                                     dnia 4 września 1975 r.

z oświadczeniem,

że postanowienia

protokołu będą

miały zastosowanie

do całego terytorium

Republiki Francuskiej

(terytoria europejskie,

departamenty i terytoria

zamorskie)

Grecja                                      dnia 12 lipca 1985 r.

Gwatemala                                   dnia 9 grudnia 1975 r.

Haiti                                       dnia 29 stycznia 1973 r.

Hiszpania                                   dnia 4 stycznia 1977 r.

Honduras                                    dnia 8 sierpnia 1979 r.

Holandia                                    dnia 29 maja 1987 r.

dla Królestwa w Europie,

Antyli Holenderskich i Aruby

Indie                                       dnia 14 grudnia 1978 r.

Indonezja                                   dnia 3 września 1976 r.

Irak                                        dnia 25 września 1978 r.

Irlandia                                    dnia 16 września 1980 r.

Islandia                                    dnia 18 grudnia 1974 r.

Izrael                                      dnia 1 lutego 1974 r.

Jamajka                                     dnia 6 października 1989 r.

Japonia                                     dnia 27 września 1973 r.

Jordania                                    dnia 28 lutego 1973 r.

Jugosławia                                  dnia 23 czerwca 1978 r.

b. Jugosłowiańska

Republika Macedonii                     dnia 13 października 1993 r.

Kamerun                                     dnia 30 maja 1974 r.

Kanada                                      dnia 3 sierpnia 1976 r.

Kenia                                       dnia 9 lutego 1973 r.

Kolumbia                                    dnia 9 marca 1975 r.

Kostaryka                                   dnia 14 lutego 1973 r.

Kuba                                        dnia 14 grudnia 1989 r.

Kuwejt                                      dnia 7 listopada 1973 r.

Lesotho                                     dnia 4 listopada 1974 r.

Libia                                       dnia 27 września 1978 r.

Luksemburg                                  dnia 13 października 1976 r.

Łotwa                                       dnia 16 lipca 1993 r.

Madagaskar                                  dnia 20 czerwca 1974 r.

Malawi                                      dnia 4 października 1973 r.

Malezja                                     dnia 20 kwietnia 1978 r.

Mauritius                                   dnia 12 grudnia 1994 r.

Meksyk                                      dnia 27 kwietnia 1977 r.

Monako                                      dnia 30 grudnia 1975 r.

Mongolia                                    dnia 6 maja 1991 r.

Niger                                       dnia 28 grudnia 1973 r.

Nowa Zelandia                               dnia 7 czerwca 1970 r.

z zastosowaniem do

Niue i Tokelau

Norwegia                                    dnia 12 listopada 1973 r.

Panama                                      dnia 19 października 1972 r.

Papua-Nowa Gwinea                             dnia 28 października 1980 r.

Paragwaj                                    dnia 20 czerwca 1973 r.

Peru                                        dnia 12 września 1977 r.

Portugalia                                  dnia 20 kwietnia 1979 r.

Republika Czeska                            dnia 30 grudnia 1993 r.

Republika Dominikańska                        dnia 21 września 1993 r.

Republika Federalna Niemiec                 dnia 20 lutego 1975 r.

Republika Korei                             dnia 23 stycznia 1973 r.

Republika Południowej Afryki                dnia 16 grudnia 1975 r.

Rumunia                                     dnia 14 stycznia 1974 r.

Senegal                                     dnia 25 marca 1974 r.

Seszele                                     dnia 27 lutego 1992 r.

Singapur                                    dnia 9 lipca 1975 r.

Słowacja                                    dnia 28 maja 1993 r.

Sri Lanka                                   dnia 29 czerwca 1981 r.

Stany Zjednoczone Ameryki                   dnia 1 listopada 1972 r.

St. Kitts i Nevis                           dnia 9 maja 1994 r.

Sudan                                       dnia 5 lipca 1994 r.

Surinam                                     dnia 29 marca 1990 r.

Syria                                       dnia 1 lutego 1974 r.

Szwecja                                     dnia 5 grudnia 1972 r.

Tajlandia                                   dnia 9 stycznia 1975 r.

Togo                                        dnia 10 listopada 1976 r.

Tonga                                       dnia 5 września 1973 r.

Trynidad i Tobago                           dnia 23 lipca 1979 r.

Tunezja                                     dnia 29 czerwca 1976 r.

Uganda                                      dnia 20 czerwca 1978 r.

Urugwaj                                     dnia 31 października 1975 r.

Watykan                                     dnia 7 stycznia 1976 r.

Wenezuela                                   dnia 4 grudnia 1985 r.  

Węgry                                       dnia 12 listopada 1987 r.

Włochy                                      dnia 14 kwietnia 1975 r.

Wybrzeże Kości Słoniowej                    dnia 28 lutego 1973 r.  

Wyspy Bahama                                dnia 23 listopada 1976 r.

Zair                                        dnia 15 lipca 1976 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej

Brytanii i Północnej Irlandii            dnia 20 czerwca 1978 r.

z rozszerzeniem na Wyspy

Guersney, Jersey i Wyspę Man

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentów przystąpienia oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:

BELGIA

Zastrzeżenia do następujących artykułów:

1. Artykuł 5 zmieniający artykuł 12 (5) Jednolitej konwencji.

2. Artykuł 9 zmieniający artykuł 29 (1), (2) i (5) Jednolitej konwencji.

BRAZYLIA

Oświadczenie i zastrzeżenie:

Brazylia pragnie skorzystać z okazji, aby powtórzyć oświadczenie złożone we właściwym momencie na posiedzeniu plenarnym Konferencji Negocjacyjnej w sprawie protokołu, która miała miejsce w Genewie w okresie od 6 do 24 marca 1972 r., stwierdzające, że poprawki do artykułu 36 Konwencji nie zobowiązują Państw do wydania obywateli, jeżeli ich ustawodawstwo jest przeciwne ich wydaniu.

Zgodnie z artykułem 21 protokołu Brazylia pragnie wyjaśnić, że nie przyjmuje poprawki wprowadzonej na podstawie artykułu 1 protokołu do artykułu 2 (4) Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.

KANADA

Zastrzeżenie dotyczące artykułu 14 ustęp 2(b) litery (i), (ii), (iii) protokołu.

KUBA

Rząd Republiki Kuby oświadcza, zgodnie z postanowieniami artykułu 14 ustęp 2(b) (ii), że w myśl jego systemu prawnego oraz ustawodawstwa wewnętrznego i praktyki dokonanie ekstradycji może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy istnieją odpowiednie umowy dwustronne.

GRECJA

Zastrzeżenie do artykułu 1 (4) zmieniającego artykuł 2 Jednolitej konwencji.

INDIE

Zastrzeżenie:

Rząd Indii zgłasza zastrzeżenie do artykułów 5, 6, 9, 11 i 14 protokołu i nie uważa się za związany postanowieniami wymienionych artykułów.

IZRAEL

Oświadczenie:

Rząd Państwa Izrael, zgodnie z nadanymi mu uprawnieniami, postanowił ratyfikować protokół, zachowując jednak wszystkie swe prawa do zastosowania wobec którychkolwiek innych Stron wymogu pełnej wzajemności.

MEKSYK

Zastrzeżenie:

Zgodnie z postanowieniami artykułu 21 ("Zastrzeżenia") protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., przyjętą w Genewie dnia 25 marca 1972 r., Rząd Meksyku przystępując do tego międzynarodowego dokumentu składa wyraźne zastrzeżenie odnośnie do stosowania następujących artykułów:

5 - poprawka do artykułu 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji;

6 - poprawki do artykułu 14 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji; oraz

11 - nowy artykuł 21 bis "Ograniczenie produkcji opium."

Zgodnie z powyższym w odniesieniu do artykułów, do których zostało zgłoszone niniejsze zastrzeżenie, Meksyk uważać się będzie za związany odpowiednimi tekstami Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. w ich oryginalnym brzmieniu.

PANAMA

Zastrzeżenie:

Zastrzeżenie odnośnie do artykułu 36 ustęp 2 brzmi, jak następuje:

Poprawka, jaką wnosi artykuł 14 protokołu odnośnie do artykułu 36 ustęp 2 Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.:

a)  nie zmienia traktatów o ekstradycji, których Republika Panamy jest stroną, w żaden taki sposób, który by ją zmuszał do wydania własnych obywateli;

b)  nie nakłada na Republikę Panamy obowiązku, aby w traktatach o ekstradycji, jakie może zawrzeć w przyszłości, umieścić jakiekolwiek postanowienie domagające się od niej wydania własnych obywateli oraz

c)  nie może być interpretowany lub stosowany w tak sposób, który by powodował dla Republiki Panamy powstanie obowiązku wydania któregokolwiek z własnych obywateli.

PERU

Zastrzeżenie:

Rząd Peru podtrzymuje zastrzeżenie dotyczące ostatniej części drugiego ustępu artykułu 5 protokołu, zmieniającego artykuł 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r., ponieważ jego zdaniem uprawnienia przekazane w tym ustępie Międzynarodowemu Organowi Kontroli Środków Odurzających są niezgodne z jego rolą jako organu koordynującego przewidzianego do kontroli systemów krajowych, gdyż obejmują ponadnarodowe funkcje nadzorcze.

RUMUNIA

Zastrzeżenie:

Republika Rumunii nie uważa się za związaną postanowieniami zawartymi w artykule 6, jeżeli postanowienia te odnoszą się do państw nie będących stronami Jednolitej konwencji.

Oświadczenie:

Rząd Rumunii uważa, że postanowienia artykułu 17 protokołu nie są zgodne z zasadą, że międzynarodowe umowy wielostronne, których cele i zadania dotyczą całej społeczności międzynarodowej, powinny być otwarte do uczestniczenia w nich wszystkich państw.

JUGOSŁAWIA

Zastrzeżenie:

Artykuły 9 i 11 protokołu nie będą miały zastosowania do terytorium Jugosławii.

4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.