Wykaz dokumentów międzynarodowych dotyczących walki z terroryzmem, których stroną jest Polska

Dokumenty w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych:

•    Konwencja w sprawie przestępstw i niektórych innych czynów popełnionych na pokładzie statków powietrznych, przyjęta w Tokio w dniu 14 września 1963 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 17 czerwca 1971 r. (Dz. U. z 1971 r. Nr 15, poz. 147),

•    Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi, przyjęta w Hadze w dniu 16 grudnia 1970 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 20 kwietnia 1972 r. (Dz. U. z 1972 r. Nr 25, poz. 181),

•    Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, przyjęta w Montrealu w dniu 23 września 1971 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 27 lutego 1975 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 8, poz. 37),

•    Konwencja o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej (biologicznej) i toksycznej oraz o ich niszczeniu, przyjęta w Moskwie, Londynie i Waszyngtonie w dniu 10 kwietnia 1972 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 26 marca 1975 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 1, poz. 1),

•    Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów przemocy w portach lotniczych obsługujących międzynarodowe lotnictwo cywilne, przyjęty w Montrealu w dniu 24 lutego 1988 r., dokument podpisany przez Polskę w dniu 24 lutego 1988 r., ratyfikowany w dniu 31 maja 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 48, poz. 348),

•    Konwencja o zapobieganiu i karaniu przestępstw przeciwko osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej, w tym także przeciwko dyplomatom, przyjęta w Nowym Jorku w dniu 14 grudnia 1973 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 13 stycznia 1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 37, poz. 168),

•    Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, przyjęta w Nowym Jorku

w dniu 18 grudnia 1979    r., w stosunku do Polski weszła w życie

w dniu 26 czerwca 2000 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1123),

•    Konwencja o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki przyjęta w Genewie w dniu 10 października 1980 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 2 grudnia 1983 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 23, poz. 104, z późn. zm.),

•    Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych została otwarta do podpisu w Nowym Jorku i Wiedniu w dniu 3 marca 1980 r., wraz z poprawką sporządzoną w dniu 8 lipca 2005 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 8 lutego 1987 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 93),

•    Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej z dnia 10 marca 1988 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 1 marca 1992 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 129, poz. 635),

•    Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu platform stacjonarnych, położonych na szelfie kontynentalnym z dnia 10 marca 1988 r., w stosunku do Polski wszedł w życie w dniu 1 marca 1992 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 22, poz. 211),

•    Konwencja w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisana w Montrealu w dniu 1 marca 1991 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 25 listopada 2006 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 135, poz. 948),

•    Międzynarodowa konwencja    w    sprawie    zwalczania    terrorystycznych    ataków

bombowych, przyjęta w Nowym Jorku w dniu 15 grudnia 1997 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 4 marca 2004 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 66, poz. 438),

•    Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjęta

w Nowym Jorku w dniu    9    grudnia    1999 r.,    podpisana przez    Polskę

w dniu 4 października 2001 r., w stosunku do Polski weszła w życie 26 października 2003 r., (Dz. U. z 2004 r. Nr 263, poz. 2620),

•    Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego z dnia 13 kwietnia 2005 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 8 maja 2010 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 112 poz. 740),

•    Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 1189 z 1998 r. w sprawie międzynarodowego terroryzmu,

•    Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 1368 w sprawie zagrożeń dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa powodowanych przez terroryzm (z 2001 r.),

•    Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 1456 w sprawie spotkania na wysokim szczeblu Rady Bezpieczeństwa dotyczącego zwalczania terroryzmu (z 2003 r.),

•    Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 1373 w sprawie zagrożeń dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa powodowanych przez terroryzm (z 2001 r.),

•    Rezolucja Rady Bezpieczeństwa w sprawie zagrożeń dla międzynarodowego pokoju

1    bezpieczeństwa powodowanych przez terroryzm: nr 1377 z 2001 r., nr 1438 z 2002 r., nr 1440 z 2002 r., nr 1450 z 2002 r., nr 1452 z 2002 r., nr 1455 z 2003 r., nr 1465 z 2003 r., nr 1516 z 2003 r., nr 1526 z 2004 r., nr 1530 z 2004 r., nr 1535 z 2004 r., nr 1566 z 2004 r., nr 1611 z 2005 r., nr 1617 z 2005 r., nr 1618 z 2005 r., nr 1735 z 2006 r., nr 1787 z 2007 r., nr 1805 z 2008 r., nr 1822 z 2008 r., nr 1904 z 2009 r.,

•    Międzynarodowy kodeks dla ochrony statków i obiektów portowych (International Ship and Port Facility Security Code, ISPS), przyjęty w dniu 12 grudnia 2002 r. Rezolucją nr

2 Konferencji Umawiających się Rządów - Stron Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974 (Dz. U. z 2005 r. Nr 120, poz. 1016).

Dokumenty w ramach Unii Europejskiej:

•    Europejska Strategia Bezpieczeństwa, przyjęta przez Radę Unii Europejskiej w dniu 12 grudnia 2003 r.,

•    Strategia Unii Europejskiej w dziedzinie zwalczania finansowania terroryzmu, przyjęta przez Radę Unii Europejskiej w dniu 14 grudnia 2004 r.,

•    Strategia Unii Europejskiej dotycząca zewnętrznych aspektów przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przyjęta przez Radę Unii Europejskiej w dniu 5 grudnia 2005 r.,

•    Strategia Unii Europejskiej w dziedzinie zwalczania terroryzmu, przyjęta na posiedzeniu Rady Unii Europejskiej w dniach 1-2 grudnia w 2005 r. oraz Plan Działania,

•    Strategia Unii Europejskiej w dziedzinie zwalczania radykalizacji postaw i rekrutacji do ugrupowań terrorystycznych, przyjęta na posiedzeniu Rady Unii Europejskiej w dniach 15-16 grudnia 2005 r. oraz Plan Działania;

•    Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego: Dążąc do europejskiego modelu bezpieczeństwa z marca 2010 r. oraz Plan Działania z listopada 2010 r. (Komunikat

Komisji dla Parlamentu i Rady: Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego UE: Pięć kroków w stronę bardziej bezpiecznej Europy),

•    Deklaracja w sprawie Zwalczania Terroryzmu, przyjęta podczas szczytu szefów państw i rządów w dniach 25-26 marca 2004 r.,

•    Traktat Amsterdamski z dnia 2 października 1999 r., w stosunku do Polski wszedł w życie w dniu 1 maja 2005 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864),

•    Traktat z Lizbony z dnia 13 grudnia 2007 r. (Dz. Urz. UE C 306 z 17.12.2007, str. 1), w stosunku do Polski wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 203, poz. 1569),

•    Decyzja Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiająca Europejski Urząd Policji (Europol) (Dz. Urz. UE L 121 z 15.05.2009, str. 37), weszła z życie 1 stycznia 2010 r.,

•    Decyzja ramowa Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz dochodów pochodzących z przestępstwa (Dz. Urz. UE L 182 z 05.07.2001, str. 58, z późn. zm.), weszła w życie w dniu 5 lipca 2001 r.;

•    Decyzja ramowa Rady z 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych (Dz. Urz. UE L 162 z 20.06.2002, str. 1), weszła w życie w dniu 20 czerwca 2002 r.,

•    Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (Dz. Urz. UE L 164 z 22.06.2002, str. 5), weszła w życie w dniu 22 czerwca 2002 r.,

•    Decyzja ramowa Rady 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniająca Decyzję ramową Rady 2002/475/WSiSW z 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (Dz. Urz. UE L 330 z 09.12.2008, str. 21), weszła w życie z dniem opublikowania,

•    Decyzja ramowa Rady z 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydania między państwami członkowskimi (Dz. U. UE. L 190 z 18 lipca 2002 r.), weszła w życie 7 sierpnia 2002 r.,

•    Rozporządzenie Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (Dz. Urz. UE L 344 z 28.12.2001, str. 70) od dnia 28 grudnia 2001 r.,

•    Rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów i rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do talibów w Afganistanie (Dz. Urz. UE L 139 z 29.05.2002, str. 9), od dnia 30 maja 2002 r.,

•    Rozporządzenie (WE) nr 300/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (Dz. Urz. UE L 97 z 09.04.2008, str. 72),

•    Rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 309 z 25.11.2005, str. 9), od dnia 15 czerwca 2007 r.,

•    Rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym (Dz. Urz. UE L 345 z 08.12.2006, str. 1), od dnia 1 stycznia 2007 r.,

•    Rozporządzenie Komisji (WE) nr 820/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. UE L 221 z 19.08.2008, str. 8), od dnia 20 sierpnia 2008 r.,

•    Rozporządzenie (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wzmocnienia ochrony statków i obiektów portowych (Dz. Urz. UE L 129 z 09.04.2004, str. 6), od dnia 1 lipca 2004 r.,

•    Decyzja Rady 2000/632/WSiSW z dnia 17 października 2000 r. dotycząca uzgodnień w sprawie współpracy pomiędzy jednostkami wywiadu finansowego Państw Członkowskich w odniesieniu do wymiany informacji (Dz. Urz. UE L 271 z 24.10.2000, str. 4), weszła w życie w dniu 17 października 2000 r.,

•    Decyzja Rady z 28 lutego 2002 r. w sprawie utworzenia Eurojustu (Dz. Urz. UE L 63 z 6.03.2002, str. 1), weszła w życie w dniu 6 marca 2002 r.,

•    Decyzja Rady 2002/956/WSiSW z dnia 28 listopada 2002 r. ustanawiająca europejską sieć ochrony osób publicznych (Dz. Urz. UE L 333 z 10.12.2002, str. 1 z 28 listopada 2002 r.), weszła w życie w dniu 29 listopada 2002 r.,

•    Decyzja Rady 2002/996/WSiSW z dnia 28 listopada 2002 r. ustanawiająca mechanizm oceny systemów prawnych i ich stosowania na poziomie krajowym w walce z terroryzmem (Dz. Urz. UE L 349 z 24.12.2002, str. 1), weszła w życie w dniu 24 grudnia 2002 r.,

•    Decyzja Rady 2005/671/WSiSW z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wymiany informacji i współpracy dotyczącej przestępstw terrorystycznych (Dz. Urz. UE L 253 z dnia 29.09.2005, str. 22), weszła w życie w dniu 30 września 2005 r.,

•    Decyzja Rady 2007/124/WE z dnia 12 lutego 2007 r. ustanawiająca na lata 20072013, jako część ogólnego programu w sprawie bezpieczeństwa i ochrony wolności, szczegółowy program „Zapobieganie, gotowość o zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodzajami ryzyka dla bezpieczeństwa” (Dz. Urz. UE L 58 z 24.02.2007, str. 1), od dnia 1 stycznia 2007 r.; utraci moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2013 r.,

•    Decyzja Rady 2007/801/WE z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie pełnego stosowania przepisów dorobku Schengen w Republice Czeskiej, Republice Estońskiej, Republice Łotewskiej, Republice Litewskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republice Słowenii i Republice Słowackiej (Dz. Urz. UE L 323 z 08.12.2007, str. 34), od dnia 8 grudnia 2007 r.,

•    Decyzja Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 1), weszła w życie w dniu 26 sierpnia 2008 r.,

•    Decyzja Rady 2009/62/WE z dnia 26 stycznia 2009 r. wykonująca art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylająca decyzję 2008/583/WE (Dz. Urz. UE L 23 z 27.01.2009, str. 25), od dnia 27 stycznia 2009 r.,

•    Decyzja Rady 2008/616/WSiSWz dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 12), weszła w życie w dniu 26 sierpnia 2008 r.,

•    Decyzja Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 73), weszła w życie w dniu 23 grudnia 2008 r.,

•    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, (Dz. Urz. UE L 309 z 25.11.2005, str. 15, z późn. zm.), od dnia 15 grudnia 2005 r., z terminem implementacji w dniu 15 grudnia 2007 r.,

•    Dyrektywa Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony (Dz. Urz. UE L 345 z 23.12.2008, str. 75), od dnia 12 stycznia 2009 r.,

•    Dyrektywa Rady 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących od portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 188 z 02.07.1998, str. 35, z późn. zm.), od dnia 22 lipca 1998 r.,

•    Dyrektywa Komisji 2006/70/WE z dnia 1 sierpnia 2006 r. ustanawiająca środki wykonawcze do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do definicji „ osoby zajmującej eksponowane stanowisko polityczne ”, jak również w odniesieniu do technicznych kryteriów stosowania uproszczonych zasad należytej staranności wobec klienta oraz wyłączenia z uwagi na działalność finansową prowadzoną w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie (Dz. Urz. UE L 214 z 04.08.2006, str. 29), od dnia 24 sierpnia 2006 r.,

•    Wspólne Działanie Rady 96/610/WSiSW z dnia 15 października 1996 r. w sprawie utworzenia i prowadzenia zbioru danych zawierających właściwości, umiejętności i wiedzę w dziedzinie walki z terroryzmem, w celu ułatwienia współpracy w zwalczaniu terroryzmu między państwami członkowskimi Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 273 z 25.10.1996, str. 1),

•    Wspólne Działanie Rady 98/428/WSiSW w sprawie utworzenia Europejskiej Sieci Sądowej z dnia 28 czerwca 1998 r. (Dz. Urz. UE L 191 z 07.07.1998, str. 4),

•    Wspólne Działanie 98/699/WSiSW z dnia 3 grudnia 1998 r. przyjęte przez Radę na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, w sprawie prania brudnych pieniędzy, identyfikacji, wykrywania, zamrażania, zajmowania i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa (Dz. Urz. UE L 333 z 09.12.1998, str. 1, z późn. zm.), od dnia 9 grudnia 1998 r.,

•    Wspólne Stanowisko Rady 2001/930/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (Dz. Urz. UE L 344 z 28.12.2001, str. 90), od dnia 27 grudnia 2001 r.,

•    Wspólne Stanowisko Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (Dz. Urz. UE L 344 z 28.12.2001, str. 93, z późn. zm.), od dnia 27 grudnia 2001 r.,

•    Wspólne Stanowisko Rady 2002/402/WPZiB z dnia 27 maja 2002 r. dotyczące środków ograniczających przeciwko Osamie bin Ladenowi, członkom organizacji Al-Kaida i talibom oraz innym osobom fizycznym, grupom, przedsiębiorstwom i podmiotom z nimi powiązanym oraz uchylające wspólne stanowiska 96/746/WPZiB, 1999/727/WPZiB, 2001/154/WPZiB i 2001/771/WPZiB (Dz. Urz. UE L 139 z 29.05.2002, str. 4), od dnia 27 maja 2002 r.,

•    Wspólne Stanowisko Rady 2003/140/WPZIB z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wyjątków od środków ograniczających nałożonych przez wspólne stanowisko 2002/402/WPZiB (Dz. Urz. UE L 53 z 28.02.2003, str. 62),

•    Zalecenie Rady 2007/562/WE z dnia 12 czerwca 2007 r. dotyczące wymiany informacji na temat porwań terrorystycznych (Dz. Urz. UE 214 z 17.08.2007, str. 9), od dnia 12 czerwca 2007 r.,

•    Konwencja o uproszczonych procedurach ekstradycji pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej z dnia 10 marca 1995 r. (Dz. Urz. WE C 78 z 30.03.1995, str. 2), w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 16 września 2004 r. (Dz. U. Nr 191, poz. 1955),

•    Konwencja o ekstradycji między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, przyjęta w dniu 27 września 1996 r. (Dz. Urz. WE C 313 z 23.10.1996, str. 12), w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 11 września 2004 r. (Dz. U. Nr 187, poz. 1923),

•    Konwencja o pomocy wzajemnej w sprawach karnych z dnia 29 września 2000 r. (Dz. Urz. WE C 197 z 12.07.2000, str. 3), wraz z dołączonym do niej Protokołem (Dz. Urz. WE C 326 z 21.11.2001, str. 2), w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 17 czerwca 1996 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 76, poz. 854),

•    Program Sztokholmski na lata 2010-2014 w zakresie wzmacniania wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przyjęty przez Radę Europejska na posiedzeniu w dniach 10-11 grudnia 2009 roku,

•    Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetów Regionów - Europejski system śledzenia środków finansowych należących do terrorystów: potencjalne warianty (COM(2011) 429 wersja ostateczna),

•    Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady - Europejski system śledzenia środków finansowych należących do terrorystów - EU TFTS (COM(2013)842 wersja ostateczna),

•    Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady - Unijna polityka przeciwdziałania terroryzmowi: najważniejsze osiągnięcia i nadchodzące wyzwania (SEK(2010) 911 lub COM (2010)386).

Dokumenty w ramach Rady Europy:

•    Europejska konwencja o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 13 września 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 70, poz. 307),

•    Europejska Konwencja o Zwalczaniu Terroryzmu z dnia 27 stycznia 1977 r. wraz z protokołem zmieniającym z dnia 15 maja 2003 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 4 października 1996 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 117, poz. 557), protokół zaś wszedł w życie w stosunku do Polski 1 lipca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 172, poz. 1803),

•    Konwencja Rady Europy o Zapobieganiu Terroryzmowi z dnia 16 maja 2005 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 5 września 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 161, poz. 998),

•    Konwencja Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu z dnia 16 maja 2005 r., w stosunku do Polski weszła w życie w dniu 1 maja 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 165, poz. 1028),

•    Europejska konwencja o wzajemnej pomocy w sprawach karnych (ETS No. 30) oraz pierwszy i drugi Protokoły Dodatkowe (ETS Nos. 99 i 182),

• Protokół zmieniający do Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzony w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r. (CETS No. 190).

Poza konwencjami i protokołami dodatkowymi szereg dokumentów wydał Komitet Ministrów, m.in. Deklarację o terroryzmie z 1977 r., Deklarację ws. Walki z terroryzmem międzynarodowym z 2001 r., wraz z rekomendacjami oraz Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy (rekomendacje i rezolucje).

Dokumenty w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego:

•    Nowa Koncepcja Strategiczna NATO z 2010 r.,

•    Militarna Koncepcja Obrony przed Terroryzmem Plan Działań Partnerstwa na rzecz Walki z Terroryzmem dot. współpracy z partnerami NATO w ramach EAPC/PfP, przyjęta w Pradze w 2002 r.,

•    Plan Działań EAPC przeciwko Terroryzmowi, przyjęty w 2002 r. przez Radę Partnerstwa Euroatlantyckiego,

•    Strategia Obrony Cybernetycznej ze stycznia 2008 r.,

•    Instrukcj a Systemu Reagowania Kryzysowego NATO.

Dokumenty w ramach Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie:

Decyzje Stałej Rady OBWE:

•    nr 571 dot. dalszego dialogu i współpracy z partnerami z regionów sąsiadujących z obszarem OBWE w sferze bezpieczeństwa (z dnia 2 grudnia 2003 r.),

•    nr 617 dot. dalszych kroków ws. Zwalczania finansowania terroryzmu (z dnia 1 lipca 2004 r.),

• nr 557 dot. Planu Działania OBWE dot. zwalczania handlu ludźmi (z dnia 7 lipca 2005 r.).

Decyzje Rady Ministerialnej:

•    nr 1 dot. zwalczania terroryzmu (Bukareszt, z dnia 4 grudnia 2001 r.),

• nr 6/03 dot. utworzenia The OSCE Counter-Terrorism Network (Maastricht, z dnia 2 grudnia 2003 r.),

•    nr 7/03 dot. ochrony dokumentów podróżnych (Maastricht, z dnia 2 grudnia 2003 r.),

•    nr 4/04 dot. przekazywania do INTERPOLU informacji o utraconych/skradzionych dokumentach podróżnych (Sofia, z dnia 7 grudnia 2004 r.),

•    nr 9/04 dot. bezpieczeństwa przewozów kontenerowych (Sofia, z dnia 7 grudnia 2004 r.),

•    nr 3/04 dot. zwalczania wykorzystywania Internetu do celów terrorystycznych (Sofia, z dnia 7 grudnia 2004 r.),

•    nr 4/05 dot. współpracy prawnej w sprawach kryminalnych dot. zwalczania terroryzmu (Lublana, z dnia 6 grudnia 2005 r.),

•    nr 6/05 dot. dalszych kroków na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa przewozów kontenerowych (Lublana, z dnia 6 grudnia 2005 r.),

•    nr 6/06 dot. dalszych kroków na rzecz przeciwdziałania wykorzystywaniu w celach kryminalnych utraconych/skradzionych paszportów i dokumentów podróżnych (Bruksela, z dnia 5 grudnia 2006 r.),

•    nr 7/06 dot. przeciwdziałania wykorzystywaniu Internetu do celów terrorystycznych (Bruksela, z dnia 5 grudnia 2006 r.),

•    nr 4/07 dot. zaangażowania OBWE w Afganistanie (Bruksela, z dnia 5 grudnia 2006 r.),

•    nr 5/07 dot. partnerstwa publiczno-prywatnego w zwalczaniu terroryzmu (Madryt, z dnia 30 listopada 2007 r.),

•    nr 6/07 dot. ochrony infrastruktury krytycznej w sferze energetyki przed atakami terrorystycznymi (Madryt, z dnia 30 listopada 2007 r.),

•    nr 10/08 dot. dalszej promocji przez OBWE działań w zwalczaniu terroryzmu (Helsinki, z dnia 5 grudnia 2008 r.),

•    nr 3/09 w sprawie dalszych środków na rzecz poparcia i promocji międzynarodowego systemu prawnego przeciwko terroryzmowi (dot. konwencji ONZ z 2005 r.), (Ateny, z dnia 2 grudnia 2009 r.).

Oświadczenia wyrażające poparcie dla inicjatyw i instrumentów międzynarodowych:

•    w sprawie konwencji i protokołów ONZ dot. przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu oraz Globalnej Strategii Zwalczania Terroryzmu ONZ (Madryt, z dnia 30 listopada 2007 r.),

•    umacniania i promocji międzynarodowej bazy prawnej dot. terroryzmu (Bruksela, z dnia 5 grudnia 2006 r.),

•    współpracy partnerskiej w ramach OBWE i regionami sąsiedzkimi w sferze bezpieczeństwa i walki z terroryzmem (Madryt, z dnia 30 listopada 2007 r.).

Załącznik nr 3 do Narodowego Programu Antyterrorystycznego na lata 2015-2019

Wykaz organizacji i instytucji międzynarodowych zajmujących się przeciwdziałaniem i zwalczaniem zagrożeń o charakterze terrorystycznym

Mając na uwadze, że terroryzm jest jednym z głównych zagrożeń dla bezpieczeństwa w wymiarze globalnym, na poziomie międzynarodowym wypracowano szereg regulacji prawnych w sposób wszechstronny obejmujących kwestie przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu. Istniejący porządek prawny w wymiarze globalnym i regionalnym, także poprzez stałe ulepszanie dostępnych instrumentów, umożliwia zaawansowaną walkę z terroryzmem międzynarodowym i towarzyszącymi mu zjawiskami, w tym z przestępczością zorganizowaną oraz piractwem morskim.

Organizacja Narodów Zjednoczonych

ONZ pełni wiodącą rolę w mobilizowaniu państw i wspólnoty międzynarodowej do większego zaangażowania w zapobieganie i zwalczanie terroryzmu. Kluczowe znaczenie dla zapewnienia skutecznych działań antyterrorystycznych i polepszenia współpracy międzynarodowej ma przyjęcie przez wszystkie państwa 18 konwencji i protokołów ONZ dotyczących zapobiegania i zwalczania terroryzmu międzynarodowego. Polska podpisała i ratyfikowała 14 z nich.

Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła również szereg rezolucji ukierunkowanych na walkę z terroryzmem. Pierwsza rezolucja ONZ (1267) została uchwalona już w 1999 r., po zamachach w Republice Kenii i Zjednoczonej Republice Tanzanii. Na jej mocy powołano tzw. Komitet 1267 (Al-Kaida and Taliban Sanctions Committee), do którego zadań należało bieżące opracowywanie listy osób i instytucji mających związek z Al-Kaidą, Osamą bin Ladenem i Talibami (Consolidated List) oraz stosowanie wobec nich określonych sankcji (w tym zamrożenia środków finansowych i kont bankowych). Zgodnie z rezolucją 1988 i 1989 (2011 r.) rozdzielono reżimy sankcyjne Al-Kaidy i Talibów, zachowując w zmienionym kształcie Komitet ds. sankcji wobec Al-Kaidy oraz tworząc oddzielny Komitet ds. sankcji wobec Talibów (tzw. Komitet 1988). Reżim sankcyjny wprowadzony rezolucją 1988 (2011 r.), dotyczący Talibów, ma charakter celowy (country specific regime) i odnosi się tylko do Islamskiej Republiki Afganistanu. Z kolei reżim sankcyjny wprowadzony w oparciu o rezolucję 1989 (2011 r.), dotyczącą Al-Kaidy, stanowi kontynuację rezolucji 1267 (1999 r.) i nie ma ograniczeń terytorialnych.

Na mocy rezolucji 1373 (2001 r.) powstał Komitet Antyterrorystyczny (Counter Terrorism Committee - CTC), którego głównym zadaniem jest monitoring i udzielanie pomocy technicznej w zakresie jej implementacji. Rezolucja ta zaleca poszczególnym państwom członkowskim wdrażanie międzynarodowych instrumentów prawnych oraz stosowanie środków służących wzmocnieniu zdolności prawnych i instytucjonalnych w zwalczaniu terroryzmu na poziomie krajowym, regionalnym i płaszczyźnie globalnej.

W oparciu o rezolucję 1535 (2004) Rada Bezpieczeństwa powołała Zarząd Wykonawczy Komitetu Antyterrorystycznego (Counter-Terrorism Committee Executive Directorate -CTED), który udziela CTC wsparcia technicznego. Kwestie zapobiegania proliferacji broni masowego rażenia, w tym w kontekście przeciwdziałania terroryzmowi, reguluje rezolucja 1540 (2004 r.).

W celu zapewnienia koordynacji i spójności działań w ramach systemu ONZ dotyczącego walki z terroryzmem, w 2005 r., Sekretarz Generalny ONZ powołał Specjalny

Wydział ds. Walki z Terroryzmem (UN Counter-Terrorism Implementation Task Force -CTITF).

W dniu 8 września 2006 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło Globalną Strategię Zwalczania Terroryzmu (UN Global Strategy to Combat Terrorism), ustanawiającą konkretne środki działania dla państw członkowskich, mające na celu likwidację przyczyn powstawania terroryzmu i ekstremizmu, zapobieganie i zwalczanie terroryzmu, wzmacnianie indywidualnej i kolektywnej zdolności państw oraz ochronę praw człowieka i zapewnienie rządów prawa w kontekście walki z terroryzmem.

Od 2002 r. na forum ONZ trwają prace nad przyjęciem Kompleksowej Konwencji w sprawie Zwalczania Terroryzmu (Comprehensive Convention on International Terrorism - CCIT). Przeszkodą w przyjęciu ww. dokumentu są m.in. trudności w wypracowaniu definicji terroryzmu.

Unia Europejska (UE)

UE, w duchu zasady efektywnego multilateralizmu, systematycznie poszerza swoją aktywność na polu walki z terroryzmem, stawiając sobie za cel stworzenie spójnego systemu prawnego państw członkowskich.

Działające od 2001 r. w Sekretariacie Generalnym Rady UE Centrum Sytuacyjne (SitCen) zostało w styczniu 2011 r. włączone w struktury Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych pn. Centrum Analiz Wywiadowczych UE (EU Intelligence Analysis Centre - IntCen), do którego głównych zadań należy merytoryczne wspieranie Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (Political and Security Committee - PSC). IntCen jest odpowiedzialne za wymianę i analizę informacji wywiadowczych dotyczących zagadnień bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego, w tym terroryzmu.

W obszarze wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE problematyką terroryzmu zajmują się:

•    Wysoki Przedstawiciel UE do Spraw Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy),

•    Rada ds. Zagranicznych (Foreign Affairs Council - FAC),

•    Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (Political and Security Committee - PSC),

•    Grupa Robocza UE ds. Terroryzmu - Kwestie Międzynarodowe (Working Party on Terrorism (International Aspects) - COTER),

•    Grupa Robocza ds. Zastosowania Szczególnych Środków w celu Zwalczania Terroryzmu (Working Party on implementation of Council Common Position 2001/931/CFSP on the application of specific measures to combat terrorism -CP 931),

•    Komitet ds. Przeglądu Listy wg rozporządzenia Rady UE 881/2002 dotyczącej Al-Kaidy i Talibów (Committee for Review of Listings under Regulation 881/2002 of 27 May 2002 imposing certain specific restrictive measures directed against certain persons and entities associated with Usama bin Laden, the Al-Qaida network and the Taliban).

W przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości problematyką przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu zajmują się:

•    Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (Justice and Home Affairs Council - JHA),

•    Stały Komitet ds. Współpracy Operacyjnej w Zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Standing Committee on Operational Cooperation on Internal Security - COSI),

•    Komitet Koordynacyjny ds. Współpracy Policji i Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych - Coordinating Committee in the Area of Police and Judicial Cooperation in CrimianalMatters (CATS),

•    Grupa Robocza ds. Terroryzmu (Working Party on Terrorism - WPT),

•    Grupa Robocza ds. Ochrony Ludności (Working Party on Civil Protection -WPCP lub PROCIV),

•    Strategiczny Komitet ds. Migracji, Granic i Azylu (Strategic Committee on Immigration, Frontiers and Asylum - SCIFA),

•    Grupa Robocza ds. Zewnętrznych Aspektów Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości - WSiSW-RELEX tzw. JAIEX Group (wcześniej - JHA-RELEX Ad Hoc Support Group)¹⁴.

Najważniejszym dokumentem poświęconym walce z terroryzmem są Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu oraz Decyzja ramowa Rady 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniająca Decyzję ramową Rady 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania terroryzmu. Głównym celem dokumentu jest wskazanie listy czynów zdefiniowanych jako działania terrorystyczne, co znalazło odzwierciedlenie w polskim kodeksie karnym. Decyzja ramowa nałożyła na Polskę konieczność penalizacji w prawie krajowym przestępstw związanych z kradzieżami, wymuszeniami bądź fałszowaniem dokumentów administracyjnych w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym. Decyzja ta została zmieniona Decyzją ramową Rady UE 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r., która na każde PCz nałożyła konieczność penalizacji (związanych z działalnością terrorystyczną) nie tylko czynów polegających na kwalifikowanych typach kradzieży, wymuszeniach i sporządzaniu fałszywych dokumentów urzędowych, ale również z publicznym nawoływaniem do popełnienia przestępstw terrorystycznych, rekrutacji na potrzeby terroryzmu i szkoleń terrorystycznych.

W ramach UE, w marcu 2004 r. powołano Koordynatora ds. Zwalczania Terroryzmu (EU Counter-Terrorism Coordinator - EU CTC). Stanowisko CTC zostało umiejscowione w Sekretariacie Generalnym Rady UE. Zadaniem Koordynatora jest wzmacnianie i koordynacja wszystkich instrumentów znajdujących się w dyspozycji UE oraz wdrażanie

Strategii UE w dziedzinie Zwalczania Terroryzmu.

Zdarzenia, które miały miejsce 11 września 2001 r. w USA dowiodły, że zjawisko terroryzmu wymaga podjęcia działań na skalę międzynarodową. Pierwszym krokiem w tym kierunku było przyjęcie w 2001 r. Planu Działania w sprawie Zwalczania Terroryzmu (Action Plan on Combating Terrorism). Zamachy terrorystyczne w Madrycie w 2004 r. i w Londynie w 2005 r. wpłynęły na podjęcie przez UE bardziej zdecydowanych działań w walce z terroryzmem. W 2004 r. Rada Europejska przyjęła Deklarację w sprawie Zwalczania Terroryzmu (Declaration on Combating Terrorism) podsumowującą prowadzone i planowane inicjatywy UE w tym obszarze. W efekcie intensywnych prac Rada Europejska w 2005 r. przyjęła Strategię UE w dziedzinie Zwalczania Terroryzmu (EU Counter-Terrorism Strategy), która zobowiązała UE do zwalczania terroryzmu, z poszanowaniem praw człowieka, tak aby jej obywatele mogli żyć w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (co roku państwa członkowskie sporządzają raport na temat stopnia implementacji ww. strategii).

W 2005 r. Rada Europejska przyjęła także dokument: Strategia Unii Europejskiej w walce z Radykalizacją Postaw i Rekrutacją Terrorystów (EU Strategy for Combating Radicalisation and Recruitment to Terrorism).

Ponadto w 2010 r. Rada Europejska wydała dokument Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego Unii Europejskiej - dążąc do europejskiego modelu bezpieczeństwa (EU Internal Security Strategy - Towards a European Security Model). Odnosi się ona do szeregu zagrożeń dla bezpieczeństwa wewnętrznego UE, w tym terroryzmu i cyberprzestępczości. W dokumencie podkreślono znaczenie współpracy dwu-i wielostronnej między krajami UE oraz z krajami trzecimi. W listopadzie 2010 r. Komisja Europejska przyjęła dokument: Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego UE w działaniu -pięć kroków w kierunku bezpieczniejszej Europy (EU Internal Security Strategy in Action -Five steps towards a more secure Europe), w którym zapobieganie terroryzmowi i walkę z radykalizacją postaw i rekrutacją terrorystów uznano za jeden z podstawowych celów.

Główne obszary rozwoju współpracy w wymiarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w ramach UE oraz z krajami trzecimi określa Program Sztokholmski na lata 2010-2014. Jego celem jest ułatwienie wspólnych działań policji i innych służb w całej UE.

UE prowadzi intensywny dialog z krajami trzecimi oraz organizacjami międzynarodowymi, promując przyjęte przez ONZ dokumenty dotyczące walki z terroryzmem. UE wypracowuje także własne dokumenty, które służą wspieraniu wybranych regionów i państw w ich działaniach antyterrorystycznych: Strategia Bezpieczeństwa i Rozwoju w Sahelu, Strategia wobec Rogu Afryki oraz Plan zaangażowania Unii Europejskiej w Pakistanie (przyjęte odpowiednio w marcu 2011 r., listopadzie 2011 r. i w kwietniu 2012 r.). Kwestie zwalczania terroryzmu są nieodłączną częścią stosunków zewnętrznych UE, m.in. poprzez odpowiednie włączanie klauzul antyterrorystycznych w porozumieniach i umowach stowarzyszeniowych z krajami trzecimi.

UE angażuje się wraz z innymi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi w poszukiwanie synergii i zapewnienie komplementarności sposobów postępowania. W związku z tym UE utrzymuje robocze kontakty z NATO i Unią Afrykańską (UA). Kwestia walki z terroryzmem zajmuje istotne miejsce w regionalnych przedsięwzięciach UE, w tym w ramach Partnerstwa Śródziemnomorskiego (Euro-Mediterranean Partnership -EUROMED) oraz Dialogu Azja - Europa (Asia-Europe Meeting - ASEM).

Spośród niezależnych agencji UE zajmujących się m.in. przeciwdziałaniem i zwalczaniem terroryzmu należy wymienić EUROPOL, EUROJUST oraz FRONTEX.

Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego

NATO wspiera rozwój zdolności państw członkowskich oraz innowacyjnych technologii w zakresie przeciwdziałania i zwalczania zagrożeń terrorystycznych, w szczególności w aspekcie ochrony żołnierzy, ochrony ludności cywilnej oraz ochrony infrastruktury krytycznej. W tym celu podjęło szereg kroków i inicjatyw, do których należy m.in. przyjęcie na szczycie Sojuszu w Pradze w listopadzie 2002 r. Militarnej Koncepcji Obrony przed

Terroryzmem (Military Concept for Defence against Terrorism) oraz Planu Działań Partnerstwa na Rzecz Walki z Terroryzmem (Partnership Action Plan Against Terrorism -PAPT) dotyczącej współpracy z partnerami NATO w ramach Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego - (Euro-Atlantic Partnership Council - EAPC) / Partnerstwa dla Pokoju (Partnership for Peace - PfP). Celem tej inicjatywy jest koordynacja walki z terroryzmem, budowa środków wzajemnego zaufania, pomoc państwom potrzebującym wsparcia, wymiana informacji o zagrożeniach i stworzenie obszaru wolnego od terroryzmu poprzez nawiązanie ściślejszej współpracy państw partnerskich, konsultowanie i realizacja uzgodnionych programów oraz udzielanie wzajemnego wsparcia w związku z potencjalnymi atakami terrorystycznymi. W 2002 r. EAPC przyjęła Plan Działań przeciwko Terroryzmowi (Partnership Action Plan Against Terrorism), będący deklaracją polityczną 46 państw członkowskich dotyczącą walki z terroryzmem.

Pod koniec 2003 r. w Kwaterze Głównej NATO została utworzona Jednostka Wywiadu ds. Zagrożenia Terrorystycznego (Terrorist Threat Intelligence Unit - TTIU), której zadaniem jest prowadzenie analiz ewentualnych zagrożeń. Powołanie TTIU wpłynęło na podniesienie poziomu wymiany informacji wywiadowczej pomiędzy sojusznikami. Ponadto w Stambule przyjęto Program Prac na Rzecz Obrony przed Terroryzmem (Defence Against Terrorism Programme of Work - DAT) w celu wzmocnienia zdolności Sojuszu w obliczu terroryzmu i jego zwalczania za pomocą zaawansowanych technologii. Program ukierunkowany jest na wspomaganie narodowych programów naukowych i badawczych w celu wypracowywania nowych i udoskonalonych technologii przydatnych w zwalczaniu terroryzmu.

W wymiarze praktycznym działania NATO w obszarze zwalczania terroryzmu obejmują operacje wojskowe i misje m.in. w Islamskiej Republice Afganistanu, w rejonie Bałkanów oraz w regionie Morza Śródziemnego, przedsięwzięcia związane z kontrolą przestrzeni powietrznej (z wykorzystaniem Lotniczego Systemu Ostrzegania i Kontroli - Airborne Warning and Control System - AWACS). Poza tym do tych działań odnosi się obrona przed zagrożeniami w cyberprzestrzeni (Cyber Defence), ochrona przed BMR oraz Program Naukowy NATO na Rzecz Pokoju i Bezpieczeństwa (Science for Peace and Security Programme - SPS).

Atak cybernetyczny na infrastrukturę sektora bankowego w Republice Estońskiej (maj 2007 r.) spowodował, że państwa członkowskie NATO zdecydowały się podjąć bardziej aktywne działania służące zapobieganiu i przeciwdziałaniu tego typu zagrożeniom. W styczniu 2008 r. przyjęto Politykę Obrony Cybernetycznej (Policy on Cyber Defence). W maju 2008 r. w Brukseli zdecydowano o utworzeniu w Tallinie Centrum Doskonałości ds. Współpracy w Dziedzinie Obrony przed Atakami Cybernetycznymi (NATO Cooperative Cyber Defence Centre of Excellence - CCDCOE). Natomiast 28 października 2008 r. Centrum uzyskało pełną akredytację NATO i osiągnęło status Międzynarodowej Organizacji Wojskowej (InternationalMilitary Organization - IMO). W 2011 r. Ministrowie Obrony NATO przyjęli nową politykę obrony cybernetycznej wraz z planem implementacji szczegółowych działań w tym zakresie.

NATO kładzie również duży nacisk na zapobieganie proliferacji BMR i obrony przed zagrożeniami związanymi z wrogim wykorzystaniem czynników CBRN. Koncepcja Strategiczna NATO, przyjęta podczas szczytu w Lizbonie w 2010 r., podkreśla determinację Sojuszu do zapewnienia niezbędnych zdolności do zapewnienia bezpieczeństwa ludności państw Sojuszu pod kątem zagrożeń BMR.

Rada Europy

Rola Rady Europy jako organizacji regionalnej polega przede wszystkim na ustanawianiu aktów prawnych i stymulowaniu poszczególnych państw członkowskich do podejmowania działań na rzecz implementacji dokumentów międzynarodowych m.in. Globalnej Strategii ONZ w sprawie Zwalczania Terroryzmu oraz stosownych rezolucji dotyczących walki z terroryzmem. Rada Europy we współpracy z ONZ i OB WE, a także z organizacjami regionalnymi na innych kontynentach m.in. Organizacją Państw Amerykańskich (Organization of American States - OAS), Komitetem Antyterrorystycznym Państw Amerykańskich (El Comite Interamericano Contra El Terrorismo - CICTE), organizuje warsztaty szkoleniowe i konferencje oraz wydaje publikacje poświęcone walce z terroryzmem, przestępczością zorganizowaną i cyberterroryzmem.

W ramach Rady Europy kwestiami walki z terroryzmem zajmuje się Komitet Ekspertów ds. Terroryzmu (Committee of Experts on Terrorism - CODEXTER). Do zadań CODEXTER należy koordynacja działań w obszarze przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu wewnątrz Rady Europy, ocena działań państw w tym obszarze (country profiles), wymiana informacji i doświadczeń w zakresie pomocy dla ofiar terroryzmu, ocena implementacji dokumentów międzynarodowych i wskazywanie ewentualnych problemów i sposobów ich rozwiązywania, monitorowanie stanu ratyfikacji konwencji Rady.

Rada Europy powołała specjalną instytucję odpowiedzialną za zwalczanie finansowania terroryzmu i przestępczości finansowej - Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Brudnych Pieniędzy i Finansowania Terroryzmu (Committee of Experts on the Evaluation of Anti-Money Laundering Measures and the Financing of Terrorism -MONEYVAL). W ramach MONEYVAL przeprowadzone zostały cztery rundy ewaluacji Polski w zakresie zgodności polskiego systemu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu ze standardami międzynarodowymi.

Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE)

W zakresie walki z terroryzmem OBWE stanowi płaszczyznę współpracy, wymiany informacji i doświadczeń, m.in. na poziomie eksperckim na rzecz doskonalenia rozwiązań instytucjonalnych, poszerzania bazy prawnej i implementacji dokumentów międzynarodowych dotyczących przeciwdziałania i zwalczania terroryzmu. Większość dokumentów ma charakter uzupełniający w stosunku do uregulowań i zaleceń innych instytucji międzynarodowych.

Od 1998 r. na mocy decyzji Forum Współpracy w Dziedzinie Bezpieczeństwa (Forum for Security Co-operation - FSC) postanowiono dokonywać corocznej wymiany informacji w formie kwestionariusza na temat implementacji postanowień Kodeksu postępowania w polityczno-militarnych aspektach bezpieczeństwa (Code of Conducton Politico-Military Aspects of Security przyjęty dnia 3 grudnia 1994 r.). Pierwsza część kwestionariusza dotyczy Działań podjętych celem zapobiegania terroryzmowi, a w szczególności uczestnictwa w porozumieniach międzynarodowych dotyczących tej tematyki. Polska dokonuje corocznej aktualizacji kwestionariusza.

Kwestie terroryzmu stały się jednym z istotniejszych elementów działalności OBWE po 11 września 2001 r. Na sesji Rady Ministerialnej w 2001 r. przyjęto Bukareszteński Plan Działania na Rzecz Walki z Terroryzmem (Bucharest Plan of Action for Combating Terrorism), następnie na X posiedzeniu Rady Ministerialnej w Porto w 2002 r. - Kartę OBWE poświęconą zapobieganiu i zwalczaniu terroryzmu (OSCE Charter on Preventing and Combating Terrorism). Przy realizacji programów i projektów poświęconych walce z terroryzmem OBWE współpracuje z ONZ i Radą Europy. OBWE poświęca dużo uwagi problemom walki z przestępczością finansową i finansowaniem terroryzmu.

Pod koniec 2002 r. w ramach Sekretariatu OBWE zaczęła działać komórka zajmująca się walką z terroryzmem: Zespół ds. Działań Przeciwko Terroryzmowi (Action against Terrorism Unit - ATU). W styczniu 2012 r. ATU została włączona w skład nowo utworzonego w ramach Sekretariatu OBWE - Departamentu Zagrożeń Ponadnarodowych (Transnational Threats Department - TNT). Celem TNT jest wzmacnianie koordynacji i spójności działań programowych Organizacji w dziedzinie zagrożeń transnarodowych. TNT koncentruje działania na zagrożeniach ze strony terroryzmu, przestępczości zorganizowanej, nielegalnego handlu narkotykami, niebezpieczeństw dla cyberprzestrzeni oraz zajmuje się bezpieczeństwem granic. W skład TNT, oprócz ATU, wszedł także Wydział Strategicznych Spraw Policyjnych (Strategie Police Matters Unit - SPMU) i Wydział Graniczny (Borders Unit - BU).

OBWE i kraje członkowskie podkreślają znaczenie wymiaru ludzkiego oraz ochrony praw człowieka i podstawowych wolności w kontekście walki z terroryzmem. Problematyka ta leży w kompetencji Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (Office for Democratic Institutions and Human Rights - ODIHR). Uwaga ODIHR koncentruje się na każdym etapie zwalczania terroryzmu pod kątem ochrony praw człowieka - począwszy od zapobiegania i ścigania po dochodzenie i karanie.

Obszary zainteresowania ODIHR obejmują m.in. pomoc techniczną dla państw członkowskich OBWE w opracowywaniu projektów i ulepszaniu istniejącego prawa antyterrorystycznego, wsparcie na rzecz implementacji dokumentów ONZ, analizę ustawodawstwa antyterrorystycznego poszczególnych państw pod kątem ochrony praw człowieka, współpracę z organizacjami praw człowieka. ODIHR wydaje podręcznik Counter Terrorism, Protecting Human Rights.

Załącznik nr 4 do Narodowego Programu Antyterrorystycznego na lata 2015-2019

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego Asia-Europe Meeting - Dialog Azja-Europa

Action against Terrorism Unit - Zespół ds. Działań Przeciwko Terroryzmowi Agencja Wywiadu

Airborne Warning and Control System - Lotniczy System Ostrzegania i Kontroli

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego Broń Masowego Rażenia

Biuro Operacji Antyterrorystycznych Komendy Głównej Policji

Biuro Ochrony Rządu

Borders Unit - Wydział Graniczny

Cooperative Airspace Initiative - Inicjatywa Rady NATO - Rosja w sprawie wspólnego wykorzystania przestrzeni powietrznej Centrum Antyterrorystyczne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Coordinating Committee in the Area of Police and Judicial Cooperation in CriminalMatters - Komitet Koordynacyjny ds. Współpracy Policji Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych Centralne Biuro Antykorupcyjne

Broń zawierająca czynniki chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe Centralne Biuro Śledcze Komendy Głównej Policji NATO Cooperative Cyber Defence Centre of Excellence - Centrum Doskonałości ds. Współpracy w Dziedzinie Obrony przed Atakami Cybernetycznymi

UNCounter-Terrorism Implementation TaskForce - Specjalny Wydział ds. Walki z Terroryzmem

Comprehensive Convention on International Terrorism - Kompleksowa Konwencja ws. Zwalczania Terroryzmu El Comite Interamericano Contra El Terrorismo - Komitet Antyterrorystyczny Państw Amerykańskich

Committee of Experts on Terrorism - Komitet Ekspertów ds. Terroryzmu Standing Committee on Operational Cooperation on Internal Security - Stały Komitet ds. Współpracy Operacyjnej w Zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego Unii Europejskiej

Working Party on Terrorism - International Aspects - Grupa Robocza ds. Terroryzmu - Kwestie Międzynarodowe

Counter-Terrorism Coordinator - Koordynator ds. Zwalczania Terroryzmu Counter-Terrorism Committee Executive Directorate - Zarząd Wykonawczy Komitetu Antyterrorystycznego

Counter-Terrorism Group - Grupa Robocza ds. Terroryzmu Counter-Terrorism Implementation Task Force - Specjalny Wydział

1

Powyższy rysunek nie uwzględnia żołnierzy, którzy zostali ranni lub zginęli w trakcie realizowanych przez siebie zadań w ramach misji stabilizacyjnych i rekonstrukcyjnych.

2

²⁾ Zgodnie z zarządzeniem nr 74 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 października 2011 r. w sprawie wykazu przedsięwzięć

3

procedur systemu zarządzania kryzysowego.

4

   Międzyresortowy Zespół do Spraw Zagrożeń Terrorystycznych utworzony został na podstawie zarządzenia nr 162 Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 października 2006 r. W jego skład, oprócz przewodniczącego - Ministra Spraw Wewnętrznych, wchodzą jako zastępcy przewodniczącego: Minister Spraw Zagranicznych, Minister Finansów, Minister Obrony Narodowej, Minister Sprawiedliwości oraz Minister - Członek Rady Ministrów właściwy do spraw koordynowania działalności służb specjalnych, jeżeli został wyznaczony przez Prezesa RM. Pozostałymi członkami Zespołu są Sekretarz lub Podsekretarz Stanu w MSW, Sekretarz Kolegium ds. Służb Specjalnych, Szef Obrony Cywilnej Kraju, Szef ABW, Szef AW, Szef BOR, Komendant Główny Policji, Komendant Główny SG, Komendant Główny PSP, Szef SWW, Szef SKW, Komendant Główny ŻW, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, GIKS, GIIF, Szef SC, Dyrektor RCB. Do udziału w spotkaniach zapraszany jest również Szef BBN, a także przedstawiciel Prokuratury Generalnej.

5

   W skład Kolegium wchodzą: przewodniczący - Prezes Rady Ministrów, sekretarz Kolegium oraz jako członkowie: minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw zagranicznych, Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, Szef BBN, Minister - Członek Rady Ministrów właściwy do spraw koordynowania działalności służb specjalnych, jeżeli został wyznaczony przez Prezesa RM. W posiedzeniach Kolegium uczestniczą także: Szef ABW, Szef AW, Szef CBA, Szef SKW, Szef SWW, Przewodniczący Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych. Ponadto Prezydent RP może delegować swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniach Kolegium, a Przewodniczący Kolegium może zapraszać do udziału w posiedzeniach Kolegium przewodniczących właściwych komisji sejmowych, przedstawicieli organów państwowych oraz inne osoby, których uczestnictwo jest niezbędne ze względu na tematykę obrad.

6

Financial Intelligence Unit.

7

Obowiązek utworzenia centrum zarządzania kryzysowego dotyczy podmiotów (ministrów oraz kierowników urzędów centralnych) ujętych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie określenia organów administracji rządowej, które utworzą centra zarządzania kryzysowego, oraz sposobu ich funkcjonowania (Dz. U. Nr 226, poz. 1810).

8

Powódź, skażenie chemiczne na lądzie, silne mrozy i opady śniegu, huragany, wielkoobszarowe pożary lasów, katastrofy budowlane, osuwiska, susza/upały, skażenie radiacyjne, protesty społeczne, zagrożenie o charakterze terrorystycznym.

9

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 sierpnia 2010 r. w sprawie trybu postępowania i sposobu współdziałania organów w celu zapobieżenia niebezpieczeństwu grożącemu statkom, obiektom portowym i portom oraz związanej z nimi infrastrukturze, powstałego na skutek użycia statku lub obiektu pływającego jako środka ataku terrorystycznego.

10

Dzięki uczestnictwu w PWGT w 2012 r. wymieniono około 260 (w 2011 r. około 150) informacji dotyczących zagrożeń terrorystycznych oraz ekstremistycznych, bezpośrednio współpracując z 30 partnerami europejskimi (w tym spoza UE) zrzeszonymi obecnie w tej inicjatywie.

11

W oparciu o KPZK, przyjęty uchwałą przez Radę Ministrów w dniu 23 lipca 2013 r.

12

Kwestiom ochrony infrastruktury krytycznej dedykowany jest Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej przyjęty uchwałą nr 56/2013 Rady Ministrów z dnia 26 marca 2013 r. w sprawie przyjęcia Narodowego Programu Ochrony Infrastruktury Krytycznej.

13

Ze względu na szczególne znaczenie działań realizowanych w niniejszej fazie w sytuacji wystąpienia zdarzenia o charakterze terrorystycznym, w rozdziale 2.2.4 szczegółowo opisany został zakres odpowiedzialności podstawowych podmiotów realizujących działania zarówno na poziomie strategicznym, jak i bezpośrednio na miejscu zdarzenia o charakterze terrorystycznym.

14

Grupa Robocza ds. WSiSW-RELEX - JAIEX Group służy wymianie informacji i koordynacji działań grup roboczych operujących w obu obszarach.