ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

z dnia 22 sierpnia 1990 r.

w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.

(jednolity tekst)

Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2-4 oraz art. 88 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepis ogólny

§ 1. Powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia artykuły oznaczają artykuły ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312).

Rozdział 2

Kontrola i dozór celny towarów i środków przewozowych

§ 2. 1. Po doręczeniu dokumentów przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą, przewoźnika lub spedytora funkcjonariusz celny sprawdza stan zamknięć celnych na środkach przewozowych lub towarach, zgodność cech i numerów tych środków z dokumentami, a w miarę potrzeby może sprawdzić stan opakowań towarów, ich ilość, znaki i numery.

2. W razie stwierdzenia rozbieżności z treścią dokumentów lub uszkodzenia opakowania albo zamknięć celnych lub w razie dokonania przeładunku określonego w art. 43, funkcjonariusz celny przeprowadza rewizję celną towaru. Odpowiedni protokół na powyższą okoliczność przy przewozie pojazdami drogowymi sporządza funkcjonariusz celny z udziałem przewoźnika lub spedytora, a w innych rodzajach przewozu - przewoźnik albo prowadzący magazyn, przyjmujący towar na przechowanie, z udziałem funkcjonariusza celnego.

3. W toku wykonywania czynności przewidzianych w ust. 1 i 2 funkcjonariusz celny przeprowadza w miarę potrzeby rewizję celną środka przewozowego.

§ 3. 1. Po dokonaniu czynności przewidzianych w § 2 funkcjonariusz celny nakłada zamknięcia celne bezpośrednio na dostarczone towary lub na środki przewozowe.

2. Nie nakłada się zamknięć celnych na towary:

  1)   znajdujące się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, amunicji, materiałów wybuchowych, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, używek oraz przedmiotów innych niż potrzebne do osobistego użytku, posiadanych przez członków załogi,

  2)   przewożone zgodnie z przepisami o przewozach bez opakowania w niektórych wagonach, otwartych barkach albo innych środkach przewozowych.

3. W innych wypadkach niż określone w ust. 2 można zaniechać nakładania zamknięć celnych, jeżeli nie zachodzi obawa naruszenia tożsamości towarów celnych.

§ 4. Przepisy § 2 i 3 stosuje się odpowiednio do towarów składanych i przechowywanych w składach celnych.

§ 5. 1. Na przekazywany towar nakłada się zamknięcia celne.

2. W razie niemożności nałożenia zamknięcia celnego opisuje się towar w dokumencie przekazowym lub w inny sposób zapewnia się ustalenie jego tożsamości.

3. Organ celny odbiorczy dokonuje czynności określonych w § 2 i o dokonanym odbiorze przekazanego towaru powiadamia organ celny nadawczy.

4. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza w razie przekazywania towarów przewożonych przez polski obszar celny, towarów przewożonych w przesyłkach całowagonowych lub pod konwojem funkcjonariusza celnego, przekazania towaru można dokonać w sposób uproszczony; przepis § 11 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 6. Rewizji celnej towarów przewożonych ze sobą przez podróżnego i osobę przesiedlającą się można dokonać wyrywkowo, odstępując od rewizji celnej bagażu lub ograniczając ją tylko do niektórych sztuk bagażu.

§ 7. Organ celny może dokonać rewizji celnej towarów przewożonych przez podmioty nie wymienione w § 6 wyrywkowo, jeżeli przedmiotem przewozu są:

  1)   jednorodne towary w jednolitych oryginalnych opakowaniach producenta,

  2)   towary wyszczególnione w specyfikacjach dołączonych do zgłoszenia celnego.

§ 8. Jeżeli dane w zgłoszeniu celnym i załączonych dokumentach nie budzą wątpliwości co do rodzaju, ilości oraz wartości celnej towaru, rewizji celnej można dokonać przez:

  1)   uznanie rewizji celnej, przeprowadzonej przez organ celny państwa obcego,

  2)   oględziny zewnętrzne oryginalnych opakowań producenta,

  3)   dokonanie oględzin zewnętrznych oryginalnie opakowanych i zaopatrzonych w zamknięcia bankowe wartości dewizowych bądź dokumentów bankowych wysyłanych za granicę lub otrzymywanych z zagranicy przez banki polskie,

  4)   uznanie przesyłek pocztowych lub lotniczych dokonywanych w kraju nadania, jeżeli zgodnie z umowami międzynarodowymi odprawa tych przesyłek odbywa się również z zachowaniem przepisów polskich dotyczących przywozu towarów z zagranicy,

  5)   oględziny zewnętrzne towarów przeznaczonych dla wojska lub policji,

  6)   oględziny zewnętrzne towarów wymagających szczególnego obchodzenia się.

§ 9. 1. Kontroli celnej towarów przeznaczonych do użytku jednostek określonych w art. 12 dokonuje się w pierwszej kolejności i w obecności nadawcy lub odbiorcy przesyłki albo osoby przez nich upoważnionej, należącej do personelu tych jednostek.

2. Na wniosek jednostki określonej w art. 12 kontroli celnej można dokonać w pomieszczeniu urzędowym lub w lokalu tej jednostki.

§ 10. 1. W razie wątpliwości, czy określonej osobie przysługują zwolnienia celne na podstawie prawa i zwyczajów międzynarodowych, organ celny zwraca się o wyjaśnienie do Ministerstwa Spraw Zagranicznych za pośrednictwem Głównego Urzędu Ceł.

2. Do czasu wyjaśnienia wątpliwości określonych w ust. 1 towary przyjmuje się do depozytu.

§ 11. 1. Decyzja organu celnego wydana w formie pisemnej, oprócz danych określonych w art. 107 § 1 i 3 Kpa oraz w art. 67 ust. 1, powinna zawierać:

  1)   wskazanie kraju nadania, nadawcy i podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą, a w razie potrzeby - odbiorcy towaru,

  2)   wskazanie podmiotu, który złożył zgłoszenie celne,

  3)   określenie rodzaju towaru co najmniej przez wskazanie odpowiedniej pozycji i stawki taryfy celnej oraz określenie - zależnie od przyjętej podstawy wymiaru cła - wartości celnej, ilości lub masy netto towaru,

  4)   dane dotyczące pozwolenia przywozu lub wywozu oraz oznaczenia załączonych dokumentów,

  5)   w razie potrzeby - zastrzeżenia, pod jakimi dopuszczono towar do obrotu na polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę, oraz wzmiankę o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i o terminie wykonania zastępczego.

2. W wypadkach uzasadnionych można pominąć w decyzji niektóre dane określone w ust. 1 lub ograniczyć się do wydania uproszczonej decyzji. Wydanie uproszczonej decyzji polega na ograniczeniu się do stosownego zapisu w dokumencie przywozu lub wywozu towaru albo do zaopatrzenia takiego dokumentu w odcisk stempla organu celnego stwierdzającego dopuszczenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę ze wskazaniem daty tej czynności.

§ 12. 1. Jeżeli decyzję o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym wydano w formie pisemnej, rozstrzygnięcie o powrotnym wywozie towaru wydaje się po przedstawieniu tej decyzji.

2. W przypadku niemożności przedstawienia decyzji, o której mowa w ust. 1, powrotnego wywozu można dokonać na podstawie innych, nie budzących wątpliwości dowodów co do treści decyzji o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym.

3. W razie potrzeby udowodnienia powrotnego wywozu towaru, za dowód mogą służyć w szczególności:

  1)   zaświadczenie organu celnego lub innego organu administracyjnego państwa obcego, stwierdzające, że towar znajduje się za granicą,

  2)   zapisy organów celnych państw obcych, dokonane w dokumentach odprawy celnej czasowej.

§ 13. 1. W razie utraty dokumentu odprawy celnej czasowej przed powrotnym przywozem towaru na polski obszar celny, stosuje się odpowiednio przepis § 12 ust. 3.

2. Na wniosek strony organ celny wydaje zaświadczenie stwierdzające, że towar znajduje się na polskim obszarze, jeżeli jest ono potrzebne w celu przedstawienia władzom obcego państwa. Zaświadczenie wydaje się po dokonaniu oględzin towaru.

§ 14. Wydanie decyzji o odprawie czasowej statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz pojazdów kolejowych utrzymujących komunikację z zagranicą, a także pojazdów drogowych należących do krajowych i zagranicznych przewoźników, można ograniczyć do stosownego zapisu w dokumentacji przyjazdu i wyjazdu, prowadzonej przez organ celny.

§ 15. 1. Organ celny może dopuszczać według uproszczonej odprawy celnej czasowej inne środki przewozowe niż określone w § 14.

2. Termin powrotnego wywozu lub przywozu środków przewozowych dopuszczonych do przywozu lub wywozu według odprawy czasowej uproszczonej upływa z dniem powrotnego wyjazdu za granicę lub powrotnego przyjazdu z zagranicy osoby, która zgłosiła środek przewozowy do odprawy celnej czasowej.

Rozdział 3

Depozyty

§ 16. 1. Na towar przyjęty do depozytu organ celny wydaje pokwitowanie.

2. Pokwitowanie powinno zawierać:

  1)   wskazanie podstawy prawnej przyjęcia towaru do depozytu,

  2)   określenie:

a)  osoby uprawnionej do odbioru towaru,

b)  rodzaju i ilości towaru,

c)  wartości celnej towaru, jeżeli przyjęto towar przywożony z zagranicy,

d)  krajowej wartości rynkowej towaru w złotych, jeżeli przyjęto towar wywożony za granicę,

  3)   pouczenie o skutkach niepodjęcia towaru w wyznaczonym terminie,

  4)   w wypadku określonym w art. 86 ust. 2 pkt 3 - określenie osoby, której zajęto towar.

3. Krajową wartość rynkową towaru ustala organ celny.

§ 17. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, a zwłaszcza w razie nierozporządzania odpowiednią pojemnością magazynu depozytowego, organ celny może odmówić przedłużenia terminu przechowania towaru ponad 2 miesiące.

§ 18. 1. Za przechowanie towaru celnego, w tym pieniędzy polskich, pobiera się opłatę w wysokości 5% wartości, jednak nie mniej niż 10 zł miesięcznie.

2. W razie przekazania towaru celnego na przechowanie innej osobie, pobiera się opłatę w wysokości poniesionych kosztów przechowania.

3. Za przechowanie wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5% równowartości za pierwszy miesiąc, a za każdy następny miesiąc w wysokości 2% według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich przyjęcia do depozytu; w razie przekazania wartości dewizowych do banku dewizowego, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. Za przechowanie towarów, o których mowa w art. 71 ust. 2, pobiera się opłatę w wysokości określonej w ust. 1.

5. Miesiąc rozpoczęty liczy się za cały.

Rozdział 4

Opłaty za czynności organów celnych

§ 19. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej:

  1)   10 zł za:

a)  przeprowadzenie rewizji celnej towarów lub środków przewozowych, w których przewożony jest towar celny,

b)  badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o wszczęcie postępowania celnego,

  2)   20 zł za:

a)  wydanie na wniosek strony postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez dyrektora innego urzędu celnego,

b)  sporządzenie protokołu, o którym mowa w § 2 ust. 2.

  3)   40 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego przeprowadzającego czynności z zakresu kontroli celnej dokonywanej na wniosek strony poza miejscem odpraw celnych lub czasem pracy urzędu celnego, w tym za czas niezbędny na dojazdy, opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, spowodowane przez stronę nawet bez jej winy,

  4)   60 zł za badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o przyznanie statusu upoważnionego eksportera, w zakresie dokumentowania pochodzenia towarów,

  5)   60 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 Lt z ważnością nie przekraczającą jednego roku od daty wystawienia (świadectwo długoterminowe),

  6)   20 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 (świadectwo EUR. 1, wystawiane w normalnej procedurze, wystawiane retrospektywnie, duplikat, świadectwo wystawiane w procedurze uproszczonej z pieczęcią urzędu celnego oraz świadectwo wystawiane zastępczo),

  7)   40 zł za badanie dokumentów przechowywanych przez eksportera i niezbędnych do weryfikacji formularza EUR. 2 lub faktury zawierającej deklarację o pochodzeniu bądź świadectwa według wzoru EUR. 1 wystawionego w procedurze uproszczonej przez upoważnionego eksportera.

§ 20. (utracił moc).

§ 20a. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej:

  1)   opłaty, o której mowa w art. 18:

a)  w przypadku czasowego przywozu - 50% wartości celnej towaru, nie więcej jednak niż 10.000 zł,

b)  w przypadku czasowego wywozu - 7% krajowej wartości rynkowej towaru,

  2)   opłaty, o której mowa w art. 68 ust. 3:

a)  w przypadku czasowego przywozu - 30% wartości celnej towaru, nie więcej jednak niż 5.000 zł,

b)  w przypadku czasowego wywozu - 5% krajowej wartości rynkowej towaru,

  3)   opłaty za niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz w art. 52 ust. 2 i 3 - 40% wartości celnej towaru; jeżeli jednak podmiot wykonał obowiązek nie później niż 7 dni po upływie wyznaczonego terminu - nie więcej niż 1.000 zł,

  4)   opłaty za naruszenie zastrzeżenia nieodstępowania, o którym mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1-5% wartości celnej towaru.

§ 21. Ustala się następujące stawki opłaty za sprawowanie dozoru celnego:

  1)   za dokonywanie oględzin miejsc odpraw celnych towarów celnych, opakowań, zamknięć celnych lub dokumentów - 5 zł,

  2)   za przeprowadzanie rewizji celnej towarów celnych lub środków przewozowych - 5 zł,

  3)   za strzeżenie towarów celnych lub miejsc odpraw celnych albo pomieszczeń, placów i środków przewozowych nie będących miejscami odpraw celnych oraz konwojowanie towarów celnych lub środków przewozowych - 10 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego,

  4)   za nałożenie zamknięć celnych na towary celne, pomieszczenia lub środki przewozowe - 1 zł od jednego zamknięcia celnego.

§ 22. Przepisów § 19-21 nie stosuje się do towarów określonych w art. 12 oraz - na zasadzie wzajemności - do towarów przywożonych z zagranicy, wywożonych za granicę oraz przewożonych przez polski obszar celny na podstawie właściwych dokumentów gwarancyjnych, ustalonych w umowach międzynarodowych.

§ 23. Środki finansowe określone w art. 70 ust. 4 pozostają w dyspozycji Prezesa Głównego Urzędu Ceł z przeznaczeniem na doskonalenie zawodowe funkcjonariuszy celnych, wyposażenie organów celnych w sprzęt lub na inne cele związane z funkcjonowaniem tych organów.

Rozdział 5

Przepisy końcowe

§ 24. Tracą moc:

  1)   rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 1975 r. w sprawie zakresu, wypadków oraz trybu stosowania zwolnień od obowiązku posiadania pozwolenia na przywóz i wywóz oraz od należności celnych w odniesieniu do przedmiotów przeznaczonych dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych oraz ich personelu (Dz. U. Nr 23, poz. 126 i z 1989 r. Nr 27, poz. 146),

  2)   rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 4 grudnia 1984 r. w sprawie kontroli celnej i postępowania celnego (Dz. U. Nr 57, poz. 291 i z 1988 r. Nr 38, poz. 305).

§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.