REGULAMIN POCZTY LISTOWEJ,

ŚWIATOWY ZWIĄZEK POCZTOWY

sporządzony w Bernie dnia 28 stycznia 2005 r.

(Dz. U. z dnia 21 czerwca 2007 r.)

Regulamin poczty listowej

Spis treści

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

Art.

RL 101     Stosowanie wolności tranzytu

RL 102     Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

RL 103     Jednostka monetarna

RL 104     Bezpieczeństwo pocztowe

Rozdział 2

Opłaty, dopłaty lotnicze i zwolnienie od opłat pocztowych

RL 105     Stawki opłat

RL 106     Opłaty specjalne

RL 107     Warunki stosowania stawek opłat

RL 108     Obliczanie dopłat za przesyłki lotnicze

RL 109     Równowartości

RL 110     Zwolnienie od opłat pocztowych wobec przesyłek mających związek ze służbą pocztową

RL 111     Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

RL 112     Oznaczenie przesyłek zwolnionych od opłat pocztowych

Rozdział 3

Znaczki pocztowe. Sposoby uiszczania opłat

RL 113     Znaczki pocztowe. Informacja o emisjach i wymiana między administracjami

RL 114     Uiszczanie opłat. Sposoby uiszczania opłat

RL 115     Charakterystyka znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

RL 116     Podejrzenie fałszywego użycia znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

RL 117     Stosowanie datownika

RL 118     Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone

RL 119     Uiszczanie opłat i stemplowanie przesyłek nadanych na statkach

Rozdział 4

Rodzaje przesyłek i warunki przyjmowania

RL 120     Usługi podstawowe

RL 121     Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

RL 122     Limity wymiarów

RL 123     Warunki przyjmowania przesyłek. Sposób pakowania. Opakowanie

RL 124     Szczegółowe postanowienia dotyczące poszczególnych rodzajów przesyłek

RL 125     Oznaczenie priorytetu lub sposobu kierowania

RL 126     Opakowania specjalne

RL 127     Przesyłki w kopertach z okienkiem

RL 128     Przesyłki standardowe

RL 129     Warunki przyjmowania i oznaczanie przesyłek zawierających łatwo psujące się substancje biologiczne (w tym próbki diagnostyczne)

RL 130     Warunki przyjmowania i oznaczenie przesyłek zawierających substancje wywołujące zakażenie

RL 131     Warunki przyjmowania i oznaczanie przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze

Rozdział 5

Usługi specjalne

RL 132     Przesyłki polecone

RL 133     Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

RL 134     Przesyłki z zadeklarowaną wartością

RL 135     Przesyłki za pobraniem

RL 136     Przesyłki ekspresowe

RL 137     Potwierdzenie odbioru

RL 138     Doręczanie do rąk własnych

RL 139     Przesyłki wolne przy doręczaniu od opłat i należności

RL 140     Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS)

RL 141     Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią - odpowiedź na poziomie lokalnym

RL 142     Międzynarodowe kupony na odpowiedź

RL 143     Usługa ładunku zbiorowego "Consignment"

Rozdział 6

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w przesyłkach listowych jest zabronione. Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami. Dosyłanie. Zwrot do miejsca pochodzenia. Wycofanie z obrotu pocztowego. Reklamacje

RL 144     Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w przesyłkach listowych jest zabronione

RL 145     Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RL 146     Dosyłanie

RL 147     Przesyłki niedoręczalne. Zwrot do kraju nadania lub nadawcy i termin przechowywania

RL 148     Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu na żądanie nadawcy

RL 149     Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu. Przesyłki nadane w kraju innym niż kraj, który przyjmuje żądanie

RL 150     Reklamacje

RL 151     Reklamacje dotyczące przesyłek nadanych w innym kraju

Rozdział 7

Zagadnienia celne

RL 152     Przesyłki podlegające kontroli celnej

RL 153     Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

RL 154     Umarzanie opłat celnych i innych należności

Rozdział 8

Odpowiedzialność administracji pocztowych

RL 155     Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

RL 156     Doręczanie ograbionej lub uszkodzonej przesyłki z zadeklarowaną wartością

RL 157     Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

RL 158     Wypłata odszkodowania

RL 159     Termin wypłaty odszkodowania

RL 160     Wypłata odszkodowania z urzędu

RL 161     Ustalenie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

RL 162     Sposoby ustalania odpowiedzialności administracji pocztowych

RL 163     Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przewoźników lotniczych

RL 164     Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

RL 165     Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

RL 166     Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za przesyłki listowe

Rozdział 9

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania odsyłek/przesyłek

RL 167     Wymiana przesyłek

RL 168     Priorytetowe postępowanie z przesyłkami priorytetowymi i przesyłkami lotniczymi

RL 169     Odsyłki

RL 170     Wymiana w odsyłkach zamkniętych

RL 171     Tranzyt otwarty

RL 172     Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z zadeklarowaną wartością

RL 173     Sporządzanie odsyłek

RL 174     Karta listowa

RL 175     Przekazywanie przesyłek poleconych

RL 176     Przekazywanie przesyłek z poświadczonym doręczeniem

RL 177     Przekazywanie przesyłek z zadeklarowaną wartością

RL 178     Przekazywanie przekazów pocztowych i niepoleconych przesyłek za pobraniem

RL 179     Przekazywanie przesyłek ekspresowych

RL 180     Przekazywanie przesyłek CCRI (IBRS)

RL 181     Przekazywanie worków M

RL 182     Przekazywanie przesyłek masowych

RL 183     Przekazywanie przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

RL 184     Oznaczanie odsyłek chorągiewkami

RL 185     Stosowanie kodów kreskowych

RL 186     Kierowanie odsyłek

RL 187     Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

RL 188     Działania podejmowane w przypadku, gdy bezpośredni przeładunek odsyłek lotniczych nie może odbyć się zgodnie z planem

RL 189     Sporządzanie zawiadomień próbnych

RL 190     Przekazywanie odsyłek

RL 191     Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

RL 192     Brak wykazu zdawczego CN 37, CN 38 lub CN 41

RL 193     Sprawdzanie odsyłek

RL 194     Zawiadomienia o sprawdzeniu

RL 195     Przesyłki mylnie skierowane

RL 196     Działania podejmowane w razie wypadku

RL 197     Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lotniczej

RL 198     Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.)

RL 199     Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

RL 200     Zwrot próżnych worków

RL 201     Odsyłki wymieniane z jednostkami wojskowymi

Rozdział 10

Jakość usług

RL 202     Cele w zakresie jakości usług

Rozdział 11

Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe)

RL 203     Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia ogólne

A          Opłaty tranzytowe

RL 204     Stosowanie opłat tranzytowych

RL 205     Opłaty tranzytowe

RL 206     Odległości wyrażone w kilometrach

RL 207     Usługi nadzwyczajne. Przewóz różnymi środkami transportu

RL 208     Obliczanie i rozliczanie opłat tranzytowych przesyłek niepriorytetowych i przesyłek lądowo-morskich wysyłanych w tranzycie otwartym

RL 209     Opłaty tranzytowe za odsyłki, które zboczyły z trasy lub zostały błędnie skierowane

RL 210     Odsyłki lotnicze i S.A.L. przesyłane w tranzycie drogą lądowo-morską

RL 211     Płatności opłat tranzytowych za próżne worki

B          Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia ogólne

RL 212     Dobrowolne przystąpienie krajów systemu przejściowego do systemu docelowego

RL 213     Dostęp bezpośredni do obrotu krajowego

RL 214     Obliczanie stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) stosowanych przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

RL 215     Zapłata opłat końcowych (kosztów końcowych) w zależności od jakości usług między krajami systemu docelowego

RL 216     Opłaty końcowe (koszty końcowe) związane z jakością usług. Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty do, z i między krajami systemu przejściowego

RL 217     Mechanizm korekcyjny stawek opłat końcowych (kosztów końcowych)

RL 218     Mechanizm harmonizacyjny systemów

RL 219     Żądanie specyficznej zapłaty za przesyłki masowe

RL 220     Odsyłki zamknięte wymieniane z jednostkami wojskowymi

C          Czynności statystyczne

RL 221     Ogólne zasady dotyczące pobierania próbek statystycznych i obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie

RL 222     Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

RL 223     Inna metoda pomiarów statystycznych stosowanych przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

RL 224     Specjalne pomiary statystyczne mające na celu zastosowanie mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów

D          Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów oraz rachunków związanych z opłatami tranzytowymi i opłatami końcowymi (kosztami końcowymi)

RL 225     Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54 przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

RL 226     Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54 przy mechanizmie korekcyjnym i mechanizmie harmonizacyjnym systemów

RL 227     Regulowanie różnic wynikających z zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego systemów

RL 228     Sporządzanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

RL 229     Przesyłanie i uznawanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

RL 230     Rozliczanie przesyłek masowych

RL 231     Rozliczanie poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

RL 232     Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie rachunków opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RL 233     Specjalny adres dla przesyłania formularzy dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RL 234     Uznawanie rachunków dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RL 235     Zaliczkowe płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RL 236     Płatności kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług w krajach rozwijających się

Rozdział 12

Opłaty za przewóz lotniczy

RL 237     Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

RL 238     Obliczanie i rozliczanie opłat za przewóz lotniczy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. w przypadku dalszego kierowania drogą lotniczą

RL 239     Sposoby rozliczania opłat za przewóz lotniczy

RL 240     Sporządzanie wykazów masy CN 66 i CN 67

RL 241     Sporządzanie rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

RL 242     Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

RL 243     Zmiany stawek opłat za przewóz lotniczy

RL 244     Płatności z tytułu przewozu lotniczego

RL 245     Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

RL 246     Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

RL 247     Opłaty za przewóz lotniczy zaginionej lub zniszczonej poczty

Rozdział 13

Regulowanie rachunków. Zapłata

RL 248     Elektroniczne przesyłanie wykazów i rachunków

RL 249     Sporządzanie i regulowanie rachunków

RL 250     Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

RL 251     Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

RL 252     Zasady płatności rachunków nie regulowanych za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

Rozdział 14

Usługa EMS

RL 253     Usługa EMS

RL 254     Świadczenie usługi EMS

Rozdział 15

Poczta elektroniczna. Połączenia telematyczne

RL 255     Poczta elektroniczna

RL 256     Usługi telefaksowe

RL 257     Usługi teletekstu komputerowego

RL 258     Postanowienia ogólne dotyczące połączeń telematycznych

RL 259     Postanowienia szczegółowe dotyczące połączeń telematycznych

RL 260     Zasady płatności za połączenia telematyczne

RL 261     Usługa zintegrowanej logistyki

Rozdział 16

Postanowienia różne

RL 262     Informacje przekazywane przez administracje

RL 263     Publikacje Biura Międzynarodowego

RL 264     Adresy telegraficzne

RL 265     Termin przechowywania dokumentów

RL 266     Formularze

RL 267     Formularze do użytku publicznego

RL 268     Stosowanie norm

RL 269     Względy ochrony środowiska

Rozdział 17

Postanowienia przejściowe i końcowe

RL 270     Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu poczty listowej

Protokół końcowy Regulaminu poczty listowej

Art.

RL I         Druki. Maksymalna masa

RL II        Szczegółowe postanowienia dotyczące poszczególnych rodzajów przesyłek

RL III       Przesyłki standardowe

RL IV        Warunki stosowania stawek opłat

RL V         Polecone worki M

RL VI        Maksymalne limity dla przesyłek z zadeklarowaną wartością

RL VII       Przesyłki z zadeklarowaną wartością

RL VIII      Fakturowanie usługi CCRI (IBRS)

RL IX        Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RL X         Postępowanie z reklamacjami

RL XI        Przesyłki podlegające kontroli celnej

RL XII       Wypłata odszkodowania

RL XIII      Worki

RL XIV       Kierowanie odsyłek

RL XV        Specjalne opłaty tranzytowe

RL XVI       Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

RL XVII      Rozliczanie przesyłek masowych

RL XVIII     Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

RL XIX       Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

RL XX        Międzynarodowe kupony na odpowiedź wydane przed 1 stycznia 2001 roku

RL XXI       Płatności zaległych należności wynikających z ostatecznego rozliczenia dokonanego przez Biuro Międzynarodowe odnośnie do uregulowania rachunków dotyczących międzynarodowych kuponów na odpowiedź dostarczonych przed 1 stycznia 2002 roku

RL XXII      Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego obowiązujący przed 1 stycznia 2001 roku

RL XXIII     Formularze

Spis formularzy

 

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu
CN 01	Międzynarodowy kupon na odpowiedź	RL 142.5
CN 02bis	Wykaz szczegółowy. Kupony na odpowiedź	RL XX.4
CN 03	Wykaz szczegółowy. Wymienione kupony na odpowiedź	RL 142.9
CN 03bis	Wykaz zbiorczy. Kupony na odpowiedź	RL XX.6
CN 04	Nalepka "R" dla przesyłek poleconych	RL 132.5.2
CN 05	Nalepka dla przesyłek z poświadczonym doręczeniem	RL 133.4.1
CN 06	Nalepka "V" dla przesyłek z zadeklarowaną wartością	RL 134.6.1
CN 07	Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu	RL 137.2.2
CN 08	Reklamacja	RL 150.2.6
CN 08	Pokwitowanie	RL 150.2.8
CN 09	Wykaz wysłanych przesyłek CCRI	RL 140.5.1
CN 10	Wykaz zbiorczy przesyłek CCRI	RL 140.5.1
CN 11	Ceduła należnościowa	RL 139.4.2
CN 12	Miesięczny rachunek szczegółowy. Opłaty celne itp.	RL 139.6.1
CN 13	Protokół. Informacja w przypadku zajęcia przesyłki pocztowej	RL 145.5
CN 14	Koperta zbiorcza. Dosyłanie przesyłek listowych	RL 146.8.1
CN 15	Nalepka "Zwrot"	RL 147.8.2
CN 16	Karta wartościowa. Przesyłki z zadeklarowaną wartością	RL 177.1
CN 17	Żądanie:	RL 148.3.1
	- wycofania
	- zmiany lub korekty adresu
	- anulowania lub zmiany kwoty pobrania
CN 18	Oświadczenie dotyczące nieotrzymania (lub otrzymania) przesyłki pocztowej	RL 150.2.6
CN 19	Rachunek szczegółowy. Opłaty za usługę CCRI	RL 140.5.3.2
CN 20	Wykaz. Opłaty za usługę CCRI	RL 140.5.4.1
CN 21	Zawiadomienie. Dosyłanie formularza CN 08	RL 150.4.6
CN 22	Nalepka "Deklaracja celna"	RL 152.1
CN 23	Deklaracja celna	RL 152.3
CN 24	Protokół (nieprawidłowości dotyczące przesyłek listowych z zadeklarowaną wartością lub paczek pocztowych)	RL 156,1
CN 25	Kartki wiązankowe	RL 171.6.1
CN 26	Kartki wiązankowe	RL 171.6.2
CN 27	Tablica. Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z zadeklarowaną wartością	RL 172.1
CN 28	Koperta do sporządzania odsyłek lotniczych	RL 173.3.4
CN 29	Nalepka "Pobranie"	RL 135.4.2
CN 29bis	Nalepka dla przesyłek za pobraniem	RL 135.4.1
CN 30	Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i z trójkątem z napisem "Pobranie"	RL 135.4.2
CN 31	Karta listowa. Wymiana odsyłek	RL 174.1
CN 32	Karta listowa. Odsyłki masowe	RL 182
CN 33	Lista specjalna. Przesyłki polecone	RL 175.1
CN 34	Chorągiewki worków lądowo-morskich	RL 184.1.1
CN 35	Chorągiewki worków lotniczych	RL 184.1.2
CN 36	Chorągiewki worków S.A.L.	RL 184.1.3
CN 37	Wykaz zdawczy. Odsyłki wysyłane drogą lądowo-morską	RL 190.1.1
CN 38	Wykaz zdawczy. Odsyłki lotnicze	RL 190.2.1
CN 41	Wykaz zdawczy. Odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)	RL 190.2.1
CN 42	Chorągiewka "Przeładunek bezpośredni"	RL 187.3
CN 43	Zawiadomienie o sprawdzeniu. Wymiana odsyłek	RL 194.1
CN 44	Zawiadomienie próbne	RL 189.1
CN 45	Koperta do przesyłania wykazów CN 38, CN 41 i CN 47	RL 190.2.4
CN 46	Zastępczy wykaz zdawczy	RL 192.3
CN 47	Wykaz zdawczy. Odsyłki z próżnymi pojemnikami	RL 200.3
CN 48	Rachunek. Kwoty należne z tytułu odszkodowania	RL 166.1
CN 51	Rachunek szczegółowy. Poczta lotnicza	RL 241
CN 52	Rachunek ogólny	RL 241
CN 53	Wykaz odsyłki. Liczba przesyłek i masa pojemników	RL 225.1,1
CN 54	Wykaz zbiorczy przesyłek	RL 225.1.2
CN 54bis	Roczny wykaz zbiorczy	RL 225.2.1
CN 55	Wykaz odsyłek	RL 228.1
CN 56	Wykaz zbiorczy odsyłek	RL 228.2
CN 57	Rachunek. Otrzymana poczta masowa	RL 230.2.1
CN 58	Wykaz zbiorczy. Rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych) poczty masowej	RL 230.2.3
CN 61	Rachunek szczegółowy. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RL 232.2.2
CN 61bis	Rachunek szczegółowy - Regulowanie. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RL 227.1.1
CN 62	Rachunek szczegółowy. Opłaty tranzytowe	RL 232.2.1
CN 63	Wykaz. Opłaty tranzytowe	RL 234.2
CN 64	Wykaz. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RL 234.2
CN 64bis	Wykaz szczegółowy. Fundusz "Jakość usług"	RL 236.1
CN 65	Wykaz. Masa przesyłek priorytetowych/lotniczych kierowanych w tranzycie otwartym	RL 238.2.2
CN 66	Wykaz masy. Odsyłki lotnicze i S.A.L.	RL 240.1
CN 67	Wykaz masy. Przesyłki priorytetowe/lotnicze kierowane w tranzycie otwartym	RL 240.2
CN 68	Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych	RL 263.2.11

 

Regulamin poczty listowej

Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada ds. Operacji Pocztowych), zgodnie z artykułem 22 ustęp 5 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 roku, przyjęła następujące środki dla zapewnienia wykonania wspólnych zasad stosowanych w międzynarodowej służbie pocztowej oraz postanowienia dotyczące poczty listowej.

Rozdział 1 

Postanowienia ogólne

Artykuł RL 101 

Stosowanie wolności tranzytu

1. Kraje członkowskie, które nie zapewniają usługi przesyłek z zadeklarowaną wartością lub które nie przyjmują odpowiedzialności za wartości przewożone przez ich służby morskie lub lotnicze, są jednak zobowiązane do kierowania najszybszymi połączeniami i najbezpieczniejszymi sposobami odsyłek zamkniętych, jakie im są dostarczane przez inne administracje.

Artykuł RL 102 

Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

1. O wstrzymaniu ruchu pocztowego z krajem, który nie przestrzega wolności tranzytu, należy wcześniej powiadomić zainteresowane administracje pocztą elektroniczną lub każdym innym środkiem łączności telekomunikacyjnej. O fakcie tym informuje się Biuro Międzynarodowe.

Artykuł RL 103 

Jednostka monetarna

1. Jednostką monetarną przewidzianą w artykule 7 Konstytucji oraz stosowaną w Konwencji i innych Aktach Związku jest Specjalne prawo ciągnienia /SDR/ (DTS).

2. Kraje członkowskie Związku mogą wybrać, za obopólną zgodą, inną jednostkę monetarną niż SDR (DTS) lub jedną ze swych walut narodowych do prowadzenia i rozliczania rachunków.

Artykuł RL 104 

Bezpieczeństwo pocztowe

1. Strategia realizowana przez administracje pocztowe w zakresie bezpieczeństwa pocztowego dąży do:

1.1  poprawy jakości usług w całości;

1.2  uczynienia pracowników bardziej świadomymi znaczenia bezpieczeństwa;

1.3  stworzenia lub wzmocnienia służb bezpieczeństwa;

1.4  zapewnienia, we właściwym czasie, rozpowszechniania informacji dotyczących eksploatacji, bezpieczeństwa i prowadzonych w tej dziedzinie dochodzeń;

1.5  poparcia propozycji dla ustawodawców przepisów, regulaminów i właściwych działań przygotowywanych z myślą o poprawie jakości i wzmocnieniu bezpieczeństwa usług pocztowych na świecie.

Rozdział 2 

Opłaty, dopłaty lotnicze i zwolnienie od opłat pocztowych

Artykuł RL 105 

Stawki opłat

1. Wskaźnikowe stawki opłat przedstawiono w poniższej tablicy:

 

Przesyłki	Przedziały wagowe	Stawki wskaźnikowe dla przesyłek przeznaczonych do obszaru geograficznego najmniej drogiego	Stawki wskaźnikowe dla przesyłek przeznaczonych do obszaru geograficznego najbardziej drogiego
1	2	3	4
1.1 Opłaty w systemie opartym na szybkości przesyłania poczty:
		SDR (DTS)	SDR (DTS)
Przesyłki priorytetowe	do 20 g	0,43	0,62
	powyżej 20 g do 100 g	0,96	1,53
	powyżej 100 g do 250 g	1,80	3,14
	powyżej 250 g do 500 g	3,54	6,22
	powyżej 500 g do 1.000 g	5,99	10,83
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	9,55	19,33
	za każde następne 1.000 g	5,66 (fakultatywnie)	8,67 (fakultatywnie)
Przesyłki niepriorytetowe	do 20 g	0,37	0,43
	powyżej 20 g do 100 g	0,67	0,99
	powyżej 100 g do 250 g	1,33	1,71
	powyżej 250 g do 500 g	2,60	3,43
	powyżej 500 g do 1.000 g	4,33	5,68
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	6,99	10.43
	za każde następne 1.000 g	3,86 (fakultatywnie)	5,42 (fakultatywnie)
1.2 Opłaty w systemie opartym na zawartości:
Listy	do 20 g	0,34	0,51
	powyżej 20 g do 100 g	0,83	1,42
	powyżej 100 g do 250 g	1,97	3,26
	powyżej 250 g do 500 g	3,71	5,97
	powyżej 500 g do 1.000 g	6,62	11,31
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	11,53	20,15
	za każde następne 1.000 g	6,02 (fakultatywnie)	7,75 (fakultatywnie)
Kartki pocztowe			0,270,38
Druki	do 20 g	0,23	0,36
	powyżej 20 g do 100 g	0,60	1,05
	powyżej 100 g do 250 g	1,29	2,52
	powyżej 250 g do 500 g	2,33	4,82
	powyżej 500 g do 1.000 g	4,44	9,05
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	7,52	14,58
	za każde następne 1.000 g	3,44	5,10
Pakieciki	do 100 g	0,70	1,16
	powyżej 100 g do 250 g	1,40	2,52
	powyżej 250 g do 500 g	2,52	4,73
	powyżej 500 g do 1.000 g	4,29	7,85
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	6,36	13,16
	za każde następne 1.000 g	4,80 (fakultatywnie)	10,40 (fakultatywnie)

 

2. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona do rewizji i zmiany w okresie między dwoma Kongresami wskaźnikowych stawek opłat wymienionych w ustępie 1. Zmienione opłaty będą opierały się na medianie opłat ustalonych przez członków Związku dla nadawanych w ich krajach przesyłek w obrocie międzynarodowym.

3. Opłata dotycząca worków M obliczana jest w przedziałach co 1 kilogram aż do pełnej masy każdego worka. Administracja kraju nadania może udzielać zniżki za takie worki do 20% opłaty za stosowany rodzaj przesyłek. Zniżka ta może być niezależna od zniżek wymienionych w artykule RL 107 ustęp 7.

4. W systemie opartym na zawartości dozwolone jest grupowanie w jedną przesyłkę przedmiotów podlegających różnym opłatom pod warunkiem, że łączna masa nie jest większa od maksymalnej masy tego rodzaju, dla którego limit masy jest największy. Opłata stosowana za taką przesyłkę, według życzenia administracji kraju nadania, może być opłatą tego rodzaju, za który pobierana jest najwyższa opłata, lub sumą różnych opłat stosowanych do każdego elementu przesyłki. Przesyłki takie określane są jako "Przesyłki mieszane" (po francusku: "Envois mixtes", po angielsku: "Combination mailing").

Artykuł RL 106 

Opłaty specjalne

1. Nie można pobierać od adresata żadnej opłaty za doręczenie pakiecików o masie mniejszej niż 500 gramów. Jeśli za pakieciki o masie powyżej 500 gramów pobiera się opłatę za doręczenie w obrocie krajowym, można pobierać taką samą opłatę za pakieciki nadesłane z zagranicy.

2. Administracje pocztowe są upoważnione do pobierania takich samych opłat, jak w obrocie krajowym w niżej wymienionych przypadkach:

2.1   Opłata za nadanie przesyłki listowej w ostatniej chwili przed najpóźniejszą godziną, pobierana od nadawcy.

2.2   Opłata za nadanie przesyłki poza normalnymi godzinami otwarcia okienek, pobierana od nadawcy.

2.3   Opłata za odbiór przesyłki z siedziby nadawcy, pobierana od nadawcy.

2.4   Opłata za wydanie przesyłki listowej poza normalnymi godzinami otwarcia okienek, pobierana od adresata.

2.5   Opłata za wydanie przesyłki adresowanej "poste restante", pobierana od adresata.

2.6   Opłata za składowanie każdej przesyłki listowej o masie powyżej 500 gramów, której adresat nie podjął w przepisowych terminach. Opłata ta nie dotyczy druków dla ociemniałych (cekogramów).

3. Administracje pocztowe gotowe do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej są upoważnione do pobierania opłaty za ryzyko działania siły wyższej, której kwotę wskaźnikową ustala się na 0,13 SDR (DTS) za przesyłkę poleconą.

Artykuł RL 107 

Warunki stosowania stawek opłat

1. Kraje członkowskie, które ze względu na swój obrót wewnętrzny, nie mogą przyjąć układu dziesiętnego dla określenia masy, mają prawo stosować odpowiednie równowartości z ich systemu krajowego.

2. Kraje członkowskie mogą zmienić strukturę przedziałów wagowych podanych w artykule RL 105.

2.1   Dla każdego rodzaju przesyłek, najwyższy przedział wagowy nie powinien przekroczyć maksymalnej masy ustalonej w artykule RL 121.

3. Kraje członkowskie, które zniosły w obrocie krajowym kartki pocztowe, druki lub pakieciki jako odrębne rodzaje przesyłek, mogą uczynić to samo w odniesieniu do przesyłek wysyłanych za granicę.

4. Opłaty stosowane do listowych przesyłek priorytetowych uwzględniają ewentualne dodatkowe koszty szybkiego przewozu.

5. Administracje, które stosują system oparty na zawartości przesyłek listowych, są uprawnione do:

5.1   pobierania dopłat za listowe przesyłki lotnicze;

5.2   pobierania za przesyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą ze zmniejszonym priorytetem "S.A.L." dopłat niższych od dopłat pobieranych za przesyłki lotnicze;

5.3   ustalania opłat złożonych dla przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., biorąc pod uwagę koszt świadczonych przez siebie usług pocztowych i koszty przewozu lotniczego.

6. Dopłaty lotnicze powinny być powiązane z kosztami przewozu lotniczego i być jednolite dla co najmniej całego terytorium każdego kraju przeznaczenia, niezależnie od wykorzystywanej drogi kierowania; przy obliczaniu dopłaty za listową przesyłkę lotniczą, administracje są upoważnione do uwzględnienia masy ewentualnie załączonych formularzy przeznaczonych do użytku publicznego.

7. Administracja kraju nadania może, w odniesieniu do przesyłek listowych zawierających:

7.1   gazety i czasopisma publikowane w swoim kraju, udzielić zniżki nie większej w zasadzie niż 50% opłat taryfowych stosowanych dla danego rodzaju przesyłek;

7.2   książki i broszury, partytury muzyczne i mapy geograficzne niezawierające żadnego ogłoszenia lub innej reklamy poza znajdującymi się na okładce lub obwolucie tych przedmiotów, udzielić zniżki takiej samej jak w ustępie 7 punkt 1.

8. Administracje pocztowe mają prawo ograniczyć przewidzianą w ustępie 7 zniżkę do gazet i czasopism spełniających warunki określone w przepisach krajowych dotyczących przewozu według taryfy dla gazet. Zniżką nie są objęte, bez względu na regularność wydawania, druki handlowe, takie jak katalogi, prospekty, cenniki itp. To samo dotyczy reklam drukowanych na oddzielnych arkuszach załączanych do gazet i czasopism. Jednakże, zniżka jest możliwa w przypadku oddzielnych materiałów reklamowych, jeśli stanowią one integralną część gazety lub czasopisma.

9. Administracja kraju nadania może zastosować wobec przesyłek niestandardowych opłaty inne niż opłaty za określone w artykule RL 128 przesyłki standardowe.

10. Zniżki opłat udzielane zgodnie z ustępem 7 można stosować także dla przesyłek przewożonych drogą lotniczą, ale nie przyznaje się żadnej zniżki dla tej części opłaty, która jest przeznaczona na pokrycie kosztów takiego przewozu.

Artykuł RL 108 

Obliczanie dopłat za przesyłki lotnicze

1. Administracje mają prawo stosować, do obliczania dopłat za przesyłki lotnicze, przedziały wagowe mniejsze niż ustalone w artykule RL 105 ustęp 1.

Artykuł RL 109 

Równowartości

1. Administracje ustalają równowartości opłat pocztowych przewidzianych w Konwencji i w innych aktach Związku oraz cenę sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź. Przekazują te informacje do Biura Międzynarodowego, aby powiadomiło o nich administracje pocztowe. W tym celu każda administracja powinna poinformować Biuro Międzynarodowe o średniej wartości SDR (DTS) w walucie swego kraju.

2. Średnią wartość SDR (DTS), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia każdego roku, wykorzystywaną wyłącznie dla ustalania opłat, podaje się z dokładnością do czterech miejsc po przecinku, na podstawie danych publikowanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a dotyczących okresu co najmniej dwunastu miesięcy, które poprzedziły dzień 30 września poprzedniego roku.

3. Walutę, której dzienne kursy wymiany w stosunku do SDR (DTS) nie są publikowane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, przelicza się na inną notowaną walutę.

4. Kraje członkowskie Związku, których kursy walut w stosunku do SDR (DTS) nie są obliczane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy lub które nie należą do tej wyspecjalizowanej instytucji, deklarują jednostronnie równowartość swojej waluty w stosunku do SDR (DTS).

5. Administracje pocztowe powinny możliwie jak najszybciej powiadomić Biuro Międzynarodowe o równowartości opłat pocztowych lub o ich zmianach, podając datę ich wejścia w życie.

6. Biuro Międzynarodowe publikuje zbiór informacji podający, dla każdego kraju, równowartości opłat, średnią wartość SDR (DTS) i cenę sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź wymienionych w ustępie 1.

7. Każda administracja informuje bezpośrednio Biuro Międzynarodowe o ustalonej przez nią równowartości dla odszkodowań przewidzianych w przypadku zaginięcia przesyłki poleconej lub poleconego worka M.

Artykuł RL 110 

Zwolnienie od opłat pocztowych stosowane wobec przesyłek mających związek ze służbą pocztową

1. Zwolnione od wszelkich opłat pocztowych są przesyłki listowe mające związek ze służbą pocztową wysyłane przez administracje pocztowe lub ich urzędy albo drogą lotniczą, albo drogą lądowo-morską lub też drogą lądowo-morską przewożone drogą lotniczą (S.A.L.).

2. Zwolnione są od wszelkich opłat pocztowych, z wyjątkiem dopłat lotniczych, przesyłki listowe mające związek ze służbą pocztową, jeżeli są one:

2.1   wymieniane między organami Światowego Związku Pocztowego i organami Związków Regionalnych (po francusku: "Unions restreintes", po angielsku: "Restricted Unions");

2.2   wymieniane między organami tych Związków;

2.3   wysyłane przez powyższe organy do administracji pocztowych lub ich urzędów.

Artykuł RL 111 

Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

1. W myśl artykułu 7 ustęp 2 Konwencji ze zwolnień od opłat pocztowych korzystają:

1.1   biura informacyjne, przewidziane w artykule 122 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o traktowaniu jeńców wojennych;

1.2   Centralna Agencja Informacyjna o Jeńcach Wojennych, przewidziana w artykule 123 tej samej Konwencji;

1.3   biura informacyjne, przewidziane w artykule 136 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o ochronie osób cywilnych w czasie działań wojennych;

1.4   Centralna Agencja Informacyjna, przewidziana w artykule 140 tej ostatniej Konwencji.

Artykuł RL 112 

Oznaczenie przesyłek zwolnionych od opłat pocztowych

1. Na przesyłkach zwolnionych od opłat pocztowych należy umieścić na stronie adresowej, w górnym prawym rogu, następujące wskazówki, które można uzupełnić tłumaczeniem:

1.1   "Service des postes" ("Służba pocztowa") lub analogiczną wskazówkę na przesyłkach wymienionych w artykule 7 ustęp 1 Konwencji i w artykule RL 110;

1.2   "Service des prisonniers de guerre" ("Usługa dla jeńców wojennych") lub "Service des internés civils" ("Usługa dla internowanych osób cywilnych") na przesyłkach wymienionych w artykule 7 ustęp 2 Konwencji i w artykule RL 111 oraz na odpowiadających im formularzach;

1.3   "Cécogrammes" ("Druki dla ociemniałych") /"Cekogramy"/ na przesyłkach wymienionych w artykule 7 ustęp 3 Konwencji.

Rozdział 3 

Znaczki pocztowe. Sposoby uiszczania opłat

Artykuł RL 113 

Znaczki pocztowe. Informacja o emisjach i wymiana między administracjami

1. O każdej nowej emisji znaczków pocztowych, dana administracja powiadamia wszystkie inne administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, podając niezbędne informacje.

2. Administracje wymieniają, za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, trzy egzemplarze każdej ze swych nowych emisji znaczków pocztowych i przesyłają jeden egzemplarz dla Biura Międzynarodowego.

Artykuł RL 114 

Uiszczanie opłat. Sposoby uiszczania opłat

1. Zasada.

1.1   W zasadzie, przesyłki powinny być całkowicie opłacone przez nadawcę.

2. Sposoby uiszczania opłat.

2.1    Uiszczania opłat dokonuje się jednym z następujących sposobów:

2.1.1  znaczkami pocztowymi wydrukowanymi lub naklejonymi na przesyłki i będącymi w obiegu w kraju nadania;

2.1.2  pocztowymi znakami ofrankowania będącymi w obiegu kraju nadania i pochodzącymi z automatów instalowanych przez administracje pocztowe kraju nadania;

2.1.3  odciskami maszyn do frankowania będącymi w obiegu kraju nadania i które są dopuszczone oficjalnie oraz działają pod bezpośrednim nadzorem administracji pocztowej kraju nadania;

2.1.4  nadrukami ofrankowania wykonanymi za pomocą prasy drukarskiej albo innych sposobów drukowania lub stemplowania, jeśli taki sposób jest dozwolony przepisami administracji kraju nadania.

2.2    Na przesyłkach może również znajdować się wskazówka podająca, że całość opłaty została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). Wskazówkę tę należy umieścić w górnym prawym rogu strony adresowej i potwierdzić odciskiem datownika urzędu nadania. W przypadku przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, odcisk datownika urzędu, który uiścił brakującą opłatę lub jej część, umieszcza się obok tej wskazówki.

Artykuł RL 115 

Charakterystyka znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

1. Znaczki pocztowe i pocztowe znaki ofrankowania.

1.1   Znaczki pocztowe i pocztowe znaki ofrankowania mogą mieć dowolny kształt, z zastrzeżeniem, że ich wymiary pionowe lub poziome nie są mniejsze niż 15 mm ani większe niż 50 mm.

1.2   Mogą one być wyraźnie oznaczone perforacjami lub wytłoczeniami wykonanymi za pomocą urządzeń wytłaczających, zgodnie z warunkami określonymi przez administrację emitującą pod warunkiem, że działania te nie zmniejszają czytelności szczegółów przewidzianych w artykule 8 Konwencji.

1.3   Na znaczkach pocztowych wydanych w celach pamiątkowych lub dobroczynnych można umieścić rok emisji przedstawiony cyframi arabskimi. Można tak samo umieścić napis w dowolnym języku wskazujący, z jakiej okazji zostały one wydane. Jeśli uiszcza się dopłatę niezależnie od wartości opłaty pocztowej, to znaczki należy wykonać w taki sposób, aby nie było żadnej wątpliwości co do tej wartości.

2. Odciski maszyn do frankowania.

2.1   Administracje pocztowe mogą same używać maszyn do frankowania lub udzielać upoważnienia do ich używania; maszyny te odtwarzają na przesyłkach nazwę kraju nadania i wartość opłaty pocztowej, jak również nazwę miejsca nadania i datę nadania. Te dwie ostatnie informacje nie są jednak obowiązkowe. W maszynach do frankowania używanych przez same administracje pocztowe, wartość opłaty pocztowej może być zastąpiona wskazówką podającą, że opłata pocztowa została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana").

2.2   Odciski maszyn do frankowania powinny być, w zasadzie, wykonane w kolorze jasnoczerwonym. Jednakże, administracje pocztowe mogą zezwolić, aby odciski maszyn do frankowania były wykonane w innym kolorze. Odciski nadruków reklamowych, które mogłyby być stosowane wraz z odciskami maszyn do frankowania, mogą być także wykonane w kolorze innym niż czerwony.

2.3   Nazwy kraju i miejsca nadania powinny być przedstawione literami alfabetu łacińskiego, uzupełnione ewentualnie tymi samymi informacjami podanymi w innym alfabecie. Wartość opłaty pocztowej należy przedstawić cyframi arabskimi.

3. Nadruki ofrankowania.

3.1   Nadruki ofrankowania wykonane za pomocą prasy drukarskiej albo innych sposobów drukowania lub stemplowania powinny zawierać nazwę kraju nadania i ewentualnie urzędu nadania przedstawione literami alfabetu łacińskiego, uzupełnione w zależności od przypadku taką samą informacją przedstawioną literami innego alfabetu. Powinny one zawierać także wskazówkę podającą, że opłata pocztowa została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). W każdym przypadku przyjęte oznaczenie należy wykonać widocznymi literami w ograniczonym wyraźną ramką polu; pole powinno być w miarę możliwości prostokątne o powierzchni nie mniejszej niż 300 mm². Jeśli przykłada się datownik, to jego odcisk nie powinien znajdować się w tym polu.

Artykuł RL 116 

Podejrzenie fałszywego użycia znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustawodawstwa lub procedury karnej obowiązującej na szczeblu krajowym, w przypadku podejrzenia o umyślne naruszenie dotyczące sposobów uiszczania opłat, stosuje się poniższą procedurę.

1.1   Jeżeli przy wysyłaniu podejrzewa się o umyślne naruszenie dotyczące sposobów uiszczania opłat i nadawca nie jest znany, nie narusza się znaku w żaden sposób. Przesyłkę z dołączonym zawiadomieniem przesyła się do urzędu przeznaczenia w kopercie jako przesyłkę poleconą z urzędu. Jeden egzemplarz takiego zawiadomienia kieruje się, w celu poinformowania, do administracji krajów nadania i przeznaczenia. Każda administracja może domagać się za pomocą noty skierowanej do Biura Międzynarodowego, aby takie zawiadomienia dotyczące jej służby były przekazywane do jej zarządu centralnego lub do specjalnie wyznaczonego urzędu.

1.2   Wzywa się adresata w celu stwierdzenia faktu. Przesyłkę wydaje mu się tylko wtedy, gdy uiści należną opłatę, poda nazwisko (nazwę) i adres nadawcy oraz po zapoznaniu się z zawartością odda do dyspozycji poczty przedmiot podejrzany o naruszenie. Może to być cała przesyłka, jeśli nie można jej oddzielić od dowodu rzeczowego lub jej część (koperta, opaska, część listu itp.) zawierająca adres oraz odcisk lub znaczek ujawniony jako wątpliwy. Wynik wezwania przedstawia się w protokole podpisanym przez pracownika pocztowego i przez adresata. Ewentualna odmowa tego ostatniego jest odnotowywana w tym dokumencie.

2. Protokół wraz z dowodami rzeczowymi przesyła się przesyłką poleconą z urzędu do administracji kraju nadania, która podejmuje działania zgodne z jej ustawodawstwem.

3. Administracje, których ustawodawstwo nie pozwala na przeprowadzenie procedury przewidzianej w ustępie 1 punkt 1 i w ustępie 1 punkt 2, powinny powiadomić o tym Biuro Międzynarodowe w celu przekazania informacji innym administracjom.

Artykuł RL 117 

Stosowanie datownika

1. Na stronie adresowej przesyłek umieszcza się odcisk datownika podający literami alfabetu łacińskiego nazwę urzędu zobowiązanego do stemplowania i datę wykonania tej czynności. Można dodać równoznaczny napis przedstawiony literami języka kraju nadania.

2. Umieszczenie datownika nie jest obowiązkowe:

2.1   na przesyłkach, na których potwierdzono uiszczenie opłaty odciskami maszyn do frankowania, jeśli odcisk podaje nazwę miejsca nadania i datę nadania na poczcie;

2.2   na przesyłkach, na których potwierdzono uiszczenie opłaty nadrukami wykonanymi za pomocą prasy drukarskiej albo innym sposobem drukowania lub stemplowania;

2.3   na niepoleconych przesyłkach o obniżonej opłacie pod warunkiem, że na tych przesyłkach podane jest miejsce ich nadania;

2.4   na przesyłkach listowych mających związek ze służbą pocztową, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 Konwencji i w artykule RL 110.

3. Wszystkie znaczki pocztowe ważne do uiszczenia opłaty powinny być skasowane.

4. O ile administracje nie zaleciły skasowania za pomocą specjalnego stempla, znaczki pocztowe nieskasowane w wyniku błędu lub przeoczenia w służbie kraju nadania powinny być skasowane przez urząd, który stwierdzi nieprawidłowość jednym z następujących sposobów:

4.1   grubą kreską wykonaną atramentem lub niezmywalnym ołówkiem;

4.2   brzegiem datownika w taki sposób, aby nie można było zidentyfikować nazwy urzędu pocztowego.

5. Na przesyłkach mylnie skierowanych, z wyjątkiem niepoleconych przesyłek o obniżonej opłacie, należy umieścić odcisk datownika urzędu, do którego one omyłkowo nadeszły. Obowiązek ten ciąży nie tylko na urzędach stałych, ale również, w miarę możliwości, na pocztach ruchomych. Odcisk należy umieścić na odwrotnej stronie przesyłek priorytetowych wysyłanych w kopertach oraz listów i na przedniej stronie kartek pocztowych.

Artykuł RL 118 

Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone

1. Administracja kraju nadania może zwrócić do nadawców przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone w celu uzupełnienia przez nich opłaty. Identyfikacji nadawców takich przesyłek można dokonać za pomocą jakiegokolwiek sposobu przewidzianego w uregulowaniach wewnętrznych administracji kraju nadania, w tym tych stosowanych wobec przesyłek niedoręczalnych.

2. Administracja kraju nadania może również sama opłacać przesyłki nieopłacone lub uzupełniać opłatę przesyłek niedostatecznie opłaconych oraz pobierać od nadawcy brakującą kwotę. W takim przypadku jest ona upoważniona do pobierania także opłaty manipulacyjnej, której kwota wskaźnikowa wynosi 0,33 SDR (DTS).

3. Jeśli administracja kraju nadania nie korzysta z możliwości przewidzianych w ustępach 1 i 2 albo jeśli nadawca nie może uzupełnić opłaty, to nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki priorytetowe, listy i kartki pocztowe są zawsze kierowane do kraju przeznaczenia. Można również wysyłać inne przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

4 Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 3, administracja kraju nadania nie jest zobowiązana do kierowania do krajów przeznaczenia niżej podanych rodzajów przesyłek, jeśli zostały one wrzucone do skrzynek listowych lub do innych zainstalowanych urządzeń administracji pocztowej:

4.1   przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych, na których nie ma nazwiska (nazwy) nadawcy lub które nie pozwalają zidentyfikować nadawcy;

4.2   nieopłaconych kart pocztowych, na których znajdują się nalepki lub znaki mające rzekomo potwierdzać uiszczenie opłaty.

5. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 9, administracja kraju nadania nie jest zobowiązana kierować do krajów przeznaczenia nieopłaconych kartek pocztowych, na których znajdują się winiety lub znaki mające rzekomo potwierdzać uiszczenie opłaty, gdy te kartki pocztowe zostały wrzucone do skrzynek listowych lub do innych zainstalowanych urządzeń administracji pocztowej.

6. Na administracji kraju nadania spoczywa ustalenie warunków kierowania do kraju przeznaczenia przesyłek nieopłaconych lub niedostatecznie opłaconych. Jednakże, administracje powinny, na ogół, wysyłać najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) przesyłki oznaczone przez nadawcę jako takie, które powinny być kierowane jako przesyłki priorytetowe lub przesyłki lotnicze.

7. Administracja kraju nadania, która życzy sobie, aby uiszczenie brakującej opłaty było pobierane od adresata, stosuje procedurę podaną w ustępach 8 i 10. Poddane tej procedurze przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone podlegają opłacie specjalnej uiszczanej przez adresata lub, w przypadku zwrotu, przez nadawcę. Obliczanie tej specjalnej opłaty jest określone w ustępie 11.

8. Przed skierowaniem do kraju przeznaczenia przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone oznakowane są odciskiem stempelka "T" (opłata do uiszczenia) umieszczonym na środku górnej części przedniej strony. Obok odcisku tego stempelka, administracja kraju nadania wpisuje bardzo czytelnie, w walucie swego kraju, kwotę brakującej opłaty (licznik ułamka), a pod kreską (mianownik ułamka), minimalną kwotę opłaty bez zniżki, obowiązującą za pierwszy przedział wagowy wysyłanych za granicę przesyłek priorytetowych lub listów.

9. Administracja kraju nadania ponosi odpowiedzialność za sprawdzenie, czy międzynarodowe przesyłki pocztowe nadane w jej kraju są prawidłowo opłacone. Po nadejściu do kraju przeznaczenia, każdą przesyłkę, na której nie ma odcisku stempelka "T", zgodnie z postanowieniami ustępu 8, uważa się za należycie opłaconą i postępuje się z nią w odpowiedni sposób.

10. Gdy administracja pierwszego kraju przeznaczenia życzy sobie, aby uiszczenie brakującej opłaty było pobrane od adresata (przesyłki dosyłane) lub nadawcy (przesyłki zwracane), umieszczenie odcisku stempelka "T" oraz podanie kwot w formie ułamka należy do obowiązku tej administracji. Tak samo postępuje się z przesyłkami pochodzącymi z krajów, które stosują zniżone opłaty w obrocie z administracją kraju dosyłającego. W takim przypadku, ułamek powinien być ustalony na podstawie opłat przewidzianych w niniejszym Regulaminie i obowiązujących w kraju nadania przesyłki.

11. Administracja kraju doręczającego, która chce pobierać brakującą opłatę, oznacza na przesyłkach opłatę, którą należy pobrać. Opłatę tę oblicza mnożąc ułamek powstały z danych wymienionych w ustępie 8 przez kwotę, wyrażoną w walucie krajowej, opłaty stosowanej w jej ruchu międzynarodowym dla pierwszego przedziału wagowego za wysyłane za granicę przesyłki priorytetowe lub listy. Do tej opłaty dodaje się opłatę manipulacyjną wymienioną w ustępie 2. Administracja kraju doręczającego może, o ile sobie tego życzy, pobierać tylko opłatę manipulacyjną.

12. Jeśli przewidziany w ustępie 8 ułamek nie został wpisany obok odcisku stempelka "T" przez administrację kraju nadania lub przez administrację kraju dosyłającego w przypadku niedoręczenia, to administracja kraju przeznaczenia może doręczyć przesyłkę niedostatecznie opłaconą bez pobierania opłaty.

13. Nie bierze się pod uwagę nieważnych znaczków pocztowych ani odcisków ofrankowania. W takim przypadku zakreśla się je wokoło ołówkiem i obok wpisuje się cyfrę "0" (zero).

14. Nadchodzące przesyłki polecone i przesyłki z zadeklarowaną wartością uważa się za należycie opłacone.

Artykuł RL 119 

Uiszczanie opłat i stemplowanie przesyłek nadanych na statkach

1. Przesyłki nadane na statku podczas postoju w początkowym lub końcowym punkcie trasy lub w jednym z portów pośrednich, do których zawija statek, powinny być opłacone za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, na którego wodach znajduje się statek.

2. Jeżeli nadanie na statku ma miejsce na pełnym morzu, przesyłki mogą być opłacone, w przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, do którego należy lub któremu podlega statek. Opłacone w tych warunkach przesyłki powinny być dostarczone do urzędu pocztowego w porcie w miarę możliwości niezwłocznie po przybyciu statku.

3. Stemplowanie przesyłek nadanych na statkach należy do obowiązków pracownika pocztowego lub wyznaczonego do tej służby oficera pokładowego, a w przypadku ich braku -do obowiązków urzędu pocztowego w porcie, w którym przekazuje się te przesyłki. W tym przypadku, urząd odciska na nich swój datownik i umieszcza napis "Navire" ("Okręt"), "Paquebot" ("Statek") lub inną podobną adnotację.

Rozdział 4 

Rodzaje przesyłek i warunki przyjmowania

Artykuł RL 120 

Usługi podstawowe

1. Każda administracja pocztowa ma swobodę wyboru systemu opartego na prędkości opracowania przesyłek lub na zawartości przesyłek, stosowanego w ruchu wychodzącym z kraju.

2. W systemie opartym na prędkości opracowania przesyłek, te ostatnie dzielą się na dwa rodzaje:

2.1   przesyłki priorytetowe: przesyłki przewożone najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) z priorytetem;

2.2   przesyłki niepriorytetowe: przesyłki, dla których nadawca wybrał niższą opłatę powodującą dłuższy termin doręczenia.

3. W systemie klasyfikacji opartym na zawartości:

3.1   przesyłki przewożone drogą lotniczą z priorytetem są nazywane "przesyłkami lotniczymi" (po francusku: "envois-avion", po angielsku: "airmail items");

3.2   przesyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą o zmniejszonym priorytecie są nazywane "przesyłkami S.A.L." (po francusku: "envois S.A.L.", po angielsku: "S.A.L. items").

4. Każda administracja ma prawo przyjmować przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze utworzone z odpowiednio złożonej i zaklejonej ze wszystkich stron kartki papieru. Takie przesyłki nazywane są "aerogramami" (po francusku: "aérogrammes", po angielsku: "aerogrammes"). Aerogramy traktuje się tak samo jak listy lotnicze w systemie klasyfikacji opartym na zawartości.

5. Przesyłki nadawane w dużych ilościach przez tego samego nadawcę, otrzymywane w tej samej odsyłce lub w oddzielnych odsyłkach, zgodnie z warunkami określonymi w artykule RL 124 ustęp 8, nazywane są "przesyłkami masowymi" (po francusku: "courrier en nombre", po angielsku: "bulk mail").

Artykuł RL 121 

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

1.1.1  Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe mogą ważyć do 5 kilogramów:

1.1.1  w obrocie między administracjami przyjmującymi od swych klientów przesyłki tego rodzaju;

1.1.2  dla przesyłek zawierających książki i broszury, ponieważ administracja kraju nadania ma prawo przyjmować przesyłki tego rodzaju.

1.2    W systemie klasyfikacji opartym na zawartości:

1.2.1  listy i pakieciki mogą ważyć do 5 kg w obrocie między administracjami przyjmującymi od swych klientów przesyłki tego rodzaju;

1.2.2  druki mogą ważyć do 5 kg, ponieważ administracja kraju nadania ma prawo przyjmować przesyłki tego rodzaju.

2. Za zgodą zainteresowanych administracji, limit masy przesyłek zawierających książki lub broszury może być podniesiony do 10 kilogramów.

3. Przesyłki mające związek ze służbą pocztową, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 Konwencji i w artykule RL 110, nie podlegają limitom masy i wymiarów określonych w artykule 12 Konwencji i w powyższych ustępach 1 i 2. Jednak, maksymalna masa worka z takimi przesyłkami nie może przekroczyć 30 kilogramów.

4. Administracje mogą stosować do przesyłek listowych nadawanych w swoich krajach limit maksymalnej masy przewidziany dla przesyłek tego samego rodzaju w ich obrocie krajowym pod warunkiem, że takie przesyłki nie przekraczają limitu masy określonego w artykule 12 Konwencji i w powyższych ustępach 1 i 2.

Artykuł RL 122 

Limity wymiarów

1. Limity wymiarów przesyłek innych niż kartki pocztowe i aerogramy określone są poniżej:

1.1   maksimum: suma długości, szerokości i grubości: 900 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, z tolerancją 2 mm; w rulonach: suma długości i podwójnej średnicy: 1.040 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm, z tolerancją 2 mm;

1.2   minimum: powierzchnia o wymiarach nie mniejszych niż 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm; w rulonach: suma długości i podwójnej średnicy: 170 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm.

2. Limity wymiarów kartek pocztowych są następujące:

2.1   maksimum: 120 x 235 mm, z tolerancją 2 mm, pod warunkiem, że są one dosyć sztywne, aby umożliwić ich swobodne opracowanie;

2.2   minimum: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm. Długość powinna być co najmniej równa szerokości pomnożonej przez (przybliżona wartość 1,4).

3. Limity wymiarów aerogramów są następujące:

3.1   maksimum: 110 x 220 mm, z tolerancją 2 mm;

3.2   minimum: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm. Długość powinna być co najmniej równa szerokości pomnożonej przez (przybliżona wartość 1,4).

Artykuł RL 123 

Warunki przyjmowania przesyłek. Sposób pakowania. Opakowanie

1. Przesyłki powinny być opakowane solidnie i w sposób uniemożliwiający przemieszczanie się innych przesyłek wraz z nimi. Koperta lub opakowanie powinny być dostosowane do kształtu i rodzaju zawartości oraz do warunków przewozu. W przypadku listów i pakiecików, opakowanie powinno zapewnić nienaruszalność zawartości przesyłki podczas przewozu. Każda przesyłka powinna być opakowana w taki sposób, aby nie stanowiła zagrożenia dla zdrowia pracowników. Opakowanie powinno chronić przed wszelkim niebezpieczeństwem, jeśli przesyłka zawiera przedmioty mogące zranić pracowników mających z nią do czynienia, zabrudzić bądź uszkodzić inne przesyłki lub urządzenia pocztowe. Spinki metalowe używane do zamknięcia przesyłek nie powinny mieć ostrych krawędzi; nie powinny one utrudniać wykonywania usług pocztowych.

1.1   Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą wymienianie przesyłek masowych, które nie są opakowane. Administracja pocztowa kraju wysyłającego i administracja kraju przeznaczenia ustalają za obopólną zgodą warunki przyjmowania takich przesyłek.

2. Kod identyfikacyjny Światowego Związku Pocztowego, taki jaki określony jest w normie S18 Zbioru norm technicznych, może być umieszczony na przesyłkach listowych, aby ułatwić opracowanie poczty w krajach nadania i przeznaczenia oraz aby ułatwić wymianę informacji o opracowaniu między danymi administracjami pocztowymi. Kod identyfikacyjny umieszcza się na odpowiedzialność administracji pocztowej, zgodnie ze specyfikacjami przyjętymi przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) i postanowieniami normy S18 i S19 Zbioru norm technicznych Światowego Związku Pocztowego. W celu uzyskania jak największej czytelności kodu identyfikacyjnego, administracje:

2.1   mogą kodować informacje w polu R1 w sposób przewidziany w normie S19, wyłącznie stosownie do postanowień technicznych norm S18 i S19;

2.2   zachęcają odradzać wykorzystywanie pola R1 do celów, które mogłyby oddziaływać na przewidziane wykorzystywanie tego pola (wpisywanie kodu identyfikacyjnego Światowego Związku Pocztowego) lub dla których wykorzystanie takie mogłoby stanowić przeszkodę.

3. Administracje powinny usilnie zalecać swym klientom przestrzeganie następujących zasad.

3.1   Co najmniej prawą połowę strony adresowej należy zarezerwować na adres adresata, jak również na znaczki pocztowe, znaki lub nadruki ofrankowania, względnie zastępujące je wskazówki. Te ostatnie umieszcza się, o ile to możliwe, w górnym prawym rogu. Administracja kraju nadania może postępować według swych przepisów z przesyłkami, na których znak opłaty nie jest zgodny z tym warunkiem.

3.2   Adres adresata należy pisać równolegle do dłuższej krawędzi, a gdy chodzi o kopertę - na gładkiej stronie, na której nie ma skrzydełka zamknięcia. Na przesyłkach przekraczających limity wymiarów przesyłek standardowych, określonych w artykule RL 128, adres można umieszczać równolegle do krótszej krawędzi przesyłki.

3.3   Adres adresata podany będzie w sposób dokładny i kompletny. Będzie on napisany bardzo czytelnie literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi. Jeżeli w kraju przeznaczenia stosuje się inny alfabet i inne cyfry, zaleca się pisanie adresu również przy użyciu tego alfabetu i tych cyfr. Nazwa miejscowości przeznaczenia i nazwa kraju przeznaczenia, pisane wielkimi literami, będą uzupełnione, w danym przypadku, odpowiednim numerem kodu pocztowego lub numerem strefy doręczeń. Nazwę kraju przeznaczenia pisze się najlepiej w języku kraju nadania. W celu uniknięcia wszelkich trudności w krajach tranzytowych, pożądanym jest podawanie dodatkowo nazwy kraju przeznaczenia w ogólnie znanym języku.

3.4   Papier użyty do wykonania koperty powinien być wyprodukowany z materiału papierniczego nadającego się do mechanicznego opracowania.

3.5   W celu ułatwienia automatycznego odczytu, adres adresata będzie napisany w sposób zwarty, bez rozsuwania liter wyrazów i bez pozostawiania niezapisanego wiersza między wierszem zawierającym miejsce przeznaczenia a innymi elementami adresu. Nie podkreśla się miejscowości i kraju przeznaczenia jak również w danym przypadku pocztowego numeru kierowania.

3.6   Na przesyłce będą podawane nazwisko (nazwa) i adres nadawcy wraz, w danym przypadku, z pocztowym numerem kierowania lub numerem strefy doręczeń. Jeśli dane te znajdują się na stronie adresowej kopert, powinny być one umieszczone w górnym lewym rogu i być wystarczająco oddalone od adresu adresata, aby uniknąć wszelkiej pomyłki.

3.7   Adresy nadawcy i adresata będą podawane we właściwy sposób wewnątrz przesyłki oraz, o ile to możliwe, na przedmiocie umieszczonym w przesyłce. Jest to szczególnie wskazane w przypadku przesyłek wysyłanych w stanie otwartym.

3.8   Klienci nadający przesyłki masowe o tym samym kształcie i tej samej masie mogą być proszeni o sporządzenie wiązanek według numeru kodu pocztowego i strefy doręczeń w taki sposób, by można je było opracowywać możliwie najszybciej w kraju przeznaczenia. Administracja kraju przeznaczenia może domagać się takiego dzielenia tylko wówczas, gdy jest zawarte porozumienie z administracją kraju nadania.

4. Z wyjątkiem przypadków, gdy w niniejszym Regulaminie postanowiono inaczej, wskazówki i nalepki służbowe umieszcza się na stronie adresowej przesyłki, o ile to możliwe, w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) nadawcy i jego adresu. Wskazówki służbowe redaguje się w języku francuskim lub w innym języku ogólnie znanym w kraju przeznaczenia. Można dołączyć tłumaczenie tych wskazówek na język kraju nadania.

 

Sender's address	Postage stamps, franking marks or impressions
Service instructions
Addressee's address

 

5. Znaczki niepocztowe i nalepki związane z celami dobroczynnymi oraz inne nalepki i rysunki, które można pomylić ze znaczkami pocztowymi lub nalepkami służbowymi, nie mogą być przyklejane lub drukowane na stronie adresowej. To samo dotyczy odcisków stempli, które mogłyby być pomylone z nadrukami ofrankowania.

6. We wszystkich przypadkach, gdy przesyłka umieszczona jest pod opaską, adres adresata należy podawać na opasce.

7. Koperty, których brzegi są zakończone kolorowymi paskami, są zastrzeżone wyłącznie dla przesyłek lotniczych.

8. Adres przesyłki adresowanej "poste restante" powinien zawierać nazwisko adresata, nazwę miejscowości, nazwę kraju przeznaczenia i w miarę możliwości nazwę urzędu pocztowego, w którym przesyłka powinna zostać odebrana. Wskazówka "Poste restante" powinna być napisana wyraźnymi literami na stronie adresowej. Użycie inicjałów, cyfr, samych imion, zmyślonych nazwisk lub jakichkolwiek znaków umownych nie jest dozwolone przy tego rodzaju przesyłkach.

9. Nazwisko odbiorcy może być wyjątkowo dla druków uzupełnione wskazówką "lub współmieszkaniec" w języku francuskim lub w innym języku przyjętym w kraju przeznaczenia (po francusku: "ou tout autre occupant des lieux", po angielsku: "or occupant").

10. Na kopercie lub opakowaniu może znajdować się tylko jeden adres nadawcy i jeden adres adresata. W przypadku przesyłek masowych, adres nadawcy powinien znajdować się w kraju ich nadania.

11. Nie przyjmuje się wszelkiego rodzaju przesyłek, których strona adresowa została podzielona, w całości lub w części, na kilka pól przeznaczonych do wpisywania kolejnych adresów.

Artykuł RL 124 

Szczegółowe postanowienia dotyczące poszczególnych rodzajów przesyłek

1. Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe oraz listy.

1.1   Z zastrzeżeniem postanowień dotyczących przesyłek standardowych i opakowania przesyłek, nie stosuje się wobec przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych oraz listów żadnych ograniczeń dotyczących kształtu lub sposobu zamknięcia. Jednakże, przesyłki takie wysyłane w kopertach powinny mieć kształt prostokąta, aby nie powodować trudności w czasie ich opracowywania. Przesyłki o sztywności kartki pocztowej, ale o nieprostokątnym kształcie, należy również wkładać do prostokątnych kopert. Zaleca się, aby na stronie adresowej umieścić słowo "Priorytet" (po francusku: "Prioritaire", po angielsku: "Priority") lub "List" (po francusku: "Lettre", po angielsku: "Letter") na takich przesyłkach, które ze względu na ich wielkość lub opakowanie mogłyby być wzięte omyłkowo za przesyłki podlegające obniżonej opłacie.

2. Aerogramy.

2.1   Aerogramy powinny mieć kształt prostokąta i być wykonane w taki sposób, aby nie utrudniać opracowania przesyłek.

2.2   Przednia strona aerogramu przeznaczona jest na adres, znak opłaty i wskazówki lub nalepki służbowe. Na takiej przesyłce powinien być wydrukowany obowiązkowo napis "Aérogramme" ("Aerogram") i może być umieszczony równoznaczny napis w języku kraju nadania. Aerogram nie powinien zawierać żadnego przedmiotu. Może być on wysłany jako przesyłka polecona, jeśli zezwalają na to przepisy kraju nadania.

2.3   Każda administracja ustala, w granicach określonych w artykule RL 122 ustęp 3, warunki wydawania, produkcji i sprzedaży aerogramów.

3. Kartki pocztowe.

3.1   Kartki pocztowe winny mieć kształt prostokąta i być wykonane z kartonu lub z dosyć sztywnego papieru, aby nie utrudniać opracowania przesyłek. Nie mogą one posiadać części wystających lub wypukłych i winny odpowiadać warunkom określonym przez administrację kraju nadania.

3.2   Kartki pocztowe winny mieć, na przedniej stronie w nagłówku, napis w języku francuskim "Carte postale" ("Kartka pocztowa") lub jego odpowiednik w innym języku. Napis ten nie jest konieczny na widokówkach.

3.3   Kartki pocztowe winny być wysyłane w stanie otwartym, to znaczy bez opaski i bez koperty.

3.4   Co najmniej prawa połowa przedniej strony jest przeznaczona na adres adresata, znak opłaty i wskazówki lub nalepki służbowe. Do dyspozycji nadawcy pozostawia się odwrotną stronę kartki i lewą część przedniej strony.

3.5   Kartki pocztowe niespełniąjące warunków ustalonych dla tego rodzaju przesyłek traktuje się jak listy, z wyjątkiem tych, gdzie stwierdzona nieprawidłowość polega jedynie na umieszczeniu znaku opłaty na ich odwrotnej stronie. Te ostatnie traktuje się jako nieopłacone i postępuje się z nimi w odpowiedni sposób.

4. Druki.

4.1    Odbitki na papierze, kartonie lub innym materiale zwykle używanym w drukarstwie, wykonane w wielu identycznych egzemplarzach, za pomocą metody aprobowanej przez administrację kraju nadania, mogą być przesyłane jako druki. Druki nieodpowiadające powyższej definicji mogą być również przyjmowane w ruchu międzynarodowym, jeżeli są przyjmowane w obrocie wewnętrznym kraju nadania.

4.2    Druki winny posiadać na stronie adresowej, w miarę możności w górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy, wyraźny napis zależnie od okoliczności "Imprimé" ("Druk") lub "Imprimé à taxe réduite" ("Druk o obniżonej opłacie") lub jego odpowiednik w języku znanym w kraju przeznaczenia. Oznaczenia te są wskazówką, że przesyłki zawierają tylko druki.

4.3    Druki spełniające ogólne warunki stosowane zarówno wobec druków, jak i kartek pocztowych są przyjmowane w stanie otwartym według taryfy dotyczącej druków, nawet jeśli zawierają napis "Carte postale" ("Kartka pocztowa") lub jego odpowiednik w jakimkolwiek języku.

4.4    Kilka druków może być przesyłanych razem w jednej przesyłce pod warunkiem, że nie umieszczono na nich adresów różnych adresatów. Administracje krajów nadania mogą ograniczyć druki przesyłane w ten sposób do tych, które pochodzą od jednego nadawcy.

4.5    Do wszystkich druków można załączyć kartkę, kopertę lub opaskę z wydrukowanym adresem nadawcy przesyłki albo jego przedstawiciela w kraju nadania lub przeznaczenia pierwszej przesyłki; zwrot tych załączników może być uprzednio opłacony za pomocą znaczków pocztowych lub pocztowych znaków ofrankowania kraju przeznaczenia pierwszej przesyłki.

4.6    Administracja kraju nadania może wyrazić zgodę na umieszczanie adnotacji lub dołączanie załączników, zgodnie z jej przepisami krajowymi.

4.7    Druki winny być opakowane w taki sposób, aby ich zawartość była dostatecznie chroniona, a ich szybkie i łatwe sprawdzanie nie było utrudnione. Warunki są określone przez administrację kraju nadania.

4.8    Administracje mogą wyrazić zgodę na zamykanie druków nadawanych w dużych ilościach, wydając w tym celu pozwolenie ubiegającym się o to klientom. W takich przypadkach, numer pozwolenia powinien zostać umieszczony poniżej napisu "Imprimé" ("Druk") lub "Imprimé à taxe réduite" ("Druk o obniżonej opłacie").

4.9    Administracje krajów nadania mogą także pozwolić na zamykanie wszystkich druków bez wydawania pozwolenia, jeżeli w ich obrocie krajowym nie są wymagane żadne specjalne warunki dotyczące zamknięcia.

4.10   Druki mogą być umieszczane w zamkniętym opakowaniu wykonanym z tworzywa sztucznego, zarówno przezroczystego jak i nieprzezroczystego, na warunkach określonych przez administrację kraju nadania.

4.11   Dozwolone jest otwieranie zamkniętych druków dla sprawdzenia ich zawartości.

5. Druki dla ociemniałych (cekogramy).

5.1    Listy zawierające druki dla ociemniałych nadawane w stanie otwartym oraz płytki ze znakami cekograficznymi odczytywanymi przez ociemniałych mogą być przesyłane jako druki dla ociemniałych (cekogramy). Dotyczy to również nagrań dźwiękowych i specjalnego papieru przeznaczonych wyłącznie dla ociemniałych pod warunkiem, że są one wysyłane przez urzędowo uznany instytut dla ociemniałych lub do niego adresowane.

5.2    Administracje krajów nadania mają prawo przyjmować jako druki dla ociemniałych (cekogramy) nagrania dźwiękowe wysyłane przez ociemniałego lub adresowane do niego, jeżeli taka możliwość istnieje w ich obrocie krajowym.

5.3    Administracje krajów nadania mają prawo przyjmować jako druki dla ociemniałych (cekogramy) przesyłki dopuszczone jako takie w ich obrocie krajowym.

5.4    Druki dla ociemniałych (cekogramy) winny być opakowane w taki sposób, aby ich zawartość była dostatecznie chroniona, a ich szybkie i łatwe sprawdzanie nie było utrudnione.

5.5    Administracje pocztowe zalecają swoim klientom umieszczanie na drukach dla ociemniałych (cekogramach), na stronie z adresem adresata, białej nalepki zawierającej następujący symbol:

wzór

6. Pakieciki.

6.1   Pakieciki powinny posiadać na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy, bardzo wyraźny napis "Petit paquet" ("Pakiecik") lub jego odpowiednik w języku znanym w kraju przeznaczenia. Podanie adresu nadawcy na zewnętrznej stronie przesyłki jest obowiązkowe.

6.2   Dozwolone jest wkładanie do pakiecików każdego dokumentu mającego charakter bieżącej i osobistej korespondencji. Jednakże, dokumenty takie nie mogą być adresowane do innego adresata niż adresat pakiecika i nie mogą pochodzić od innego nadawcy niż nadawca pakiecika. Ponadto, przepisy krajowe zainteresowanej administracji winny zezwolić na umieszczanie takich dokumentów. Administracja kraju nadania decyduje, czy załączony dokument lub dokumenty odpowiadają tym warunkom. Określa ona inne ewentualne warunki dotyczące załączanych dokumentów.

6.3   Nie wymaga się dla pakiecików żadnego specjalnego sposobu zamknięcia pakiecików; przesyłki określone jako pakieciki mogą być otwierane dla sprawdzenia ich zawartości.

7. Worki M.

7.1    Możliwe jest umieszczanie innych przedmiotów w workach M, o ile spełnione są następujące warunki:

7.1.1  przedmioty (płyty, taśmy magnetofonowe, kasety, próbki handlowe wysyłane przez producentów i dystrybutorów, inne artykuły handlowe, które nie podlegają opłatom celnym lub materiały informacyjne, które nie mogą być odsprzedawane) przytwierdzone lub złączone w inny sposób z drukami, którym towarzyszą;

7.1.2  przedmioty mają związek z drukami, z którymi są wysyłane;

7.1.3  masa każdej przesyłki zawierającej wymienione w ustępie 7 punkt 1.1 przedmioty złączone z drukami nie przekracza 2 kilogramów;

7.1.4  worki M zaopatrzone są w nalepkę "Douane" ("Cło") CN 22 lub w deklarację celną CN 23 sporządzoną przez nadawcę, zgodnie z postanowieniami artykułu RL 152 ustęp 4.

7.2    Adres adresata podaje się na każdym pakiecie druków włożonym do worka specjalnego i wysyłanym do tego samego adresata pod tym samym adresem.

7.3    Każdy worek M winien być zaopatrzony w prostokątną chorągiewkę adresową dostarczoną przez nadawcę i zawierającą wszystkie informacje o adresacie. Chorągiewka adresowa winna być wykonana z dość sztywnego płótna, grubego kartonu, tworzywa sztucznego, pergaminu lub papieru naklejonego na deseczkę i mieć dziurkę. Wymiary chorągiewki nie powinny być mniejsze niż 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

7.4    Znak uiszczenia całej opłaty za worki M przedstawia się na chorągiewce adresowej worka.

7.5    Po uzgodnieniu z administracją pocztową kraju przeznaczenia, pakiety z drukami mogą być także przyjęte jako worki M, gdy nie są one opakowane w worek. Pakiety powinny być wtedy zaopatrzone w literę M umieszczoną w sposób bardzo widoczny obok adresu adresata. Rodzaj zawartości będzie podany bezpośrednio na przesyłce (CN 22/CN 23).

8. Przesyłki masowe.

8.1    Cechami określającymi przesyłki masowe są:

8.1.1  otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 1.500 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę;

8.1.2  otrzymanie w okresie dwóch tygodni 5.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

8.2    W rozumieniu niniejszego artykułu, nadawcą przesyłek masowych jest osoba lub organizacja rzeczywiście nadająca przesyłki.

8.3    W miarę potrzeby, nadawcę można zidentyfikować na podstawie wspólnej cechy przesyłek lub jakiejkolwiek wskazówki znajdującej się na przesyłkach (np. adres zwrotny, nazwisko lub nazwa, oznakowanie lub stempel nadawcy, numer zezwolenia pocztowego, itp.).

Artykuł RL 125 

Oznaczenie priorytetu lub sposobu kierowania

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, przesyłki, które administracje krajów tranzytowych i kraju przeznaczenia mają traktować jako priorytetowe lub lotnicze, powinny posiadać specjalną nalepkę w kolorze niebieskim lub odcisk stempla w tym samym kolorze albo w kolorze czarnym, jeśli przepisy administracji kraju wysyłającego na to pozwalają, zawierającym wyrazy "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza"). Można te wyrazy napisać odręcznie lub na maszynie wielkimi literami, z ewentualnym tłumaczeniem na język kraju nadania. Nalepkę, odcisk lub napis "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza") należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska lub nazwy i adresu nadawcy.

2. Oznaczenie "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza") i każdą inną wskazówkę związaną z przewozem priorytetowym lub lotniczym należy przekreślić dwiema poziomymi kreskami, jeśli kierowanie nie odbywa się najszybszą drogą.

3. Administracja kraju nadania może wymagać także oznaczenia przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich.

Artykuł RL 126  

Opakowania specjalne

1. Przedmioty wykonane ze szkła lub inne przedmioty łamliwe powinny być opakowane w pudełko o odpowiedniej wytrzymałości, wypełnione właściwym materiałem ochronnym. Należy uniemożliwić ocieranie się lub uderzanie przedmiotów o siebie lub o boki pudełka w czasie transportu.

2. Płyny i ciała łatwo przechodzące w stan płynny powinny być zamknięte w szczelnych pojemnikach. Każdy pojemnik powinien być umieszczony w pudełku o odpowiedniej wytrzymałości, zawierającym właściwy materiał ochronny, w wystarczającym stopniu pochłaniający płyn w przypadku pęknięcia pojemnika. Pokrywa pudełka powinna być przymocowana w taki sposób, aby nie mogła łatwo się odłączyć.

3. Tłuszcze trudno przechodzące w stan płynny, takie jak maści, miękkie mydło, żywice itp., a także kokony jedwabników, przysparzające mniejszych trudności przy przewozie, powinny być włożone do pierwszego opakowania (pudełko, worek wykonany z tkaniny lub tworzywa sztucznego itp.), a następnie umieszczone w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości w celu zapobieżenia wydostawania się zawartości.

4. Suche proszki barwiące, takie jak błękit anilinowy, przyjmowane są tylko w szczelnych pojemnikach metalowych, umieszczonych z kolei w pojemnikach o odpowiedniej wytrzymałości, z pochłaniaczem i właściwym materiałem ochronnym między obydwoma pojemnikami.

5. Suche proszki niebarwiące powinny być umieszczone w solidnych pojemnikach (pudełko, worek). Pojemniki te powinny być zamknięte w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości.

6. Żywe pszczoły, muchy z rodziny wywilżniowatych (Drosophiliadae), pijawki i pasożyty powinny być zamknięte w pojemnikach wykonanych w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa.

7. Administracja pocztowa może zalecić swym klientom umieszczanie nalepki w kolorze jasnozielonym na przesyłkach zawierających pilnie potrzebne lekarstwa lub wzorcowe substancje chemiczne, na stronie, gdzie znajduje się adres adresata. Nalepka ta ma następujący tekst i symbol:

wzór

(Wymiary 62 x 44 mm)

8. Nie wymaga się opakowania dla przedmiotów stanowiących tylko jeden kawałek, takich jak drewno, metal, itp., gdy nie ma zwyczaju pakowania ich w handlu. W tym przypadku adres adresata powinien być umieszczony na samym przedmiocie.

Artykuł RL 127 

Przesyłki w kopertach z okienkiem

1. Przesyłki w kopertach z przezroczystym okienkiem przyjmuje się po spełnieniu następujących warunków:

1.1   Okienko powinno znajdować się na gładkiej stronie koperty, na której nie ma skrzydełka zamknięcia.

1.2   Okienko powinno być wykonane z takiego materiału i w taki sposób, aby można było łatwo odczytać przez nie adres.

1.3   Okienko powinno być prostokątne. Jego dłuższy wymiar powinien być równoległy do długości koperty. Adres adresata powinien być widoczny w tym samym kierunku. Jednakże, dla przesyłek formatu C 4 (229 x 324 mm) lub podobnych formatów, administracje mogą dopuścić, aby przezroczyste okienko zostało umieszczone poprzecznie w taki sposób, by jego dłuższy wymiar był równoległy do szerokości koperty.

wzór

1.4   Wszystkie krawędzie okienka powinny być dokładnie przyklejone do wewnętrznych krawędzi wycięcia koperty. W tym celu, należy pozostawić odpowiedni obszar między bocznymi krawędziami koperty a dolną krawędzią koperty i okienka.

1.5   Tylko adres adresata powinien być widoczny przez okienko lub przynajmniej powinien on wyróżniać się wyraźnie od innych wskazówek ewentualnie widocznych przez okienko.

1.6   Okienko powinno być umieszczone tak, aby pozostało wystarczające miejsce na umieszczenie odcisku datownika.

1.7   Zawartość przesyłki powinna być złożona w taki sposób, aby adres pozostawał całkowicie widoczny przez okienko, nawet jeśli zawartość przesunie się wewnątrz koperty.

2. Przesyłki w kopertach całkowicie przezroczystych mogą być przyjmowane, jeśli powierzchnia koperty jest wykonana w sposób nieutrudniający opracowania przesyłek. Do zewnętrznej strony przesyłki należy solidnie przymocować naklejkę o wystarczająco dużej powierzchni pozwalającej na umieszczenie adresu adresata, znaku opłaty i wskazówek służbowych. Nie przyjmuje się przesyłek w kopertach z otwartym okienkiem.

3. Administracje krajów nadania mogą przyjmować koperty z dwoma lub kilkoma przezroczystymi okienkami. Okienko przeznaczone na adres adresata powinno odpowiadać warunkom określonym w ustępie 1. Do innych okienek stosuje się przez analogię warunki określone w ustępie 1 punkt 2, w ustępie 1 punkt 4, w ustępie 1 punkt 6 i w ustępie 1 punkt 7.

Artykuł RL 128 

Przesyłki standardowe

1. Za standardowe uważa się przesyłki w kształcie prostokąta, których długość nie jest mniejsza niż szerokość pomnożona przez (przybliżona wartość 1,4). Przesyłki te powinny odpowiadać następującym warunkom:

1.1   Wymiary minimalne: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

1.2   Wymiary maksymalne: 120 x 235 mm, z tolerancją 2 mm. Przyjmuje się poniższe maksymalne wymiary, kiedy koperty, o które chodzi, są szeroko stosowane w danym kraju:

-   150 x 245 mm, z tolerancją 2 mm;

-   165 x 235 mm, z tolerancją 2 mm.

1.3   Masa maksymalna: 20 g.

1.4   Grubość maksymalna: 5 mm.

1.5   Listy winny być zamknięte przez całkowite zaklejenie skrzydełka zamknięcia koperty, a adres powinien być napisany na gładkiej stronie koperty, gdzie nie ma skrzydełka zamknięcia.

1.6   Adres powinien być napisany w polu prostokątnym umieszczonym co najmniej w odległości:

-   40 mm od górnej krawędzi koperty (tolerancja 2 mm);

-   15 mm od prawej krawędzi;

-   15 mm od dolnej krawędzi;

i w maksymalnej odległości 140 mm od prawej krawędzi.

1.7   Na stronie adresowej należy zarezerwować pole prostokątne o wysokości 40 mm (- 2 mm), licząc od górnej krawędzi i o długości 74 mm, licząc od prawej krawędzi, przeznaczone na umieszczenie znaku opłaty i odcisków datownika. Wewnątrz tego pola, w prawym górnym rogu należy umieszczać znaczki pocztowe lub nadruki ofrankowania.

wzór

2. Postanowienia przewidziane w ustępie 1 stosuje się także do przesyłek w kopertach z przezroczystym okienkiem, dla których ogólne warunki przyjmowania określono w artykule RL 127. Ponadto, przezroczyste okienko, w którym widoczny jest adres adresata, powinno znajdować się co najmniej w odległości:

-   40 mm od górnej krawędzi koperty (tolerancja 2 mm);

-   15 mm od prawej krawędzi;

-   15 mm od lewej krawędzi;

-   15 mm od dolnej krawędzi.

2.1   Granica okienka nie może być oznaczona kolorowym paskiem lub kolorową ramką. Wskazówki służbowe mogą być umieszczone tuż nad adresem adresata.

3. Nie należy umieszczać napisów lub jakichkolwiek znaków graficznych:

3.1   poniżej adresu;

3.2   z prawej strony adresu, od pola zarezerwowanego na umieszczenie znaku opłaty i odcisk datownika do dolnej krawędzi przesyłki;

3.3   z lewej strony adresu, w polu o szerokości co najmniej 15 mm zaczynającym się od pierwszego wiersza adresu, a kończącym na dolnej krawędzi przesyłki;

3.4   w polu o wysokości 15 mm, licząc od dolnej krawędzi przesyłki, oraz o długości 140 mm, licząc od prawej krawędzi przesyłki; pole to może częściowo pokrywać się z polami określonymi powyżej.

4. Administracje, które w swym obrocie krajowym przyjmują jako standardowe przesyłki w kopertach o szerokości nie większej niż 162 mm, z tolerancją 2 mm, mogą także przyjmować takie przesyłki jako standardowe w obrocie międzynarodowym.

5. Przesyłki w kształcie kartek aż do wymiarów 120 x 235 mm mogą być przyjmowane jako przesyłki standardowe pod warunkiem, że zostały wykonane z kartonu o gramaturze dającej wystarczającą sztywność umożliwiającą ich swobodne opracowanie.

6. Nie uważa się za przesyłki standardowe:

6.1   złożonych kartek;

6.2   przesyłek zamkniętych za pomocą agrafek, metalowych oczek lub zgiętych haczyków;

6.3   perforowanych kart wysyłanych w stanie otwartym (bez koperty);

6.4   przesyłek, których koperta jest wykonana z materiału o właściwościach fizycznych zasadniczo odmiennych od właściwości papieru (z wyjątkiem materiału użytego do wykonania okienka kopert);

6.5   przesyłek zawierających wystające przedmioty;

6.6   złożonych przesyłek wysyłanych w stanie otwartym (bez koperty), które nie są zamknięte ze wszystkich stron i których sztywność jest niewystarczająca do opracowania mechanicznego.

Artykuł RL 129 

Warunki przyjmowania i oznaczanie przesyłek zawierających łatwo psujące się substancje biologiczne (w tym próbki diagnostyczne)

1. Łatwo psujące się substancje biologiczne, w tym próbki diagnostyczne, które nie należą do rodzaju substancji wywołujących zakażenie, przyjmuje się na warunkach podanych poniżej.

1.1     Nadawcy powinni upewnić się, czy przesyłki zostały przygotowane w sposób gwarantujący ich dotarcie do miejsca przeznaczenia w dobrym stanie. Przesyłki nie powinny w czasie przewozu stanowić żadnego niebezpieczeństwa dla osób lub zwierząt.

1.2     Opakowanie powinno składać się z następujących elementów:

1.2.1   wewnętrznego opakowania zawierającego:

1.2.1.1  jeden lub kilka pierwszych szczelnych pojemników;

1.2.1.2  drugie szczelne opakowanie;

1.2.1.3  z wyjątkiem substancji stałych, materiał pochłaniający, w ilości wystarczającej do wchłonięcia całej zawartości, który powinien być umieszczony pomiędzy pierwszym lub pierwszymi pojemnikami a drugim opakowaniem; jeśli w drugim opakowaniu znajduje się kilka pierwszych pojemników, wówczas każdy z nich należy opakować;

1.2.2   zewnętrznego opakowania o trwałości odpowiadającej przewidywanej pojemności, masie i wykorzystaniu pojemnika; opakowania te powinny mieć co najmniej 100 mm w ich najmniejszym ogólnym zewnętrznym wymiarze.

1.3     Każde całe opakowanie powinno móc wytrzymać próby na upuszczenie z wysokości zalecane w Instrukcjach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI), z tym, że wysokość upuszczenia nie powinna być mniejsza niż 1,2 metra.

1.4     Opis zawartości, przedmiot po przedmiocie, powinien być umieszczony między drugim opakowaniem a jego zewnętrzną ścianką.

1.5     Przesyłki powinny być opakowane zgodnie z następującymi specyfikacjami:

1.5.1   Substancje liofilizowane.

1.5.1.1  Pierwszymi opakowaniami powinny być szklane ampułki zamknięte termicznie (płomieniem) lub szklane flakony hermetycznie zamknięte kauczukiem i zaopatrzone w metalowe pieczęcie.

1.5.2   Płyny lub ciała stałe.

1.5.2.1  Substancje przewożone w temperaturze otoczenia lub w wyższej temperaturze. Pierwsze pojemniki powinny być wykonane tylko ze szkła, metalu lub tworzywa sztucznego. W celu zapewnienia szczelności należy stosować skuteczne środki, takie jak zgrzewanie na gorąco, korki uszczelniające lub metalowe kapsle. Jeśli pojemniki zamyka się za pomocą nakrętek, powinny zostać wzmocnione taśmą samoprzylepną.

1.5.2.2  Substancje przewożone w stanie schłodzonym lub zamrożonym. Lód lub inne środki chłodzące, które nie są towarami niebezpiecznymi według Instrukcji technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI), powinny być umieszczone na zewnątrz drugiego lub drugich opakowań. Przewiduje się użycie wsporników wewnętrznych dla zapewnienia równowagi drugiego opakowania, gdy nastąpiłoby roztopienie się środka chłodzącego. Jeśli stosuje się lód, zewnętrzne opakowanie powinno być szczelne. Pierwsze i drugie opakowanie nie powinny odkształcać się pod wpływem temperatury stosowanego środka chłodzącego lub temperatur i ciśnień, którym mogłyby być poddane pojemnik i drugie opakowanie podczas przewozu lotniczego, jeśli chłodzenie przestałoby działać.

1.6     Pierwszy pojemnik lub drugie opakowanie stosowane przy łatwo psujących się substancjach biologicznych, w tym próbkach diagnostycznych, powinny być odporne na działanie temperatur w przedziale od -40° do +55° C, a jeśli chodzi o płyny, powinny być odporne, bez utraty szczelności, na działanie ciśnienia wewnętrznego wywołującego różnicę ciśnień równą co najmniej 95 kPa.

1.7     Pierwsze pojemniki nie powinny przekraczać objętości 500 mililitrów, a ogólna objętość zewnętrznego opakowania nie powinna być większa niż 4 litry.

1.8     Na zewnętrznym opakowaniu, jak również na materiale osłaniającym przesyłkę należy umieścić napis "Echantillon de diagnostic" lub "Diagnostic specimen" ("Próbka diagnostyczna") i należy zaopatrzyć je na stronie, na której są umieszczone adresy laboratoriów wysyłającego i przeznaczenia, w jedną z nalepek koloru fioletowego z następującym napisem i symbolem:

wzór

(Wymiary 62 x 44 mm)

Artykuł RL 130 

Warunki przyjmowania i oznaczanie przesyłek zawierających substancje wywołujące zakażenie

1. Łatwo psujące się substancje biologiczne wywołujące zakażenie, które wywołują zakażenie u człowieka lub zwierząt albo które w sposób uzasadniony mogą za takie uchodzić, powinny być zgłoszone jako "substancje wywołujące zakażenie" (po francusku: "substances infectueuses", po angielsku: "infectious substances").

2. Nadawcy substancji wywołujących zakażenie powinni upewnić się, czy przesyłki zostały przygotowane w sposób gwarantujący ich dotarcie do miejsca przeznaczenia w dobrym stanie. Przesyłki nie powinny w czasie przewozu stanowić żadnego niebezpieczeństwa dla osób lub zwierząt.

3. Opakowanie powinno składać się z następujących elementów:

3.1    wewnętrznego opakowania zawierającego:

3.1.1  jeden lub kilka pierwszych szczelnych pojemników;

3.1.2  drugie szczelne opakowanie;

3.1.3  z wyjątkiem substancji stałych, materiał pochłaniający, w ilości wystarczającej do wchłonięcia całej zawartości, który powinien być umieszczony pomiędzy pierwszym lub pierwszymi pojemnikami a drugim opakowaniem; jeśli w drugim opakowaniu znajduje się kilka pierwszych pojemników, wówczas każdy z nich należy opakować;

3.2    zewnętrznego opakowania o trwałości odpowiadającej przewidywanej pojemności, masie i wykorzystaniu pojemnika; opakowania powinny mieć co najmniej 100 mm w ich najmniejszym ogólnym zewnętrznym wymiarze.

4. Opakowanie powinno, co zostanie potwierdzone w badaniach, przejść z powodzeniem standardowe próby zalecane w Instrukcjach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI). Opakowania zewnętrzne powinny zostać oznaczone zgodnie z przepisami w zakresie znakowania opakowań ONZ.

5. Opis zawartości, przedmiot po przedmiocie, powinien być umieszczony między drugim opakowaniem a jego zewnętrzną ścianką.

6. Substancje wywołujące zakażenie powinny być opakowane zgodnie z następującymi specyfikacjami.

6.1    Substancje liofilizowane

6.1.1  Pierwszymi pojemnikami powinny być szklane ampułki zamknięte termicznie (płomieniem) lub szklane flakony hermetycznie zamknięte kauczukiem i zaopatrzone w metalowe pieczęcie.

6.2    Płyny lub ciała stałe.

6.2.1  Substancje przewożone w temperaturze otoczenia lub w wyższej temperaturze. Pierwsze pojemniki powinny być wykonane tylko ze szkła, metalu lub tworzywa sztucznego. W celu zapewnienia szczelności, należy stosować skuteczne środki, takie jak zgrzewanie na gorąco, korki uszczelniające lub metalowe kapsle. Jeśli pojemniki zamyka się za pomocą nakrętek, powinny zostać wzmocnione taśmą samoprzylepną.

6.2.2  Substancje przewożone w stanie schłodzonym lub zamrożonym. Lód, suchy lód lub inne środki chłodzące powinny być umieszczone na zewnątrz drugiego lub drugich opakowań. Należy przewidzieć użycie wsporników wewnętrznych dla utrzymania drugiego lub drugich opakowań w pierwotnej pozycji, gdy nastąpiłoby roztopienie się lodu lub suchego lodu. Jeśli stosuje się lód, zewnętrzne opakowanie powinno być szczelne, a jeśli stosuje się suchy lód, zewnętrzne opakowanie powinno umożliwiać ulatnianie się dwutlenku węgla. Pierwszy pojemnik i drugie opakowanie powinny zachować swoją nienaruszalność pod wpływem działania temperatury stosowanego środka chłodzącego, jak również temperatur i ciśnień, którym mogłyby być poddane pojemnik i drugie opakowanie podczas przewozu lotniczego, jeśli chłodzenie przestałoby działać.

7. Pierwszy pojemnik lub drugie opakowanie stosowane przy substancjach wywołujących zakażenie powinny być odporne, bez utraty szczelności, na działanie ciśnienia wewnętrznego wywołującego różnicę ciśnień równą co najmniej 95 kPa i na działanie temperatur w przedziale od -40° do +55° C.

8. Maksymalna ilość netto, jaką może zawierać zewnętrzne opakowanie, wynosi 50 mililitrów lub 50 miligramów.

9. Na zewnętrznych opakowaniach należy umieścić następujące informacje:

9.1   ogólne określenie substancji, po którym następuje nazwa techniczna (biologiczna) substancji i odpowiadający jej numer ONZ, poprzedzony literami "UN";

9.2   nazwisko i adres osoby (nazwę i adres firmy), która zajmuje się wysyłaniem substancji wywołującej zakażenie i nazwisko (nazwę) adresata;

9.3   nazwisko i numer telefonu osoby odpowiedzialnej za wysyłkę.

10. Zewnętrzne opakowanie powinno być zaopatrzone na stronie, na której umieszczone są adresy odpowiednio upoważnionych laboratoriów wysyłającego i przeznaczenia, w nalepkę z napisem "Substance infectieuse" lub "Infectious substance" ("Substancja wywołująca zakażenie"). Nalepka ta ma kształt rombu o wymiarach 10 x 10 cm lub 5 x 5 cm z czarnymi literami na białym tle. W górnej części nalepki znajduje się symbol przyjęty dla oznaczenia substancji wywołujących zakażenie, a w dolnej części napis "Substance infectieuse. En cas de dommage ou de fuite, avertir immédiatement les autorités de sante publique" lub "Infectious substance. In case of damage or leakage immediately notify public health authority" ("Substancja wywołująca zakażenie. W przypadku uszkodzenia lub wycieku należy niezwłocznie powiadomić władze sanitarne"). Wzory nalepek przedstawiono poniżej:

wzór

10.1   Jeśli stosuje się suchy lód do chłodzenia przesyłki, należy użyć nalepki "Divers" lub "Miscellaneous" ("Różne"). Nalepka ta ma kształt rombu o minimalnych wymiarach 10 x10 cm, tak jak przedstawiają to poniższe rysunki.

wzór

10.2   Na cały przewóz lotniczy należy sporządzić dokument przewozowy zgodny z Instrukcjami technicznymi Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI) lub przepisami Stowarzyszenia Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA) dotyczącymi niebezpiecznych towarów. Poza tym, na wykazie zdawczym CN 38, który odpowiada takiej przesyłce należy umieścić następujący napis: "Marchandises dangereuses faisant l'objet de la déclaration ci-jointe des expéditeurs" lub "Dangerous Goods as par attached shipper's declaration" ("Niebezpieczne towary stanowiące przedmiot załączonej deklaracji nadawców").

10.3   Jeśli chodzi o worki zawierające tylko substancje wywołujące zakażenie i oznaczone przez specjalne nalepki "Substance infectieuse" lub "Infectious substances" ("Substancja wywołująca zakażenie"), władze pocztowe powinny przekazać je liniom lotniczym, nie zamykając ich za pomocą pieczęci.

Artykuł RL 131 

Warunki przyjmowania i oznaczanie przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze

1. Przesyłki zawierające substancje promieniotwórcze, których zawartość i opakowanie są zgodne z przepisami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej przewidującymi specjalne wyjątki dla niektórych rodzajów przesyłek, dopuszczone są do przewozu przez pocztę po uprzednim uzyskaniu zezwolenia kompetentnych organów kraju nadania.

2. Opakowanie zewnętrzne przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze powinno być wyraźnie i trwale oznaczone przez nadawcę poprzez umieszczenie napisu "Matières radioactives. Quantités admises au transport par la poste" lub "Radioactive materials. Quantities permitted for movement by post" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") i odpowiedniego numeru ONZ. Ponadto na opakowaniu zewnętrznym, poza nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy, należy napisać wielkimi literami żądanie zwrotu przesyłek w przypadku ich niedoręczenia.

3. Nadawca powinien podać na wewnętrznym opakowaniu swoje nazwisko (nazwę) i adres oraz informacje o zawartości przesyłki.

4. Napis "Matières radioactives. Quantités admises au transport par la poste" lub "Radioactive materials. Quantities permitted for movement by post" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") należy przekreślić z urzędu w przypadku zwrotu opakowania do miejsca pochodzenia.

5. Administracje mogą wyznaczyć urzędy pocztowe specjalnie powołane do przyjmowania przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze.

Rozdział 5 

Usługi dodatkowe

Artykuł RL 132 

Przesyłki polecone

1. Przesyłki listowe mogą być przesyłane jako polecone, zgodnie z postanowieniami artykułu 13 ustęp 1 punkt 1, artykułu 13 ustęp 1 punkt 2 i artykułu 13 ustęp 2 Konwencji.

2. Opłatę za przesyłki polecone należy uiścić z góry. Składa się ona z opłaty zasadniczej za przesyłkę oraz z opłaty stałej za polecenie, której kwota wskaźnikowa wynosi 1,31 SDR (DTS). Za każdy worek M administracje pobierają, zamiast opłaty jednostkowej, opłatę globalną nieprzekraczającą pięciokrotnej opłaty jednostkowej.

3. W przypadku konieczności zastosowania nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa, administracje pocztowe mogą pobierać od nadawców lub od adresatów, oprócz opłaty, o której mowa w ustępie 2, opłaty specjalne przewidziane w ich przepisach krajowych.

4. Przyjmowanie.

4.1   Nie stosuje się wobec przesyłek poleconych żadnych specjalnych ograniczeń dotyczących kształtu, sposobu zamknięcia lub sposobu adresowania.

4.2   Nie przyjmuje się jako poleconych przesyłek z adresem napisanym ołówkiem lub za pomocą jakiegokolwiek sposobu dającego się wymazać albo składającym się z inicjałów. Jednakże, adres przesyłek innych niż wysyłane w kopertach z przezroczystym okienkiem może być napisany ołówkiem kopiowym.

4.3   Nadawcy przesyłki poleconej należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

5. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi:

5.1    Przesyłki polecone powinny być oznaczone wyraźnym napisem "Recommandé" ("Polecony"), któremu towarzyszy, w danym przypadku, podobne określenie w języku kraju nadania.

5.2    Przesyłki polecone powinny być zaopatrzone w dokładnie przylegającą nalepkę CN 04.

5.3    Administracje, które nie są w stanie wykonać nalepek CN 04, mogą używać nalepek, z ramką o wymiarach wzoru CN 04 z wydrukowaną tylko literą "R". Inne dane określone we wzorze powinny być uzupełnione dowolną metodą w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały.

5.4    Nalepkę i napis "Recommandé" ("Polecony") należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy. Jeśli chodzi o przesyłki w kształcie kartek, oznaczenia te umieszcza się ponad adresem w taki sposób, żeby nie pogorszyć jego czytelności. W przypadku poleconych worków M nalepkę CN 04 należy starannie nakleić na chorągiewkę adresową dostarczoną przez nadawcę.

5.5    Administracje, które zastosowały w swoim obrocie krajowym mechaniczny system przyjmowania przesyłek poleconych, mogą, zamiast stosować nalepkę CN 04, drukować bezpośrednio na stronie adresowej takich przesyłek, te same oznaczenia, jakie znajdują się na nalepce. W danym przypadku administracje mogą umieszczać w tym samym miejscu wydrukowany maszynowo pasek zawierający te same oznaczenia.

5.6    Za zgodą administracji kraju nadania klienci mogą wykorzystywać do swych przesyłek poleconych koperty z wydrukowanym faksymile nalepki CN 04, w miejscu przewidzianym na umieszczenie takiej nalepki; wymiary faksymile nie powinny być mniejsze niż wymiary nalepki CN 04. W razie potrzeby, na faksymile może być zaznaczony, dowolną metodą, numer seryjny, o ile zostanie uzupełniony w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały. Faksymile nalepki CN 04 można także drukować na chorągiewkach adresowych lub bezpośrednio na zawartości przesyłek wysyłanych w kopertach z przezroczystym okienkiem pod warunkiem jednak, że to faksymile umieszczone jest zawsze z lewej strony okienka.

5.7    Administracja kraju nadania upewnia się, czy przesyłki polecone są oznaczone zgodnie z wyżej wymienionymi postanowieniami. Jest ona zobowiązana usunąć ewentualnie stwierdzone nieprawidłowości przed skierowaniem przesyłek do krajów przeznaczenia.

5.8    Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać na stronie adresowej przesyłek poleconych żadnego numeru porządkowego.

5.9    Podczas doręczania lub wydawania przesyłki poleconej, administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza przesyłkę, lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

5.10   Ponadto, administracje mogą wprowadzić systemy do generowania danych dotyczących elektronicznego potwierdzenia doręczenia i uzgodnić wymianę tych danych z administracjami kraju nadania przesyłek.

wzór

Wymiary 37 x 13 mm, duża litera R

w kolorze czerwonym lub czarnym,

jeśli przepisy administracji kraju nadania na to pozwalają.

Wymiary 74 x 28 mm, duża litera R i kreska pod numerem

nadania w kolorze czerwonym lub czarnym,

jeśli przepisy administracji kraju nadania na to pozwalają.

Artykuł RL 133 

Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

1. Przesyłki listowe mogą być wysyłane jako przesyłki z poświadczonym doręczeniem w obrocie między administracjami, które podejmują się świadczenia tej usługi.

2. Opłatę za przesyłki z poświadczonym doręczeniem należy uiścić z góry. Składa się ona z opłaty zasadniczej oraz z opłaty za poświadczone doręczenie, ustalanej przez administrację kraju nadania. Opłata ta powinna być niższa od opłaty za polecenie.

3. Przyjmowanie.

3.1   Nie stosuje się żadnych specjalnych ograniczeń dotyczących kształtu, sposobu zamknięcia lub sposobu adresowania.

3.2   Nadawcy przesyłki należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

4. Oznaczenie przesyłek.

4.1   Przesyłki powinny być zaopatrzone w dokładnie przylegającą nalepkę CN 05.

4.2   Nalepkę należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy. Jeśli chodzi o przesyłki w kształcie kartek, nalepkę tę umieszcza się ponad adresem w taki sposób, żeby nie pogorszyć jego czytelności.

4.3   Za zgodą administracji kraju nadania, klienci mogą wykorzystywać dla swoich przesyłek koperty z wydrukowanym faksymile nalepki CN 05, w miejscu przewidzianym na umieszczenie takiej nalepki; wymiary faksymile nie powinny być mniejsze niż wymiary nalepki CN 05. W razie potrzeby, na faksymile może być zaznaczony, dowolną metodą, numer seryjny, o ile zostanie uzupełniony w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały. Faksymile nalepki CN 05 można także drukować na chorągiewkach adresowych lub bezpośrednio na zawartości przesyłek wysyłanych w kopertach z przezroczystym okienkiem pod warunkiem jednak, że to faksymile umieszczone jest zawsze z lewej strony okienka.

4.4   Administracja kraju nadania powinna upewnić się, czy przesyłki są prawidłowo oznaczone, zgodnie z wyżej wymienionymi postanowieniami. Jest ona zobowiązana usunąć ewentualnie stwierdzone nieprawidłowości przed skierowaniem przesyłek do krajów przeznaczenia.

4.5   Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać na stronie adresowej przesyłek żadnego numeru porządkowego.

wzór

Artykuł RL 134 

Przesyłki z zadeklarowaną wartością

1. Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe oraz listy zawierające papiery wartościowe, dokumenty lub przedmioty wartościowe mogą być wymieniane z ubezpieczeniem zawartości na kwotę wartości zadeklarowaną przez nadawcę. Wymiana ta jest ograniczona do administracji pocztowych, które wyraziły zgodę na przyjmowanie takich przesyłek albo we wzajemnym obrocie albo w jednym kierunku.

2. Deklarowana wartość

2.1   Kwota deklarowanej wartości jest w zasadzie nieograniczona. Każda administracja ma prawo ograniczyć deklarowaną wartość, jeśli o nią chodzi, do kwoty nie niższej niż 4.000 SDR (DTS) lub do kwoty co najmniej równej tej przyjętej w obrocie krajowym, jeśli jest ona niższa niż 4.000 SDR (DTS). Limit deklarowanej wartości przyjęty w obrocie krajowym stosuje się tylko wtedy, gdy jest równy lub wyższy od wysokości odszkodowania ustalonego za zaginięcie przesyłki poleconej. O maksymalnej kwocie wyrażonej w SDR (DTS) powiadamia się kraje członkowskie Związku.

2.2   W obrocie między krajami, które przyjęły różne maksymalne kwoty deklarowanej wartości, obie strony są zobowiązane przyjąć najniższy limit wartości.

2.3   Deklarowana wartość nie może przekroczyć rzeczywistej wartości zawartości przesyłki, ale dozwolone jest podawanie tylko części tej wartości. Kwota deklarowanej wartości papierów, których wartość jest określona kosztem ich wystawienia, nie może przekroczyć ewentualnych kosztów zastąpienia tych dokumentów w przypadku ich zaginięcia.

2.4   Każde oszukańcze deklarowanie wartości większej niż rzeczywista wartość zawartości przesyłki ścigane jest sądownie, zgodnie z ustawodawstwem kraju nadania.

2.5   Deklarowana wartość powinna być wyrażona w walucie kraju nadania. Powinna ona być wpisana, przez nadawcę lub jego przedstawiciela, powyżej adresu przesyłki, słownie literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi, bez skreśleń i poprawek, nawet potwierdzonych. Nie można wpisywać kwoty deklarowanej wartości ani ołówkiem zwykłym, ani kopiowym.

2.6   Kwota deklarowanej wartości powinna zostać przeliczona na SDR (DTS) przez nadawcę lub przez urząd nadania. Wynik przeliczenia, zaokrąglony w danym przypadku w górę do najbliższej jednostki, powinien być napisany cyframi obok lub poniżej cyfr wyrażających wartość w walucie kraju nadania. Nie dokonuje się przeliczenia w obrocie bezpośrednim między krajami posiadającymi wspólną walutę.

2.7   Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub oświadczenia zainteresowanych osób pozwolą stwierdzić oszukańcze zadeklarowanie wartości wyższej niż rzeczywista wartość zamieszczona w przesyłce, zawiadamia się o tym w jak najkrótszym czasie administrację kraju nadania. W danym przypadku dokumenty przeprowadzonego dochodzenia dołącza się do zawiadomienia. Jeżeli przesyłka nie została jeszcze doręczona adresatowi, administracja kraju nadania może zażądać jej zwrotu.

3. Opłaty. Maksymalna kwota.

3.1    Opłata za przesyłki z zadeklarowaną wartością powinna być uiszczona z góry. Składa się ona z opłaty zasadniczej, z opłaty stałej za polecenie przewidzianej w artykule RL 132 oraz z opłaty ubezpieczeniowej.

3.1.1  Zamiast opłaty stałej za polecenie administracje pocztowe mogą pobierać odpowiednią opłatę stosowaną w ich obrocie krajowym lub, wyjątkowo, opłatę, której kwota wskaźnikowa wynosi 3,27 SDR (DTS).

3.1.2  Kwota wskaźnikowa opłaty ubezpieczeniowej wynosi 0,33 SDR (DTS) za każde zadeklarowane 65,34 SDR (DTS) lub część 65,34 SDR (DTS) albo 0,5 % przedziału zadeklarowanej wartości. Opłatę tę pobiera się bez względu na kraj przeznaczenia, nawet w krajach, które przyjmują na siebie ryzyko związane z działaniem siły wyższej.

3.2    W przypadku konieczności zastosowania nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa, administracje mogą pobierać od nadawców lub adresatów, oprócz opłat wymienionych w ustępie 3 punkt 1.1 i w ustępie 3 punkt 1.2, opłaty specjalne przewidziane w ich przepisach krajowych.

4. Administracje pocztowe mają prawo świadczyć swym klientom usługę przesyłek z zadeklarowaną wartością mającą specyfikacje inne niż te określone w niniejszym artykule.

5. Przyjmowanie.

5.1    Administracje podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, w miarę możliwości, świadczenia usługi przesyłek z zadeklarowaną wartością we wszystkich urzędach pocztowych swoich krajów.

5.2    Przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny spełniać następujące warunki, aby zostały przyjęte do wysłania:

5.2.1  Przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny być opakowane w taki sposób, aby nie można ich było ograbić bez uszkodzenia koperty, opakowania lub pieczęci i powinny być prawidłowo zabezpieczone, na przykład cienką taśmą samoprzylepną oraz mieć specjalny jednakowy odcisk lub znak nadawcy. Administracje mogą jednak uzgodnić, aby nie wymagać takiego odcisku lub znaku. W tym przypadku administracja kraju nadania umieszcza pieczęcie na taśmie samoprzylepnej lub na części zamykającej przesyłkę, aby uniknąć wszelkiego uszkodzenia. Jeżeli przepisy administracji kraju nadania na to pozwalają, powinna ona zalecać swym klientom stosowanie kopert specjalnie stworzonych dla przesyłek z zadeklarowaną wartością. Zakazane jest do przesyłek z zadeklarowaną wartością stosowanie kopert samoprzylepnych pozbawionych zamknięcia bezpieczeństwa.

5.2.2  Nie zezwala się na używanie przezroczystych kopert lub opakowań, jak również kopert zawierających jedno lub więcej niż jedno przezroczyste okienko.

5.2.3  Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępie 5 punkt 2.1, administracje mogą wymagać, aby przesyłki z zadeklarowaną wartością były zabezpieczone identycznymi pieczęciami lakowymi, plombami lub innymi skutecznymi środkami, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy.

5.2.4  Administracje, które nie przestrzegają postanowień przewidzianych w ustępie 5 punkt 2.1 oraz w ustępie 5 punkt 2.3 i które wysyłają przesyłki z zadeklarowaną wartością bez pieczęci, nie mają prawa do żadnego odszkodowania w przypadku zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia takich przesyłek. Są one traktowane jak przesyłki polecone i zgodnie z tym ustala się kwotę odszkodowania odpowiadającą takim przesyłkom.

5.2.5  Pieczęcie, znaczki pocztowe świadczące o uiszczeniu opłaty, pocztowe nalepki służbowe i nalepki innych urzędowych służb powinny być rozmieszczone w pewnych odstępach od siebie, aby nie mogły zakryć naruszeń koperty lub opakowania. Znaczki pocztowe i nalepki nie powinny być zginane na dwie strony koperty lub opakowania tak, aby zakrywały krawędź. Zabrania się umieszczania na przesyłkach nalepek innych niż odnoszące się do służby pocztowej lub służb urzędowych, których interwencja mogłaby być wymagana na mocy ustawodawstwa kraju nadania.

5.2.6  Jeśli przesyłki są przewiązane sznurkiem na krzyż i zabezpieczone w sposób określony w ustępie 5 punkt 2.1, nie jest konieczne przykładanie pieczęci na samym sznurku.

5.3    Przesyłki o kształcie pudełek powinny spełnić następujące dodatkowe warunki:

5.3.1  Pudełka powinny być wystarczająco wytrzymałe, wykonane z drewna, metalu lub tworzywa sztucznego.

5.3.2  Ścianki drewnianych pudełek powinny mieć grubość co najmniej 8 mm.

5.3.3  Górna i dolna powierzchnia powinny być pokryte białym papierem, aby można było na nim umieścić adres adresata, deklarowaną wartość i odcisk służbowych stempli. Pudełka te powinny być zabezpieczone ze wszystkich czterech stron w sposób określony w ustępie 5 punkt 2.1. Jeśli jest to konieczne dla zapewnienia nienaruszalności, pudełka powinny być przewiązane na krzyż mocnym sznurkiem bez węzłów. Oba końce sznurka powinny być złączone pod pieczęcią lakową ze specjalnym jednakowym stemplem lub znakiem nadawcy.

5.4    Nadawcy przesyłki z zadeklarowaną wartością należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

5.5    Uiszczenie opłaty może być przedstawione za pomocą wskazówki podającej, że całość opłaty została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). Wskazówkę tę należy umieścić w górnym prawym rogu strony adresowej i potwierdzić odciskiem datownika urzędu nadania.

5.6    Nie przyjmuje się przesyłek z adresem podanym w postaci inicjałów lub napisanym ołówkiem, jak również takich przesyłek, w których adresie występują skreślenia lub poprawki. Przesyłki takie, które byłyby przyjęte niezgodnie z przepisami zwraca się obowiązkowo do urzędu nadania.

6. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi:

6.1   Przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny być zaopatrzone w nalepkę CN 06 zawierającą, wpisane literami alfabetu łacińskiego, literę "V", nazwę urzędu nadania oraz numer seryjny przesyłki.

6.2   Na przesyłce wpisuje się dokładną masę w gramach.

6.3   Nalepkę CN 06 i oznaczenie masy umieszcza się na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

6.4   Administracje mogą jednak zastąpić nalepkę CN 06 przewidzianą w artykule RL 132 ustęp 5 punkt 2 nalepką CN 04 oraz różową nalepką, o małych wymiarach, z umieszczonym wyraźnie napisem "Valeur déclarée" ("Zadeklarowana wartość").

6.5   Na stronie adresowej umieszcza się odcisk datownika podający urząd i datę nadania.

6.6   Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać żadnego numeru porządkowego na przedniej stronie przesyłek.

6.7   Urząd przeznaczenia umieszcza, na odwrotnej stronie każdej przesyłki, odcisk swego datownika stwierdzający datę otrzymania.

6.8   Podczas doręczania lub wydawania przesyłki z zadeklarowaną wartością, administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

6.9   Ponadto, administracje mogą wprowadzić systemy do generowania danych dotyczących elektronicznego potwierdzenia doręczenia i uzgodnić wymianę tych danych z administracjami kraju nadania przesyłek.

wzór

Wymiary 37 x 13 mm, kolor różowy

(PANTONE* EURO DE 141-6 C)

Wymiary 74 x 26 mm, kolor różowy (PANTONE* EURO DE 141-6 C)

Artykuł RL 135 

Przesyłki za pobraniem

1. Niektóre przesyłki listowe mogą być wysyłane za pobraniem. Wymiana przesyłek za pobraniem wymaga zawarcia wcześniejszej umowy między administracjami kraju nadania i kraju przeznaczenia.

2. Przyjmowane przesyłki.

2.1   Na podstawie dwustronnych umów za pobraniem mogą być wysyłane przesyłki zwykłe, przesyłki polecone i przesyłki z zadeklarowaną wartością, które spełniają warunki przewidziane w niniejszym Regulaminie.

2.2   Administracje mają prawo przyjmować przy świadczeniu usługi przesyłek za pobraniem tylko niektóre rodzaje wyżej wymienionych przesyłek.

3. Opłata.

3.1   Administracja kraju nadania określa dowolnie opłatę, jaką ma zapłacić nadawca, oprócz opłat pocztowych stosowanych wobec rodzaju, do jakiego należy przesyłka.

4. Rola urzędu nadania.

4.1   Wskazówki, jakie mają być umieszczone na przesyłkach za pobraniem. Na przesyłkach poleconych lub niepoleconych oraz na przesyłkach z zadeklarowaną wartością należy umieścić, w sposób bardzo wyraźny, na stronie adresowej, napis "Remboursement" ("Pobranie"), po którym następuje informacja o kwocie pobrania, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykułach RF 201 ustęp 2 i w artykule RF 303 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych. Administracje mogą jednak dostarczać te informacje umieszczając je na nalepce CN 29bis.

4.2   Nalepki. Przesyłki, które obciążone są pobraniem, są zaopatrzone, na stronie adresowej, o ile to możliwe w lewym górnym rogu, w danym przypadku pod nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy, w nalepkę koloru pomarańczowego zgodną ze wzorem CN 29. Przewidzianą w artykule RL 132 ustęp 5 punkt 2 nalepkę wzoru CN 04 (lub zastępujący ją odcisk specjalnego stempelka) umieszcza się, o ile to możliwe, w górnym rogu nalepki CN 29; jednakże, dozwolone jest, aby administracje używały, zamiast dwóch wyżej przewidzianych nalepek, jedną nalepkę zgodną ze wzorem CN 30 zawierającą, wpisane literami alfabetu łacińskiego, nazwę urzędu nadania, literę "R", numer seryjny przesyłki i trójkąt koloru pomarańczowego, w którym znajduje się słowo "Remboursement" ("Pobranie").

4.3   Formularz, jaki ma być dołączony do przesyłek. Każdej przesyłce za pobraniem towarzyszy formularz przekazowy, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykule RF 201 ustęp 2 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

5. Rola urzędu przeznaczenia.

5.1   Przesyłki obciążone pobraniem doręczane są adresatom na warunkach ustalonych przez administrację kraju przeznaczenia. Zainkasowane sumy traktuje się zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w Porozumieniu dotyczącym pocztowych usług płatniczych.

6. Dosyłanie.

6.1   Każda przesyłka obciążona pobraniem może być dosyłana, jeśli kraj nowego przeznaczenia zapewnia tę usługę w obrocie z krajem nadania.

wzór

Wymiary 37 x 18 mm (podstawa x wysokość), kolor pomarańczowy (PANTONE* EURO DE 18-1 C)

wzór

Wymiary 105 x 75 mm. Trójkąt w kolorze pomarańczowym (PANTONE* EURO DE 18-1 C)

wzór

Wymiary 37 x 13 mm, trójkąt w kolorze pomarańczowym (PANTONE* EURO DE 18-1 C)

Artykuł RL 136 

Przesyłki ekspresowe

1. Na życzenie nadawców i z przeznaczeniem do krajów, których administracje podejmują się świadczenia tej usługi, przesyłki są doręczane do miejsca zamieszkania (siedziby) przez specjalnego posłańca możliwie jak najszybciej po ich nadejściu do urzędu doręczającego. Każda administracja ma prawo ograniczyć tę usługę do przesyłek priorytetowych, do przesyłek lotniczych lub, gdy chodzi o jedyną wykorzystywaną drogę przewozu między dwiema administracjami, do lądowo-morskich przesyłek LC.

2. Opłata.

2.1   Przesyłki ekspresowe podlegają, oprócz opłaty zasadniczej, opłacie nie mniejszej niż opłata uiszczana za zwykłą przesyłkę priorytetową/niepriorytetową, zależnie od okoliczności, lub nie mniejszej niż opłata jednolita za list zwykły, a kwota wskaźnikowa tej opłaty wynosi 1,63 SDR (DTS). Za każdy worek M administracje pobierają, zamiast opłaty jednostkowej, opłatę globalną nieprzekracząjącą pięciokrotnej opłaty jednostkowej. Opłatę tę należy uiścić z góry w pełnej wysokości.

2.2   Jeżeli doręczanie ekspresem związane jest ze szczególnymi utrudnieniami, opłata uzupełniająca może być pobierana zgodnie z postanowieniami dotyczącymi przesyłek tego samego rodzaju w obrocie krajowym.

2.3   Jeżeli przepisy administracji kraju przeznaczenia na to pozwalają, adresaci mogą żądać w urzędzie doręczającym dostarczenia ekspresem przeznaczonych do nich przesyłek niezwłocznie po ich nadejściu. W tym przypadku administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania, w chwili doręczenia, opłaty stosowanej w jej obrocie krajowym.

3. Oznaczenie.

3.1   Przesyłki do doręczenia ekspresem są oznaczone za pomocą albo specjalnej wydrukowanej nalepki w kolorze jasnoczerwonym, albo odciskiem stempelka w tym samym kolorze, zawierającymi wyraźny napis "Exprès" ("Ekspres"). W przypadku braku nalepki lub odcisku stempelka, słowo "Exprès" powinno być napisane wyraźnymi wielkimi literami w kolorze czerwonym. W miarę możliwości nalepka lub odcisk stempelka powinny odpowiadać wzorowi przedstawionemu poniżej. Nalepkę, odcisk stempelka lub napis "Exprès" należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku pod nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy.

wzór

4. Postępowanie z przesyłkami.

4.1    Z przesyłkami ekspresowymi można postępować w różny sposób, dopóki ogólny poziom jakości usługi oferowanej adresatowi jest co najmniej równie wysoki, jak w przypadku doręczania przez specjalnego posłańca.

4.2    Administracje, które dzielą przesyłki listowe na różne strumienie, po nadejściu przesyłek ekspresowych do urzędu wymiany powinny je włączyć do najszybszego strumienia przesyłek krajowych, a następnie opracować te przesyłki w najszybszy możliwy sposób.

4.3    Jeśli przesyłki nadejdą do urzędu doręczającego po ostatnim normalnym w danym dniu doręczaniu, są doręczane przez specjalnego posłańca w tym samym dniu i na takich samych warunkach, jakie stosuje się w obrocie wewnętrznym w krajach świadczących tę usługę.

4.4    Ponadto, administracje mogą wprowadzać elektroniczne potwierdzenie doręczenia i uzgodnić wymianę takich danych dotyczących doręczenia z administracjami kraju nadania przesyłek.

4.5    Jeśli przepisy krajowe to przewidują, administracja kraju przeznaczenia może doręczyć ekspresem zawiadomienie o nadejściu przesyłki z zadeklarowną wartością, a nie samą przesyłkę.

4.6    Jeśli przesyłki ekspresowe winny być poddane kontroli celnej, administracje są zobowiązane do:

4.6.1  przedstawiania ich do kontroli celnej w miarę możliwości niezwłocznie po ich nadejściu;

4.6.2  zachęcania władz celnych w swoim kraju do szybkiego przeprowadzenia kontroli tych przesyłek.

4.7    Przesyłki ekspresowe, za które przy nadaniu nie uiszczono w całości wszystkich należnych opłat, są doręczane jak zwykłe przesyłki, chyba że zostały przez urząd nadania potraktowane jako ekspresowe. W tym ostatnim przypadku podlegają one opłacie zgodnie z artykułem RL 118 ustęp 7.

4.8    Administracje mogą ograniczyć doręczanie ekspresowe do jednej próby. Nie jest bezwzględnie konieczna każda nowa próba doręczenia ekspresowego przesyłki. Przesyłka jest wtedy traktowana jako przesyłka zwykła.

Artykuł RL 137 

Potwierdzenie odbioru

1. W obrocie między administracjami, które świadczą usługę potwierdzeń odbioru dla swych klientów, nadawca przesyłki poleconej, przesyłki z poświadczonym doręczeniem lub przesyłki z zadeklarowana wartością może zażądać potwierdzenia odbioru w chwili nadania, uiszczając opłatę, której kwota wskaźnikowa wynosi 0,98 SDR (DTS). Potwierdzenie odbioru zwraca się nadawcy najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Oznaczenie przesyłek z potwierdzeniem odbioru.

2.1   Na przesyłkach, dla których nadawca zażąda potwierdzenia odbioru, należy umieścić na stronie adresowej wyraźne litery "A.R". Na zewnętrznej stronie przesyłki nadawca powinien podać swoje nazwisko (nazwę) i adres napisane literami alfabetu łacińskiego. Ta ostatnia informacja, jeśli znajduje się na stronie adresowej, powinna być umieszczona w lewym górnym rogu. Miejsce to powinno być w miarę możliwości przeznaczone także na umieszczenie liter "A.R.", które można, w danym przypadku, usytuować poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

2.2   Do wymienionych w ustępie 2 punkt 1 przesyłek dołącza się formularz CN 07 w kolorze jasnoczerwonym o sztywności kartki pocztowej. Na formularzu tym należy umieścić wyraźne litery "A.R". Nadawca, używając do pisania przyboru innego niż zwykły ołówek, wypełnia literami alfabetu łacińskiego różne rubryki zgodnie z układem formularza. Formularz ten jest uzupełniany przez urząd nadania lub każdy inny urząd wyznaczony przez administrację kraju wysyłającego, a następnie jest mocno przytwierdzany do przesyłki. Jeśli formularz nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, urząd ten sporządza z urzędu nowe potwierdzenie odbioru.

2.3   Przy obliczaniu opłaty za przesyłkę z potwierdzeniem odbioru, obejmującym, w danym przypadku obliczenie dopłaty lotniczej, można uwzględnić masę formularza CN 07. Opłatę za potwierdzenie odbioru przedstawia się na przesyłce razem z innymi opłatami.

3. Postępowanie z potwierdzeniami odbioru

3.1   Potwierdzenie odbioru powinno zostać podpisane w pierwszej kolejności przez adresata, a gdy to nie jest możliwe przez inną osobę do tego upoważnioną na mocy przepisów kraju przeznaczenia. Jeśli przepisy na to pozwalają, to, z wyjątkiem przesyłek doręczanych do rąk własnych adresata, potwierdzenie odbioru może zostać podpisane przez pracownika urzędu przeznaczenia.

3.2   Urząd przeznaczenia zwraca najbliższą pocztą bezpośrednio do nadawcy należycie wypełniony formularz CN 07. Formularz ten jest przesyłany bez koperty i bez pobierania opłaty pocztowej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli potwierdzenie odbioru zostanie zwrócone nienależycie wypełnione, to nieprawidłowość sygnalizuje się za pomocą przewidzianego w artykule RL 150 ustęp 2 formularza CN 08, do którego dołącza się powyższe potwierdzenie odbioru.

3.3   Jeżeli nadawca reklamuje nieotrzymanie potwierdzenia odbioru z powrotem w normalnym terminie, to żąda się bezpłatnie tego potwierdzenia za pomocą formularza CN 08. Duplikat potwierdzenia odbioru mający na przedniej stronie wyraźny napis "Duplicata" ("Duplikat") dołącza się do reklamacji CN 08. Z reklamacją postępuje się zgodnie z artykułem RL 150.

Artykuł RL 138 

Doręczanie do rąk własnych

1. Na życzenie nadawcy, w obrocie między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę, przesyłki polecone, przesyłki z poświadczonym doręczeniem i przesyłki z zadeklarowaną wartością są doręczane do rąk własnych adresata. Administracje mogą uzgodnić, że usługa ta jest świadczona tylko wtedy, gdy przesyłkom takim towarzyszy potwierdzenie odbioru.

2. We wszystkich przypadkach, nadawca uiszcza opłatę za doręczenie do rąk własnych, której kwota wskaźnikowa wynosi 0,16 SDR (DTS).

3. Oznaczenie przesyłek, które mają być doręczone do rąk własnych i postępowanie z nimi.

3.1   Na przesyłkach, które mają być doręczone do rąk własnych, należy umieścić bardzo wyraźny napis "A remettre en main propre" ("Doręczyć do rąk własnych") lub równoznaczny napis w języku znanym w kraju przeznaczenia. Oznaczenie to powinno być umieszczone na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

3.2   Jeśli nadawca zażądał potwierdzenia odbioru i doręczenia do rąk własnych adresata, to formularz CN 07 powinien być podpisany przez adresata lub, jeśli jest to niemożliwe, przez jego należycie upoważnionego przedstawiciela.

3.3   Administracje są zobowiązane do podjęcia drugiej próby doręczenia tych przesyłek tylko wówczas, gdy istnieje przypuszczenie, że będzie to skuteczne, a przepisy krajowe na to pozwalają.

Artykuł RL 139 

Przesyłki wolne przy doręczaniu od opłat i należności

1. W obrocie między administracjami pocztowymi, które wyraziły na to zgodę, nadawcy mogą na podstawie oświadczenia złożonego w urzędzie nadania przyjąć na siebie uiszczenie całości opłat i należności, którymi obciążone są przesyłki listowe przy doręczeniu. Dopóki przesyłka listowa nie została wydana adresatowi, nadawca może po nadaniu żądać, aby przesyłkę wydano bez pobierania opłat i należności.

2. Opłaty.

2.1   Nadawca powinien zobowiązać się do uiszczenia kwot, których mógłby zażądać urząd przeznaczenia. W danym przypadku powinien on wpłacić zaliczkę.

2.2   Administracja kraju nadania pobiera od nadawcy opłatę, której kwota wskaźnikowa wynosi 0,98 SDR (DTS) i którą zatrzymuje jako zapłatę za usługi świadczone w kraju nadania.

2.3   W przypadku żądania zgłoszonego po nadaniu przesyłki listowej, administracja kraju nadania pobiera ponadto opłatę dodatkową, której kwota wskaźnikowa wynosi 1,31 SDR (DTS) za każde żądanie.

2.4   Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do pobierania opłaty prowizyjnej, której kwota wskaźnikowa wynosi 0,98 SDR (DTS). Opłata ta jest niezależna od opłaty za przedstawienie do kontroli celnej. Pobiera się ją od nadawcy na rzecz administracji kraju przeznaczenia.

3. Każda administracja pocztowa ma prawo ograniczyć usługę przesyłek wolnych przy doręczaniu od opłat i należności do przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością.

4. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi.

4.1    Na przesyłkach, które mają być doręczone adresatom jako wolne od opłat i należności, należy umieścić bardzo widoczny napis "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") lub analogiczną uwagę w języku kraju nadania. Na przesyłkach takich umieszcza się nalepkę koloru żółtego z również widocznym napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności"). Napis i nalepkę należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

4.2    Każdej przesyłce wolnej od opłat i należności towarzyszy ceduła należnościowa CN 11. Nadawca przesyłki uzupełnia na przedniej stronie ceduły należnościowej tekst zamieszczony po prawej stronie części A i B. Urząd wysyłający nanosi tutaj wpisy odnoszące się do służby pocztowej. Wpisy nadawcy mogą być wykonane za pomocą kalki. Tekst powinien zawierać zobowiązanie przewidziane w ustępie 2 punkt 1. Właściwie wypełnioną cedułę należnościową przytwierdza się w sposób trwały do przesyłki.

4.3    Nadawca może zgłosić żądanie, po nadaniu, aby przesyłka została doręczona jako wolna od opłat i należności.

4.3.1  Jeżeli żądanie jest przeznaczone do wysłania drogą pocztową, urząd nadania informuje o tym urząd przeznaczenia za pomocą zawiadomienia wyjaśniającego. Zawiadomienie takie zaopatruje się w znaki pobrania należnej opłaty. Zawiadomienie wysyła się jako przesyłkę poleconą i kieruje najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu przeznaczenia wraz z należycie wypełnioną cedułą należnościową. Urząd przeznaczenia umieszcza na przesyłce nalepkę przewidzianą w ustępie 4 punkt 1.

4.3.2  Jeżeli żądanie jest przeznaczone do wysłania drogą telekomunikacyjną, urząd nadania informuje o tym urząd przeznaczenia środkami łączności telekomunikacyjnej i jednocześnie przekazuje odpowiednie szczegóły dotyczące nadania przesyłki. Urząd przeznaczenia sporządza z urzędu cedułę należnościową.

5. Zwrot ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności.

5.1   Po doręczeniu adresatowi przesyłki wolnej od opłat i należności, urząd, który zaliczkowo pokrył opłaty, opłaty celne lub inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia przy użyciu kalki dane zamieszczone na odwrotnej stronie części A i B ceduły należnościowej. Przesyła on do urzędu nadania przesyłki część A wraz z dowodami rzeczowymi; dokumenty te przekazywane są w zamkniętej kopercie bez podawania zawartości. Administracja kraju przeznaczenia przesyłki zachowuje część B w celu rozliczenia z administracją - dłużnikiem.

5.2   Jednakże, każda administracja może spowodować, aby specjalnie wyznaczone urzędy dokonywały zwrotu części A ceduł należnościowych obciążonych należnościami oraz żądać, aby część ta była przesyłana do określonego urzędu.

5.3   W każdym przypadku, urząd wysyłający przesyłkę wpisuje na przedniej stronie części A ceduł należnościowych nazwę urzędu, do którego należy zwrócić tę część.

5.4   Jeśli przesyłka z napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") nadejdzie do służby kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd odpowiedzialny za odprawę celną sporządza duplikat ceduły. Na częściach A i B tej ceduły podaje on nazwę kraju nadania i o ile to możliwe datę nadania przesyłki.

5.5   W przypadku zaginięcia ceduły należnościowej po doręczeniu przesyłki, sporządza się duplikat na tych samych zasadach.

5.6   Części A i B ceduł należnościowych dotyczących przesyłek, które z jakiegokolwiek powodu są zwracane do kraju nadania, powinny być unieważnione staraniem administracji kraju przeznaczenia.

5.7   Po otrzymaniu części A ceduły należnościowej, podającej opłaty uiszczone przez służbę kraju przeznaczenia, administracja kraju nadania przelicza kwotę tych opłat na własną walutę. Stosowany kurs wymiany waluty nie powinien być wyższy niż kurs ustalony dla przekazów pocztowych przeznaczonych do danego kraju. Wynik przeliczenia podaje się w części głównej formularza i na odcinku bocznym (kuponie). Po pobraniu kwoty opłat, wyznaczony w tym celu urząd wydaje nadawcy kupon ceduły i w danym przypadku załączone dokumenty.

6. Rozliczanie z administracją kraju nadania przesyłek.

6.1   Rozliczanie związane z opłatami, opłatami celnymi i innymi należnościami wydatkowanymi przez każdą administrację na rachunek innej administracji odbywa się za pomocą miesięcznych rachunków szczegółowych CN 12, które sporządza administracja - wierzyciel w walucie swojego kraju. Dane z zachowanych przez nią części B ceduł należnościowych wpisuje się w porządku alfabetycznym urzędów, które zaliczkowo pokryły opłaty i według nadanego im porządku liczbowego.

6.2   Jeśli dwie zainteresowane administracje świadczą we wzajemnym obrocie także usługę paczek pocztowych, mogą one, w przypadku braku sprzeciwu, ujmować w rozliczeniach opłat, opłat celnych oraz innych należności za paczki także opłaty za przesyłki listowe.

6.3   Rachunek szczegółowy CN 12, z dołączonymi częściami B ceduł należnościowych, przesyła się do administracji - dłużnika najpóźniej do końca miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy. Nie sporządza się rachunku zerowego.

6.4   Rachunki są rozliczane oddzielnie. Jednakże, każda administracja może żądać, aby rachunki te były rozliczane z rachunkami dotyczącymi przekazów pocztowych, z rachunkami CP 75 dotyczącymi paczek pocztowych lub wreszcie z rachunkami SFP 3 przesyłek za pobraniem, bez włączania ich do tych rachunków.

Artykuł RL 140 

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS)

1. Postanowienia ogólne

1.1   Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą, że będą uczestniczyć w świadczeniu fakultatywnej usługi "Międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią" (CCRI lub IBRS).

1.2   Celem usługi międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS) jest umożliwienie upoważnionym nadawcom uiszczenia z góry opłaty za przesyłki z odpowiedzią nadane przez ich respondentów zamieszkałych za granicą.

1.3   Administracje, które świadczą tę usługę, powinny przestrzegać poniżej określonych postanowień.

1.4   Niemniej, administracje mogą dwustronnie uzgodnić przyjęcie innego systemu świadczenia między sobą tej usługi.

1.5   Administracje mogą wprowadzić system kompensaty uwzględniający ponoszone koszty.

2. Sposoby funkcjonowania.

2.1    Usługa CCRI (IBRS) wykonywana jest w następujący sposób:

2.1.1  każda z przesyłek upoważnionego nadawcy mającego siedzibę w kraju "A" wysyłanych do jego respondentów zamieszkałych w jednym lub kilku krajach "B" zawiera kopertę, kartkę albo nalepkę CCRI (IBRS);

2.1.2  respondenci zamieszkujący w kraju lub krajach "B" mogą wykorzystać koperty, kartki albo nalepki CCRI (IBRS) do udzielenia odpowiedzi nadawcy; przesyłki CCRI (IBRS) uważa się za przesyłki priorytetowe lub za zwykłe przesyłki lotnicze z uiszczoną opłatą zgodnie z artykułem RL 114 ustęp 2 punkt 1.4;

2.1.3  nadane przesyłki CCRI (IBRS) przekazuje się do kraju "A" i doręcza upoważnionemu nadawcy.

2.2    Administracje pocztowe mogą dowolnie ustalać opłaty i warunki dotyczące udzielania upoważnienia do korzystania z usługi oraz warunki postępowania z doręczanymi przesyłkami.

2.3    Administracje świadczące usługę CCRI (IBRS) mogą ją wykonywać w obrocie wzajemnym lub tylko w jednym kierunku (usługa "zwrotna"). W tym ostatnim przypadku zakłada się, że administracja kraju "B" przyjmuje przesyłki CCRI (IBRS), ale nie udziela upoważnienia do korzystania z usługi klientom zamieszkałym na terytorium swojego kraju.

2.4    Administracje świadczące tę usługę dokładnie określają swoim klientom, w chwili udzielania upoważnienia do korzystania z usługi, obowiązek przestrzegania postanowień niniejszego artykułu i zaleceń zawartych w "Podręczniku poczty listowej" (po francusku: "Manuel de la poste aux lettres", po angielsku: "Letter Post Manuel").

3. Charakterystyka przesyłek CCRI (IBRS).

3.1   Przesyłki CCRI (IBRS) mogą mieć kształt kartek lub kopert wykonanych zgodnie z przewidzianym wzorem i zaleceniami zawartymi w Podręczniku poczty listowej.

3.2   Jako przesyłki CCRI (IBRS) przyjmuje się także przesyłki utworzone z kopert lub pakiecików zawierających nalepkę wykonaną według przewidzianego wzoru i zgodną z zaleceniami zawartymi w Podręczniku poczty listowej.

3.3   Przesyłki CCRI (IBRS) powinny odpowiadać podanym w artykule RL 122 limitom wymiarów określonych dla podobnych przesyłek listowych. Jeśli chodzi o kartki pocztowe lub przesyłki w formie kartek z odpowiedzią, przesyłki CCRI (IBRS) spełniające postanowienia artykułu RL 128 ustęp 5 są także dopuszczone do przyjęcia. Przesyłki CCRI (IBRS) nie powinny ważyć więcej niż 50 gramów.

3.4   Przesyłki CCRI (IBRS) mogą zawierać korespondencję i druki.

3.5   W odstępstwie od postanowień ustępu 3 punkt 3 i ustępu 3 punkt 4, administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że przyjmują towary bez wartości handlowej w przesyłkach CCRI (IBRS) i ograniczają ich masę do 250 gramów. Administracje mogą także dwustronnie uzgodnić każde inne rozszerzenie usługi.

wzór

4. Fakturowanie usługi CCRI (IBRS).

4.1    Każda administracja zwracająca przesyłki CCRI (IBRS) do innej administracji ma prawo pobierać od tej ostatniej sumę odpowiadającą kosztom, jakie poniosła przy zwrocie przesyłek CCRI (IBRS).

4.2    Sumę tę ustala się na podstawie stawki za przesyłkę i stawki za kilogram. Stawki te oblicza się w następujący sposób:

4.2.1  stawkę za przesyłkę ustala się w kwocie 0,15 SDR (DTS);

4.2.2  stawkę za kilogram określa się na podstawie stawek opublikowanych w Wykazie CN 68 zgodnie z artykułem RL 238 ustęp 1 punkt 1; administracje, których stawki nie są podane w Wykazie CN 68 obliczają swoje stawki za kilogram w sposób przedstawiony w artykule RL 238 ustęp 1 punkt 1, ale bez wspomnianego w tym artykule powiększenia w wysokości 5%.

4.3    Każda zmiana wymienionej w ustępie 4 punkt 2.1 stawki powinna opierać się na dostępnych danych ekonomicznych.

4.4    Jeśli dane administracje nie uzgodnią inaczej, nie ma kompensaty opłat za usługę CCRI (IBRS), jeśli liczba przesyłek zwracanych w ciągu roku przez każdą administrację jest mniejsza lub równa 1.000. Jeśli liczba przesyłek CCRI (IBRS) zwracanych w ciągu roku przekracza 1.000 dla jednej administracji, kompensata uwzględnia liczbę przesyłek zwróconych przez obie współdziałające administracje.

5. Rozliczanie opłat za usługę CCRI (IBRS)

5.1     Sporządzanie wykazów przesyłek CN 09 i CN 10

5.1.1   Po przekazaniu ostatniej odsyłki w każdym miesiącu, urząd wymiany pochodzenia przesyłek CCRI (IBRS) sporządza, w podziale na urzędy wymiany przeznaczenia, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 31, wykaz wysłanych przesyłek CCRI (IBRS) na formularzu CN 09. Przesyła następnie te wykazy do swego centralnego zarządu.

5.1.1.1  Jeśli karta listowa CN 31 nie zawiera żadnych danych dotyczących masy zwróconych przesyłek CCRI (IBRS), przyjmuje się dla przesyłki masę równą 5 gramów.

5.1.2   Dla każdej administracji kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS), administracja kraju nadania sporządza kwartalnie, na podstawie danych zawartych w wykazach CN 09 i w podziale na urzędy pochodzenia oraz urzędy przeznaczenia i w danym przypadku w podziale na drogę kierowania, wykaz zbiorczy przesyłek CN 10.

5.1.3   Wykazy CN 09 przekazuje się administracji kraju przeznaczenia jako udokumentowanie wykazu zbiorczego CN 10.

5.2     Przesyłanie i uznawanie wykazów przesyłek CN 09 i CN 10

5.2.1   Wykaz zbiorczy CN 10 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji krajów przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS) w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu kwartału, którego on dotyczy.

5.2.2   Po jego uznaniu, administracja kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS) zwraca jeden jego egzemplarz do administracji, która go sporządziła. Jeśli dana administracja nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia wysłania, uważa ona ten wykaz za przyjęty na mocy prawa. Jeśli w wyniku sprawdzenia ujawnione zostaną rozbieżności, poprawiony wykaz CN 09 powinien być dołączony jako dowód do należycie poprawionego i uznanego wykazu zbiorczego CN 10. Jeśli administracja kraju nadania przesyłek CCRI (IBRS) kwestionuje zmiany naniesione do tego wykazu CN 09, potwierdza rzeczywiste dane przesyłając fotokopie formularzy CN 31 sporządzonych przez urząd pochodzenia w chwili wysyłania spornych odsyłek.

5.2.3   Administracje mogą uzgodnić, aby wykazy CN 09 i CN 10 były sporządzane przez administrację kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS). W tym przypadku dostosowuje się odpowiednio procedurę uznania przewidzianą w ustępie 5 punkt 2.1 i ustępie 5 punkt 2.2.

5.3    Sporządzanie, przesyłanie i zatwierdzanie rachunków za usługę CCRI (IBRS).

5.3.1  Obowiązek sporządzenia rachunków spoczywa na administracji wierzycielu, który przesyła je do administracji dłużnika.

5.3.2  Rachunki szczegółowe sporządza się na formularzu CN 19, na podstawie różnicy między kwotami obliczonymi dla liczby i masy przesyłek CCRI (IBRS) otrzymanych i wysłanych, które wynikają z wykazów zbiorczych CN 10.

5.3.3  Rachunek szczegółowy CN 19 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji dłużnika możliwie jak najszybciej po zakończeniu roku, którego dotyczy.

5.3.4  Administracja dłużnik nie ma obowiązku uznawania rachunków szczegółowych, które nie zostaną jej przesłane w terminie dwunastu miesięcy po upływie roku rozliczeniowego.

5.3.5  Jeśli administracja, która przesłała rachunek szczegółowy nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia wysłania, rachunek ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

5.3.6  Administracja wierzyciel ma prawo ująć rachunki szczegółowe CN 19 w rachunku ogólnym CN 52, na warunkach określonych w artykule RL 242 ustęp 5.

5.4    Rozrachunek ogólny i płatności z tytułu opłat za usługę CCRI (IBRS).

5.4.1  Artykuł RL 250 ma zastosowanie do opłat za usługę CCRI (IBRS), dla których administracja wierzyciel sporządza wykaz CN 20.

Artykuł RL 141 

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią - odpowiedź na poziomie lokalnym

1. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić, aby świadczyć fakultatywną usługę "CCRI (IBRS) - odpowiedź na poziomie lokalnym" albo w obrocie wzajemnym albo w jednym kierunku (usługa zwrotna).

2. Usługa CCRI (IBRS) - odpowiedź na poziomie lokalnym opiera się na tej samej zasadzie co usługa CCRI (IBRS), z taką różnicą, że opłacone z góry odpowiedzi prezentują się w takiej samej formie, jak odpowiedzi handlowe w obrocie krajowym administracji, w której są nadawane. Administracja pocztowa kraju nadania doręcza te odpowiedzi na adres skrytki pocztowej umieszczonej na jej terytorium, wyjmuje je z tej skrytki i wysyła do administracji kraju nadania poczty międzynarodowej.

3. Warunki funkcjonowania tej usługi uzgadnia się dwustronnie między zainteresowanymi administracjami, na podstawie wytycznych określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł RL 142 

Międzynarodowe kupony na odpowiedź

1. Administracje pocztowe mogą dokonywać sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź emitowanych przez Biuro Międzynarodowe oraz ograniczyć ich sprzedaż zgodnie z ich przepisami krajowymi.

2. Wartość kuponu na odpowiedź przewidziana w artykule 13 ustęp 4 punkt 2 Konwencji wynosi 0,74 SDR (DTS). Cena sprzedaży ustalona przez zainteresowane administracje pocztowe nie może być niższa od tej wartości.

3. Kupony na odpowiedź są wymieniane we wszystkich krajach członkowskich na znaczki pocztowe, a jeśli przepisy wewnętrzne kraju wymieniającego tego nie zabraniają, również na całostki pocztowe lub inne znaki lub odciski świadczące o uiszczeniu opłaty pocztowej, o wartości stanowiącej minimalną opłatę jednej zwykłej listowej przesyłki priorytetowej lub jednego zwykłego listu lotniczego, wysyłanych za granicę.

4. Administracja pocztowa kraju członkowskiego ma ponadto prawo wymagać, aby przedkładano jednocześnie kupony na odpowiedź i przesyłki opłacane w wyniku wymiany tych kuponów.

5. Międzynarodowe kupony na odpowiedź wykonuje się według wzoru CN 01. Są one drukowane pod nadzorem Biura Międzynarodowego na specjalnym papierze ze znakiem wodnym przedstawiającym wielkie litery "UPU". Na kuponach drukuje się nazwę kraju pochodzenia. Poza tym znajduje się na nich między innymi wydrukowany standardowy kod kreskowy Światowego Związku Pocztowego, który zawiera kod ISO kraju, datę drukowania i ustaloną przez Biuro Międzynarodowe cenę sprzedaży wyrażoną w SDR (DTS). Dostawy kuponów dokonuje się wtedy, gdy administracje zapłacą kwotę faktury, która zostaje im wcześniej wysłana przez Biuro Międzynarodowe i która podaje wartość kuponów, jak również związane z nimi koszty produkcji, przewozu i ubezpieczenia.

wzór

To wyjaśnienie powtórzone jest na odwrotnej stronie po niemiecku, angielsku, arabsku, chińsku, hiszpańsku i rosyjsku

6. Administracje pocztowe przesyłają do Biura Międzynarodowego zamówienie na międzynarodowe kupony na odpowiedź. Biuro Międzynarodowe wystawia fakturę w ciągu dziesięciu dni roboczych po otrzymaniu zamówienia i wysyła ją do zainteresowanej administracji. Zapłata powinna zostać dokonana w terminie sześciu tygodni od daty przesłania faktury. W przypadku niezapłacenia w tym terminie anuluje się fakturę i związane z nią zamówienie. Jednakże, administracja, która ma saldo kredytowe w Biurze Międzynarodowym, w ramach systemu rozliczeniowego międzynarodowych kuponów na odpowiedź, może wykorzystywać go dla częściowego lub całkowitego spłacenia faktury.

7. Każda administracja ma prawo podawać za pomocą nadruku cenę sprzedaży na kuponach na odpowiedź lub prosić Biuro Międzynarodowe, aby cena ta została na nich umieszczona w chwili drukowania.

8. Okres ważności kuponów podany jest na tych ostatnich. Przy ich wymianie urzędy pocztowe upewniają się co do autentyczności dokumentów, sprawdzając w szczególności obecność znaków wodnych i innych elementów zabezpieczających, o których cechach charakterystycznych powiadamia wcześniej Biuro Międzynarodowe. Odmawia się przyjęcia jako nieważnych kuponów na odpowiedź, na których wydrukowany tekst nie odpowiada tekstowi oficjalnemu. Na wymienionych kuponach na odpowiedź umieszcza się odcisk datownika urzędu dokonującego wymiany.

9. Wymienione kupony na odpowiedź zwraca się do Biura Międzynarodowego w pakietach po tysiąc sztuk. Administracje, które wymieniają rocznie mniej niż 1.000 kuponów, mogą zwrócić po zakończeniu każdego roku do Biura Międzynarodowego kupony, które wymieniły. Kupony przesyła się razem z wykazem CN 03 sporządzonym w dwóch egzemplarzach, podając ich ogólną liczbę i ogólną wartość. Wartość oblicza się według stawki przewidzianej w ustępie 2. W przypadku zmiany tej stawki wszystkie kupony na odpowiedź wymienione przed datą wprowadzenia jej w życie są przesyłane w jednej przesyłce mogącej wyjątkowo zawierać niepełny pakiet; dołącza się do nich specjalny wykaz CN 03 uwzględniający poprzednią wartość.

10. Po sprawdzeniu przez Biuro Międzynarodowe, wykaz CN 03, z naniesionymi odpowiednio datą i podpisem, zwraca się do administracji pocztowych. Po zakończeniu każdego kwartału, na podstawie otrzymanych wykazów CN 03, Biuro Międzynarodowe sporządza zbiorczy wykaz kuponów wymienionych przez każdą administrację. Biuro dokonuje płatności na podstawie tych wykazów. Zapłaty dokonuje się w terminie sześciu tygodni od zakończenia każdego kwartału. Administracje mają możliwość otrzymania zapłat bezpośrednio lub polecenia przekazania ich na ich rachunek międzynarodowych kuponów na odpowiedź w Biurze Międzynarodowym. Nie dokonuje się żadnej zapłaty za wymienione kupony, które były sfałszowane lub podrobione.

11. W Biurze Międzynarodowym stworzony jest dla międzynarodowych kuponów na odpowiedź oddzielny system rozliczeniowy zawierający indywidualny rachunek dla każdej administracji uczestniczącej w świadczeniu tej usługi. System ten jest zarządzany zgodnie z właściwymi postanowieniami Regulaminu dotyczącego zarządzania administracyjnego i finansowego międzynarodowych kuponów na odpowiedź.

12. Biuro Międzynarodowe przyjmuje także uszkodzone kupony na odpowiedź, o ile co najmniej część kodów kreskowych pozwala na określenie ich wartości, przesyłane przy oddzielnym wykazie CN 03, sporządzonym w dwóch egzemplarzach.

Artykuł RL 143 

Usługa ładunku zbiorowego "Consignment"

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą uczestniczenie w fakultatywnej usłudze ładunku zbiorowego nazwanej "Consignment" dotyczącej przesyłek grupowych przeznaczonych za granicę pochodzących od jednego nadawcy.

2. W miarę możliwości usługę tę identyfikuje się za pomocą logo określonego w ustępie 4.

3. Szczegóły dotyczące tej usługi ustalane są dwustronnie między administracją kraju nadania i kraju przeznaczenia na podstawie postanowień określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

4. Identyfikacja usługi ładunku zbiorowego "Consignment".

4.1   Logo przeznaczone do identyfikowania usługi ładunku zbiorowego "Consignment" składa się z następujących elementów:

-   słowa "CONSIGNMENT" w kolorze niebieskim;

-   trzech poziomych pasków (czerwonego, niebieskiego i zielonego).

wzór

Rozdział 6 

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w przesyłkach listowych jest zabronione. Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami. Dosyłanie. Zwrot do miejsca pochodzenia. Wycofanie z obrotu pocztowego. Reklamacje

Artykuł RL 144 

Materiały niebezpieczne, których umieszczanie w przesyłkach listowych jest zabronione

1. Przedmioty wymienione w Zaleceniach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, opracowanych przez Narody Zjednoczone, z wyjątkiem niektórych towarów niebezpiecznych, substancji promieniotwórczych i substancji wywołujących zakażenie przewidzianych w niniejszym Regulaminie, jak również wymienione w Instrukcjach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (OACI) i w Regulaminie przewozu towarów niebezpiecznych Stowarzyszenia Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA) uważa się za materiały niebezpieczne zgodnie z postanowieniami artykułu 15 ustęp 3 punkt 1 Konwencji i ich umieszczanie w przesyłkach listowych jest zabronione.

Artykuł RL 145 

Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Przesyłki, które zostały przyjęte niezgodnie z przepisami i które nie różnią się w sposób zasadniczy od warunków określonych w artykule 9 Konwencji, jeśli chodzi o klasyfikację lub masę, i od warunków określonych w niniejszym Regulaminie, jeśli chodzi o zawartość, wymiary, wygląd i przepisowe oznaczenia, powinny jednak być doręczone adresatom bez dopłaty. Przyjęte niezgodnie z przepisami przesyłki zawierające łatwo psujące się substancje biologiczne lub substancje promieniotwórcze, które nie spełniają postanowień artykułu 16 Konwencji, mogą także zostać doręczone adresatom, jeśli przepisy kraju przeznaczenia na to zezwalają. Jeśli doręczenie przyjętych niezgodnie z przepisami przesyłek jest niewłaściwe lub niemożliwe, należy zwrócić je do administracji kraju nadania.

2. Z przesyłkami zawierającymi przedmioty wymienione w artykule 15 ustęp 2 punkt 1.1 i w artykule 15 ustęp 3 punkt 1 Konwencji i przyjętymi do przewozu niezgodnie z przepisami, postępuje się zgodnie z ustawodawstwem kraju administracji nadania, tranzytu lub przeznaczenia, która stwierdzi ich obecność.

3. Administracja kraju przeznaczenia może doręczyć adresatowi część zawartości, która nie podlega zakazom.

4. W przypadku gdy przesyłka przyjęta do przewozu niezgodnie z przepisami nie jest ani zwrócona do miejsca nadania, ani doręczona adresatowi, administracja kraju nadania powinna zostać niezwłocznie poinformowana o sposobie postępowania z taką przesyłką. Informacja taka powinna podawać w sposób precyzyjny na podstawie jakiego zakazu zajęto przesyłkę oraz przedmioty. Podobna informacja powinna towarzyszyć przyjętej niezgodnie z przepisami przesyłce zwracanej do miejsca pochodzenia.

5. W przypadku zajęcia przesyłki pocztowej przyjętej do przewozu niezgodnie z przepisami, administracja kraju tranzytowego lub kraju przeznaczenia powinna poinformować o tym administrację kraju nadania, przesyłając protokół CN 13.

6. Ponadto, każdy kraj członkowski ma prawo odmowy przewozu przez swoje terytorium w tranzycie otwartym przesyłek listowych innych niż listy, kartki pocztowe i druki dla ociemniałych (cekogramy), niespełniających wymagań prawnych dotyczących warunków ich publikacji lub rozpowszechniania w tym kraju. Przesyłki takie zwraca się do administracji kraju nadania.

Artykuł RL 146 

Dosyłanie

1. W przypadku zmiany adresu adresata przesyłki są mu niezwłocznie dosyłane na niżej podanych warunkach.

2. Jednak nie dosyła się przesyłek, jeśli:

2.1   nadawca zabronił ich dosyłania poprzez umieszczenie adnotacji wyrażonej w języku znanym w kraju przeznaczenia;

2.2   jeśli oprócz adresu adresata znajduje się uwaga "lub współmieszkaniec" (po francusku: "ou à l'occupant des lieux", po angielsku: "or occupant").

3. Administracje pocztowe, które pobierają opłatę za żądanie dosłania w swym obrocie krajowym, są upoważnione do pobierania takiej samej opłaty w obrocie międzynarodowym.

4. Poza wyjątkami przewidzianymi poniżej, nie pobiera się opłaty dodatkowej za przesyłki listowe dosyłane z kraju do kraju. Jednakże administracje, które pobierają opłatę za dosyłanie przesyłek w swym obrocie krajowym, są upoważnione do pobierania takiej samej opłaty za międzynarodowe przesyłki listowe dosyłane w ich własnej służbie.

5. Sposoby dosyłania.

5.1   Przesyłki adresowane do adresatów, którzy zmienili adres, uważa się za przesyłki adresowane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

5.2   Każda przesyłka z zadeklarowaną wartością kierowana do adresata, który wyjechał do innego kraju, może być dosłana, jeśli ten kraj wykonuje taką usługę w obrocie z krajem pierwszego miejsca przeznaczenia. W przeciwnym przypadku przesyłka jest zwracana niezwłocznie do administracji kraju nadania w celu wydania jej nadawcy.

5.3   Dosyłanie z jednego kraju do drugiego ma miejsce tylko wtedy, gdy przesyłki spełniają warunki wymagane dla nowego przewozu. Odnosi się to także do przesyłek adresowanych pierwotnie do miejscowości znajdujących się wewnątrz kraju.

5.4   Przy dosyłaniu urząd dosyłający umieszcza odcisk swego datownika na przedniej stronie przesyłek w kształcie kartek i na odwrotnej stronie wszystkich innych rodzajów przesyłek.

5.5   Przesyłki zwykłe lub polecone zwracane do nadawców w celu uzupełnienia lub sprostowania adresu nie uważa się, przy ich powtórnym nadaniu, za przesyłki dosyłane. Traktuje się je jako nowe przesyłki, podlegające nowej opłacie.

5.6   Jeśli próba doręczenia przez specjalnego posłańca przesyłki ekspresowej pod podany adres nie powiodła się, to urząd dosyłający przekreśla nalepkę lub napis "Exprès" ("Ekspres") dwoma grubymi poziomymi kreskami.

5.7   Każda administracja może ustalić termin dosyłania odpowiadający terminowi obowiązującemu w jej obrocie krajowym.

6. Kierowanie.

6.1   Przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze dosyła się do nowego miejsca przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

6.2   Inne przesyłki dosyła się środkami transportu wykorzystywanymi normalnie do przewozu przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich (włączając przesyłki S.A.L.). Mogą one być dosyłane jako priorytetowe lub lotnicze na specjalne żądanie adresata, jeśli zobowiąże się on uiścić różnicę w opłacie pocztowej za nowy przewóz priorytetowy lub lotniczy. W tym przypadku różnica opłaty pocztowej jest pobierana, w zasadzie, przy doręczaniu przesyłki i zatrzymuje ją administracja doręczająca. Wszystkie przesyłki mogą być także dosłane najszybszą drogą, jeśli różnicę w opłacie pocztowej uiści osoba trzecia w urzędzie dosyłającym. Dosyłanie takich przesyłek najszybszą drogą wewnątrz kraju przeznaczenia odbywa się zgodnie z przepisami tego kraju.

6.3   Za dosłanie lotnicze lub priorytetowe na warunkach ustalonych w ustępie 6 punkt 2, administracje pobierające opłaty złożone mogą ustanowić opłaty specjalne, nieprzekraczające opłat złożonych.

7. Ustalenie opłaty.

7.1    Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone za ich pierwszy odcinek drogi obciąża się taką opłatą, jaka zostałaby określona, gdyby były one wysłane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

7.2    Przesyłki prawidłowo opłacone za pierwszy odcinek drogi, ale za które nie uiszczono opłaty przed ich dosłaniem za dalszy odcinek drogi, są obciążone dopłatą odpowiadającą różnicy między opłatą już uiszczoną a opłatą, jaka zostałaby pobrana, gdyby przesyłki zostały wysłane od razu z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia. Do tej dopłaty dodaje się opłatę manipulacyjną za przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone. W przypadku dosyłania drogą lotniczą lub priorytetową, przesyłki obciąża się ponadto za dalszy odcinek drogi dopłatą, opłatą złożoną lub opłatą specjalną, zgodnie z ustępem 6 punkt 2 i ustępem 6 punkt 3.

7.3    Przesyłki, które pierwotnie były przewożone wewnątrz kraju jako zwolnione od opłat pocztowych, obciąża się opłatą, którą należałoby pobrać, gdyby przesyłki te były kierowane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia. Do opłaty tej dodaje się opłatę manipulacyjną za przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone.

7.4    W przypadku dosyłania do innego kraju należy anulować następujące opłaty.

7.4.1  opłatę za wydanie przesyłki adresowanej na "poste restante";

7.4.2  opłatę za przedstawienie do kontroli celnej;

7.4.3  opłatę za składowanie;

7.4.4  opłatę prowizyjną;

7.4.5  uzupełniającą opłatę za ekspres;

7.4.6  opłatę za doręczenie adresatom pakiecików.

7.5    Opłaty celne i inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosyłaniu lub zwrocie do miejsca nadania, są egzekwowane drogą pobrania od administracji nowego miejsca przeznaczenia. W tym przypadku administracja pierwotnego kraju przeznaczenia dołącza do przesyłki zawiadomienie wyjaśniające i przekaz pobraniowy (wzór TFP 3 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych). Jeśli nie świadczy się usługi za pobraniem w obrocie między zainteresowanymi administracjami, to należności, o których mowa, są ściągane na drodze korespondencyjnej.

7.6    Dosyłane przesyłki listowe doręcza się adresatom po uiszczeniu opłat, jakimi są one obciążone przy wysyłaniu, po nadejściu lub w trakcie przewozu w następstwie dosłania poza pierwszy odcinek. Adresaci uiszczają także opłaty celne lub inne opłaty specjalne, jakich nie anulowała administracja kraju dosyłającego.

8. Dosyłanie zbiorowe.

8.1   Przesyłki zwykłe dosyłane do tej samej osoby, która zmieniła miejsce pobytu, można włożyć do dostarczonych przez administracje kopert zbiorczych CN 14. Na kopertach tych należy umieścić tylko nazwisko (nazwę) i nowy adres adresata.

8.2   Jeśli liczba przesyłek dosyłanych zbiorowo to uzasadnia, można wykorzystać worek. W tym przypadku wymagane szczegóły należy umieścić na specjalnej chorągiewce dostarczonej przez administrację, wydrukowanej na ogół według tego samego wzoru co koperty CN 14.

8.3   Nie można wkładać do tych kopert lub worków przesyłek podlegających kontroli celnej. Wyłącza się także przesyłki, których kształt, objętość i masa mogłyby spowodować ich rozdarcie.

8.4   Koperty zbiorcze CN 14 i worki użyte do zbiorowego dosyłania korespondencji kieruje się do nowego miejsca przeznaczenia drogą ustaloną dla przesyłek indywidualnych.

8.5   Kopertę lub worek należy okazać urzędowi dosyłającemu w stanie otwartym. Urząd dosyłający pobiera, w razie potrzeby, dopłaty, którymi dosyłane przesyłki mogłyby być obciążone. Jeśli dopłata nie została uiszczona, to opłatę, jaka ma być pobrana przy doręczeniu, podaje się na przesyłkach. Po sprawdzeniu urząd dosyłający zamyka kopertę lub worek. W danym przypadku umieszcza on na kopercie lub na chorągiewce worka odcisk stempelka "T" w celu wskazania, że należy pobrać opłaty od wszystkich lub części dosyłanych przesyłek.

8.6   Po nadejściu do miejsca przeznaczenia, koperta lub worek mogą być otwarte, a ich zawartość sprawdzona przez urząd doręczający, który pobiera, w razie potrzeby, nieuiszczone dopłaty. Opłatę manipulacyjną za nieopłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki pobiera się tylko jeden raz za wszystkie przesyłki umieszczone w kopertach lub workach.

8.7   Przesyłki zwykłe adresowane do marynarzy lub pasażerów przebywających na tym samym statku lub do osób uczestniczących w zbiorowej podróży mogą być także traktowane zgodnie z postanowieniami określonymi od ustępu 8 punkt 1 do ustępu 8 punkt 6. W tym przypadku na kopertach lub na chorągiewkach worków należy umieścić adres statku (agencji żeglugi lub biura podróży itp.), któremu koperty lub worki powinny być doręczone.

Artykuł RL 147 

Przesyłki niedoręczalne. Zwrot do kraju nadania lub do nadawcy i termin przechowywania

1. Administracje pocztowe zapewniają zwrot przesyłek, które nie mogły zostać z jakiegokolwiek powodu doręczone adresatom.

2. Termin przechowywania przesyłek podany jest w poniższych ustępach.

3. Poza wyjątkami przewidzianymi poniżej, nie pobiera się żadnej dodatkowej opłaty za niedoręczalne przesyłki listowe zwracane do kraju nadania. Jednakże administracje, które pobierają opłatę za zwrot w obrocie krajowym, mają prawo pobierać taką samą opłatę za zwracane im przesyłki międzynarodowe.

4. Pomimo postanowień przewidzianych w ustępie 3, gdy administracja otrzymuje do zwrotu do nadawcy, przesyłki nadane za granicą przez klientów zamieszkałych na jej terytorium, upoważniona jest do pobierania od nadawcy lub nadawców opłaty za opracowanie za przesyłkę nieprzekraczającej opłaty pocztowej, jaka zostałaby pobrana, gdyby przesyłka została nadana w danej administracji.

4.1   Dla celów postanowień przewidzianych w ustępie 4, przez nadawcę lub nadawców rozumie się osoby lub jednostki, których nazwisko (nazwa) znajduje się w adresie lub w adresach zwrotnych.

5. Postanowienia ogólne.

5.1   Z zastrzeżeniem przepisów kraju przeznaczenia, przesyłki niedoręczalne zwraca się do administracji pocztowej kraju nadania, której znaki opłaty znajdują się na przesyłce.

5.2   Przesyłki, których adresat odmówił przyjęcia lub których doręczenie jest niemożliwe, powinny być zwracane bezzwłocznie.

5.3   Inne niedoręczone przesyłki przechowuje administracja kraju przeznaczenia w okresie ustalonym w jej przepisach. Jednakże termin przechowywania nie może przekroczyć jednego miesiąca, z wyjątkiem szczególnych przypadków, w których administracja kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużenie go do maksimum dwóch miesięcy. Zwrot do kraju nadania powinien nastąpić w krótszym terminie, jeśli nadawca zastrzegł to sobie, umieszczając odpowiednią wskazówkę na stronie adresowej w języku znanym w kraju przeznaczenia.

6. Warunki specjalne.

6.1    Niedoręczalne przesyłki w obrocie krajowym dosyła się za granicę, celem zwrócenia ich nadawcy tylko wówczas, jeśli spełniają one warunki nowego przewozu. To samo dotyczy przesyłek w obrocie międzynarodowym, jeśli nadawca przeniósł się do innego kraju.

6.2    Nie zwraca się kartek pocztowych, na których nie ma adresu nadawcy. Jednakże należy zawsze zwracać polecone kartki pocztowe.

6.3    Zwrot niedoręczalnych druków do miejsca nadania nie jest obowiązkowy, o ile nadawca nie zażądał zwrotu, umieszczając na przesyłce wskazówkę w języku znanym w kraju przeznaczenia. Jednakże administracje starają się dokonać takiego zwrotu do nadawcy lub należycie go o tym poinformować, w przypadku powtarzanych nieudanych prób doręczenia lub w przypadku przesyłek masowych. Należy zawsze zwracać druki polecone i książki.

6.4    Jako niedoręczalne powinny być uważane przesyłki przeznaczone do osób trzecich:

6.4.1  adresowane do służb dyplomatycznych lub konsularnych i zwrócone przez nie urzędowi pocztowemu jako niepodjęte;

6.4.2  adresowane do hoteli, wynajętych mieszkań, agencji przewoźników lotniczych lub morskich i zwrócone do urzędu pocztowego z powodu niemożności doręczenia ich adresatom.

6.5    W żadnym przypadku, wymienionym w ustępie 6 punkt 4, przesyłek nie należy uważać za nowe przesyłki, za które trzeba pobrać opłatę pocztową.

7. Kierowanie.

7.1    Jeśli droga lądowo-morska nie jest już wykorzystywana przez kraj dokonujący zwrotu, powinien on zwrócić niedoręczalne przesyłki najwłaściwszą drogą, z której sam korzysta.

7.2    Przesyłki priorytetowe, listy lotnicze i lotnicze kartki pocztowe zwraca się do kraju nadania najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

7.3    Niedoręczalne przesyłki lotnicze, inne niż listy lotnicze i lotnicze kartki pocztowe, zwraca się do miejsca nadania środkami transportu używanymi normalnie do przewozu przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich (w tym S.A.L.), z wyjątkiem:

7.3.1  przypadku przerwy w obiegu tych środków transportu;

7.3.2  gdy administracja kraju przeznaczenia wybrała systematycznie drogę lotniczą dla zwrotu takich przesyłek.

7.4    Przy dokonywanym na żądanie nadawcy zwrocie przesyłek do kraju nadania drogą priorytetową lub lotniczą stosuje się przez analogię artykuł RL 146 ustęp 6 punkt 2 i punkt 3.

8. Postępowanie z przesyłkami.

8.1   Przed zwróceniem do administracji kraju nadania przesyłek niedoręczonych z jakiegokolwiek powodu, urząd przeznaczenia powinien podać, po francusku, przyczynę niedoręczenia. Wyraźną i zwięzłą informację o przyczynie umieszcza się, o ile to możliwe, na przedniej stronie przesyłki, w następującej formie: "inconnu" ("nieznany"), "refusé" ("odmówił przyjęcia"), "déménagé" ("wyprowadził się"), "non réclamé" ("nie podjął"), "adresse insuffisante" ("niewystarczający adres") itp. Na kartkach pocztowych i drukach w kształcie kartek przyczynę niedoręczenia podaje się w prawej części przedniej strony.

8.2   Informację tę podaje się za pomocą odcisku stempelka lub przyklejonej, właściwie wypełnionej nalepki CN 15. Każda administracja ma prawo dodać w jej własnym języku tłumaczenie przyczyny niedoręczenia i inne przydatne informacje. W obrocie między administracjami, które wyraziły na to zgodę, informacje te można podawać w jednym wybranym języku. Tak samo odręczne adnotacje o niedoręczeniu odnotowane przez pracowników poczty lub przez urzędy pocztowe można, w takim przypadku, uznać za wystarczające.

wzór

Maksymalne wymiary 52 x 52 mm, kolor różowy (PANTONE* EURO DE 141-6 C)

8.3   Urząd przeznaczenia powinien przekreślić dotyczące go fragmenty adresu w taki sposób, aby można je było odczytać, oraz powinien umieścić napis "Retour" ("Zwrot") na przedniej stronie przesyłki obok nazwy urzędu nadania. Urząd przeznaczenia powinien ponadto umieścić odcisk swojego datownika na odwrotnej stronie wysyłanych w kopertach przesyłek priorytetowych i listów oraz na przedniej stronie kartek pocztowych.

8.4   Niedoręczalne przesyłki zwraca się do urzędu wymiany kraju nadania albo pojedynczo, albo w specjalnej wiązance oznaczonej "Envois non distribuables" ("Niedoręczalne przesyłki") w taki sam sposób, jak postępuje się z przesyłkami przeznaczonymi do tego kraju. Niedoręczalne zwykłe przesyłki, na których znajdują się wystarczające informacje do dokonania ich zwrotu, odsyła się bezpośrednio do nadawcy.

8.5   Niedoręczone przesyłki z zadeklarowaną wartością należy zwrócić jak najszybciej, nie później niż w terminach określonych w ustępie 5 punkt 3. Przesyłki te wpisuje się do karty wartościowej CN 16 i umieszcza w pakiecie, kopercie lub worku z nalepką "Valeurs déclarées" ("Zadeklarowane wartości").

8.6   Z przesyłkami niedoręczalnymi zwracanymi do kraju nadania postępuje się zgodnie z artykułem RL 146 ustęp 7.

Artykuł RL 148 

Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu na żądanie nadawcy

1. Nadawca przesyłki listowej może zlecić jej wycofanie z obiegu lub zlecić zmianę bądź korektę adresu na warunkach ustalonych poniżej.

2. Jeśli przepisy własne na to pozwalają, każda administracja pocztowa zobowiązana jest przyjąć żądanie wycofania z obiegu, zmiany lub korekty adresu dotyczące każdej przesyłki listowej nadanej w służbie pocztowej innej administracji.

3. Przygotowanie żądania

3.1   Przy zgłaszaniu każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, nadawca wypełnia formularz CN 17. Jeden formularz może być użyty dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata.

3.2   Zgłaszając takie żądanie w urzędzie pocztowym, nadawca powinien wykazać swą tożsamość i okazać dowód nadania, jeśli taki został wydany. Administracja kraju nadania jest odpowiedzialna za sprawdzenie tożsamości.

3.3   Nadawca może zgłosić żądanie drobnej korekty adresu (bez zmiany nazwiska (nazwy) lub określenia adresata) bezpośrednio w urzędzie przeznaczenia. W takim przypadku nie pobiera się opłaty przewidzianej w ustępie 4.

3.4   Każda administracja może domagać się, przez zawiadomienie skierowane do Biura Międzynarodowego, aby wymiana dotyczących jej żądań CN 17 odbywała się za pośrednictwem jej centralnego zarządu albo specjalnie wyznaczonego urzędu. Zawiadomienie to powinno zawierać nazwę tego urzędu.

3.5   Administracje, które korzystają z możliwości przewidzianej w ustępie 3 punkt 4, pokrywają wszystkie koszty, które mogą wyniknąć z przesyłania w ich służbie drogą pocztową lub telekomunikacyjną informacji wymienianych z urzędem przeznaczenia. Zastosowanie środka łączności telekomunikacyjnej lub podobnej usługi jest obowiązkowe, jeśli nadawca użył takiego środka, a nie można powiadomić urzędu przeznaczenia na czas drogą pocztową.

3.6   Jeśli przesyłka znajduje się jeszcze w kraju nadania, to żądanie jest traktowane zgodnie z przepisami tego kraju.

4. Opłaty.

4.1   Nadawca powinien uiścić, za każde żądanie, opłatę specjalną, której kwota wskaźnikowa wynosi 1,31 SDR (DTS).

4.2   Żądanie przesyła się drogą pocztową lub środkami łączności telekomunikacyjnej na koszt nadawcy. Warunki przekazania żądania i postanowienia dotyczące użycia środka łączności telekomunikacyjnej podane są poniżej w ustępie 6.

4.3   Za każde żądanie wycofania z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu dotyczących kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata pobiera się tylko jeden raz opłaty przewidziane w ustępie 4 punkt 1 i w ustępie 4 punkt 2.

5. Przesyłanie żądania drogą pocztową.

5.1    Jeśli żądanie ma być przesłane drogą pocztową, do formularza CN 17 dołącza się w miarę możliwości dokładne faksymile koperty lub adresu figurującego na przesyłce i wysyła się bezpośrednio do urzędu przeznaczenia w przesyłce poleconej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

5.2    Jeśli wymiana żądań odbywa się za pośrednictwem centralnych zarządów, to w nagłych przypadkach urząd nadania może wysłać kopię żądania bezpośrednio do urzędu przeznaczenia. Urząd ten powinien uwzględnić żądania wysłane bezpośrednio. Dane przesyłki wyłącza się z doręczenia do czasu nadejścia żądania z centralnego zarządu.

5.3    Po otrzymaniu formularza CN 17, urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i nadaje dalszy niezbędny bieg żądaniu.

5.4    Urząd przeznaczenia powiadamia bezzwłocznie urząd nadania o sposobie załatwienia każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu za pomocą kopii formularza CN 17, wypełnionego należycie w części "Réponse du bureau de destination" ("Odpowiedź urzędu przeznaczenia") i wysłanego najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Urząd nadania informuje osobę, która zgłosiła żądanie. Podobnie postępuje się w następujących poniższych przypadkach:

5.4.1  poszukiwania pozostały bezowocne;

5.4.2  przesyłka została już doręczona adresatowi;

5.4.3  przesyłka została skonfiskowana, zniszczona lub zajęta.

5.5    Przesyłkę niepriorytetową lub lądowo-morską, zwracaną do miejsca nadania na skutek zgłoszenia żądania jej wycofania z obiegu pocztowego, wysyła się drogą priorytetową lub lotniczą tylko wtedy, gdy nadawca zobowiązuje się do uiszczenia odpowiedniej różnicy w opłacie pocztowej. Jeśli przesyłka w następstwie zgłoszenia żądania zmiany lub korekty adresu jest dosyłana drogą priorytetową lub lotniczą, to różnica w opłacie pocztowej odpowiadająca nowemu odcinkowi drogi jest pobierana od adresata i pozostaje w administracji kraju doręczenia.

6. Przesyłanie żądania środkami łączności telekomunikacyjnej.

6.1   Jeśli żądanie ma być przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej, formularz CN 17 składa się w odpowiedniej służbie zobowiązanej do przekazania szczegółów urzędowi pocztowemu przeznaczenia. Nadawca powinien uiścić odpowiednią opłatę za tę usługę.

6.2   Po otrzymaniu wiadomości przekazanych środkami łączności telekomunikacyjnej, urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i nadaje dalszy niezbędny bieg żądaniu.

6.3   Każde żądanie zmiany lub korekty adresu przesyłki z zadeklarowaną wartością przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej wymaga potwierdzenia pocztowego, najbliższą pocztą, w sposób przewidziany w ustępie 5 punkt 1. Na formularzu CN 17 powinien zostać umieszczony w nagłówku widoczny napis "Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z dnia ..."). Czekając na to potwierdzenie, urząd przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania przesyłki. Jednakże administracja kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, nadać dalszy bieg żądaniu przekazanemu środkami łączności telekomunikacyjnej, nie czekając na potwierdzenie pocztowe.

6.4   W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać, aby powiadomienie o dyspozycjach wydanych przez urząd przeznaczenia zostało mu przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej. Nadawca winien uiścić odpowiednią opłatę. Jeśli korzysta się z telegramów, winien on uiścić opłatę obliczoną za piętnaście wyrazów. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie żądania teleksem.

6.5   Jeśli nadawca żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej prosił o powiadomienie go podobnymi środkami łączności, to odpowiedź wysyła się taką drogą do urzędu nadania. Urząd nadania możliwie jak najszybciej powiadamia nadawcę. Tak samo postępuje się, jeśli żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej nie jest wystarczająco dokładne do niezawodnego zidentyfikowania przesyłki.

Artykuł RL 149 

Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu. Przesyłki nadane w kraju innym niż kraj, który przyjmuje żądanie

1. Każdy urząd, który przyjmuje żądanie wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, zgłaszane zgodnie z artykułem RL 148 ustęp 2, sprawdza tożsamość nadawcy przesyłki. Upewnia się zwłaszcza, czy adres nadawcy znajduje się w miejscu do tego przeznaczonym na formularzu CN 17. Następnie wysyła formularz CN 17 do urzędu nadania lub przeznaczenia przesyłki.

2. Jeżeli żądanie dotyczy przesyłki poleconej lub przesyłki z zadeklarowaną wartością, nadawca winien przedstawić oryginał dowodu nadania, a na formularzu CN 17 należy umieścić napis "Vu l'original du récépissé" ("Widziano oryginał dowodu nadania"). Na dowodzie nadania, przez oddaniem go nadawcy, wpisuje się następującą uwagę: "Demande de retrait (de modification ou de correction d'adresse) déposée le ... au bureau de ..." ["Żądanie wycofania z obiegu pocztowego (zmiany lub korekty adresu) zgłoszone w dniu ... w urzędzie ..."]. Obok tego napisu umieszcza się odcisk datownika urzędu, który przyjmuje żądanie. Następnie formularz CN 17 wysyła się do urzędu przeznaczenia za pośrednictwem urzędu nadania przesyłki.

3. Każde żądanie kierowane środkami łączności telekomunikacyjnej, zgłoszone zgodnie z warunkami przewidzianymi w ustępie 1, wysyła się bezpośrednio do urzędu przeznaczenia przesyłki. Jednakże jeśli dotyczy ono przesyłki poleconej lub przesyłki z zadeklarowaną wartością, formularz CN 17 z napisami "Vu l'original du récépissé de dépôt" ("Widziano oryginał dowodu nadania") i "Demande transmise par voie des télécommunications déposée le ... au bureau de ..." ("Żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej zgłoszone w dniu ... w urzędzie ...") powinien być także wysłany do urzędu nadania przesyłki. Po sprawdzeniu danych urząd nadania wpisuje bardzo wyraźnie w nagłówku formularza CN 17 uwagę "Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z dnia ...") i przesyła go do urzędu przeznaczenia. Urząd przeznaczenia zatrzymuje przesyłkę poleconą lub przesyłkę z zadeklarowaną wartością do czasu otrzymania tego potwierdzenia.

4. W celu poinformowania nadawcy urząd przeznaczenia przesyłki powiadamia urząd, który przyjął żądanie, o sposobie jego wykonania. Jednakże w przypadku przesyłki poleconej lub przesyłki z zadeklarowaną wartością, powiadomienie to należy przekazać za pośrednictwem urzędu nadania przesyłki. W przypadku wycofania przesyłki z obiegu pocztowego, załącza się ją do tego powiadomienia.

5. Postanowienia artykułu RL 148 stosuje się przez analogię do urzędu, który przyjmuje żądanie i do jego administracji.

Artykuł RL 150 

Reklamacje

1. Zasady.

1.1   W terminie podanym w artykule 17 Konwencji reklamacje zostają przyjęte natychmiast po zgłoszeniu problemu przez nadawcę lub przez adresata. Jednakże jeśli reklamacja nadawcy dotyczy niedoręczonej przesyłki, a nie upłynął jeszcze przewidziany termin jej przesłania, należy poinformować nadawcę o tym terminie.

2. Przygotowanie żądania.

2.1   Każda reklamacja wymaga sporządzenia formularza CN 08. W wyniku umowy zawartej między danymi administracjami, reklamacja może przyjąć formę pliku lub komunikatu informatycznego (elektroniczny formularz CN 08) przesłanej drogą elektroniczną dzięki wykorzystaniu na przykład internetu. W przypadku braku takiej umowy, przybiera ona formę dokumentu CN 08.

2.2   Do formularza CN 08 należy dołączyć, o ile to możliwe, faksymile adresu przesyłki. Formularz reklamacyjny winien być wypełniony z podaniem wszystkich wymaganych danych i w sposób bardzo czytelny. Pożądane jest pisanie wielkimi literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi lub jeszcze lepiej - pisanie na maszynie.

2.3   Jeśli reklamacja odnosi się do przesyłki za pobraniem, dołącza się poza tym duplikat przekazu TFP 3 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

2.4   Jeden formularz można wypełnić dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę i przesyłanych tą samą drogą do tego samego adresata.

2.5   Wszystkie administracje powinny przekazać Biuru Międzynarodowemu adresy pocztowy i, o ile to możliwe, elektroniczny, na jakie należy przesyłać reklamacje CN 08 i ich duplikaty.

2.6   Administracja, która jako pierwsza otrzymuje formularz CN 08 i dowody rzeczowe klienta, powinna bezwzględnie zakończyć swoje postępowanie w terminie dziesięciu dni i dosłać formularz CN 08 wraz z dowodami rzeczowymi do danej administracji. Formularz i dowody należy zwrócić do administracji, skąd pochodzi reklamacja, możliwie jak najszybciej, ale nie później niż w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty pierwotnej reklamacji lub trzydziestu dni, licząc od tej daty, jeśli reklamacja została wysłana faksem lub innym środkiem elektronicznym. Do reklamacji dotyczących przesyłek z zadeklarowaną wartością, poleconych lub z poświadczonym doręczeniem będzie załączać się oświadczenie adresata, sporządzone na formularzu CN 18, potwierdzające nieotrzymanie poszukiwanej przesyłki tylko wtedy, gdy zażąda tego nadawca. Po upływie ustalonego okresu, przesyła się faksem, pocztą elektroniczną lub innym środkiem łączności telekomunikacyjnej odpowiedź do administracji kraju nadania na koszt administracji kraju przeznaczenia. Dla zwykłych przesyłek listowych nie wymaga się żadnego oświadczenia adresata, sporządzonego na formularzu CN 18, potwierdzającego nieotrzymanie przesyłki. Jeśli istnieje umowa dotycząca wykorzystania systemu elektronicznego, termin udzielenia odpowiedzi jest ustalony w umowie między danymi administracjami, ale nie może przekroczyć terminu określonego w niniejszym ustępie.

2.7   Odpowiedzi na reklamacje przesłane faksem, pocztą elektroniczną lub innymi środkami elektronicznymi powinny być przekazywane, w miarę możliwości, tą samą drogą.

2.8   Na życzenie, pokwitowanie lub jakikolwiek numer referencyjny powinien zostać bezpłatnie wydany klientowi, który składa reklamację, gdy przewiduje się, iż klient lub administracja powinna móc śledzić przebieg opracowywania reklamacji lub gdy administracja opracowuje reklamację za pomocą formularza CN 08. Każda administracja może stworzyć swój własny wzór pokwitowania. Przykład jest przedstawiony w Regulaminie.

2.9   Jeżeli nadawca zwraca uwagę na to, że mimo poświadczenia doręczenia otrzymanego od administracji kraju przeznaczenia, adresat twierdzi, że nie otrzymał poszukiwanej przesyłki, postępuje się jak następuje. Na wyraźne życzenie administracji kraju nadania, administracja kraju przeznaczenia jest zobowiązana potwierdzić fakt doręczenia listem, potwierdzeniem odbioru CN 07 lub innym sposobem, podpisanym zgodnie z artykułem RL 137 ustęp 3 punkt 1 lub RL 138 ustęp 3 punkt 2, stosownie do okoliczności.

3. Reklamacje dotyczące przesyłek z poświadczonym doręczeniem.

3.1   Urząd, który przyjmuje reklamację, przesyła ją bezpośrednio do odpowiedniego urzędu. Ten po uzyskaniu niezbędnych informacji od nadawcy lub adresata, zależnie od okoliczności, przesyła formularz CN 08 do urzędu, który go sporządził. W wyniku umowy zawartej między danymi administracjami, reklamacja i odpowiedź mogą przyjąć formę informatycznego pliku lub komunikatu przesłanych drogą elektroniczną dzięki wykorzystaniu na przykład internetu. W przypadku braku takiej umowy, przesyłanie reklamacji odbywa się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, bez dodatkowych opłat dla klienta, a jeśli nie, to przesyłanie odbywa się drogą pocztową. W tym przypadku formularz wysyła się w kopercie bez pisma przewodniego najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3.2   Jeśli reklamacja została uznana za uzasadnioną, to urząd, który sporządził formularz CN 08, przesyła go do centralnego zarządu swego kraju do dalszego zbadania.

4. Reklamacje dotyczące przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością.

4.1   W celu poszukiwania przesyłek poleconych wymienianych w systemie kartowania sumarycznego należy wpisać na formularzu reklamacyjnym CN 08 numer i datę wysłania odsyłki. W wyniku umowy zawartej między danymi administracjami, reklamacja i odpowiedź mogą przyjąć formę informatycznego pliku lub kartoteki przesłanych drogą elektroniczną dzięki wykorzystaniu na przykład internetu. W przypadku braku takiej umowy, przesyłanie reklamacji odbywa się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, bez dodatkowych opłat dla klienta, a jeśli nie, to przesyłanie odbywa się drogą pocztową. W tym przypadku formularz wysyła się z urzędu bez pisma przewodniego i zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

4.2   Jeśli administracja kraju nadania lub administracja kraju przeznaczenia domaga się tego, reklamację przesyła się bezpośrednio z urzędu nadania do urzędu przeznaczenia.

4.3   Jeśli po otrzymaniu reklamacji centralny zarząd kraju przeznaczenia lub specjalnie wyznaczony właściwy urząd jest w stanie dostarczyć informacji o ostatecznym losie przesyłki, wypełnia on formularz CN 08 w części zatytułowanej "Renseignement à fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia"). W przypadku opóźnionego doręczenia, przechowywania lub zwrotu do miejsca nadania na formularzu CN 08 podaje się krótką informację o przyczynie.

4.4   Administracja, która nie może udowodnić ani doręczenia przesyłki, ani prawidłowego przekazania jej innej administracji, nakazuje bezzwłocznie przeprowadzenie niezbędnego dochodzenia. Na formularzu CN 08 w części zatytułowanej "Réponse définitive" ("Ostateczna odpowiedź") przekazuje ona obowiązkowo swoją decyzję dotyczącą odpowiedzialności. Jeśli w wyniku umowy stosuje się wersję elektroniczną formularza CN 08, administracja przyjmująca odpowiedzialność podaje w polu "Code d'autorisation" lub "Authorization code" ("Kod upoważnienia") elektronicznego formularza CN 08, numer referencyjny upoważniający do przyjęcia odpowiedzialności. Stopień przyjęcia odpowiedzialności podaje się w polu "Remarques" lub "Remarks" ("Uwagi") (np. cała kwota, połowa wypłaconej kwoty (kartowanie sumaryczne) lub, zgodnie z umową między dwoma krajami, odszkodowanie do wypłaty osobie żądającej.

4.5   Formularz CN 08, należycie wypełniony w sposób opisany w ustępie 4 punkt 3 i ustępie 4 punkt 4, zwraca się na adres urzędu, który go sporządził, jeśli jest to możliwe, za pomocą takich samych środków, jakie zastosowano do przesłania reklamacji, a mianowicie elektronicznie, faksem lub pocztą elektroniczną albo najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

4.6   Z wyjątkiem przypadków przesyłek z zadeklarowaną wartością, reklamacje dotyczące przesyłek, które były przewożone w tranzycie przez jedną lub kilka administracji pośredniczących, opracowuje się bezpośrednio między krajem nadania i krajem ostatecznego przeznaczenia, bez konsultowania kraju lub krajów pośredniczących. W przypadkach gdy konsultacja ta powinna być utrzymana, administracja kraju pośredniczącego, przekazująca reklamację CN 08 następnej administracji, zobowiązana jest poinformować o tym administrację kraju nadania za pomocą formularza CN 21. Jeśli w terminie jednego miesiąca, administracja kraju nadania nie otrzymała zawiadomienia CN 21, kieruje do danej administracji przypomnienie poparte kopią formularza CN 08.

4.7   Jeśli reklamacja nie została zwrócona w terminie jednego miesiąca, przesyła do centralnego zarządu kraju przeznaczenia duplikat formularza CN 08, na papierze lub w formie elektronicznej, zawierający dane o drodze kierowania. Na duplikacie należy wyraźnie umieścić napis "Duplicata" ("Duplikat") i podać także datę wysłania pierwotnej reklamacji.

5. Reklamacje dotyczące niezwrócenia do nadawcy potwierdzenia odbioru

5.1   W przypadku przewidzianym w artykule RL 137 ustęp 3 punkt 3 i jeśli przesyłka została doręczona, administracja kraju przeznaczenia uzyskuje, na formularzu CN 07 "Potwierdzenie odbioru" z napisem "Duplicata" ("Duplikat"), podpis osoby, która przyjęła przesyłkę. Z zastrzeżeniem przepisów kraju wysyłającego potwierdzenie odbioru, zamiast uzyskania podpisu na duplikacie potwierdzenia odbioru dozwolone jest także dołączenie do formularza CN 07 kopii dokumentu stosowanego w obrocie krajowym z podpisem osoby, która otrzymała przesyłkę, lub kopii podpisu elektronicznego złożonego podczas doręczenia przesyłki. Formularz CN 07 pozostaje przytwierdzony do reklamacji CN 08 w celu późniejszego doręczenia osobie składającej reklamację.

6. Żądania przesłania reklamacji telegramem, teleksem lub przesyłką EMS

6.1   Jeśli żąda się telegraficznego przesłania reklamacji, to zamiast formularza CN 08 wysyła się telegram albo do centralnego zarządu kraju przeznaczenia, albo do specjalnie wyznaczonego właściwego urzędu. Od osoby składającej reklamację pobiera się opłatę telegraficzną.

6.2   Jeśli zgłoszone zostało żądanie wysłania reklamacji przesyłką EMS, to od osoby składającej reklamację można pobrać opłaty obowiązujące normalnie dla tej usługi.

6.3   W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać powiadomienia go telegramem o sposobie załatwienia jego reklamacji. W tym przypadku nadawca winien uiścić opłatę za telegram obliczoną za piętnaście wyrazów. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie reklamacji teleksem. Na zasadzie wzajemności, nie pobiera się opłaty za odpowiedź przesłaną innymi środkami łączności telekomunikacyjnej lub przesyłką EMS.

6.4   Jeśli reklamacja przesłana telegramem lub teleksem nie pozwala ustalić losu przesyłki poleconej lub przesyłki z zadeklarowaną wartością, reklamację należy przesłać ponownie drogą pocztową przed rozstrzygnięciem sprawy odszkodowania. Sporządza się wówczas formularz CN 08, z którym należy postępować zgodnie z procedurą przedstawioną od ustępu 4 punkt 1 do ustępu 4 punkt 7.

Artykuł RL 151 

Reklamacje dotyczące przesyłek nadanych w innym kraju

1. Jeśli reklamacja dotyczy przesyłki nadanej w innym kraju, formularz CN 08 wysyła się do centralnego zarządu lub do specjalnie wyznaczonego urzędu administracji kraju nadania przesyłki. Dowód nadania winien zostać przedstawiony, ale nie załącza się go do formularza CN 08. Na formularzu należy umieścić napis "Vu récépissé de dépôt n° ... délivré le ... par le bureau de ..." ("Widziano dowód nadania nr ... wydany w dniu ... przez urząd ...").

2. Formularz powinien nadejść do administracji kraju nadania w terminie przewidzianym na przechowywanie dokumentów.

Rozdział 7 

Zagadnienia celne

Artykuł RL 152 

Przesyłki podlegające kontroli celnej

1. Przesyłki podlegające kontroli celnej powinny być zaopatrzone w deklarację celną CN 22 lub w przywiązaną chorągiewkę według tego samego wzoru. Deklarację celną CN 22 umieszcza się na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy, które muszą koniecznie być umieszczone na przesyłce.

2. Za zgodą administracji kraju nadania, użytkownicy mogą stosować koperty lub opakowania, które w miejscu przewidzianym na umieszczenie deklaracji celnej CN 22 mają zamiast niej wydrukowane jej faksymile. Ponadto, użytkownicy mogą sami wytwarzać, za zgodą administracji kraju nadania, deklarację celną CN 22. Wymiary, format i elementy informacyjne powinny być zgodne z deklaracją celną CN 22.

3. Jeśli zadeklarowana przez nadawcę wartość zawartości przekracza 300 SDR (DTS) lub jeśli nadawca sobie tego życzy, do przesyłek dołącza się także ustaloną liczbę oddzielnych egzemplarzy deklaracji celnych CN 23. Jedna z tych deklaracji celnych powinna być obowiązkowo umieszczona na przesyłce. W przypadku gdy deklaracja nie jest bezpośrednio widoczna na przedniej stronie przesyłki, część deklaracji celnej CN 22, którą można oderwać, umieszcza się na przedniej stronie przesyłki. Możliwe jest także zamieszczenie części, którą można oderwać deklaracji celnej CN 22 przez nalepkę nagumowaną lub samoprzylepną w kolorze białym lub zielonym, a która zawiera następujący napis:

Napis w kolorze czarnym

wzór

Wymiary 50 x 55 mm, kolor biały lub zielony (Pantone* EURO DE 274-2 C)

4. Deklaracje celne CN 23 przytwierdza się w sposób trwały do zewnętrznej części przesyłki, najlepiej w przezroczystej, samoprzylepnej kopercie. Wyjątkowo i jeśli nadawca sobie tego życzy, deklaracje te mogą być umieszczone w zamkniętej kopercie wewnątrz przesyłek poleconych, jeśli te zawierają przedmioty wartościowe wymienione w artykule 15 ustęp 6 punkt 1 Konwencji lub do przesyłek z zadeklarowaną wartością.

5. Pakieciki podlegają obowiązkowo, we wszystkich przypadkach, formalnościom przewidzianym w ustępie 1.

6. W przypadku worków M, deklarację CN 22 umieszcza się na chorągiewce adresowej, jeśli żąda tego kraj przeznaczenia. Jeśli zadeklarowana przez nadawcę wartość zawartości przekracza 300 SDR (DTS) lub jeśli nadawca sobie tego życzy, część, którą można oderwać deklaracji celnej CN 22 lub wyżej wymienioną nagumowaną lub samoprzylepną nalepkę umieszcza się na chorągiewce adresowej, a deklaracje celne CN 23 przytwierdza się do tej samej chorągiewki. Na życzenie administracji kraju przeznaczenia, deklaracje celne przytwierdza się do jednej z przesyłek umieszczonych w worku.

7. Brak deklaracji celnej CN 22 lub CN 23 nie może w żadnym przypadku spowodować zwrotu do urzędu nadania przesyłek z zawartością druków, surowic, szczepionek, łatwo psujących się substancji biologicznych, substancji promieniotwórczych, jak również pilnie potrzebnych, trudno dostępnych lekarstw.

8. Zawartość przesyłki należy szczegółowo wymienić w deklaracjach celnych CN 22 i CN 23. Nie przyjmuje się opisów o charakterze ogólnym.

9. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu deklaracji celnych. Wyłącznie nadawca ponosi odpowiedzialność za wypełnienie deklaracji celnych. Jednakże administracje powinny dołożyć wszelkich starań, aby poinformować swych klientów o sposobach dopełnienia formalności celnych, a w szczególności dokładnego wypełnienia deklaracji celnych CN 22 i CN 23 tak, aby ułatwić szybką odprawę celną przesyłek.

Artykuł RL 153 

Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

1. Wskaźnikowa kwota opłaty specjalnej przewidzianej w artykule 18 ustęp 2 Konwencji dla przesyłek podlegających kontroli celnej w kraju nadania lub w kraju przeznaczenia wynosi 2,61 SDR (DTS). Za każdy worek M, wskaźnikowa kwota opłaty specjalnej wynosi 3,27 SDR (DTS).

Artykuł RL 154 

Umarzanie opłat celnych i innych należności

1. Administracje pocztowe zobowiązują się występować do właściwych służb swego kraju o umorzenie opłat celnych i innych należności ciążących na przesyłkach:

1.1   zwracanych do miejsca nadania;

1.2   zniszczonych z powodu całkowitego uszkodzenia zawartości;

1.3   dosyłanych do trzeciego kraju.

Rozdział 8 

Odpowiedzialność administracji pocztowych

Artykuł RL 155 

Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Odpowiedzialność administracji pocztowych dotyczy zarówno przesyłek przewożonych w tranzycie otwartym, jak też przesyłek wysyłanych w odsyłkach zamkniętych.

2. Administracje pocztowe, które zobowiązują się do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej, odpowiadają wobec nadawców przesyłek nadanych w ich kraju za szkody spowodowane działaniem siły wyższej w czasie całego przewozu przesyłek. Zobowiązanie obejmuje także dosyłanie lub zwrot do miejsca nadania.

3. Administracja, w służbie której miało miejsce zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie powinna zdecydować, zgodnie z ustawodawstwem swego kraju, czy to zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przypisuje się okolicznościom związanym z działaniem siły wyższej. O okolicznościach tych powiadamiana jest administracja kraju nadania, jeśli sobie tego życzy.

4. Kwota odszkodowania przewidziana w artykule 21 ustęp 2 punkt 1 Konwencji w przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia przesyłki poleconej wynosi 30 SDR (DTS). W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia poleconego worka M odszkodowanie wynosi 150 SDR (DTS). Uiszczone opłaty i należności, z wyjątkiem opłaty za polecenie, dodaje się do tych wartości w celu określenia ogólnej kwoty należnego odszkodowania.

5. Administracje, które uczestniczą w wymianie przesyłek za pobraniem, odpowiadają, do wysokości kwoty pobrania, za doręczenie przesyłek za pobraniem bez zainkasowania pieniędzy lub zainkasowania sumy niższej niż kwota pobrania. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą powstać w inkasowaniu i przesyłaniu pieniędzy.

Artykuł RE 156 

Doręczanie ograbionej lub uszkodzonej przesyłki z zadeklarowaną wartością

1. Urząd, który doręcza ograbioną lub uszkodzoną przesyłkę z zadeklarowaną wartością, sporządza protokół CN 24 z komisyjnego sprawdzenia i przedstawia go, o ile to możliwe, adresatowi do podpisania. Jeden egzemplarz protokołu wręcza się adresatowi lub, w przypadku odmowy przyjęcia przesyłki albo dosyłania, dołącza się go do przesyłki. Drugi egzemplarz przechowuje administracja, która sporządziła protokół.

2. Egzemplarz protokołu CN 24 sporządzonego zgodnie z artykułem RL 193 ustęp 10 punkt 2 dołącza się do przesyłki i postępuje się, w przypadku doręczenia, według przepisów kraju przeznaczenia. W przypadku odmowy przyjęcia przesyłki, egzemplarz ten pozostaje dołączony do przesyłki.

3. Jeżeli przepisy krajowe tego wymagają, przesyłkę, z którą postąpiono zgodnie z ustępem 1, zwraca się nadawcy, jeżeli adresat odmawia podpisania protokołu CN 24.

Artykuł RL 157 

Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

1. Administracja, która stwierdza szkodę powstałą z winy nadawcy, informuje o tym administrację kraju nadania, do której należy wszczęcie, w danym przypadku, postępowania przeciwko nadawcy.

Artykuł RL 158  

Wypłata odszkodowania

1. Administracja kraju pochodzenia lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest upoważniona do wypłacenia odszkodowania uprawnionej osobie na rachunek administracji, która uczestnicząc w przewozie i będąc właściwie poinformowana, pozwoliła na upłynięcie dwu miesięcy, a jeśli sprawa została zgłoszona faksem lub jakimkolwiek środkiem elektronicznym pozwalającym potwierdzić odbiór reklamacji, trzydziestu dni bez podania ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy lub nie zawiadomiła:

że szkoda wyglądała na spowodowaną działaniem siły wyższej;

że przesyłka została zatrzymana, skonfiskowana lub zniszczona przez kompetentne władze ze względu na jej zawartość lub zajęta na mocy ustawodawstwa kraju przeznaczenia.

2. Administracja kraju pochodzenia lub kraju przeznaczenia, zależnie od okoliczności, jest upoważniona do odroczenia wypłaty odszkodowania uprawnionej osobie w przypadku, gdy formularz reklamacyjny jest wypełniony nie w całości lub niedokładnie i musiał zostać zwrócony w celu uzupełnienia informacji lub poprawienia, co spowodowało przekroczenie terminu przewidzianego w ustępie 1. Odszkodowanie będzie mogło zostać wypłacone w dodatkowym terminie dwu miesięcy, licząc od dnia uzupełnienia lub poprawienia formularza CN 08. Jeśli żadne uzupełnienie informacji lub poprawienie nie zostanie wniesione do reklamacji, administracja, której to dotyczy jest upoważniona do niewypłacania odszkodowania uprawnionej osobie.

Artykuł RL 159 

Termin wypłaty odszkodowania

1. Wypłata odszkodowania powinna być dokonana możliwie jak najszybciej, a najpóźniej w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

Artykuł RL 160 

Wypłata odszkodowania z urzędu

1. Zwrot formularza CN 08, którego części zatytułowane "Renseignements à fournir par les services intermédiaires" ("Informacje, jakich udziela służba pośrednicząca"), "Renseignments à fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia") i "Réponse définitive" ("Odpowiedź ostateczna") nie zostały uzupełnione, nie może być uważany jako odpowiedź ostateczna w rozumieniu artykułu RL 158 ustęp 1.

2. Administracje pocztowe, które wniosły zastrzeżenia do Protokołu końcowego dotyczące stosowania artykułu RL 158 ustęp 1 powinny powiadomić o terminie, nie dłuższym niż sześć miesięcy, w jakim rozstrzygają sprawę w sposób ostateczny.

Artykuł RL 161 

Ustalenie odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

1. Do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego, odpowiedzialność spoczywa na administracji pocztowej, która przyjęła przesyłkę bez zastrzeżeń i mając do dyspozycji wszelkie przepisowe środki poszukiwania, nie może udowodnić ani doręczenia adresatowi, ani ewentualnie właściwego przekazania innej administracji.

2. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie nastąpiło w czasie przewozu, bez możliwości ustalenia na terytorium lub w służbie jakiego kraju miało to miejsce, administracje, których to dotyczy, pokrywają szkodę w równych częściach.

3. Jeżeli chodzi o przesyłki z zadeklarowaną wartością, odpowiedzialność jednej administracji wobec innych administracji w żadnym przypadku nie wykracza ponad maksymalne deklarowanie wartości, które ona przyjęła.

4. Administracje pocztowe, które nie świadczą usługi przesyłek z zadeklarowaną wartością ponoszą, dla takich przesyłek przewożonych w odsyłkach zamkniętych, odpowiedzialność przewidzianą dla przesyłek poleconych. Postanowienie to ma również zastosowanie, gdy administracje pocztowe nie przyjmują odpowiedzialności wartości przewożone na pokładzie statków lub samolotów, które wykorzystują.

5. Jeżeli zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z zadeklarowaną wartością miało miejsce na terytorium lub w służbie administracji pośredniczącej, która nie świadczy usług przesyłek z zadeklarowaną wartością, to administracja kraju pochodzenia pokrywa szkodę nieobjętą przez administrację pośredniczącą. Ta sama zasada ma zastosowanie, jeśli wartość szkody jest wyższa od maksymalnej deklarowanej wartości przyjętej przez administrację pośredniczącą.

6. Opłaty celne i inne należności, których nie można było umorzyć, są pokrywane przez administracje odpowiedzialne za zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie.

7. Administracja, która dokonała wypłaty odszkodowania, przejmuje prawa osoby, która je otrzymała, do wysokości kwoty tego odszkodowania, w przypadku ewentualnego regresu w stosunku bądź do adresata, bądź wobec nadawcy lub osób trzecich.

Artykuł RL 162 

Sposoby ustalania odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Administracja kraju pośredniczącego lub przeznaczenia jest, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego i z zastrzeżeniem artykułu RL 161 ustęp 2, zwolniona od wszelkiej odpowiedzialności:

1.1   jeśli przestrzegała postanowień dotyczących sprawdzania odsyłek i stwierdzania nieprawidłowości;

1.2   jeśli może udowodnić, że została poinformowana o reklamacji po zniszczeniu dokumentów służbowych dotyczących poszukiwanej przesyłki, ponieważ upłynął termin ich przechowywania; zastrzeżenie to nie narusza praw osoby zgłaszającej reklamację;

1.3   jeśli, w przypadku indywidualnego wpisywania przesyłek poleconych, nie można ustalić prawidłowego doręczenia poszukiwanej przesyłki, ponieważ administracja kraju nadania nie wpisała szczegółowo przesyłek poleconych do karty listowej CN 31 lub CN 32 albo do list specjalnych CN 33.

2. Do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego, administracja wysyłająca przesyłkę z zadeklarowaną wartością nie ponosi żadnej odpowiedzialności, jeśli urząd wymiany, któremu przekazano przesyłkę, nie przesłał, najbliższą pocztą po sprawdzeniu, protokołu CN 24 stwierdzającego brak lub naruszenie albo całego pakietu wartościowego, albo samej przesyłki.

3. Jeśli ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z zadeklarowaną wartością zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w przypadku zwrotu do nadawcy - w kraju nadania, do administracji tego kraju należy udowodnienie, że:

3.1   ani pakiet, koperta lub worek i ich zamknięcie, ani opakowanie i zamknięcie przesyłki nie nosiły widocznych śladów ograbienia lub uszkodzenia;

3.2   stwierdzona w czasie nadania masa nie uległa zmianie.

4. Jeżeli wymieniony w ustępie 3 dowód został dostarczony, żadna z innych zainteresowanych administracji nie może uchylić się od swojej części odpowiedzialności, powołując się na fakt, że przekazała przesyłkę następnej administracji, a ta nie zgłosiła zastrzeżeń.

5. Jeśli przesyłka polecona lub przesyłka z zadeklarowaną wartością zaginęła, została ograbiona lub uszkodzona w okolicznościach związanych z działaniem siły wyższej, administracja, na terytorium której lub w służbach której powstała szkoda, jest odpowiedzialna wobec administracji kraju nadania tylko wówczas, gdy obie administracje przyjmują na siebie ponoszenie ryzyka związanego z działaniem siły wyższej.

Artykuł RL 163 

Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przewoźników lotniczych

1. Gdy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w służbie przewoźnika lotniczego, kwota odszkodowania wypłaconego nadawcy odzyskiwana jest od przewoźnika:

1.1   przez administrację kraju nadania, jeśli ta reguluje należne opłaty za przewóz bezpośrednio linii lotniczej;

1.2   przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz, jeśli administracja kraju nadania nie reguluje bezpośrednio opłat linii lotniczej; kwota odszkodowania wypłaconego nadawcy będzie zwrócona administracji kraju nadania przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz.

Artykuł RL 164 

Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

1. Administracja odpowiedzialna lub na której rachunek dokonano wypłaty, powinna zwrócić administracji wypłacającej kwotę odszkodowania, opłat i należności przekazanych uprawnionej osobie. Procedury rozliczeniowe, jakich należy przestrzegać, są opisane w artykułach RL 165 i RL 166.

2. Jeżeli odszkodowanie, opłaty i należności, które zostały wypłacone uprawnionej osobie, powinny zostać pokryte przez kilka administracji, całość odszkodowania, opłat i należności wypłaconych uprawnionej osobie powinna być przekazana administracji wypłacającej przez pierwszą administrację, która należycie przyjęła reklamowaną przesyłkę, ale nie może udowodnić jej prawidłowego przekazania następnej służbie. Do administracji tej należy dochodzenie od innych współodpowiedzialnych administracji zwrotu ewentualnego udziału każdej z nich w odszkodowaniu wypłaconym uprawnionej osobie.

3. Administracja, której odpowiedzialność została należycie ustalona i która początkowo uchyliła się od zapłacenia odszkodowania, powinna przyjąć na siebie pokrycie wszystkich dodatkowych kosztów wynikających z nieuzasadnionej zwłoki w płatności.

Artykuł RL 165 

Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

1. Niezwłocznie po wypłaceniu odszkodowania administracja, która dokonała wypłaty, powinna poinformować odpowiedzialną administrację o dniu i kwocie dokonanej płatności. Jeśli rok po dniu wysłania upoważnienia do wypłaty odszkodowania, administracja wypłacająca nie powiadomiła o dacie i kwocie wypłaty lub nie obciążyła rachunku odpowiedzialnej administracji, to upoważnienie traktuje się jako niebyłe. Administracja, która je otrzymała, nie ma już prawa domagać się zwrotu ewentualnie wypłaconego odszkodowania.

2. Jeżeli odpowiedzialność została uznana, a także w przypadku przewidzianym w artykule RL 158 ustęp 1, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu od administracji odpowiedzialnej drogą dowolnego rozliczenia, bezpośrednio bądź za pośrednictwem administracji, która prowadzi regularnie rozliczenia z odpowiedzialną administracją.

3. Jeżeli dowód doręczenia dostarczono po upływie terminu przewidzianego w artykule RL 158 ustęp 1, wypłacone odszkodowanie obciąża administrację kraju pośredniczącego lub kraju przeznaczenia, jeśli wypłaconej kwoty nie można z jakiejkolwiek przyczyny odzyskać od nadawcy.

4. Jeżeli nadawca lub adresat odbierze odnalezioną przesyłkę po zwróceniu kwoty wypłaconego odszkodowania, kwotę tę przekazuje się, w ciągu jednego roku, licząc od dnia jej oddania, administracji lub ewentualnie administracjom, które pokryły szkodę.

5. Administracje mogą uzgodnić okresowe rozliczanie odszkodowań wypłaconych uprawnionym osobom, jeśli odszkodowania te zostały uznane za uzasadnione.

6. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą, aby całą kwotą odszkodowania obciążać tę administrację, która powinna dokonać wypłaty uprawnionej osobie.

7. Zwrot kwoty odszkodowania administracji wierzycielowi dokonuje się zgodnie z zasadami płatności przewidzianymi w artykule RL 251.

Artykuł RL 166 

Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za przesyłki listowe

1. Jeśli należy obciążyć płatnościami odpowiedzialne administracje, to administracja wierzyciel sporządza miesięcznie lub kwartalnie rachunki CN 48.

2. Rachunek CN 48 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji dłużnika najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) i nie później niż w ciągu dwóch miesięcy następujących po okresie, którego on dotyczy. Nie sporządza się rachunku zerowego.

3. Po sprawdzeniu i uznaniu jeden egzemplarz rachunku CN 48 zwraca się do administracji wierzyciela, najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy, licząc od dnia wysłania. Jeśli administracja wierzyciel nie otrzymała żadnego sprostowania w wyznaczonym terminie, rachunek uważa się za przyjęty na mocy prawa.

4. W zasadzie rachunki te powinny być rozliczane oddzielnie. Jednakże administracje mogą uzgodnić, aby były one rozliczane razem z rachunkami szczegółowymi CN 51 lub z rachunkami ogólnymi CN 52 albo ewentualnie z rachunkami CP 75.

Rozdział 9 

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania odsyłek/przesyłek

Artykuł RL 167 

Wymiana przesyłek

1. Administracje mogą wysyłać sobie nawzajem, za pośrednictwem jednej lub kilku z nich, zarówno odsyłki zamknięte, jak i przesyłki kierowane w tranzycie otwartym, w zależności od potrzeb i wymagań usługi.

2. Jeżeli nadzwyczajne okoliczności zmuszają administrację pocztową do czasowego całkowitego lub częściowego zawieszenia świadczenia usług, powinna ona niezwłocznie zawiadomić o tym zainteresowane administracje.

3. Jeżeli przewóz ładunku pocztowego w tranzycie przez dany kraj odbywa się bez udziału administracji pocztowej tego kraju, ta forma tranzytu nie pociąga za sobą odpowiedzialności administracji pocztowej kraju tranzytowego.

4. Administracje mogą wysyłać odsyłki lądowo-morskie drogą lotniczą, ze zmniejszonym priorytetem. Administracja kraju przeznaczenia podaje urząd wymiany przeznaczenia lub port lotniczy przeznaczenia takich odsyłek.

Artykuł RL 168 

Pierwszeństwo postępowania z przesyłkami priorytetowymi i przesyłkami lotniczymi

1. Administracje są zobowiązane do kierowania połączeniami lotniczymi, które wykorzystują dla przewozu własnych przesyłek priorytetowych lub przesyłek lotniczych, także przesyłek tego rodzaju otrzymywanych od innych administracji.

2. Administracje krajów, które nie dysponują służbą lotniczą, kierują przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze najszybszymi połączeniami wykorzystywanymi przez pocztę. Odnosi się to także do przypadków, kiedy z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie drogą lądowo-morską jest korzystniejsze niż kierowanie drogą lotniczą.

3. Każda administracja określa, w ramach swej umowy zawieranej z liniami lotniczymi, termin przekazywania przesyłek administracji kraju przyjmującej. Pożądane jest, aby termin ten nie przekraczał jednej godziny, a maksymalnie dwóch. Administracja kraju przyjmującego stara się przyczyniać do przestrzegania tego ostatniego, przesyłając administracji kraju wysyłającego wyniki osiągnięć linii lotniczych w stosunku do przewidzianego terminu.

4. Administracje podejmują wszelkie niezbędne działania w celu:

4.1   zapewnienia najlepszych warunków przyjęcia i dalszego kierowania odsyłek zawierających przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze;

4.2   dbania o przestrzeganie porozumień zawieranych z przewoźnikami dotyczących priorytetu należnego takim odsyłkom;

4.3   przyspieszenia czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli celnej przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych adresowanych do ich kraju;

4.4   ograniczenia do minimum czasu niezbędnego do kierowania do krajów przeznaczenia przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadanych w ich kraju oraz do doręczenia adresatom przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadchodzących z zagranicy. Pojedyncze przesyłki, które nadchodzą w odsyłce priorytetowej lub w listowej odsyłce lotniczej i na których nie ma oznaczeń dotyczących przewozu priorytetowego lub lotniczego określonych w artykule RL 125, powinny jednak być uważane za przesyłki priorytetowe lub przesyłki lotnicze i zostać umieszczone w strumieniu przesyłek krajowych poczty priorytetowej lub poczty lotniczej administracji kraju przeznaczenia.

5. Administracje krajów tranzytowych i krajów przeznaczenia powinny jednakowo traktować przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze; administracje powinny także w ten sam sposób traktować lądowo-morskie przesyłki LC, jeśli nadawcy nie udostępnia się żadnej lepszej usługi. Podobnie nie powinno być żadnej różnicy co do szybkości opracowywania między przesyłkami niepriorytetowymi, lądowo-morskimi przesyłkami AO i przesyłkami S.A.L.

Artykuł RL 169 

Odsyłki

1. Odsyłki dzieli się następująco:

1.1   "Odsyłki lotnicze" (po francusku: "Dépêches-avion", po angielsku: "Airmails"), przewożone drogą lotniczą z zachowaniem priorytetu. Odsyłki lotnicze mogą zawierać przesyłki lotnicze i przesyłki priorytetowe.

1.2   "Odsyłki priorytetowe" (po francusku: "Dépêches prioritaires", po angielsku: "Priority mails"), przewożone drogą lądowo-morską, ale mające taki sam priorytet jak odsyłki lotnicze. Odsyłki priorytetowe mogą zawierać przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze.

1.3   "Odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)" (po francusku: "Dépêches-surface transportées par voie aérienne (S.A.L.)", po angielsku: "Surface airlifted S.A.L. mails"), które zawierają przesyłki S.A.L. i przesyłki niepriorytetowe.

1.4   "Odsyłki lądowo-morskie" (po francusku: "Dépêches-surface", po angielsku: "Surface mails"), które zawierają przesyłki lądowo-morskie i przesyłki niepriorytetowe.

2. Odsyłki przewożone drogą lotniczą i drogą lądowo-morską zawierające tylko przesyłki nadawane w dużych ilościach nazywa się "odsyłkami masowymi" (po francusku: "dépêches de courrier en nombre", po angielsku: "bulk mails").

2.1   Postanowienia niniejszego Regulaminu, mające zastosowanie do odsyłek wymienionych od ustępu 1 punkt 1 do ustępu 1 punkt 4, stosuje się także do odsyłek masowych przewożonych tą samą drogą lub tym samym sposobem kierowania, o ile nie przewidziano wyraźnie szczególnych postanowień.

3. Wymiana odsyłek odbywa się pomiędzy urzędami zwanymi "urzędami wymiany". Za każdym razem, gdy urząd wymiany powinien być wpisany na formularzu pocztowym, należy to zrobić zgodnie z zasadami podanymi w normie technicznej S34 Światowego Związku Pocztowego (identyfikacja/kodowanie węzłów opracowujących pocztę międzynarodową (CTCI)). Przewiduje ona umieszczenie:

3.1   nazwy urzędu wymiany;

3.2   nazwy operatora, któremu podlega urząd wymiany;

3.3   na identyfikatorach posiadających kod kreskowy kod S34 pozwalający zidentyfikować urząd wymiany.

4. Wszystkie urzędy wymiany powinny być zarejestrowane w wykazie kodów węzłów opracowujących pocztę międzynarodową przez operatora, któremu podlegają. Wykaz ten jest publikowany na stronie internetowej Światowego Związku Pocztowego.

5. Na wszystkich formularzach urząd wymiany jest oznaczony za pomocą jego nazwy i nazwy operatora, któremu podlega, w taki sposób, w jaki jest to publikowane w wyżej wymienionym wykazie kodów.

6. Na identyfikatorach posiadających kod kreskowy kod S34 służy do identyfikacji każdego urzędu wymiany. Administracje powinny posiadać w swych bazach danych wykaz operatorów, którym podlega każdy węzeł z przypisanym kodem.

Artykuł RL 170 

Wymiana w odsyłkach zamkniętych

1. Odsyłki zamknięte powinny być sporządzane natychmiast, gdy liczba przesyłek wysyłanych w odsyłce lub w ciągu dnia (jeśli dokonuje się kilku wysyłek w ciągu dnia) przeszkadza przesyłaniu przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym w warunkach przewidzianych w artykule RL 171.

2. Wymianę przesyłek w odsyłkach zamkniętych reguluje wspólne porozumienie zawarte między zainteresowanymi administracjami. O ewentualnych zmianach w kierowaniu administracja kraju wysyłającego powiadamia administrację kraju przeznaczenia w jak najwcześniejszym terminie i jeśli to możliwe - przed datą wprowadzenia zmiany w życie.

3. Aby uczestniczyć w dobrym jakościowo kierowaniu poczty, każda administracja powinna sporządzać co najmniej trzy priorytetowe odsyłki listowe w ciągu tygodnia do każdego miejsca przeznaczenia. Jeżeli ilość i masa przesyłek nie uzasadniają takiej częstotliwości, należy przewidzieć kierowanie w tranzycie otwartym.

4. Administracje, za których pośrednictwem wysyła się odsyłki zamknięte, powinny zostać powiadomione we właściwym czasie.

5. W przypadku gdy wyjątkowo duża liczba przesyłek zwykłych lub poleconych ma być wysłana do kraju, do którego poczta jest zwykle kierowana w tranzycie otwartym, administracja kraju nadania jest upoważniona do sporządzenia odsyłek zamkniętych adresowanych do urzędów wymiany w kraju przeznaczenia. Administracja kraju nadania uprzedza o tym kraje tranzytowe i kraj przeznaczenia.

Artykuł RL 171 

Tranzyt otwarty

1. Przekazywanie administracji kraju pośredniczącego przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym należy ściśle ograniczyć do przypadków, gdy sporządzanie odsyłek zamkniętych do kraju przeznaczenia nie znajduje uzasadnienia. Przekazywanie w tranzycie otwartym przesyłek nie powinno być stosowane, jeśli średnia masa przesyłek przekracza regularnie 3 kilogramy w odsyłce lub w ciągu dnia (jeśli dokonuje się kilku wysyłek w ciągu dnia) i nie może być stosowane do worków M.

2. Administracja kraju wysyłającego powinna porozumieć się z administracjami krajów pośredniczących, aby wiedzieć, czy może ona przesyłać za ich pośrednictwem swe przesyłki kierowane w tranzycie otwartym do danych miejsc przeznaczenia i powiadomić zainteresowane administracje o dacie rozpoczęcia wysyłania poczty w tranzycie otwartym. Przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym należy, w miarę możliwości, wysyłać do administracji, która sporządza odsyłki do administracji kraju przeznaczenia.

3. Przesyłki przekazywane w tranzycie otwartym kierowane drogą lądowo-morską podlegają opłatom tranzytowym. Stosuje się opłaty umieszczone w artykule RL 205, powiększone o 10%. Obliczania i rozliczania dokonuje się zgodnie z postanowieniami artykułu RL 208.

4. Przesyłki S.A.L. przekazywane w tranzycie otwartym kierowane normalną drogą lotniczą podlegają opłatom przewozu lotniczego obliczonym zgodnie z postanowieniami artykułu RL 238, powiększonym o 5 %.

5. W przypadku braku specjalnego porozumienia wszystkie przesyłki nadane na pokładzie statku i niewłączone do zamkniętej odsyłki wymienionej w artykule 19 Konwencji powinny być przekazane przez pracownika statku bezpośrednio do urzędu pocztowego w porcie, bez względu na to, czy przesyłki te zostały ostemplowane na pokładzie czy też nie.

6. W przypadku braku specjalnego porozumienia przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym powinny być umieszczone w wiązankach w następujący sposób:

6.1   przesyłki priorytetowe przesyłane drogą lotniczą i przesyłki lotnicze łączy się w wiązanki oznaczone kartkami wiązankowymi CN 25;

6.2   przesyłki priorytetowe przesyłane drogą lądowo-morską, przesyłki niepriorytetowe i przesyłki lądowo-morskie łączy się w wiązanki oznaczone kartkami wiązankowymi CN 26.

7. Jeśli liczba przesyłek i ich opakowanie na to pozwalają, przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym do jednej administracji powinny zostać podzielone według krajów przeznaczenia. Łączy się je w wiązanki oznaczone kartką z napisaną literami alfabetu łacińskiego nazwą każdego z krajów.

Artykuł RL 172 

Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z zadeklarowaną wartością

1. Na podstawie tablic CN 27 otrzymanych od odpowiednich administracji każda administracja określa drogi przesyłania swoich przesyłek z zadeklarowaną wartością.

2. W obrocie między krajami oddzielonymi od siebie jedną lub kilkoma służbami pośredniczącymi przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny być kierowane najkrótszą drogą. Jednakże zainteresowane administracje mogą uzgodnić tranzyt otwarty drogami okrężnymi, jeśli przesyłanie najkrótszą drogą nie gwarantowałoby odpowiedzialności na całej trasie.

3. Stosownie do wymagań służby przesyłki z zadeklarowaną wartością mogą być wysyłane w odsyłkach zamkniętych. Mogą być także przekazywane w tranzycie otwartym pierwszej administracji kraju pośredniczącego, jeśli jest ona w stanie zapewnić przesyłanie na warunkach określonych w tablicach CN 27.

4. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą wymianę przesyłek z zadeklarowaną wartością w odsyłkach zamkniętych za pośrednictwem służb jednego lub kilku krajów pośredniczących, niezależnie od tego, czy dany kraj wykonuje usługę przesyłek z zadeklarowaną wartością czy też nie. Administracje krajów pośredniczących powinny być powiadomione co najmniej na jeden miesiąc przed rozpoczęciem usługi.

Artykuł RL 173 

Sporządzanie odsyłek

1. Sporządzanie wiązanek.

1.1    Wszystkie zwykłe przesyłki, które mogą być umieszczone w wiązankach, dzieli się według ich formatu (przesyłki standardowe, duże koperty i inne przesyłki) i układa stroną adresową w tym samym kierunku. Administracje stosujące system klasyfikacji oparty na zawartości, przewidziany w artykule 12 ustęp 3 Konwencji, sporządzają wiązanki w podziale na następujące rodzaje przesyłek:

1.1.1  listy i kartki pocztowe;

1.1.2  gazety i czasopisma wymienione w artykule RL 184 ustęp 5 i ustęp 7;

1.1.3  inne przesyłki AO.

1.2    Wiązanki oznacza się kartkami z napisaną literami alfabetu łacińskiego nazwą urzędu przeznaczenia lub urzędu dosyłającego przesyłki umieszczone w wiązankach. Kartek CN 25 używa się w przypadku przesyłek priorytetowych przesyłanych drogą lotniczą lub przesyłek lotniczych, a kartek CN 26 w przypadku przesyłek priorytetowych przesyłanych drogą lądowo-morską, przesyłek niepriorytetowych lub przesyłek lądowo-morskich.

1.3    Przesyłki nieopłacone lub niedostatecznie opłacone umieszcza się w oddzielnych wiązankach, które należy wkładać do worka zawierającego kartę listową. Na kartce wiązankowej odciska się stempelek "T".

1.4    Grubość wiązanek z przesyłkami standardowymi ograniczona jest do 150 mm po związaniu. Masa wiązanek z przesyłkami niestandardowymi nie może przekraczać 5 kilogramów.

1.5    Przesyłki priorytetowe i listy noszące ślady otwierania, naderwania lub uszkodzenia powinny być zaopatrzone w adnotację stwierdzającą ten fakt i odcisk datownika urzędu, który to stwierdził. Ponadto, jeśli bezpieczeństwo zawartości przesyłek tego wymaga, przesyłki umieszcza się najlepiej w przezroczystej kopercie lub w nowym opakowaniu, na którym należy odtworzyć dane znajdujące się na kopercie.

2. Formowanie worków.

2.1    Odsyłki, łącznie z tymi, które składają się tylko z próżnych worków, umieszcza się w workach, których liczba powinna być ograniczona do niezbędnego minimum. Worki te powinny być w dobrym stanie zapewniającym ochronę ich zawartości. Każdy worek powinien być oznaczony chorągiewką.

2.2    Worki zamyka się najlepiej za pomocą ołowianych plomb. Zamknięcia mogą być wykonane także z lekkiego metalu lub tworzywa sztucznego. Zamknięcie powinno być tak wykonane, aby nie można go było otworzyć lub naruszyć bez pozostawienia śladów. Odciski umieszczane na zamknięciach powinny w sposób bardzo czytelny odtwarzać literami alfabetu łacińskiego nazwę urzędu pochodzenia lub oznaczenie wystarczające do zidentyfikowania tego urzędu. Jednakże jeśli administracja kraju pochodzenia życzy sobie tego, odciski umieszczane na zamknięciach mogą odtwarzać jedynie nazwę administracji pocztowej kraju pochodzenia.

2.3    Jeśli na zamknięciach podany jest numer oraz kraj wysyłający i gdy chodzi o worki z czerwoną chorągiewką, wyżej wymieniony numer może być wpisany również do kart listowych CN 31 lub CN 32 i w danym przypadku do listy specjalnej CN 33.

2.4    Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 2 punkt 4.1 do sporządzania odsyłek lotniczych używa się worków całkowicie niebieskich lub z szerokimi paskami w kolorze niebieskim. W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami worki lotnicze mogą być także używane do odsyłek priorytetowych. Do sporządzania odsyłek lądowo-morskich lub odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą używa się worków lądowo-morskich w kolorze innym niż kolor worków lotniczych (np. w kolorze beżowym, brązowym, białym itp.). Administracje krajów przeznaczenia powinny jednak sprawdzać wszystkie chorągiewki worków w celu zagwarantowania właściwego opracowania przesyłek.

2.4.1  Administracje, które wykorzystują zwykłe worki pocztowe do różnego użytku, mogą posługiwać się takimi workami do sporządzania wszystkich rodzajów powyższych odsyłek, pod warunkiem że rodzaj poczty przewożonej w takich workach będzie podany prawidłowo na chorągiewkach worków.

2.5    Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że będą wykorzystywały specjalne worki lotnicze lub pojemniki, takie jak skrzynki itp., odpowiednio oznakowane dla wyróżnienia, że zawierają tylko przesyłki ekspresowe.

2.6    Na workach powinna być wyraźnie podana literami alfabetu łacińskiego nazwa urzędu lub kraju pochodzenia oraz powinien znaleźć się napis "Postes" ("Pocztowe") lub każdy inny podobny wyróżniający je jako odsyłki pocztowe.

2.7    Jeśli liczba lub wielkość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy stosować, o ile to możliwe, oddzielne worki:

2.7.1  dla listów i kartek pocztowych;

2.7.2  w danym przypadku dla gazet i czasopism wymienionych w artykule RL 184 ustęp 5 i ustęp 7;

2.7.3  dla innych przesyłek AO;

2.7.4  w danym przypadku dla pakiecików; chorągiewki tych ostatnich worków oznacza się uwagą "Petits paquets" ("Pakieciki").

2.8    Pakiet lub worek z przesyłkami poleconymi lub z przesyłami z zadeklarowaną wartością umieszcza się w jednym z worków z listami lub w oddzielnym worku; worek zewnętrzny powinien w każdym przypadku być oznaczony chorągiewką w kolorze czerwonym. Jeśli jest kilka worków z przesyłkami poleconymi lub z przesyłkami z zadeklarowaną wartością, wszystkie te worki powinny być oznaczone chorągiewką w kolorze czerwonym.

2.9    Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, aby nie umieszczać przesyłek zwykłych w worku zawierającym kartę listową, ale rezerwować ten worek wyłącznie dla przesyłek poleconych, przesyłek z zadeklarowaną wartością i przesyłek ekspresowych.

2.10   Masa każdego worka nie może w żadnym przypadku przekroczyć 30 kilogramów.

3. Sporządzanie pakietów lub kopert.

3.1    W przypadku braku specjalnego porozumienia odsyłki o małej objętości pakuje się tylko w mocny papier, tak aby zapobiec jakiemukolwiek uszkodzeniu zawartości.

3.2    Pakiety należy związać sznurkiem, opieczętować, zamknąć plombą ołowianą lub zamknięciem wykonanym z lekkiego metalu albo z tworzywa sztucznego.

3.3    Jeśli pakiety zawierają tylko przesyłki zwykłe, można je zamknąć za pomocą nagumowanych pieczęci posiadających wydrukowane oznaczenie urzędu nadania.

3.4    Do odsyłek lotniczych zawierających przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze wysyłane w małej ilości można wykorzystać koperty CN 28. Koperty wykonuje się z mocnego papieru w kolorze niebieskim, z tworzywa sztucznego lub z innego materiału, i oznacza niebieską nalepką.

3.5    Niewielkie ilości przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadanych na krótko przed odlotem samolotu w urzędach pocztowych zlokalizowanych w portach lotniczych mogą być wysyłane w kopercie CN 28. Procedurę tę stosuje się tylko przy wysyłce do urzędów wymiany administracji krajów przeznaczenia, które wyraziły zgodę na przyjmowanie sporządzonych w ten sposób odsyłek lotniczych.

4. Worki zbiorcze. Przewóz w kontenerach.

4.1   Urzędy wymiany włączają, o ile to możliwe, wszystkie otrzymane odsyłki o małych wymiarach (pakiety lub worki), przeznaczone do danego urzędu, do swoich własnych odsyłek kierowanych do tego urzędu.

4.2   Jeśli uzasadnia to liczba worków o małej masie, liczba kopert lub pakietów, które mają być przewiezione na tej samej trasie lotniczej, stosuje się w miarę możliwości worki zbiorcze. Są one przygotowywane przez urzędy pocztowe zobowiązane do przekazania odsyłek lotniczych towarzystwu lotniczemu zapewniającemu przewóz. Na chorągiewkach worków zbiorczych powinno znaleźć się bardzo wyraźne oznaczenie "Sac collecteur" ("Worek zbiorczy"). Zainteresowane administracje uzgadniają między sobą, jaki adres umieszcza się na tych chorągiewkach.

4.3   W celu przewiezienia odsyłek można je umieszczać w kontenerach, pod warunkiem zawarcia specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami co do sposobów użycia tych kontenerów.

4.4   Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że będą dokonywały wymiany odsyłek w pojemnikach innych niż worki (np. kasety, palety itp.), jeśli to ułatwi czynności związane z opracowywaniem przesyłek i ochroni ich stan.

Artykuł RL 174 

Karta listowa

1. Do każdej odsyłki dołącza się kartę listową CN 31, z wyjątkiem odsyłek masowych i odsyłek, dla których przewiduje się bezpośredni dostęp do obrotu krajowego. Kartę listową umieszcza się w kopercie oznaczonej wyraźnym napisem "Feuille d'avis" ("Karta listowa"). Koperta jest w kolorze różowym, jeśli odsyłka zawiera przesyłki z zadeklarowaną wartością, i w kolorze niebieskim, jeśli ich nie zawiera. Kopertę przytwierdza się do zewnętrznej powierzchni pakietu lub worka z przesyłkami poleconymi. Jeśli nie ma przesyłek poleconych, kopertę przyczepia się, w miarę możliwości, do wiązanki z przesyłkami zwykłymi.

2. Do odsyłek masowych dołącza się kartę listową CN 32, zgodnie z postanowieniami artykułu RL 182.

3. Jeśli chodzi o odsyłki, dla których przewiduje się bezpośredni dostęp do obrotu krajowego, administracje uzgadniają między sobą dokumentację, jakiej będą używać. Może tutaj chodzić o zmienioną kartę listową CN 31 lub inny przyjęty wspólnie dokument, taki jak wykaz dotyczący poczty krajowej.

4. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykułach RL 178 ustęp 1 i RL 179 ustęp 2, gdy odsyłka nie zawiera przesyłek poleconych ani przesyłek z zadeklarowaną wartością, administracje mogą uzgodnić dwustronnie, aby karta listowa była przytwierdzona do zewnętrznej strony jednego z worków odsyłki i była umieszczona w mocnej, wodoodpornej kieszonce wytrzymującej trudne warunki przewozu.

5. W obrocie między krajami, których administracje tak uzgodniły, wysyłający urząd wymiany przesyła drogą lotniczą jeden egzemplarz formularza CN 31 do urzędu wymiany przeznaczenia. Administracje mogą uzgodnić w specjalnych porozumieniach, aby do odsyłek zawierających tylko próżne worki nie dołączać karty listowej.

6. Urząd wysyłający wypełnia kartę listową, wpisując wszystkie niezbędne dane w następujący sposób:

6.1   Nagłówek: w przypadku braku specjalnego porozumienia urzędy wysyłające numerują karty listowe według rocznej kolejności odnoszącej się do każdego urzędu przeznaczenia, oddzielnie dla przesyłek lądowo-morskich, przesyłek S.A.L. i przesyłek lotniczych lub dla przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych. Każda odsyłka powinna mieć zatem swój odrębny numer. Przy pierwszej wysyłce w danym roku karta powinna posiadać oprócz numeru bieżącego odsyłki także numer ostatniej odsyłki z roku poprzedniego. Gdy zaprzestaje się wysyłania odsyłek, urząd wysyłający umieszcza, oprócz numeru ostatniej odsyłki, napis "Dernière dépêche" ("Ostatnia odsyłka").

6.2   Tablica 1: administracje mogą uzgodnić, aby w tablicy 1 kart listowych wpisywać tylko worki oznaczone czerwoną chorągiewką.

6.3   Tablica 3: w tablicy 3 kart listowych należy wpisać ogólną liczbę przesyłek poleconych, obejmujących zarówno przesyłki wpisane indywidualnie, jak i przesyłki wpisane sumarycznie oraz ogólną liczbę przesyłek z zadeklarowaną wartością umieszczonych w odsyłce.

6.4   Tablica 4: w tablicy tej wpisuje się, z jednej strony, liczbę worków użytych przez administrację kraju wysyłającego, a z drugiej strony, liczbę worków zwracanych administracji kraju przeznaczenia. W danym przypadku należy oddzielnie wpisać liczbę worków próżnych należących do administracji innej niż ta, do której kieruje się odsyłkę, podając tę inną administrację. Jeśli dwie administracje uzgodniły wpisywanie tylko worków oznaczonych czerwoną chorągiewką (ustęp 6 punkt 2), to w tablicy 4 nie należy wpisywać liczby worków użytych do sporządzenia odsyłki i liczby próżnych worków należących do administracji kraju przeznaczenia. Jeśli odsyłka zawiera przesyłki CCRI (IBRS), należy wypełnić pole zatytułowane "Autres indications" ("Inne wskazówki"), podając oddzielnie liczbę oraz masę worków i wiązanek CCRI (IBRS), a także ogólną liczbę przesyłek CCRI (IBRS). Obecność przesyłek zwykłych lub poleconych za pobraniem powinna zostać oznaczona w odpowiednim polu zarówno w przypadku wpisywania indywidualnego, jak i sumarycznego.

6.5   Jeśli administracje uzgodniły dwustronnie dokonywanie wymiany odsyłek w pojemnikach innych niż worki, powinny wpisywać do karty listowej CN 31 liczbę i masę każdego rodzaju pojemnika. Należy wówczas wybrać miejsce na formularzu CN 31 na wpisanie tej informacji.

7. Administracje mogą uzgodnić między sobą wprowadzenie dodatkowych tablic lub rubryk na karcie listowej albo dokonanie zmian tablic w zależności od ich potrzeb, gdy uważają to za konieczne.

8. W przypadku wysyłanych do danego kraju przeznaczenia przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym drogą lądowo-morską o masie większej niż 3 kilogramy w odsyłce lub w ciągu dnia, administracja kraju tranzytowego jest upoważniona do sporządzenia dla każdego z krajów karty listowej CN 31, której kopię wysyła do administracji kraju nadania.

9. Jeśli urząd wymiany nie ma żadnej przesyłki do wysłania do odpowiedniego urzędu, a na mocy specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami nie numeruje się kart listowych, to przy następnej odsyłce przesyła się próżną kartę listową. W przypadku numerowania odsyłek w ciągu roku nie wysyła się próżnej karty listowej.

Artykuł RL 175 

Przekazywanie przesyłek poleconych

1. Przy przekazywaniu przesyłek poleconych wpisuje się je indywidualnie na odwrotnej stronie karty listowej. Można stosować jedną lub więcej list specjalnych CN 33 bądź zamiast wpisu umieszczanego na odwrocie karty listowej, bądź jako jej uzupełnienie. Stosowanie list specjalnych jest obowiązkowe, jeśli żąda tego administracja kraju przeznaczenia. Listy specjalne powinny mieć ten sam numer odsyłki, jaki jest wpisany do karty listowej odpowiedniej odsyłki. Jeśli używa się kilku list specjalnych, powinny one ponadto być oznaczone kolejnymi numerami właściwymi dla każdej odsyłki. Liczba przesyłek poleconych, które mogą być wpisane na pojedynczą listę specjalną lub na odwrotnej stronie karty listowej, jest ograniczona liczbą rubryk znajdujących się na odpowiednim formularzu. Ogólną liczbę przesyłek poleconych zamieszczonych w odsyłce należy wpisać do tablicy 3 karty listowej.

2. Administracje mogą uzgodnić między sobą sumaryczne wpisywanie przesyłek poleconych. Ogólną liczbę przesyłek poleconych zamieszczonych w odsyłce wpisuje się do tablicy 3 karty listowej. Jeśli odsyłka składa się z kilku worków z przesyłkami poleconymi, każdy worek, z wyjątkiem worka, do którego włożona jest karta listowa, powinien zawierać listę specjalną CN 33, podającą słownie i cyframi w odpowiednich miejscach ogólną liczbę przesyłek poleconych znajdujących się w tym worku. Liczbę przesyłek poleconych umieszczonych w worku zawierającym kartę listową podaje się w przeznaczonym do tego celu polu w tablicy 6 karty listowej.

3. Przesyłki polecone i ewentualnie listy specjalne przewidziane w ustępie 1 łączy się w jeden lub kilka pakietów lub oddzielnych worków, które powinny być odpowiednio opakowane lub zamknięte i opieczętowane lub zaplombowane, w sposób chroniący zawartość. Sporządzone w ten sposób worki i pakiety można zastąpić workami wykonanymi z tworzywa sztucznego zamykanymi za pomocą zgrzewania na gorąco. Przesyłki polecone układa się w każdym pakiecie według ich kolejności wpisywania. Jeśli używa się jednej lub kilku list specjalnych, każdą z nich umieszcza się w wiązance z przesyłkami poleconymi, których dotyczy, i wkłada się ją na wierzchu pierwszej przesyłki tej wiązanki. Jeśli używa się kilku worków, każdy z nich powinien zawierać listę specjalną, w której wpisane są przesyłki umieszczone w tym worku.

4. Z zastrzeżeniem porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami i gdy wielkość przesyłek poleconych na to pozwala, przesyłki te można umieścić w specjalnej kopercie zawierającej kartę listową. Koperta ta powinna być zapieczętowana.

5. W żadnym przypadku przesyłki polecone nie mogą być umieszczone w tej samej wiązance, co przesyłki zwykłe.

6. W miarę możliwości jeden worek nie powinien zawierać więcej niż 600 przesyłek poleconych.

7. Jeśli polecone przesyłki za pobraniem są wpisywane indywidualnie na odwrotnej stronie karty listowej CN 31 lub do listy specjalnej CN 33, należy wpisać słowo "Remboursement" ("Pobranie") lub skróconą formę "Remb" obok informacji o przesyłce w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

8. Polecony worek M wpisuje się jako jedną przesyłkę poleconą w tablicy 6 lub na odwrotnej stronie karty listowej CN 31 albo na liście specjalnej CN 33. W kolumnie "Observations" ("Uwagi") należy wpisać literę "M".

9. Administracje mogą wprowadzić systemy do generowania danych dotyczących elektronicznego potwierdzenia przekazywania i uzgodnić wymianę tych danych z administracjami kraju nadania przesyłek.

Artykuł RL 176 

Przekazywanie przesyłek z poświadczonym doręczeniem

1. Przesyłki z poświadczonym doręczeniem przekazuje się w taki sam sposób, jak przesyłki zwykłe.

Artykuł RL 177 

Przekazywanie przesyłek z zadeklarowaną wartością

1. Wysyłający urząd wymiany wpisuje przesyłki z zadeklarowaną wartością do kart wartościowych CN 16, wypełniając pola formularza wszystkimi niezbędnymi danymi. W przypadku przesyłek za pobraniem, należy wpisać słowo "Remboursement" ("Pobranie") lub skróconą formę "Remb" obok informacji o przesyłce w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

2. Przesyłki z zadeklarowaną wartością tworzą z kartą wartościową lub z kartami wartościowymi jeden lub kilka specjalnych pakietów związanych ze sobą sznurkiem. Pakiety opakowuje się mocnym papierem, obwiązuje na zewnątrz sznurkiem, lakuje na wszystkich zagięciach, odciskając pieczęć wysyłającego urzędu wymiany. Pakiety te oznacza się napisem "Valeurs déclarées" ("Zadeklarowane wartości").

3. Zamiast umieszczać przesyłki z zadeklarowaną wartością w pakiecie, można je włożyć do koperty wykonanej z mocnego papieru, zamkniętej za pomocą pieczęci lakowych.

4. Pakiety lub koperty z przesyłkami z zadeklarowaną wartością mogą być także zamykane za pomocą nagumowanych pieczęci posiadających wydrukowane oznaczenie administracji kraju pochodzenia odsyłki. Odcisk datownika urzędu wysyłającego należy umieścić na nagumowanej pieczęci w taki sposób, aby znajdował się on zarówno na tej pieczęci, jak i na opakowaniu. Tego sposobu zamknięcia nie stosuje się, jeśli administracja kraju przeznaczenia odsyłki wymaga lakowania lub plombowania pakietów lub kopert z przesyłkami z zadeklarowaną wartością.

5. Jeśli jest to uzasadnione liczbą lub wielkością przesyłek z zadeklarowaną wartością, mogą być one umieszczone w worku odpowiednio zamkniętym i zalakowanym lub zaplombowanym.

6. Pakiet, kopertę lub worek z przesyłkami z zadeklarowaną wartością wkłada się do pakietu lub worka zawierającego przesyłki polecone, a w przypadku ich braku - do pakietu lub worka, który zwykle zawierałby takie przesyłki. Jeśli przesyłki polecone są umieszczone w kilku workach, to pakiet, kopertę lub worek z przesyłkami z zadeklarowaną wartością należy włożyć do worka, do którego szyjki jest przytwierdzona specjalna koperta zawierająca kartę listową.

7. Worek zewnętrzny zawierający przesyłki z zadeklarowaną wartością powinien być w doskonałym stanie i jeśli to możliwe - przy górnej krawędzi mieć umieszczony kołnierz uniemożliwiający niedozwolone otwarcie worka bez pozostawienia widocznych śladów.

8. Ogólną liczbę przesyłek z zadeklarowaną wartością zamieszczonych w odsyłce należy wpisać do tablicy 3 karty listowej.

9. Administracje mogą wprowadzić systemy do generowania danych dotyczących elektronicznego potwierdzenia przekazywania i uzgodnić wymianę tych danych z administracjami kraju nadania przesyłek.

Artykuł RL 178 

Przekazywanie przekazów pocztowych i niepoleconych przesyłek za pobraniem

1. Przekazy pocztowe wysyłane w stanie otwartym łączy się w odrębną wiązankę, którą należy umieścić w pakiecie lub w worku zawierającym przesyłki polecone albo ewentualnie w pakiecie lub w worku zawierającym przesyłki z zadeklarowaną wartością. Tak samo postępuje się z niepoleconymi przesyłkami za pobraniem. Jeśli odsyłka nie zawiera ani przesyłek poleconych, ani przesyłek z zadeklarowaną wartością, przekazy i w danym przypadku niepolecone przesyłki za pobraniem umieszcza się w kopercie zawierającej kartę listową lub wraz z kartą sporządza się wiązankę.

2. Obecność niepoleconych przesyłek za pobraniem oznacza się, w zależności od przypadku, w części 4 karty listowej CN 31 lub w części 3 karty listowej CN 32.

Artykuł RL 179 

Przekazywanie przesyłek ekspresowych

1. Obecność przesyłek ekspresowych oznacza się literą X w odpowiednim polu w tablicy 4 karty listowej CN 31 (w tablicy 3 karty listowej CN 32).

2. Przesyłki ekspresowe łączy się w oddzielne wiązanki zaopatrzone w kartkę oznaczoną napisem "Exprès" ("Ekspres") w sposób podany w artykule RL 136. Wiązanki te należy umieścić, o ile to możliwe, w odrębnych pojemnikach. Jeśli nie jest to możliwe, powinny one zostać włożone do pojemnika zawierającego kartę listową.

3. Polecone przesyłki ekspresowe układa się według ich kolejności wraz z innymi przesyłkami poleconymi. Oznaczenie "Exprès" ("Ekspres") umieszcza się w kolumnie "Observations" ("Uwagi") na odwrotnej stronie karty listowej lub w listach specjalnych CN 33, obok wpisu dotyczącego każdej z nich. W przypadku kartowania sumarycznego obecność takich przesyłek poleconych oznacza się także za pomocą litery X umieszczonej w odpowiednim polu w tablicy 4 karty listowej. Podobne oznaczenie umieszcza się w kolumnie "Observations" ("Uwagi") kart wartościowych CN 16, obok wpisu dotyczącego przesyłek z zadeklarowaną wartością, które mają być doręczane ekspresem.

Artykuł RL 180 

Przekazywanie przesyłek CCRI (IBRS)

1. Administracje zapewniające świadczenie usługi CCRI (IBRS) wyznaczają urząd wymiany przeznaczenia specjalizujący się w opracowywaniu odsyłek zawierających przesyłki CCRI (IBRS). Jeśli jest to uzasadnione względami operacyjnymi, administracje mogą wyznaczyć do tego celu kilka urzędów wymiany.

2. Przesyłki CCRI (IBRS) łączy się w oddzielne wiązanki. Na kartce wiązankowej CN 25 umieszcza się oznaczenie "CCRI" (lub "IBRS") i podaje się liczbę przesyłek. Wiązanki z przesyłkami CCRI (IBRS) wkłada się do worka zawierającego kartę listową. Jednakże nie należy ich umieszczać w worku z przesyłkami poleconymi.

2.1   Jeśli odsyłka zawiera ponad 2 kilogramy przesyłek CCRI (IBRS), przesyłki te wkłada się do oddzielnego worka. Na chorągiewce worka umieszcza się oznaczenie "CCRI" (lub "IBRS"), a na odwrocie podaje się liczbę przesyłek.

3. Przesyłki CCRI (IBRS) znajdujące się w odsyłce wykazuje się w karcie listowej CN 31 w tablicy 4 (w tablicy 3 karty listowej CN 32) w polu "Autres indications" ("Inne wskazówki") w następujący sposób:

3.1   o ile przesyłki znajdują się w oddzielnych workach, wpisuje się w wierszu "Sacs CCRI" ("Worki CCRI") [lub "IBRS bags" ("Worki IBRS") ], liczbę oraz masę worków i liczbę przesyłek;

3.2   o ile przesyłki znajdują się wraz z innymi przesyłkami, wpisuje się w wierszu "Liasses CCRI" ("Wiązanki CCRI") [lub "IBRS bundles" ("Wiązanki IBRS")], liczbę i masę wiązanek oraz liczbę przesyłek.

4. W zależności od wielkości obrotu administracje mogą dwustronnie uzgodnić odmienne procedury.

Artykuł RL 181 

Przekazywanie worków M

1. Każdy worek M należy oznaczyć jedną z chorągiewek CN 34, CN 35 lub CN 36, na której umieszcza się dużą literę "M" w prawym górnym rogu. Chorągiewka ta jest uzupełnieniem chorągiewki adresowej dostarczonej przez nadawcę. Pakiety M, które nie są umieszczone w worku, powinny być umieszczone w worku zbiorczym M na potrzeby ich kierowania.

Artykuł RL 182 

Przekazywanie przesyłek masowych

1. Jeśli administracja kraju przeznaczenia zażądała specyficznej zapłaty za pocztę masową, administracja kraju nadania może wysyłać przesyłki masowe w oddzielnych odsyłkach z dołączoną kartą listową CN 32.

2. Na karcie listowej CN 32 podaje się liczbę i masę przesyłek.

2.1   O ile administracje tak uzgodnią, liczbę i masę przesyłek można podawać według ich wielkości (formatu).

3. Postanowienia artykułu RL 174 stosuje się przez analogię do kart listowych CN 32.

4. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić stosowanie innych formularzy i procedur rozliczeniowych przy ich wymianie przesyłek masowych.

Artykuł RL 183 

Przekazywanie przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

1. Przesyłki przeznaczone do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego administracji, zgodnie z artykułem 28 ustęp 4 Konwencji, wysyła się w oddzielnych odsyłkach, do których dołącza się odpowiednio zmienioną kartę listową CN 31 lub każdy inny dokument, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia.

2. W zmienionej karcie listowej CN 31 lub każdym innym dokumencie, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia podaje się liczbę, masę i w danym przypadku rodzaj przesyłek albo każdą inną dodatkową informację, jakiej wymaga administracja kraju przeznaczenia.

3. Postanowienia artykułu RL 174 stosuje się przez analogię do kart listowych CN 31 lub do każdego innego dokumentu, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia.

4. Administracje powinny uzgodnić dwustronnie stosowanie innych formularzy i procedur przekazywania przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego, jeśli żąda tego administracja kraju przeznaczenia.

Artykuł RL 184 

Oznaczanie odsyłek chorągiewkami

1. Chorągiewki worków powinny być wykonane z dość sztywnego płótna, tworzywa sztucznego, grubego kartonu, pergaminu lub papieru naklejonego na deseczkę. Należy je zaopatrzyć w otwór. Ich kształt i rozmieszczenie tekstu powinno odpowiadać załączonym wzorom, wymienionym poniżej:

1.1   CN 34 w przypadku worków lądowo-morskich;

1.2   CN 35 w przypadku worków lotniczych;

1.3   CN 36 w przypadku worków lądowo-morskich kierowanych drogą lotniczą (S.A.L.).

2. W obrocie między urzędami krajów graniczących można stosować chorągiewki wykonane z grubego papieru. Powinny one jednak być dostatecznie trwałe, aby mogły wytrzymać wszelkie działania, jakim podlegają odsyłki w czasie przesyłania.

3. Worki zawierające przesyłki polecone, przesyłki z zadeklarowaną wartością i/lub kartę listową oznacza się chorągiewką w kolorze czerwonym (cynober).

3.1   Jednakże administracje mają prawo uzgodnić w swoich dwustronnych relacjach zaniechanie stosowania chorągiewek w kolorze czerwonym i przyjąć ze względów bezpieczeństwa wzajemnie uzgodniony odmienny sposób oznaczania.

4. Chorągiewkę w kolorze białym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko przesyłki zwykłe następujących rodzajów:

4.1   przesyłki priorytetowe;

4.2   listy i kartki pocztowe wysyłane drogą lądowo-morską i lotniczą;

4.3   przesyłki mieszane (listy, kartki pocztowe, gazety i czasopisma oraz inne przesyłki).

5. Chorągiewkę w kolorze białym stosuje się także dla oznaczania worków zawierających gazety nadawane w dużych ilościach przez wydawców lub ich przedstawicieli, wysyłanych tylko drogą lądowo-morską, z wyjątkiem zwracanych do nadawcy. Na chorągiewce w kolorze białym należy umieścić napis "Journaux" ("Gazety") lub skrót "Jx", jeśli worki zawierają tylko ten rodzaj przesyłek.

6. Chorągiewkę w kolorze jasnoniebieskim stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko przesyłki zwykłe niepriorytetowe, druki, druki dla ociemniałych (cekogramy), pakieciki.

7. Chorągiewkę w kolorze jasnoniebieskim stosuje się także dla oznaczania worków zawierających czasopisma inne niż wymienione w ustępie 5. Na chorągiewce w kolorze niebieskim można umieścić oznaczenie "Ecrits périodiques" ("Czasopisma"), jeśli worki zawierają tylko ten rodzaj przesyłek.

8. Chorągiewkę w kolorze fioletowym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko zwykłe przesyłki masowe.

9. Chorągiewkę w kolorze białym z obramowaniem w postaci fioletowych pasków i z napisem "Accès direct" ("Bezpośredni dostęp") stosuje się dla oznaczania pojemników zawierających przesyłki tego rodzaju.

10. Chorągiewkę w kolorze zielonym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko próżne worki zwracane do miejsca pochodzenia.

11. W przypadku odsyłki priorytetowej kierowanej drogą lądowo-morską na chorągiewce CN 34 należy umieścić wyraźne, napisane wielkimi literami oznaczenie "PRIOR".

12. Na chorągiewce worka lub pakietu zawierającego kartę listową umieszcza się zawsze wyraźnie napisaną literę "F". Można też wpisać liczbę worków wchodzących w skład odsyłki.

13. Na chorągiewce pojemników zawierających przesyłki ekspresowe należy umieścić nalepkę lub napis "Exprès" ("Ekspres"). Jeśli nalepka lub napis "Exprès" ("Ekspres") zasłania kod kreskowy lub tekst zamieszczony na chorągiewce CN 35, do worka można dołączyć dodatkowo inną, większą chorągiewkę pomocniczą z oznaczeniem "Exprès" ("Ekspres").

14. Chorągiewkę w kolorze białym można także stosować w połączeniu z kartką o wymiarach 5 x 3 cm w jednym z kolorów wymienionych w ustępach od 3 do 7 i 10. Chorągiewkę w kolorze niebieskim lub fioletowym można również stosować w połączeniu z analogiczną kartką w kolorze czerwonym.

15. Przesyłki zawierające łatwo psujące się substancje biologiczne wywołujące zakażenie umieszcza się w oddzielnych workach. Każdy worek powinien być oznaczony kartką identyfikacyjną, podobną w kolorze i kształcie do nalepki określonej w artykule RL 130, ale nieco większą, ażeby znalazło się niezbędne miejsce na otwór. Oprócz specjalnego symbolu oznaczającego przesyłki zawierające substancje wywołujące zakażenie na kartce tej umieszcza się oznaczenia "Substance infectieuse" lub "Infectious substance" (Substacja wywołująca zakażenie") i "En cas de dommage ou de fuite, avertir immédiatement les autorités de santé publique" lub "In case of damage or leakage immediately notify public health authority" ("W przypadku uszkodzenia lub wycieku należy niezwłocznie powiadomić władze sanitarne").

16. W przypadku worków zawierających tylko przesyłki wolne od opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych) na nalepce worka należy umieścić bardzo wyraźne oznaczenie "Exempt" ("Wolny").

17. Masę brutto każdego worka, koperty lub pakietu wchodzących w skład odsyłki należy podać na chorągiewce worka lub na adresie zewnętrznym. W przypadku użycia worka zbiorczego jego masy nie bierze się pod uwagę. Masę zaokrągla się do najbliższych 100 gramów w górę, jeśli część hektogramu jest równa lub większa niż 50 gramów, a w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższych 100 gramów. Oznaczenie masy zastępuje się cyfrą 0, jeśli masa odsyłek lotniczych jest równa lub mniejsza niż 50 gramów.

18. Urzędy pośredniczące nie powinny wpisywać żadnego numeru porządkowego na chorągiewkach worków lub pakietów odsyłek zamkniętych przesyłanych w tranzycie.

Artykuł RL 185 

Stosowanie kodów kreskowych

1. Administracje mają prawo stosowania w międzynarodowym obrocie pocztowym kodów kreskowych tworzonych komputerowo i systemu niepowtarzalnej identyfikacji w celach śledzenia i poszukiwania lub innych potrzeb identyfikacyjnych. Specyfikacje są określone przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

2. Administracje, które decydują się stosować kody kreskowe w międzynarodowym obrocie pocztowym, powinny przestrzegać specyfikacji technicznych określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych). Oznaczenie urzędów wymiany kodami kreskowymi powinno być prowadzone zgodnie z zasadami wymienionymi w artykule RL 169 ustęp 3.

Artykuł RL 186 

Kierowanie odsyłek

1. Odsyłki zamknięte kierowane są możliwie najbardziej bezpośrednią drogą.

2. Jeśli odsyłka składa się z kilku worków, worki te należy, w miarę możliwości, zgromadzić razem i wysłać tym samym połączeniem.

3. Administracja kraju pochodzenia może podać drogę, jaką mają być przewożone odsyłki zamknięte, które ona wysyła, pod warunkiem że nie pociągnie to za sobą specjalnych kosztów dla administracji kraju pośredniczącego. Informacje o drodze kierowania wpisuje się do wykazów CN 37, CN 38 lub CN 41 i na chorągiewkach CN 34, CN 35 lub CN 36.

4. Zamknięte odsyłki lotnicze powinny być kierowane rejsem lotniczym, którego życzy sobie administracja kraju pochodzenia, o ile połączenie to jest wykorzystywane przez administrację kraju tranzytowego do przewozu jej własnych odsyłek. W przeciwnym przypadku lub gdy nie ma wystarczająco wiele czasu na przeładunek, należy o tym poinformować administrację kraju pochodzenia.

5. W przypadku zmiany dotyczącej wymiany odsyłek zamkniętych ustalonej między dwiema administracjami za pośrednictwem jednego lub kilku krajów trzecich administracja kraju pochodzenia odsyłki informuje administracje tych krajów o wprowadzanej zmianie.

6. W przypadku zmiany dotyczącej drogi kierowania odsyłek o nowej drodze przewozu należy poinformować administracje, które poprzednio pośredniczyły w tranzycie. Poprzednią drogę podaje się do wiadomości administracjom, które będą od tej pory zapewniać ten tranzyt.

Artykuł RL 187 

Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

1. W zasadzie administracja kraju pochodzenia kieruje swoje odsyłki, które powinny być przedmiotem bezpośredniego przeładunku, w porcie lotniczym tranzytowym pomiędzy samolotami tego samego przewoźnika lotniczego lub dwóch różnych przewoźników. Różni zainteresowani przewoźnicy lotniczy powinny jednak zgodzić się na zapewnienie przeładunku.

2. Jeśli nie jest możliwe dokonanie przeładunku pomiędzy samolotami, przeładunek wykonuje administracja kraju, na terenie którego znajduje się lotnisko tranzytowe, i będzie on podlegał opłatom opracowania tranzytu.

3. W przypadkach wymienionych w ustępie 1 i jeśli administracja kraju pochodzenia, kraju przeznaczenia oraz dany przewoźnik lotniczy uzgodnią to wcześniej, przewoźnik lotniczy wykonujący przeładunek może sporządzić, jeśli potrzeba, specjalny wykaz ładunku, który zastąpi oryginalny wykaz CN 38 lub CN 41. Zainteresowane strony uzgadniają wzajemnie właściwe procedury i stosowany formularz. Worki odsyłek powinny najlepiej zostać zaopatrzone w chorągiewkę CN 42, poza chorągiewkami przewidzianymi przy przewozie poczty lotniczej.

4. Jeśli odsyłki lądowo-morskie pochodzące z jednej administracji są dalej kierowane drogą lotniczą staraniem innej administracji, warunki tego dalszego kierowania stanowią przedmiot specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RL 188 

Działania podejmowane w przypadku, gdy bezpośredni przeładunek odsyłek lotniczych nie może odbyć się zgodnie z planem

1. Jeśli w porcie lotniczym przeładunku odsyłki wpisane do dokumentów związanych z bezpośrednim przeładunkiem nie mogły być dalej wysłane planowanym rejsem, przewoźnik lotniczy przekazuje je bezzwłocznie pracownikom pocztowym w porcie lotniczym przeładunku, aby dalej skierować je najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Postanowień tych nie stosuje się, jeśli:

2.1   administracja wysyłająca odsyłki wydała niezbędne dyspozycje, aby zapewnić ich dalsze kierowanie późniejszym rejsem;

2.2   przy braku dyspozycji wymienionych w ustępie 2 punkt 1 przewoźnik lotniczy odpowiedzialny za przekazanie odsyłek jest w stanie skierować je w dalszą drogę w ciągu dwudziestu czterech godzin od chwili ich nadejścia do portu lotniczego przeładunku.

3. W przypadku wymienionym w ustępie 1 urząd, który dokonał dalszego kierowania jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia o każdej odsyłce za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając w szczególności nazwę służby lotniczej, która ją przekazała i nazwę służb wykorzystanych do dalszego jej kierowania (drogą lotniczą lub lądowo-morską) aż do miejsca przeznaczenia.

Artykuł RL 189 

Sporządzanie zawiadomień próbnych

1. W celu ustalenia najbardziej korzystnej drogi i czasu przekazania odsyłki urząd wymiany pochodzenia może przesłać do urzędu wymiany przeznaczenia tej odsyłki zawiadomienie próbne CN 44. Zawiadomienie to należy umieścić w odsyłce i przytwierdzić do karty listowej CN 31, na której jego obecność zaznacza się krzyżykiem w odpowiednim polu tablicy 4 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Jeśli w chwili nadejścia odsyłki brakuje formularza CN 44, urząd przeznaczenia winien sporządzić jego duplikat. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez urząd przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) albo pod podany adres, albo w przypadku braku takiej informacji do urzędu, który go sporządził.

2. W celu ustalenia najbardziej korzystnej drogi i czasu przekazania przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym za pośrednictwem jakiejkolwiek administracji urząd wymiany pochodzenia może skierować do administracji kraju przeznaczenia tych przesyłek zawiadomienie próbne CN 44. Zawiadomienie to należy włożyć do koperty, na której umieszcza się oznaczenie "CN 44" w jej górnym prawym rogu na przedniej stronie. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez administrację kraju przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3. Za każdym razem, gdy administracja kraju przeznaczenia stwierdza poważne opóźnienia i widzi możliwość kierowania szybszą drogą, może sporządzić zawiadomienie próbne CN 44 i zasugerować kierowanie bardziej korzystną drogą zarówno odsyłek zamkniętych, jak i przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym za pośrednictwem innej administracji. Administracja kraju pochodzenia powinna wnikliwie rozważyć propozycję urzędu przeznaczenia.

Artykuł RL 190 

Przekazywanie odsyłek

1. Odsyłki priorytetowe i odsyłki lądowo-morskie.

1.1   W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pomocą wykazu zdawczego CN 37. Wykaz ten sporządza się w dwóch egzemplarzach. Pierwszy jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi dla urzędu przekazującego. Urząd przyjmujący kwituje odbiór na drugim egzemplarzu, który niezwłocznie zwraca najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo- morską).

1.2   Wykaz zdawczy CN 37 można sporządzić w trzech egzemplarzach, jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby przewozowej. W tym przypadku pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego i dołącza się go do odsyłek. Drugi zostaje pokwitowany przez służbę przewozową i dostarczony jest do urzędu przekazującego. Trzeci po podpisaniu przez urząd przyjmujący jest przechowywany przez służbę przewozową.

1.3   Wykaz zdawczy CN 37 można także sporządzać w trzech egzemplarzach, jeśli przewóz odsyłek odbywa się środkiem transportu bez udziału osób towarzyszących. Dwa pierwsze egzemplarze przesyła się wraz z odsyłkami, a trzeci pozostaje w urzędzie przekazującym. Pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi, należycie podpisany przez ten urząd, zwraca się najszybszą drogą do urzędu przekazującego.

1.4   Ze względu na swą wewnętrzną organizację niektóre administracje mogą wymagać, aby wykazy CN 37 sporządzano oddzielnie dla odsyłek listowych i oddzielnie dla paczek pocztowych.

1.5   Jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby morskiej, przekazujący urząd wymiany może sporządzić czwarty egzemplarz wykazu zdawczego CN 37, który po potwierdzeniu przez przyjmujący urząd wymiany zostaje mu zwrócony. W tym przypadku egzemplarze trzeci i czwarty dołącza się do odsyłek. Jeden egzemplarz wykazu CN 37 należy wcześniej przesłać drogą lotniczą lub pocztą elektroniczną lub za pomocą każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej albo do przyjmującego urzędu wymiany w porcie wyładunku, albo do centralnego zarządu.

2. Odsyłki lotnicze i odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.).

2.1    Do odsyłek przekazywanych w porcie lotniczym dołącza się, dla każdego portu przeładunkowego, po pięć egzemplarzy wykazu zdawczego CN 38, jeśli są to odsyłki lotnicze, lub wykazu zdawczego CN 41, jeśli są to odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.).

2.2    Jeden egzemplarz wykazu CN 38 lub CN 41, podpisany jako dowód przekazania odsyłek przez przewoźnika lotniczego lub organ odpowiedzialny za służbę naziemną, przechowuje urząd wysyłający.

2.3    Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 przechowuje w porcie lotniczym przeładunku linia lotnicza przewożąca odsyłki.

2.4    Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 wkłada się do koperty CN 45. Jest ona przewożona w teczce pokładowej samolotu lub w innej specjalnej torbie, gdzie przechowuje się dokumenty pokładowe. Po przylocie do portu lotniczego wyładunku odsyłek pierwszy egzemplarz wykazu, należycie podpisany przy wydaniu odsyłek, przechowuje linia lotnicza, która przewiozła odsyłki. Drugi egzemplarz towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.5    Wykazy zdawcze CN 38 lub CN 41 przesyłane elektronicznie przez przewoźnika lotniczego mogą być uznane przez przyjmujący urząd wymiany, jeśli dwa ich egzemplarze wymienione w ustępie 2 punkt 4 nie są natychmiast dostępne. W takim przypadku dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 są podpisane przez przedstawiciela przewoźnika lotniczego w docelowym porcie lotniczym przed przekazaniem ich administracji kraju przyjmującego. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 2 punkt 5.1 i w ustępie 2 punkt 5.2 jeden egzemplarz jest podpisany przez administrację kraju przyjmującego po otrzymaniu odsyłek i jest przechowywany przez przewoźnika lotniczego. Drugi egzemplarz, w każdym przypadku, towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.5.1  Administracje, które wprowadziły elektroniczny system rejestrowania odsyłek przekazywanych im przez przewoźników, mogą wykorzystywać dane z tego systemu zamiast stosować opisaną w ustępie 2 punkt 5 procedurę dotyczącą wykazów CN 38 lub CN 41. Zamiast podpisanego egzemplarza formularzy CN 38 lub CN 41 administracja kraju przyjmującego może przekazać przewoźnikowi lotniczemu wydrukowaną wersję danych elektronicznych dotyczących przyjęcia odsyłki.

2.5.2  Inaczej administracje, które wymieniają komunikaty EDI dotyczące odsyłek i wysyłek, mogą wykorzystywać dane EDI o nadejściu zamiast stosować opisaną w ustępie 2 punkt 5 procedurę dotyczącą wykazów CN 38 lub CN 41. Zamiast podpisanego egzemplarza formularzy CN 38 lub CN 41 administracja kraju przyjmującego może przekazać komunikat EDI o nadejściu ładunków.

2.6    Administracje mogą uzgodnić między sobą, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności elektronicznej do przesyłania wykazów CN 38 lub CN 41 z urzędu sporządzającego dokument do urzędu, który go otrzymuje.

2.7    Jeśli odsyłki są przesyłane drogą lądowo-morską do administracji pośredniczącej w celu dalszego skierowania ich drogą lotniczą, dołącza się do nich wykaz CN 38 lub CN 41 dla urzędu pośredniczącego. Wykaz zdawczy CN 38 lub CN 41 sporządza się również dla kraju przeznaczenia dla odsyłek lotniczych kierowanych dalej drogą lądowo-morską.

3. Odsyłki powinny być przekazywane w dobrym stanie. Jednakże nie można odmówić przyjęcia odsyłki z powodu uszkodzenia lub ograbienia.

4. Jeśli wykazy zdawcze CN 37, CN 38 i CN 41 są generowane elektronicznie i przesyłane, bezpośrednio i bez udziału personelu administracji pocztowej, do przedsiębiorstwa przewozowego lub do przedstawiciela z nim współpracującego i wykazy te są tam drukowane, administracje lub przedsiębiorstwa uczestniczące w operacjach transportowych mogą uzgodnić, aby nie było konieczne podpisywanie wykazów zdawczych.

5. Postanowienia przewidziane od ustępu 1 do 4 stosuje się również do odsyłek masowych.

Artykuł RL 191 

Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

1. Wykazy zdawcze wypełnia się zgodnie z układem formularza na podstawie danych znajdujących się na chorągiewkach worków lub na adresach. Ogólną liczbę i ogólną masę worków oraz kopert każdej odsyłki wpisuje się zbiorczo w podziale na rodzaje przesyłek. Administracje krajów pochodzenia mogą wpisywać indywidualnie każdy worek, jeśli sobie tego życzą. Liczbę i masę worków oznaczonych chorągiewką w kolorze czerwonym należy wpisać oddzielnie; oznacza się je literą "R" w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazu zdawczego. Jeśli wpisane masy obejmują także masy poczty wolnej od opłat tranzytowych i od opłat końcowych (kosztów końcowych), kolumnę "Observations" ("Uwagi") wykorzystuje się również do podania, w podziale na rodzaje przesyłek, masy, jaka ma zostać odliczona.

2. Obecność odsyłek priorytetowych kierowanych drogą lądowo-morską oznacza się, wpisując uwagę "PRIOR" w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazu CN 37.

3. Do wykazu CN 38 wpisuje się także:

3.1   indywidualnie, odsyłki umieszczone w worku zbiorczym z zaznaczeniem, że są one tam włożone;

3.2   odsyłki umieszczone w kopercie CN 28.

4. Każdy urząd pośredniczący lub przeznaczenia, który stwierdzi błędy we wpisach zamieszczonych na wykazie CN 38 lub CN 41, powinien bezzwłocznie je poprawić. Powiadamia on o tym, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, ostatni wysyłający urząd wymiany i urząd wymiany, który sporządził odsyłkę. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej do powiadamiania o nieprawidłowościach.

5. Jeśli wysyłane odsyłki są umieszczane w kontenerach zapieczętowanych przez służbę pocztową, to numer porządkowy i numer pieczęci każdego kontenera wpisuje się w przeznaczonej do tego celu rubryce wykazu CN 37, CN 38 lub CN 41.

Artykuł RL 192 

Brak wykazu zdawczego CN 37, CN 38 lub CN 41

1. W przypadku braku wykazu CN 37 urząd przyjmujący powinien sporządzić wykaz w trzech egzemplarzach, wpisując otrzymany ładunek. Dwa egzemplarze z dołączonym zawiadomieniem o sprawdzeniu CN 43 przesyła się do urzędu przekazującego, który zwraca jeden egzemplarz po jego sprawdzeniu i podpisaniu.

2. Jeśli odsyłka nadejdzie bez wykazu zdawczego CN 38 lub CN 41 do lotniczego portu przeznaczenia - lub do lotniczego portu pośredniczącego zobowiązanego do zapewnienia jej dalszego kierowania przez inne przedsiębiorstwo przewozowe - administracja, do której należy ten port lotniczy, sporządza z urzędu jeden taki dokument. Powinien on być należycie poświadczony przez pracownika przewoźnika, od którego otrzymano odsyłkę. O fakcie tym powiadamia się urząd odpowiedzialny za załadunek tej odsyłki za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43 wraz z dołączonymi dwoma egzemplarzami w ten sposób sporządzonego wykazu CN 38. Urząd ten jest proszony o zwrócenie należycie poświadczonego jednego egzemplarza.

3. Jeśli brakuje oryginalnego wykazu CN 38 lub CN 41, administracja otrzymująca odsyłkę powinna przyjąć wykaz zastępczy CN 46 sporządzony przez przewoźnika lotniczego. O fakcie tym powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43 z dołączonymi dwoma egzemplarzami wykazu zastępczego CN 46.

4. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnego do regulowania spraw związanych z brakiem wykazu CN 38 lub CN 41.

5. Urząd wymiany w lotniczym porcie przeznaczenia - lub w lotniczym porcie pośredniczącym zobowiązanym do kierowania odsyłki przez innego przewoźnika - może, bez sporządzania zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, uznać wykaz CN 38 lub CN 41 dostarczony przez pierwszego przewoźnika i przekazany elektronicznie z jego urzędu w wysyłającym porcie lotniczym oraz należycie podpisany przez jego przedstawiciela w porcie lotniczym wyładunku odsyłki.

6. Jeśli nie można ustalić portu załadunku, zawiadomienie o sprawdzeniu kieruje się bezpośrednio do urzędu wysyłającego odsyłkę, który jest zobowiązany do skierowania zawiadomienia do tego urzędu, przez który odsyłka była tranzytowana.

Artykuł RL 193 

Sprawdzanie odsyłek

1. Każdy urząd otrzymujący odsyłkę powinien sprawdzić:

1.1   miejsce pochodzenia i przeznaczenia worków wchodzących w skład odsyłki i wpisanych do wykazu zdawczego;

1.2   stan zamknięcia i opakowania worków oznaczonych chorągiewką w kolorze czerwonym;

1.3   dokładność informacji znajdujących się na wykazie zdawczym.

2. Masę podaną na chorągiewce CN 34, CN 35 lub CN 36 sprawdza się wyrywkowo lub systematycznie. Dane podane przez urząd pochodzenia uznaje się za miarodajne, jeśli różnią się one od stwierdzonych mas lub liczby przesyłek:

2.1   o 200 gramów lub mniej w przypadku worków wchodzących w skład odsyłek lądowo-morskich lub odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.);

2.2   o 100 gramów lub mniej w przypadku worków wchodzących w skład odsyłek lotniczych, odsyłek priorytetowych lub odsyłek masowych;

2.3   o 100 gramów lub mniej albo o 20 przesyłek lub mniej w przypadku przesyłek CCRI (IBRS).

3. Jeśli urząd pośredniczący lub urząd przeznaczenia stwierdzi, że różnica między masą rzeczywistą worka a masą podaną lub różnica między rzeczywistą masą przesyłek CCRI (IBRS) albo rzeczywistą ich liczbą a ich podaną masą lub liczbą przekracza limity przewidziane w ustępie 2 punkt 1, ustępie 2 punkt 2 lub ustępie 2 punkt 3, zależnie od okoliczności, poprawia dane na chorągiewce worka i w wykazie zdawczym. Powiadamia niezwłocznie o pomyłce, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, wysyłający urząd wymiany i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany.

4. Jeśli urząd pośredniczący otrzymuje odsyłkę w złym stanie, powinien sprawdzić jej zawartość, o ile przypuszcza, że została ona naruszona. W takim stanie, w jakim znajduje się odsyłka, wkłada się ją do nowego opakowania. Urząd ten powinien przenieść dane z oryginalnej chorągiewki na nową chorągiewkę i przystawić na niej odcisk swego datownika poprzedzony napisem "Remballé à ..." ("Przepakowano w ..."). Sporządza on zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 i jeden jego egzemplarz wkłada do przepakowanej odsyłki.

5. Po otrzymaniu odsyłki urząd przeznaczenia postępuje w następujący sposób.

5.1   Sprawdza, czy odsyłka jest kompletna i czy nadeszła w kolejności, w jakiej została wysłana.

5.2   Sprawdza, czy wpisy zamieszczone w karcie listowej oraz w danym przypadku w kartach wartościowych CN 16 i listach specjalnych CN 33 są prawidłowe.

5.3   Upewnia się, czy nie ma żadnych nieprawidłowości dotyczących stanu zewnętrznego worka zewnętrznego, pakietu, koperty lub worka wewnętrznego zawierających przesyłki z zadeklarowaną wartością.

5.4   Sprawdza liczbę przesyłek z zadeklarowaną wartością i bada każdą z nich, kontrolując między innymi masę, pieczęcie i znaki, oraz sprawdza, czy przesyłki za pobraniem są należycie oznaczone i czy dołączone są do nich właściwe formularze płatności.

5.5   Czyni wszystko, aby przesyłki ekspresowe przesłane w specjalnych workach lub umieszczone w worku zawierającym kartę listową były bezzwłocznie wprowadzone do wewnętrznego systemu tak, aby zostały one jak najszybciej wysłane i doręczone.

5.6   W przypadku braku odsyłki jednego albo kilku worków wchodzących w jej skład fakt ten potwierdza bezzwłocznie dwóch pracowników. Wprowadzają oni niezbędne poprawki do kart listowych lub list specjalnych. W danym przypadku starają się przekreślać błędne dane w sposób pozwalający odczytać pierwotne wpisy. O ile nie zaszła oczywista pomyłka, poprawki uznaje się za bardziej miarodajne niż oryginalne wpisy.

5.7   Przewidzianą w ustępie 5 punkt 6 procedurę stosuje się także w przypadku każdej innej nieprawidłowości, takiej jak brak przesyłek z zadeklarowaną wartością, przesyłek poleconych, karty listowej, karty wartościowej lub listy specjalnej.

5.8   W przypadku braku karty listowej, karty wartościowej lub listy specjalnej urząd przyjmujący powinien ponadto sporządzić dodatkową kartę listową, kartę wartościową lub listę specjalną albo dokładnie zanotować otrzymane przesyłki z zadeklarowaną wartością lub przesyłki polecone.

6. Dodatkowe informacje dotyczące odsyłek masowych.

6.1    Do administracji kraju pochodzenia przesyła się zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 z dołączoną zastępczą kartą listową CN 32, która zawiera szczegóły dotyczące przesyłek masowych otrzymanych w następujących przypadkach:

6.1.1  administracja kraju pochodzenia wybrała sporządzanie odsyłek masowych, a wysyła przesyłki masowe w innych odsyłkach;

6.1.2  odsyłkom masowym nie towarzyszy karta listowa CN 32;

6.1.3  administracja kraju przeznaczenia otrzymuje niezapowiedziane przesyłki masowe, za które przysługuje niezwłocznie specyficzna opłata; w tym przypadku administracja kraju przeznaczenia przekazuje formularze CN 43 i CN 32 do administracji kraju pochodzenia odsyłek za pośrednictwem środków łączności telekomunikacyjnej.

6.2    W przypadkach przewidzianych w ustępie 6 punkt 1.1 i ustępie 6 punkt 1.3 poprawia się odpowiednio kartę listową CN 31 odsyłki zawierającej przesyłki masowe i przesyła się razem z zawiadomieniem o sprawdzeniu CN 43.

7. Przy otwieraniu odsyłek elementy stanowiące zamknięcie (plomby, pieczęcie, sznurki, chorągiewki) powinny pozostać złączone. W tym celu sznurek przecina się tylko w jednym miejscu.

8. Jeśli urząd otrzymuje karty listowe, karty wartościowe lub listy specjalne, które nie są przeznaczone dla niego, to najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) przesyła do urzędu przeznaczenia te dokumenty lub, jeśli wymagają tego jego przepisy, potwierdzone wierne kopie.

9. Nieprawidłowości stwierdzone przy przyjęciu odsyłki zawierającej przesyłki z zadeklarowaną wartością wymagają niezwłocznego zgłoszenia zastrzeżeń służbie przekazującej. O stwierdzeniu braku przesyłki, uszkodzeniu lub każdej innej nieprawidłowości, za którą administracje mogą ponieść odpowiedzialność w odniesieniu do przesyłek z zadeklarowaną wartością, powiadamia się niezwłocznie za pomocą środków łączności telekomunikacyjnej wysyłający urząd wymiany lub służbę pośredniczącą. Ponadto sporządza się protokół CN 24. Należy w nim podać stan, w jakim znajdowało się opakowanie odsyłki. Protokół przekazuje się w przesyłce poleconej do centralnego zarządu kraju, któremu podlega wysyłający urząd wymiany, niezależnie od zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, które niezwłocznie przesyła się do tego urzędu. Kopię protokołu przekazuje się równocześnie albo do centralnego zarządu, któremu podlega przyjmujący urząd wymiany, albo do każdego innego organu kontrolnego, wyznaczonego przez tę administrację.

10. Urząd wymiany otrzymujący z odpowiedniego urzędu uszkodzoną lub niedostatecznie opakowaną przesyłkę z zadeklarowaną wartością powinien włączyć ją do obiegu, zachowując następujące zasady.

10.1   W przypadku nieznacznego uszkodzenia lub częściowego zniszczenia pieczęci wystarczające jest ponowne zabezpieczenie przesyłki z zadeklarowaną wartością dla ochrony zawartości. Jest to dopuszczalne pod warunkiem, że z całą pewnością zawartość nie została uszkodzona, a pomiar masy nie wykazał jej ubytku. Istniejące pieczęcie powinny zostać zachowane. Jeśli trzeba, przesyłki z zadeklarowaną wartością powinny zostać przepakowane, z pozostawieniem w miarę możliwości pierwotnych opakowań. W danym przypadku przepakowanie może polegać na włożeniu uszkodzonej przesyłki do oznaczonego chorągiewką worka, który się plombuje. W takich przypadkach nie ma potrzeby ponownego zabezpieczania uszkodzonej przesyłki. Na chorągiewce worka należy podać oznaczenie "Envoi avec valeur déclarée endommagé" ("Uszkodzona przesyłka z zadeklarowaną wartością"). Na chorągiewce winny być umieszczone także następujące informacje: numer seryjny, urząd nadania, kwota zadeklarowanej wartości, nazwisko (nazwa) i adres adresata, odcisk datownika i podpis pracownika, który włożył przesyłkę do worka.

10.2   Jeśli stan przesyłki z zadeklarowaną wartością wskazuje na to, że jej zawartość mogła zostać uszczuplona, urząd powinien przystąpić do otwarcia z urzędu przesyłki, gdy nie zabraniają tego przepisy kraju, i do sprawdzenia zawartości. Wynik tego sprawdzenia powinien być przedmiotem protokołu CN 24. Jeden egzemplarz protokołu dołącza się do przesyłki z zadeklarowaną wartością. Przesyłka powinna zostać przepakowana.

10.3   We wszystkich przypadkach należy sprawdzić masę przesyłki z zadeklarowaną wartością przy jej otrzymaniu i masę przesyłki po przepakowaniu oraz należy je podać na kopercie. Po danych tych umieszcza się napis "Scellé d'office à ..." ("Zabezpieczono z urzędu w ...") lub "Remballé à ..." ("Przepakowano w ..."). Oznaczenie to uzupełnia odcisk datownika i podpis pracowników, którzy dokonali zabezpieczenia lub przepakowania.

11. Stwierdzenie podczas sprawdzania jakiejkolwiek nieprawidłowości nie może w żadnym przypadku uzasadniać zwrotu przesyłki zawartej w badanej odsyłce, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w artykule 15 Konwencji.

Artykuł RL 194 

Zawiadomienia o sprawdzeniu

1. Po całkowitym sprawdzeniu odsyłki o stwierdzonych nieprawidłowościach powiadamia się bezzwłocznie urząd pochodzenia odsyłki za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, sporządzonego w dwóch egzemplarzach. W przypadku tranzytu zawiadomienie o sprawdzeniu przesyła się do ostatniego urzędu pośredniczącego, który przekazał odsyłkę w złym stanie.

2. Informacje umieszczane w zawiadomieniu o sprawdzeniu powinny podawać możliwie jak najdokładniej, o jaki worek, kopertę, pakiet lub przesyłkę chodzi. Jeśli odsyłka zawiera wiązanki oznaczone kartkami CN 25 i CN 26, to kartki te powinny, w przypadku nieprawidłowości, być dołączone do zawiadomienia o sprawdzeniu. Jeśli występują poważne nieprawidłowości, nasuwające przypuszczenie o zaginięciu lub ograbieniu, to w zawiadomieniu o sprawdzeniu należy określić możliwie jak najdokładniej stan, w jakim znajdowało się opakowanie odsyłki.

3. O ile nie jest to wykluczone z uzasadnionej przyczyny, to następujące elementy przechowuje się nienaruszone przez okres sześciu tygodni, licząc od dnia sprawdzenia, i przesyła do administracji kraju pochodzenia, jeśli ona tego zażąda:

3.1   worek, kopertę, ze sznurkami, chorągiewki, pieczęcie, plomby lub zabezpieczenia zamknięcia;

3.2   wszystkie pakiety lub worki wewnętrzne i zewnętrzne, w których znajdowały się przesyłki z zadeklarowaną wartością i przesyłki polecone;

3.3   opakowanie uszkodzonych przesyłek, o ile odzyskano je od adresata.

4. Jeśli przekazywanie odsyłek odbywa się za pośrednictwem przewoźnika, wykaz zdawczy CN 37, CN 38 lub CN 41, na którym naniesiono informacje o nieprawidłowościach stwierdzonych przy przyjmowaniu odsyłek przez administrację kraju pośredniczącego lub administrację kraju przeznaczenia, powinien być w miarę możliwości podpisany przez przewoźnika lub jego przedstawiciela. Na egzemplarzach wykazu CN 37, CN 38 lub CN 41 należy obowiązkowo umieścić zastrzeżenia wniesione wobec służby przewozowej. Jeśli odsyłki są przewożone w kontenerze, zastrzeżenia te odnoszą się wyłącznie do stanu kontenera, jego zamknięć i pieczęci.

5. W przypadkach przewidzianych w artykule RL 193 ustęp 4, ustęp 5 i ustęp 8, urząd pochodzenia i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany mogą być ponadto powiadomione środkami łączności telekomunikacyjnej na koszt administracji, która wysyła zawiadomienie. Zawiadomienie takie powinno być przesłane zawsze, gdy odsyłka nosi widoczne ślady ograbienia, aby umożliwić urzędowi wysyłającemu lub urzędowi pośredniczącemu niezwłoczne zbadanie sprawy. W danym przypadku urząd pośredniczący powiadamia także środkami łączności telekomunikacyjnej poprzednią administrację w celu kontynuowania dochodzenia.

6. Jeśli nieobecność odsyłki jest wynikiem braku zbieżności połączeń lub gdy jest ona należycie wyjaśniona na wykazie zdawczym, zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 sporządza się tylko wtedy, gdy odsyłka nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia następnym połączeniem.

7. Po nadejściu odsyłki, o której braku powiadomiono urząd pochodzenia i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany, należy wysłać do tych urzędów najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) drugie zawiadomienie o sprawdzeniu informujące o otrzymaniu tej odsyłki.

8. Jeśli urząd przyjmujący, na którym spoczywał obowiązek sprawdzenia odsyłki, nie przesłał najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu pochodzenia i w danym przypadku do ostatniego pośredniczącego urzędu wymiany zawiadomienia CN 43 stwierdzającego jakiekolwiek nieprawidłowości, to uważa się, do czasu przedstawienia dowodu przeciwnego, że otrzymał on odsyłkę i jej zawartość. To samo założenie przyjmuje się w odniesieniu do nieprawidłowości, które w zawiadomieniu o sprawdzeniu pominięto lub przedstawiono w sposób niekompletny. Podobnie jest także, gdy postanowienia niniejszego artykułu i artykułu RL 193 dotyczące dopełnienia formalności nie zostały zachowane.

9. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się najlepiej faksem lub innym elektronicznym środkiem łączności. Jeśli nie jest to możliwe, zawiadomienia te przesyła się najszybszą drogą pocztową (lotniczą lub lądowo-morską).

10. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyłane drogą pocztową wysyła się w kopertach oznaczonych wyraźnym napisem "Bulletin de vérification" ("Zawiadomienie o sprawdzeniu"). Koperty te mogą mieć ten napis bądź wcześniej wydrukowany, bądź wykonany wyraźnie za pomocą stempla.

11. Urzędy, do których wysyła się zawiadomienia o sprawdzeniu, zwracają je możliwie jak najszybciej, najlepiej drogą elektroniczną, do urzędu wymiany, z którego nadeszły, po ich zbadaniu i ewentualnym naniesieniu swoich uwag. Zawiadomienia o sprawdzeniu uważa się, do czasu przedstawienia dowodu przeciwnego, za należycie uznane:

11.1   jeśli nie udzielono odpowiedzi w terminie jednego miesiąca, licząc od dnia ich przesłania;

11.2   jeśli administracja kraju pochodzenia nie jest powiadomiona w tym terminie o dochodzeniach, które mogłyby okazać się jeszcze konieczne, ani o dodatkowym przesłaniu niezbędnych dokumentów.

Artykuł RL 195 

Przesyłki mylnie skierowane

1. Wszelkiego rodzaju przesyłki mylnie skierowane kieruje się bezzwłocznie dalej najszybszą drogą do ich miejsca przeznaczenia.

Artykuł RL 196 

Działania podejmowane w razie wypadku

1. Jeśli statek, pociąg, samolot albo każdy inny środek transportu uległ wypadkowi w czasie przewozu i nie może kontynuować podróży ani dostarczyć poczty do przewidzianych portów lub stacji, personel pokładowy powinien przekazać odsyłki do urzędu pocztowego znajdującego się najbliższej miejsca wypadku albo najbardziej odpowiedniego do dalszego kierowania poczty. Jeśli personel pokładowy nie może tego uczynić, to urząd ten, będąc poinformowany o wypadku, interweniuje bezzwłocznie, aby przejąć pocztę i dalej ją skierować najszybszą drogą do miejsca przeznaczenia, po sprawdzeniu jej stanu i ewentualnie poprawieniu stanu uszkodzonych przesyłek.

2. Administracja kraju, w którym zdarzył się wypadek, powinna powiadomić środkami łączności telekomunikacyjnej wszystkie administracje poprzednich portów lub stacji o losie ładunku pocztowego. Administracje te z kolei powiadamiają tą samą drogą wszystkie inne zainteresowane administracje.

3. Administracje krajów pochodzenia, których ładunek znajdował się w środkach transportu, które uległy wypadkowi, powinny przesłać kopię wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41 do administracji kraju, gdzie zdarzył się wypadek.

4. Następnie właściwy urząd powiadamia urzędy przeznaczenia o odsyłkach, które uległy wypadkowi za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając szczegóły okoliczności wypadku i stwierdzone fakty. Jeden egzemplarz każdego zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się do urzędów pochodzenia odpowiednich odsyłek, a drugi do administracji kraju, do którego należy przedsiębiorstwo przewozowe. Dokumenty te przesyła się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

Artykuł RL 197 

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lotniczej

1. Jeśli samolot przerywa swój lot na okres, który może spowodować opóźnienie poczty, lub jeśli z jakiejkolwiek przyczyny ładunek pocztowy jest wyładowany w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38, przewoźnik lotniczy przekazuje niezwłocznie ten ładunek pracownikom administracji kraju, gdzie ma miejsce lądowanie. Pracownicy ci kierują go dalej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Administracja, która otrzymuje odsyłki lotnicze lub worki mylnie skierowane na skutek błędów w oznaczeniu chorągiewkami, powinna dołączyć nową chorągiewkę do odsyłki lub worka, podając urząd pochodzenia, i skierować dalej do właściwego miejsca przeznaczenia.

3. We wszystkich przypadkach urząd, który dokonał dalszego kierowania, jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia każdej odsyłki lub worka za pośrednictwem zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając w nim w szczególności służbę lotniczą, od której przyjęto ładunek, służby (lotnicze lub lądowo-morskie), którym go przekazano do dalszego kierowania do miejsca przeznaczenia, i przyczynę mylnego skierowania, jak na przykład błąd w przewozie lub w oznaczeniu chorągiewką.

Artykuł RL 198 

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.)

1. Jeśli poczta wchodząca w skład odsyłki lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.) znajduje się w samolocie przerywającym lot lub zostaje wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie CN 41, postępuje się w następujący sposób.

1.1   Pracownicy administracji kraju, w którym ładunek pocztowy znajduje się w tranzycie, przejmują go i kierują drogą lądowo-morską, jeśli warunki dalszego kierowania umożliwiają wysłanie go w krótkim czasie do kraju przeznaczenia. Administrację kraju pochodzenia informuje się o tym pocztą elektroniczną lub wszelkim innym środkiem łączności telekomunikacyjnej.

1.2   Jeśli szybkie przekazanie ładunku pocztowego drogą lądowo-morską do kraju przeznaczenia nie może być zapewnione, administracja kraju tranzytowego porozumiewa się, środkami łączności telekomunikacyjnej, z administracją kraju pochodzenia tego ładunku w celu określenia sposobu, w jaki należy go dalej skierować do miejsca przeznaczenia, oraz jak powinna być obliczona i uregulowana ewentualna zapłata za nowe kierowanie.

1.3   Administracja kraju tranzytowego sporządza nowy wykaz zdawczy (CN 37, CN 41 lub CN 38, zależnie od okoliczności) i dosyła ładunek pocztowy zgodnie z instrukcjami otrzymanymi od administracji kraju pochodzenia.

Artykuł RL 199 

Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

1. Jeśli usługi są czasowo zawieszone, należy powiadomić o tym zainteresowaną administrację lub zainteresowane administracje środkami łączności telekomunikacyjnej, podając w miarę możliwości przewidywany czas trwania zawieszenia usług. Taką samą procedurę należy zastosować w przypadku wznowienia zawieszonych usług.

2. Biuro Międzynarodowe powinno być powiadomione o zawieszeniu lub wznowieniu usług, jeśli powiadomienie ogólne uznaje się za potrzebne. W danym przypadku, Biuro Międzynarodowe powinno powiadomić administracje środkami łączności telekomunikacyjnej.

3. Administracja kraju pochodzenia może zwrócić nadawcy opłaty pocztowe, opłaty specjalne i dopłaty lotnicze, jeśli na skutek zawieszenia usług świadczenie związane z przewozem jego przesyłki było wykonane tylko częściowo lub w ogóle nie zostało wykonane.

Artykuł RL 200 

Zwrot próżnych worków

1. Właściciele próżnych worków decydują, czy życzą sobie, aby ich worki były zwracane czy też nie, a jeśli tak, o sposobie przewozu, jaki ma być w tym celu wykorzystany. Administracja kraju przeznaczenia ma jednak prawo zwrócić worki, które nie mogą być łatwo i tanio spalone w tym kraju. Administracja kraju pochodzenia powinna ponieść koszt tego zwrotu.

2. W przypadku braku porozumienia między zainteresowanymi administracjami próżne worki powinny być zwracane, najbliższą pocztą, w odsyłce do kraju, do którego należą, i jeżeli to możliwe z wykorzystaniem tej samej drogi, jaką nadeszły. Liczbę worków zwracanych w każdej odsyłce należy wpisać do tablicy 4 karty listowej CN 31 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Wpisu tego nie dokonuje się, jeśli dwie administracje uzgodniły, że w karcie listowej wpisuje się tylko worki oznaczone chorągiewką w kolorze czerwonym.

3. Administracje kraju pochodzenia mogą sporządzać odsyłki specjalne w celu dokonania zwrotu próżnych worków. Jednakże sporządzanie odsyłek specjalnych jest obowiązkowe, gdy żądają tego administracje krajów tranzytowych lub krajów przeznaczenia. W przypadku worków zwracanych drogą lotniczą sporządzanie odsyłek specjalnych jest obowiązkowe. Odsyłki specjalne wpisuje się do wykazów CN 47 i do kart listowych CN 31. Jeśli nie sporządza się odsyłek specjalnych z próżnymi workami zwracanymi drogą lądowo-morską, liczbę i masę pakietów z próżnymi workami wpisuje się do właściwej kolumny wykazu CN 37.

4. Zwrot odbywa się pomiędzy wyznaczonymi do tego celu urzędami wymiany. Zainteresowane administracje mogą uzgodnić między sobą warunki zwrotu. W obrocie między odległymi krajami administracje powinny, w zasadzie, wyznaczyć tylko jeden urząd zobowiązany do zapewnienia przyjmowania zwracanych im próżnych worków.

5. Próżne worki powinny być zwinięte w odpowiednie pakiety. W danym przypadku deseczki z chorągiewkami, jak też chorągiewki wykonane z płótna, pergaminu lub z innego trwałego materiału powinny być umieszczone wewnątrz worków.

6. Jeżeli liczba próżnych worków zwracanych drogą lądowo-morską nie jest zbyt duża, można je umieścić w workach zawierających przesyłki listowe. We wszystkich innych przypadkach, w tym próżnych worków zwracanych drogą lotniczą, powinny one być umieszczone oddzielnie w workach oznaczonych chorągiewkami, na których znajduje się nazwa urzędów wymiany. Worki mogłyby być zabezpieczone, po uzgodnieniu między danymi administracjami. Na chorągiewkach powinien zostać umieszczony napis "Sacs vides" ("Próżne worki").

7. Worki zawierające druki wysyłane do tego samego odbiorcy pod tym samym adresem (worki M) należy po ich doręczeniu odebrać od odbiorców i zgodnie z wyżej przedstawionymi postanowieniami zwrócić do administracji krajów, do których one należą.

8. Jeśli kontrola przeprowadzona przez administrację wykaże, że należące do niej worki nie zostały zwrócone jej służbom w terminie dłuższym od tego, jakiego wymaga czas przewozu (tam i z powrotem), ma ona prawo żądać zapłaty wartości worków przewidzianej w ustępie 9. Dana administracja może odmówić tej zapłaty tylko wtedy, gdy jest w stanie udowodnić zwrot brakujących worków.

9. Każda administracja ustala, okresowo i jednakowo dla wszystkich rodzajów worków używanych przez jej urzędy wymiany, wartość w SDR (DTS) i powiadamia o tym zainteresowane administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Przy ustalaniu zapłaty bierze się pod uwagę koszt wymiany worków.

10. Po uprzednim uzgodnieniu administracja może używać do sporządzania swoich odsyłek lotniczych worków należących do administracji kraju przeznaczenia.

11. Odsyłki z próżnymi workami podlegają płatności w wysokości 30 % opłat tranzytowych, stosowanych wobec odsyłek listowych.

12. Administracja kraju wysyłającego ma prawo podać, czy życzy sobie, czy nie życzy, aby pojemniki użyte do sporządzenia danej odsyłki były do niej zwrócone. Umieszcza ona tę informację w karcie listowej sporządzanej do odsyłki.

13. Rozliczenia opłat związanych ze zwrotem próżnych worków dokonuje się według procedur opisanych w Przewodniku statystycznym i rozliczeniowym, publikowanym przez Biuro Międzynarodowe Światowego Związku Pocztowego.

Artykuł RL 201 

Odsyłki wymieniane z jednostkami wojskowymi

1. Administracje pośredniczące powinny być poinformowane, w miarę możliwości z wyprzedzeniem, o ustanowieniu wymiany odsyłek zamkniętych, o której mowa w artykule 19 Konwencji.

2. Adres tych odsyłek redaguje się w sposób następujący:

Z urzędu w ...................................................

   jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)  

Do  (oznaczenie jednostki w ...................       (kraj)

   okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w ...........  

albo

Z jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)      

(oznaczenie jednostki) w ...........................   (kraj)

Z okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w .............  

Do urzędu w ..................................................

albo

Z jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)      

(oznaczenie jednostki) w ............................  (kraj)

Z okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w .............  

   jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)  

Do  oznaczenie jednostki w ........................   (kraj)

   okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w ..........  

3. Odsyłki, o których mowa, kieruje się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) zgodnie ze wskazówkami podanymi w adresie i na tych samych warunkach, jak w przypadku odsyłek wymienianych między urzędami pocztowymi.

4. Kapitan statku pocztowego, który przewozi odsyłki dla jednostki morskiej lub okrętu wojennego, przechowuje je do dyspozycji dowódcy jednostki morskiej lub okrętu przeznaczenia, w przypadku gdyby dowódca ten zażądał wydania ich na trasie.

5. Jeśli okręty nie znajdują się w miejscu przeznaczenia w czasie, gdy odsyłki adresowane do nich nadejdą do tego miejsca, są one przechowywane w urzędzie pocztowym do chwili ich odbioru przez adresata lub ich dosłania do innego miejsca. Dosłania może zażądać albo administracja kraju pochodzenia, albo dowódca jednostki morskiej lub okrętu przeznaczenia, albo też konsul tej samej narodowości.

6. Odsyłki, o których mowa, oznaczone napisem "Aux soins du Consul d..." ("Do rąk Konsula w ...") doręcza się do wskazanego konsula. Na żądanie konsula mogą one być później ponownie przyjęte przez służbę pocztową i dosłane do miejsca pochodzenia lub do innego miejsca przeznaczenia.

7. Odsyłki przeznaczone dla okrętu wojennego uważa się za tranzytowe aż do chwili ich wydania dowódcy tego okrętu, nawet jeśli były one początkowo adresowane do urzędu pocztowego lub konsula zobowiązanego do pośredniczenia w ich przekazywaniu. Nie są więc one uważane jako dowiezione pod ich adres, dopóki nie zostaną wydane okrętowi wojennemu przeznaczenia.

8. Po uzgodnieniu między zainteresowanymi administracjami powyższą procedurę stosuje się również, w danym przypadku, wobec odsyłek wymienianych z jednostkami wojennymi oddanymi do dyspozycji Organizacji Narodów Zjednoczonych i z samolotami wojskowymi.

Rozdział 10 

Jakość usług

Artykuł RL 202 

Cele w zakresie jakości usług

1. Administracje pocztowe podejmują się sprawdzania okresowo przestrzegania ustalonych terminów bądź w ramach badań organizowanych przez Biuro Międzynarodowe lub Związki Regionalne, bądź na podstawie porozumień dwustronnych.

2. Pożądane jest także, aby administracje pocztowe sprawdzały okresowo przestrzeganie ustalonych terminów za pomocą innych systemów kontroli jakości, zwłaszcza kontroli zewnętrznych.

3. O ile to możliwe, administracje stosują systemy kontroli jakości usług dotyczących odsyłek międzynarodowych (zarówno nadchodzących, jak i wychodzących); chodzi o kontrolę prowadzoną, w miarę możliwości, od momentu nadania do momentu doręczenia (od końca do końca).

4. Wszystkie kraje członkowskie przekazują do Biura Międzynarodowego zaktualizowane informacje o najpóźniejszych godzinach przybycia środka transportu (LTAT) (po francusku: "heures limites d'arrivée du moyen de transport", po angielsku: "the latest transport arrival times"), służące im jako punkt odniesienia w eksploatacji ich międzynarodowej służby pocztowej. Kraje członkowskie powiadamiają Biuro Międzynarodowe o ewentualnych zmianach natychmiast, gdy są one przewidziane, aby pozwolić Biuru na poinformowanie administracji pocztowych o tych zmianach przed ich wprowadzeniem.

5. W miarę możliwości należy przekazywać informacje oddzielnie dla strumieni przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych.

Rozdział 11 

Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe)

Artykuł RL 203 

Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia ogólne

1. Opłaty tranzytowe.

1.1   Rozliczanie opłat tranzytowych za pocztę lądowo-morską i rozliczanie opłat za opracowanie odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie przeprowadza corocznie administracja kraju tranzytowego dla każdej administracji kraju pochodzenia. Podstawą rozliczeń jest masa odsyłek przyjętych do tranzytu i wysłanych w ciągu danego roku. Stosuje się stawki ustalone w artykule RL 205.

1.2   Opłaty tranzytowe i opłaty za opracowanie odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie obciążają administrację kraju pochodzenia odsyłek. Są one płatne, z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w ustępie 1 punkt 4, administracjom krajów tranzytowych lub których służby uczestniczą w przewozie odsyłek drogą lądową lub morską.

1.3   Jeśli administracja kraju tranzytowego nie uczestniczy w lądowym lub morskim przewozie odsyłek, to odpowiednie opłaty tranzytowe płacone są administracji kraju przeznaczenia, o ile ponosi ona koszty związane z tym tranzytem.

1.4   Opłaty za przewóz odsyłek tranzytowanych drogą morską mogą być regulowane bezpośrednio między administracjami pocztowymi kraju pochodzenia odsyłek a przedsiębiorstwami żeglugowymi lub ich agentami. Administracja pocztowa kraju, w którym znajduje się dany port załadunku, powinna uprzednio wyrazić na to zgodę.

2. Opłaty końcowe (koszty końcowe).

2.1   Rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) za przesyłki listowe, z wyjątkiem worków M, prowadzi corocznie administracja wierzyciel na podstawie otrzymanej rzeczywistej masy odsyłek i rzeczywistej liczby otrzymanych przesyłek poleconych oraz przesyłek z zadeklarowaną wartością oraz w danym przypadku liczby otrzymanych przesyłek w danym roku. Stosuje się stawki ustalone w artykułach 29 i 30 Konwencji.

2.2   Rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) za worki M prowadzi corocznie administracja wierzyciel na podstawie masy podlegającej tym opłatom zgodnie z warunkami ustalonymi w artykułach 29 i 30 Konwencji.

2.3   W celu umożliwienia określenia masy i liczby przesyłek w skali roku administracje krajów pochodzenia odsyłek powinny stale podawać dla każdej odsyłki:

-   masę przesyłek (z wyjątkiem worków M);

-   masę worków M przekraczających 5 kilogramów;

-   liczbę worków M nieprzekraczających 5 kilogramów;

-   liczbę przesyłek poleconych zawartych w odsyłce;

-   liczbę przesyłek z zadeklarowaną wartością zawartych w odsyłce.

2.4   W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, w relacjach między krajami systemu docelowego, określenie liczby przesyłek odbywa się zgodnie z artykułami RL 222 i RL 223.

2.5   W razie potrzeby określenia liczby i masy przesyłek masowych stosuje się sposoby podane w artykule RL 182 dla tego rodzaju przesyłek.

2.6   Zainteresowane administracje mogą uzgodnić rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) w swych wzajemnych relacjach na podstawie różnych metod statystycznych. Mogą też uzgodnić inną okresowość przeprowadzania badań statystycznych niż te, które przewiduje artykuł RL 224.

3. Każda administracja ma prawo przedstawiać do oceny komisji arbitrów wyniki roczne, której według niej odbiegałyby znacznie od rzeczywistości. Arbitraż ten ustanawia się zgodnie z postanowieniami artykułu 132 Regulaminu ogólnego. Arbitrzy mają prawo ustalić w sprawiedliwy sposób kwotę opłat tranzytowych lub opłat końcowych (kosztów końcowych), jaka ma zostać zapłacona.

4. Zwolnienie od opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych).

4.1   Wolne od opłat za tranzyt lądowy lub morski oraz od opłat końcowych (kosztów końcowych) są przesyłki listowe dotyczące służby pocztowej, wymienione w artykule RL 110 ustęp 2, i niedoręczone przesyłki pocztowe zwracane do miejsca pochodzenia w odsyłkach zamkniętych. Przesyłki z próżnymi pojemnikami są wolne od opłat końcowych (kosztów końcowych), ale nie są wolne od opłat tranzytowych, które ponosi administracja pocztowa właściciel pojemników.

4.2   Przesyłki CCRI (IBRS) zwolnione są z opłat końcowych (kosztów końcowych).

A.    Opłaty tranzytowe

Artykuł RL 204 

Stosowanie opłat tranzytowych

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia przewozy morskie wykonywane bezpośrednio między dwoma krajami za pomocą statków należących do jednego z nich uważa się za usługę strony trzeciej.

2. Tranzyt morski rozpoczyna się z chwilą, gdy odsyłki przestają być pod kontrolą administracji pocztowej, a kończy się z chwilą przekazania odsyłek administracji kraju przeznaczenia. Tranzytowe opłaty morskie obejmują wszystkie koszty poniesione przez przewoźnika morskiego w porcie docelowym. Jednakże koszty składowania powstałe po powiadomieniu przez przewoźnika morskiego, że odsyłki są do dyspozycji i fizycznie gotowe do odbioru, pokrywa administracja kraju przeznaczenia. Jeśli administracja kraju przeznaczenia musi wnosić dodatkowe opłaty za usługi świadczone przed powiadomieniem, takie jak opłaty portowe, opłaty za przepłynięcie kanałami, opłaty związane z opracowywaniem w terminalu lub na nadbrzeżach oraz wszystkie inne analogiczne opłaty związane z opracowywaniem odsyłek przesyłanych w kontenerach lub luzem, to administracja kraju przeznaczenia może uzyskać zwrot tych dodatkowych opłat od administracji kraju wysyłającego.

2.1   Bez względu na postanowienia podane w ustępie 2 administracja kraju przeznaczenia odsyłek pobiera od administracji kraju pochodzenia sumę odpowiadającą opłatom składowania portowego, jeśli urząd wysyłający zapomina przesłać na czas jednego formularza wykazu CN 37 przewidzianego w artykule RL 190 ustęp 1 punkt 5.

3. Jeśli zagraniczna służba transportowa porusza się po terytorium kraju bez udziału służb tego kraju, zgodnie z artykułem RL 167, kierowane w ten sposób odsyłki nie podlegają tranzytowym opłatom lądowym.

Artykuł RL 205 

Opłaty tranzytowe

1. Opłaty tranzytowe obciążające administrację kraju pochodzenia odsyłek oblicza się na podstawie następujących elementów:

1.1     Stawka związana z opracowaniem odsyłek tranzytowych, ustalona w wysokości 0,195 SDR (DTS) za kilogram dla odsyłek lotniczych i odsyłek S.A.L. i 0,170 SDR (DTS) za kilogram w 2006 roku, 0,180 SDR (DTS) za kilogram w 2007 roku, 0,190 SDR (DTS) za kilogram w 2008 roku i 0,195 SDR (DTS) w 2009 roku za kilogram dla odsyłek lądowo-morskich.

1.2     Stawka za odległość, odpowiadająca:

1.2.1   dla przewozu lotniczego, stawce podstawowej za przewóz lotniczy ustalonej przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) na podstawie formuły podanej w artykule RL 237;

1.2.2   dla przewozu lądowego:

1.2.2.1  0,200 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za kilometr do 1.500 kilometrów;

1.2.2.2  0,140 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkowy kilometr do 5.000 kilometrów;

1.2.2.3  0,100 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkowy kilometr;

1.2.2.4  stawkę odległości oblicza się dla przedziału odległości 100 kilometrów, na podstawie mediany wartości każdego przedziału;

1.2.3   dla przewozu morskiego:

1.2.3.1  0,070 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za milę morską (1.852 metry) do 1.000 mil morskich;

1.2.3.2  0,040 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 2.000 mil morskich;

1.2.3.3  0,034 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 4.000 mil morskich;

1.2.3.4  0,022 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską do 10.000 mil morskich;

1.2.3.5  0,015 tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram i za dodatkową milę morską;

1.2.3.6  stawkę odległości oblicza się dla przedziału odległości 100 mil morskich, na podstawie mediany wartości każdego przedziału.

Artykuł RL 206 

Odległości wyrażone w kilometrach

1. Odległości przyjmowane do obliczenia opłat tranzytowych za przewozy lądowe, według artykułu RL 205 ustęp 1 punkt 2, odczytuje się z "Wykazu odległości wyrażonych w kilometrach dotyczących odcinków lądowych przy przewozie odsyłek wysyłanych w tranzycie", publikowanego przez Biuro Międzynarodowe.

Artykuł RL 207 

Usługi nadzwyczajne. Przewóz różnymi środkami transportu

1. Opłaty tranzytowe określone w artykule RL 205 nie mają zastosowania do przewozu przez służby nadzwyczajne, specjalnie utworzone lub utrzymywane przez administrację pocztową na prośbę jednej lub kilku innych administracji. Warunki tego rodzaju przewozu są ustalane w porozumieniu zawieranym przez zainteresowane administracje.

2. Jeśli odsyłki lądowo-morskie pochodzące z jakiejś administracji kieruje się dalej środkami transportu zarówno lądowego, jak i morskiego, warunki takiego przewozu stanowią przedmiot specjalnego porozumienia zawieranego przez zainteresowane administracje.

Artykuł RL 208 

Obliczanie i rozliczanie opłat tranzytowych przesyłek niepriorytetowych i przesyłek lądowo-morskich wysyłanych w tranzycie otwartym

1. Postanowienia ogólne.

1.1   Opłaty tranzytowe związane z przesyłkami niepriorytetowymi i przesyłkami lądowo-morskimi wysyłanymi w tranzycie otwartym oblicza się, w zasadzie, w sposób podany w artykule RL 205, ale według masy netto. Opłaty te ustala się na podstawie pewnej liczby stawek średnich nie większej niż dziesięć, z których każda, odnosząca się do grupy krajów przeznaczenia, jest określana na podstawie masy przesyłek wysyłanych do różnych miejsc przeznaczenia w ramach danej grupy. Kwotę tych opłat, która nie może przekroczyć kwoty, którą należy zapłacić za tranzyt lądowy lub morski/przewóz S.A.L., powiększa się o 10%.

1.2   Rozliczanie opłat tranzytowych przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym odbywa się, w zasadzie, na podstawie danych z wykazów statystycznych, ale jeśli żąda tego administracja kraju tranzytowego, rozliczenia dokonuje się na podstawie rzeczywistych mas.

1.3   Rozliczanie przeprowadza się na podstawie rzeczywistej masy w przypadku przesyłek mylnie skierowanych, nadanych na pokładzie statków lub przesyłanych z nieregularną częstotliwością lub w bardzo zmieniających się ilościach. Jednakże rozliczanie to przeprowadza się tylko wtedy, gdy administracja kraju pośredniczącego domaga się zapłaty za wykonaną usługę tranzytową. Administracje krajów pośredniczących mogą także uzgodnić z administracją kraju pochodzenia, aby dokonać rozliczenia opłat tranzytowych przesyłek mylnie skierowanych, opierając się na wykazach statystycznych.

2. Czynności statystyczne.

2.1   Czynności statystyczne przeprowadza się corocznie na przemian w maju w latach nieparzystych i w październiku w latach parzystych.

2.2   W czasie okresu statystycznego dołącza się wykazy CN 65 do przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym. Na kartce wiązankowej CN 26 i na wykazie CN 65 umieszcza się nadrukowaną literę "S". Jeśli nie ma przesyłek zarówno poleconych, jak i niepoleconych, kierowanych w tranzycie otwartym w odsyłce, w której normalnie takie przesyłki występują, to do karty listowej dołącza się, zależnie od przypadku, jeden lub dwa wykazy CN 65 z uwagą "Néant" ("Nie ma").

2.3   W czasie okresu statystycznego wszystkie przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym umieszcza się razem z wykazem CN 65 w zamkniętym worku, który może być wykonany z przezroczystego tworzywa sztucznego, włożonym do worka zawierającego kartę listową.

2.4   Każda administracja, która wysyła przesyłki kierowane w tranzycie otwartym, jest zobowiązana poinformować administracje krajów pośredniczących o każdej zmianie występującej w okresie rozliczeniowym w postanowieniach dotyczących wymiany tej poczty.

3. Sporządzanie i sprawdzanie wykazów CN 65.

3.1   W wykazach CN 65 podaje się masy oddzielnie dla każdej grupy krajów przeznaczenia. Wykazy te podlegają specjalnej numeracji w dwóch ciągłych seriach: jedna dla przesyłek niepoleconych, a druga dla przesyłek poleconych. Liczbę wykazów CN 65 wpisuje się do odpowiedniej rubryki tablicy 4 karty listowej CN 31 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Administracje krajów tranzytowych mogą żądać używania wykazu CN 65, w których wyszczególnia się w określonej kolejności najważniejsze grupy krajów. Wszystkie wykazy CN 65 umieszcza się w worku zawierającym kartę listową CN 31.

3.2   Masę przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym dla każdej grupy krajów zaokrągla się w górę do najbliższego dekagrama, jeśli część dekagrama jest równa lub większa od 5 gramów; w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższego dekagrama.

3.3   Jeśli urząd pośredniczący stwierdzi, że masa rzeczywista przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym różni się więcej niż o 20 gramów od masy podanej, to poprawia on wykaz CN 65 i niezwłocznie powiadamia o błędzie wysyłający urząd wymiany za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43. Jeśli stwierdzona różnica pozostaje w podanej wyżej granicy błędu, dane urzędu wysyłającego uznaje się za właściwe.

3.4   W przypadku braku wykazu CN 65 sporządza się z urzędu, w danym przypadku, wykaz CN 65, a o nieprawidłowości powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia CN 43.

4. Przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym, dla których rachunki sporządza się na podstawie rzeczywistej masy.

4.1   Jeśli administracja kraju tranzytowego wymaga, aby rozliczenie opłat tranzytowych przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym było dokonywane na podstawie rzeczywistej masy, odsyłkom zawierającym takie przesyłki towarzyszą wykazy CN 65, które są dołączone do karty listowej. Taką samą procedurę stosuje się wobec przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym wyłączonych z czynności statystycznych i rozliczanych na podstawie masy rzeczywistej. Jeśli masa mylnie skierowanych przesyłek, pochodzących z tego samego urzędu wymiany i umieszczonych w odsyłce tego urzędu, nie przekracza 50 gramów, nie sporządza się z urzędu wykazu CN 65, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w ustępie 3 punkt 4.

4.2   Do przesyłek nadanych na pokładzie statku znajdującego się na pełnym morzu, opłaconych za pomocą znaczków pocztowych kraju, pod którego banderą pływa lub kraju, w którym jest zarejestrowany statek, należy dołączyć wykaz CN 65 przy przekazywaniu ich do administracji w porcie pośredniczącym. Jeśli na statku nie ma urzędu pocztowego, dołącza się wykaz masy, który winien posłużyć administracji kraju pośredniczącego za podstawę do żądania opłat za tranzyt lądowy lub morski/opłat za przewóz S.A.L. W wykazie CN 65 lub w wykazie masy należy podać masę przesyłek przeznaczonych dla każdego kraju przeznaczenia, datę, nazwę statku i jego banderę oraz kolejny numer ciągłej serii rocznej danego statku. Dane te są sprawdzane przez urząd, któremu przekazuje się przesyłki ze statku.

Artykuł RL 209 

Opłaty tranzytowe za odsyłki, które zboczyły z trasy lub zostały błędnie skierowane

1. Administracje pocztowe krajów tranzytowych dokładają wszelkich starań, aby skierować odsyłki zgodnie ze wskazówkami podanymi przez administrację kraju wysyłającego. Jeśli jednak odsyłki zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane, uiszcza się opłaty tranzytowe administracjom uczestniczącym w przewozie tranzytem takich odsyłek bez stosowania artykułu RL 234 ustęp 7. Administracja kraju pochodzenia będzie mogła ze swej strony domagać się zwrotu opłat od administracji, której służby popełniły błąd w kierowaniu.

Artykuł RL 210 

Odsyłki lotnicze i S.A.L. przesyłane w tranzycie drogą lądowo-morską

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami odsyłki lotnicze oraz odsyłki S.A.L. często przewożone drogą lądowo-morską na części swojej trasy przez kraje trzecie podlegają opłatom tranzytowym.

2. W przewidzianym wyżej przypadku opłaty tranzytowe oblicza się na podstawie rzeczywistej masy brutto podanej w wykazach CN 38 dla odsyłek lotniczych i w wykazach CN 41 oraz w danym przypadku na chorągiewkach CN 36 dla odsyłek S.A.L.

Artykuł RL 211 

Płatności opłat tranzytowych za próżne worki

1. Obliczone na podstawie artykułu RL 205 opłaty tranzytowe za próżne worki uiszcza administracja właściciel worków.

2. Administracja, która zwraca próżne worki, nie ma prawa do zwrotu poniesionych kosztów w swoim kraju, jeśli przebyta średnia ważona odległość przy przewozie próżnych worków do granicy kraju nie przekracza 300 kilometrów. Jeśli średnia ważona odległość przekracza 300 kilometrów, opłaty przewozowe, ale nie opłaty za opracowanie, są uiszczane za liczbę kilometrów powyżej 300.

3. Należne opłaty z tytułu przewozu wewnątrz kraju, który zwraca worki, ustala się w formie jednolitej ceny za kilogram. Ta jednolita cena zawiera koszt przewozu wewnątrz kraju między różnymi urzędami wymiany a granicami. Oblicza się ją na podstawie stawek rzeczywiście płaconych za przewóz poczty wewnątrz kraju przeznaczenia, ale bez możliwości przekroczenia stawki określonej w artykule RL 205. Średnią ważoną odległość oblicza Biuro Międzynarodowe w zależności od masy brutto wszystkich odsyłek z próżnymi workami wysyłanymi z danego kraju.

4. Administracje, które domagają się zwrotu opłat przewozowych, są zobowiązane do przekazania Biuru Międzynarodowemu, najpóźniej 1 lipca, danych niezbędnych do obliczenia średniej ważonej odległości i zapłaty. Biuro Międzynarodowe informuje wszystkie administracje, najpóźniej 1 października, o średniej ważonej odległości i stawce zapłaty, w celu ich wejścia w życie 1 stycznia następnego roku.

B.   Opłaty końcowe (koszty końcowe). Postanowienia ogólne

Artykuł RL 212 

Dobrowolne przystąpienie krajów systemu przejściowego do systemu docelowego

1. Dla celów artykułu 29 ustęp 7 Konwencji każdy kraj systemu przejściowego może zadeklarować swe dobrowolne przystąpienie do systemu docelowego. W tym celu administracja pocztowa kraju przystępującego wysyła oficjalną deklarację do Biura Międzynarodowego najpóźniej 1 czerwca roku poprzedzającego jej przystąpienie do systemu docelowego. Biuro Międzynarodowe informuje o tym kraje systemu docelowego w ciągu trzydziestu dni od otrzymania tej deklaracji.

2. W swej deklaracji administracja pocztowa kraju przystępującego zobowiązuje się do wykonywania, począwszy od 1 stycznia następnego roku, wszystkich czynności statystycznych, rozliczeniowych i innych związanych z udziałem w systemie docelowym.

3. Administracja pocztowa kraju przystępującego przesyła do Biura Międzynarodowego przed lub wraz ze swoją deklaracją obowiązującą w jej obrocie krajowym opłatę za list priorytetowy o masie 20 gramów. Biuro Międzynarodowe informuje kraje systemu docelowego i administrację pocztową kraju przystępującego, przed 1 lipca w roku przystąpienia, o stawkach za przesyłkę i za kilogram płaconych krajowi przystępującemu, począwszy od 1 stycznia następnego roku.

4. Wszystkie postanowienia dotyczące systemu docelowego, w tym termin informowania o opłacie za list priorytetowy o masie 20 gramów w obrocie krajowym, stosuje się wobec kraju przystępującego od 1 stycznia roku wejścia w życie jego przystąpienia do systemu docelowego.

Artykuł RL 213 

Dostęp bezpośredni do obrotu krajowego

1. Wszystkie administracje pocztowe systemu docelowego i systemu przejściowego, które zezwalają na dostęp bezpośredni do swych usług krajowych, powinny przekazać Biuru Międzynarodowemu informacje o odpowiedzialnej osobie (zarządzającej dużymi klientami), ich produktach i taryfach, warunkach operacyjnych i finansowych, jak również linki do stron internetowych przedstawiających uzupełnienie informacji. Administracje pocztowe dbają, aby każda zmiana wnoszona do ich taryf lub do innych warunków i mająca wpływ na dostęp bezpośredni była komunikowana Biuru Międzynarodowemu przed wejściem w życie.

2. Na podstawie przekazanych informacji Biuro Międzynarodowe oddaje do dyspozycji administracjom, na stronie internetowej Światowego Związku Pocztowego i na płycie CD-ROM, bazę danych gromadzącą dane zebrane od krajów członkowskich Światowego Związku Pocztowego dotyczące dostępu bezpośredniego i Zbiór operacyjny o dostępie bezpośrednim. Biuro Międzynarodowe aktualizuje okresowo tę bazę danych.

3. Jednak każda administracja chcąca skorzystać z możliwości dostępu bezpośredniego oferowanych przez inną administrację jest uprzedzana, aby uzyskać od tej ostatniej najświeższe ważne informacje z tym związane i wcześniej uregulować dwustronnie wszelkie zagadnienia pozostawione w zawieszeniu.

4. Zgodnie z artykułem 28 ustęp 4 punkt 3.1 Konwencji, jeżeli administracja systemu przejściowego oświadcza, że zezwala na dostęp do warunków oferowanych w swoim obrocie wewnętrznym, zezwolenie to stosuje się do wszystkich administracji Związku w sposób niedyskryminacyjny.

5. Jednak administracje pocztowe systemu przejściowego mają prawo, ze względu na możliwości, otwierać stopniowo dostęp do swych usług krajowych. Administracje te mogą, w okresie ograniczonym maksymalnie do dwóch lat i tytułem próby, zaproponować dwustronny dostęp bezpośredni ograniczonej liczbie krajów.

Artykuł RL 214 

Obliczanie stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) stosowanych przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

1. Zapłata opłat końcowych (kosztów końcowych) między krajami systemu docelowego oparta jest na obowiązującej w dniu 1 czerwca poprzedzającego rok kalendarzowy, dla którego stosuje się stawki opłat końcowych (kosztów końcowych), opłacie za list wysyłany w obrocie krajowym o masie 20 gramów, zgodnie z postanowieniami artykułu RL 128. W zasadzie jako podstawę stosuje się usługę priorytetową.

2. Na podstawie tej opłaty, wyrażonej w walucie lokalnej, o której należy poinformować Biuro Międzynarodowe najpóźniej 1 czerwca, to ostatnie przekształca corocznie podaną wartość w stawkę za przesyłkę i w stawkę za kilogram, wyrażone w SDR (DTS). Do obliczenia stawek wyrażonych w SDR (DTS) Biuro Międzynarodowe stosuje średni miesięczny kurs wymiany sporządzony na podstawie ostatnich danych, jakimi dysponuje za okres dwunastu miesięcy. Stawki, jakie z tego wynikają, przekazywane są do wiadomości za pośrednictwem pisma okólnego, najpóźniej 1 lipca.

3. Jeśli nie poinformowano Biura Międzynarodowego o żadnej opłacie, stosuje się opłatę wykorzystaną w poprzednim roku do obliczenia zapłaty opłat końcowych (kosztów końcowych) danej administracji. Jeśli dokonuje się dla danej administracji obliczenia po raz pierwszy, stosuje się stawki podane w artykule 29 ustęp 4 Konwencji.

4. Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępach 2 i 3, w przypadku obniżenia opłaty za list wysyłany w obrocie krajowym o masie 20 gramów, Biuro Międzynarodowe powinno być o tym poinformowane przez daną administrację.

5. Nowe stawki obliczone na podstawie niniejszego artykułu zaczynają obowiązywać z dniem 1 stycznia i zachowują moc przez cały rok kalendarzowy.

6. Administracje, które wysyłają ponad 100 ton przesyłek listowych rocznie w danym strumieniu poczty lub regulują rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych), opierając się na estymacjach związanych z indywidualnymi potokami poczty, stosują standardowy identyfikator Światowego Związku Pocztowego zgodny z normą S9 na wszystkich pocztowych pojemnikach (w tym pojemnikach dla przesyłek lotniczych, przesyłek S.A.L. i przesyłek lądowo-morskich) i powinny, w miarę możliwości, przesyłać:

6.1   znormalizowane komunikaty elektroniczne Światowego Związku Pocztowego z wcześniejszym zawiadamianiem dla wszystkich wychodzących odsyłek, w tym identyfikator S9, rodzaj pojemnika, wykorzystując standardowe kody pojemników Światowego Związku Pocztowego i w danym przypadku identyfikatory stosowane do pojemników dla przesyłek poleconych, przesyłek z zadeklarowaną wartością i przesyłek z poświadczonym doręczeniem, zgodnie z normą S10-C Światowego Związku Pocztowego;

6.2   znormalizowane komunikaty elektroniczne Światowego Związku Pocztowego potwierdzające dla nadchodzących odsyłek stanowiących przedmiot wcześniejszego zawiadomienia drogą elektroniczną, z podaniem rodzaju pojemnika, wykorzystując kody standardowe Światowego Związku Pocztowego dla pojemników.

Artykuł RL 215 

Zapłata opłat końcowych (kosztów końcowych) w zależności od jakości usług między krajami systemu docelowego

1. Zapłata opłat końcowych (kosztów końcowych) między krajami systemu docelowego będzie zależała od wyników w zakresie jakości usług uzyskanych przez kraj przeznaczenia, zgodnie z warunkami ustalonymi w tym celu przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

2. Udział we właściwym systemie Światowego Związku Pocztowego pomiaru jakości usługi krajów uprzemysłowionych jest fakultatywny. Jeśli kraj pochodzenia nie uczestniczy w pomiarze jakości potoku poczty wychodzącej, kraj przeznaczenia ma prawo do opłat końcowych (kosztów końcowych) dostosowanych do jakości usługi, ale nie otrzyma mniej niż 100 % stawek mających zastosowanie, bez uwzględnienia uregulowań związanych z jakością usługi. Jeśli kraj przeznaczenia nie ma tego, co jest uważane za niezbędne dla wiarygodnego, diagnostycznego i gwarantującego pomiaru potoku poczty nadchodzącej, pobiera 100 % stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) mających zastosowania, bez uwzględnienia premii lub uregulowania związanego z uzyskaną jakością usługi.

3. Kraje biorące udział w systemie monitorowania jakości usług dla celu opłat końcowych (kosztów końcowych) korzystają, tytułem zachęty, ze zwiększenia opłat końcowych (kosztów końcowych) o 2,5 % dla całości strumieni nadchodzących przesyłek listowych. Jeśli cel w zakresie jakości usług zostanie dla danego roku osiągnięty, zainteresowane kraje mają prawo do dodatkowego zwiększenia o 2,5 %. Jednak żaden kraj nie może otrzymać więcej niż 100 % swych taryf wewnętrznych z tytułu premii zachęcających.

4. Z zastrzeżeniem limitu ustalonego dla opłat końcowych (kosztów końcowych) w artykule 29 ustęp 4 Konwencji, kraje podlegają karze, jeśli cel ustalony w zakresie jakości usług nie został osiągnięty. Kara ta wynosi 0,33 % zapłaty opłat końcowych (kosztów końcowych) za każdy punkt procentowy niższy niż ustalony cel. W żadnym przypadku kara nie może przekroczyć 5 %.

Artykuł RL 216 

Opłaty końcowe (koszty końcowe) związane z jakością usług. Postanowienia stosowane wobec strumieni poczty do, z i między krajami systemu przejściowego

1. Administracje biorące udział w systemie przejściowym mogą uczestniczyć w tych samych systemach kontroli jak te wykorzystywane przez kraje systemu docelowego. Postanowienia artykułu RL 215 mają także zastosowanie do administracji systemu przejściowego, które dokonały wyboru przystąpienia do tego rodzaju systemów kontroli. Jednak opłaty końcowe (koszty końcowe) płacone za pocztę przeznaczoną do tych krajów nie powinny być niższe niż stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) przewidziane w artykule 30 ustęp 1 Konwencji.

Artykuł RL 217 

Mechanizm korekcyjny stawek opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Administracja kraju wysyłającego lub kraju otrzymującego strumień ponad 100 ton poczty rocznie (bez worków M) może domagać się od odpowiedniej administracji zastosowania mechanizmu korekcyjnego opisanego poniżej dla określenia nowej stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) dostosowanej do ich obrotu. Żądanie takie może nastąpić w każdej chwili w ciągu roku i podlega następującym warunkom:

1.1    jeśli administracja kraju systemu docelowego stwierdzi, że średnia liczba przesyłek otrzymanych z administracji kraju systemu przejściowego jest większa niż 17;

1.1.1  mechanizm przewidziany w ustępie 1 punkt 1 może być zastosowany do danego strumienia przesyłek pomiędzy administracją kraju systemu przejściowego i administracją kraju systemu docelowego tylko wtedy, gdy administracja kraju systemu docelowego nie wybierze stosowania wobec tego samego strumienia mechanizmu harmonizacyjnego systemów przewidzianego w artykule RL 218;

1.2    jeśli administracja kraju systemu przejściowego stwierdzi, że średnia liczba przesyłek wysyłanych do jakiejkolwiek administracji jest mniejsza niż 13;

1.2.1  jeśli administracja kraju przejściowego żąda zastosowania mechanizmu korekcyjnego przewidzianego w ustępie 1 punkt 2 dla potoku przeznaczonego do administracji kraju systemu docelowego, ta ostatnia może także zażądać zastosowania mechanizmu korekcyjnego w przeciwnym kierunku, jeśli spełnione są inne warunki wymagane dla korekty w dół;

1.3    jeśli administracja kraju systemu przejściowego stwierdzi, że średnia liczba przesyłek otrzymanych z administracji kraju systemu docelowego lub z innej administracji kraju systemu przejściowego jest większa niż 17;

1.4    jeśli administracja żąda zastosowania mechanizmu korekcyjnego przewidzianego dla potoku większego niż 100 ton rocznie, odpowiednia administracja może także to uczynić, nawet wtedy gdy potok w przeciwnym kierunku jest niższy niż 100 ton rocznie, jeśli spełnione są inne warunki wymagane dla korekty w górę lub w dół.

2. Mechanizm korekcyjny polega na przeprowadzeniu specjalnego pomiaru statystycznego dla obliczenia średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie, zgodnie z procedurami określonymi w artykułach RL 224 i RL 226.

3. Administracja zamierzająca zastosować mechanizm korekcyjny powinna zawiadomić o tym odpowiednią administrację z wyprzedzeniem co najmniej trzech miesięcy.

4. Żądanie powinno być poparte danymi statystycznymi wykazującymi, że średnia liczba przesyłek zawartych w kilogramie strumienia, o który chodzi, różni się od średniej światowej. Te dane statystyczne powinny być uzyskane w wyniku pobrania próbek przez co najmniej sześć dni badania w ciągu jednego miesiąca.

5. Zachowując termin przewidziany w ustępie 3, okres statystyczny zaczyna się na początku kwartalnego okresu rozrachunkowego. Nowa stawka obowiązuje od tego momentu i zachowuje moc przez okres co najmniej jednego roku aż do czasu, gdy nowej korekty zażąda jedna z zainteresowanych administracji na warunkach określonych w artykule 30 Konwencji.

6. Jeśli wyniki pomiaru statystycznego potwierdzą prawdziwość danych administracji domagającej się zastosowania mechanizmu korekcyjnego, jest ona upoważniona do wprowadzenia dla tego strumienia nowej stawki opłat końcowych (kosztów końcowych), obliczonej w SDR (DTS) w następujący sposób: stawka za kilogram = (średnia liczba przesyłek zawartych w kg x 0,147) + 1,491.

7. W przypadku gdy wynikająca z tej rewizji średnia liczba przesyłek zawartych w kilogramie mieści się między 13 i 17, dla takiego strumienia przesyłek stosuje się stawkę przewidzianą w artykule 30 ustęp 1 punkt 1 Konwencji.

Artykuł RL 218 

Mechanizm harmonizacyjny systemów

1. Obliczanie progu.

1.1    Dla każdego strumienia przesyłek pochodzącego z administracji kraju systemu przejściowego przeznaczonego do administracji kraju systemu docelowego masa poczty wysłanej w 2005 roku, bez poczty masowej, powiększona o 10 %, określa próg, jaki ma być stosowany w roku 2006.

1.2    Dla każdego strumienia przesyłek pochodzącego z administracji kraju systemu przejściowego do innej administracji kraju systemu przejściowego średnia masa poczty wysłanej w 2003 i w 2004 roku, powiększona o 21 % w 2005 roku, bez poczty masowej, określa próg, jaki ma być stosowany w roku 2006.

1.2.1  Jeśli masa poczty wysłanej w 2005 roku, powiększona o 10%, jest większa niż średnia wysłanej masy poczty obliczonej według formuły wymienionej w ustępie 1 punkt 2, masa ta, powiększona o 10%, określa próg, jaki ma być stosowany w roku 2006.

1.3    Dla następnych lat progi przewidziane w ustępie 1 punkt 1 i w ustępie 1 punkt 2 są uaktualniane na podstawie współczynnika wzrostu 10% w ciągu roku.

1.4    W przypadku występowania okoliczności wyjątkowych wpływających na normalne przesyłanie poczty, takich jak katastrofy naturalne, Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) może - na prośbę administracji, jeśli dostarczy ona dowodu, że dany okres nie jest reprezentatywny dla wysyłanej poczty - ustalić okres odniesienia różniący się od tego przewidzianego w ustępie 1 punkt 2 dla obliczenia progu.

2. Żądanie zastosowania mechanizmu.

2.1    Administracja kraju przeznaczenia zamierzająca zastosować mechanizm harmonizacyjny powinna zawiadomić o tym odpowiednią administrację. Żądanie takie może nastąpić w każdej chwili w ciągu roku.

2.1.1  Administracja kraju przeznaczenia, która żąda zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego przewidzianego w niniejszym artykule wobec strumienia przesyłek pochodzącego z innej administracji, rezygnuje ze stosowania mechanizmu korekcyjnego opisanego w artykule RL 217.

3. Zastosowanie mechanizmu.

3.1    Mechanizm harmonizacyjny systemów polega na przeprowadzeniu specjalnego pomiaru statystycznego dla obliczenia średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie, zgodnie z procedurami określonymi w artykule RL 224.

3.2    Mechanizm stosuje się wobec strumieni ponad 50 ton poczty w ciągu roku, bez worków M, które przekroczyły w ciągu roku kalendarzowego próg wymieniony w ustępie 1. Wyniki specjalnego pomiaru statystycznego stosuje się wobec poczty, która przekroczyła ten próg.

3.3.   Wyniki specjalnego pomiaru statystycznego obowiązują od początku roku, w którym zażądano zastosowania mechanizmu. Zachowują one moc przez okres co najmniej jednego roku aż do czasu, gdy nowego specjalnego pomiaru statystycznego zażąda jedna z zainteresowanych administracji.

3.3.1  Jeśli żądanie zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego następuje do dnia 30 czerwca danego roku, wyniki specjalnego pomiaru statystycznego można zastosować do poczty otrzymanej w roku poprzednim, jeżeli nie podlegała ona mechanizmowi harmonizacyjnemu.

Artykuł RL 219 

Żądanie specyficznej zapłaty za przesyłki masowe

1. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do zażądania wprowadzenia opłaty specyficznej za przesyłki masowe, jeśli stwierdzi:

1.1   otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 1.500 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę:

1.2   otrzymanie w okresie dwóch tygodni 5.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

2. Administracja kraju przeznaczenia, która chce wprowadzić opłatę specyficzną za przesyłki masowe, powinna powiadomić o tym administrację kraju nadania w terminie dwóch tygodni, licząc od daty otrzymania pierwszej odsyłki masowej. Powiadomienie takie przesyła się faksem lub drogą elektroniczną pod specjalny adres przewidziany w artykule RL 233 i zawiera ono numer odsyłki, datę wysłania, urząd wymiany pochodzenia, jak również urząd wymiany przeznaczenia; dołącza się do niego fotokopię próbki danych przesyłek.

2.1   Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępach 3 i 4 opłata specyficzna zaczyna obowiązywać dopiero po upływie trzech miesięcy, licząc od daty otrzymania powiadomienia wysłanego przez administrację kraju przeznaczenia. Tę opłatę specyficzną stosuje się jedynie do odsyłek masowych wysłanych po upływie terminu powiadomienia wynoszącego trzy miesiące.

2.2   Otrzymanie odsyłek masowych przewidziane w ustępie 2 punkt 1 powinno być stwierdzone przez administrację kraju przeznaczenia zgodnie z postanowieniami artykułu RL 193 ustęp 6.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2 punkt 1 administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do wprowadzenia, w trybie natychmiastowym, opłaty specyficznej za przesyłki masowe, jeśli stwierdzi:

3.1   otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 3.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę;

3.2   otrzymanie w okresie dwóch tygodni 10.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

4. Administracja kraju przeznaczenia, która chce wprowadzić opłatę specyficzną za przesyłki masowe w trybie natychmiastowym, powinna powiadomić o tym administrację kraju nadania w terminie trzech dni roboczych, licząc od daty otrzymania odsyłki masowej. Powiadomienie takie przesyła się faksem lub drogą elektroniczną pod specjalny adres przewidziany w artykule RL 233 w formie zawiadomienia o sprawdzeniu zawierającego numer odsyłki, datę wysłania, urząd wymiany pochodzenia, jak również urząd wymiany przeznaczenia; dołącza się do niego fotokopię próbki danych przesyłek.

5. Od chwili gdy administracja kraju przeznaczenia zażądała wprowadzenia opłaty specyficznej za przesyłki masowe, administracja kraju nadania dysponuje trzema miesiącami, aby zażądać wprowadzenia tej specyficznej opłaty do wszystkich przesyłek masowych, które będzie wysyłała do tej administracji, chyba że początkowe żądanie administracji kraju przeznaczenia zostanie wycofane.

6. O przerwaniu stosowania opłaty specyficznej za przesyłki masowe przewidzianej w ustępie 5 administracja kraju nadania powinna powiadomić trzy miesiące wcześniej lub powinno to zostać rozstrzygnięte we wspólnym porozumieniu.

Artykuł RL 220 

Odsyłki zamknięte wymieniane z jednostkami wojskowymi

1. Obowiązkiem administracji pocztowych krajów, do których należą jednostki wojskowe, okręty wojenne lub samoloty wojskowe, jest bezpośrednie regulowanie z zainteresowanymi administracjami opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych) za odsyłki wysyłane przez te jednostki wojskowe, okręty lub samoloty.

2. Jeśli dosyła się te odsyłki, administracja kraju dosyłającego informuje o tym administrację kraju, do którego należy jednostka wojskowa, okręt lub samolot.

C.    Czynności statystyczne

Artykuł RL 221 

Ogólne zasady dotyczące pobierania próbek statystycznych i obliczania średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie

1. Poniższe zasady stosuje się wobec wszystkich rodzajów próbek statystycznych strumieni poczty wymaganych dla celów związanych z płatnością opłat końcowych (kosztów końcowych) opartych o stawkę za przesyłkę i stawkę za kilogram (pobieranie próbek związanych z mechanizmem korekcyjnym, mechanizmem harmonizacyjnym systemów, wymianą poczty między administracjami krajów systemu docelowego).

1.1    Zarówno próbki, jak i obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie powinny odzwierciedlać strukturę poczty. Biorąc pod uwagę, że struktura ta zmienia się w zależności od rodzaju transportu, rodzaju pojemnika, okresu w ciągu roku (miesiąca) i dnia tygodnia, próbki przesyłek winny odzwierciedlać te zmiany i przedstawiać, możliwie jak najdokładniej, całość strumienia poczty. Tak samo metoda obliczania powinna także odzwierciedlać te zmiany.

1.2    Program dotyczący pobierania próbek powinien być ustalony w taki sposób, aby osiągnąć dopuszczalny błąd statystyczny ± 5%, z przedziałem ufności 95%, jeśli chodzi o obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie i liczby przesyłek wymienianych między administracjami pocztowymi.

1.2.1  Ten dopuszczony błąd statystyczny stanowi cel, jaki powinny starać się osiągnąć wszystkie administracje przeprowadzające badania statystyczne, dzięki zastosowaniu swych metod dotyczących pobierania próbek. Ten błąd statystyczny nie określa minimalnych wymagań w zakresie dokładności.

1.3    Koncepcja programu dotyczącego pobierania próbek, wybór próbek, metoda zbierania danych i proces obliczania powinny być zgodne z zasadami ogólnie przyjętymi w dziedzinie statystyki matematycznej, pobierania próbek związanych z rachunkiem prawdopodobieństwa i koncepcji prowadzenia badań statystycznych.

1.4    W granicach narzuconych przez te zasady każda administracja korzysta z wystarczającego marginesu manewru przy przyjmowaniu koncepcji swego programu pobierania próbek w zależności od cech charakterystycznych jej strumieni poczty i środków finansowych. Jednakże każda administracja powinna poinformować, przed okresem badania, odpowiednią administrację o swych decyzjach podjętych w tym względzie, jak również o swej metodzie obliczania.

Artykuł RL 222 

Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

1. Przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego przeprowadza się pomiary statystyczne. Jednak, aby uniknąć kosztów przeprowadzania pomiarów statystycznych w przypadku małych ilości wymienianej poczty, stosuje się średnią liczbę przesyłek w kilogramie między krajami systemu docelowego wobec strumieni poczty poniżej pewnego progu, z wyjątkiem przypadku, gdy jeden z dwu danych krajów (lub oba) nalega na konieczność przeprowadzenia pobrania próbek, aby znać dokładną liczbę przesyłek w kilogramie w jednym lub w dwu kierunkach. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) ustala próg i stosowaną średnią liczbę przesyłek w kilogramie.

2. Pomiary statystyczne wykonuje się zgodnie z zasadami wymienionymi w artykule RL 221. Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej czterdzieści osiem dni badania w ciągu roku, z czterema dniami w miesiącu. Podczas jednego dnia badania administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

2.1   Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

3. Obliczanie rocznej liczby przesyłek.

3.1    Roczna liczba przesyłek odpowiada średniej ważonej liczb przesyłek obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu i dla każdego miesiąca lub każdego kwartału. Oblicza się ją w następujący sposób:

3.1.1  Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, w danym miesiącu lub w danym kwartale mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca lub kwartału. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu i miesiąca lub kwartału.

3.1.2  Aby określić roczną liczbę przesyłek, dodaje się obliczoną ogólną liczbę przesyłek dla każdego rodzaju transportu i każdego miesiąca lub kwartału.

3.1.3  Przy ciągłym pobieraniu próbek, w ramach procedur opisanych w ustępie 3 punkt 1 i w ustępie 3 punkt 1.2, administracje mogą zastąpić miesiąc lub kwartał dniem.

4. Każda administracja powinna poinformować odpowiednią administrację, co najmniej dwa miesiące przed okresem badania, o swych decyzjach podjętych na temat koncepcji programu dotyczącego pobierania próbek, zwłaszcza jeśli chodzi o wybraną metodę obliczania. Jednakże administracja kraju otrzymującego nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania administracji kraju wysyłającego o wybranych dniach przeprowadzenia badania ani pojemnikach wybranych do pomiarów.

Artykuł RL 223 

Inna metoda pomiarów statystycznych stosowanych przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

1. Administracje krajów systemu docelowego, które wymieniają pocztę w kasetach i/lub płytkich skrzynkach, mogą podjąć działania, aby dokonywać obliczeń opartych na rodzaju pojemnika. Pomiary statystyczne wykonuje się zgodnie z zasadami wymienionymi w artykule RL 221. Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej czterdzieści osiem dni badania w ciągu roku, z czterema dniami w miesiącu. Podczas jednego dnia badania administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

1.1   Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

2. Obliczanie rocznej liczby przesyłek.

2.1    Roczna liczba przesyłek odpowiada średniej ważonej liczb przesyłek obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju pojemnika i dla każdego rodzaju transportu. Oblicza się ją w następujący sposób:

2.1.1  Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju pojemnika i dla danego rodzaju transportu, mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej w tego rodzaju pojemniku określonym rodzajem transportu. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju pojemnika i dla danego rodzaju transportu.

2.1.2  Aby określić roczną liczbę przesyłek, dodaje się obliczoną ogólną liczbę przesyłek dla każdego rodzaju pojemnika i dla każdego rodzaju transportu.

3. Administracje powinny podawać masę poczty wysłanej według rodzaju pojemnika (np. masę przesyłek w kasetach, płytkich skrzynkach, workach, itp.) na odpowiednio zmienionych formularzach oraz dostarczać informacji dotyczących pojemników, o ile to możliwe, za pośrednictwem elektronicznej wymiany danych (EDI).

4. Każda administracja powinna poinformować odpowiednią administrację, co najmniej dwa miesiące przed okresem badania, o swych decyzjach podjętych na temat koncepcji programu dotyczącego pobierania próbek, zwłaszcza jeśli chodzi o wybraną metodę obliczania. Jednakże administracja kraju otrzymującego nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania administracji kraju wysyłającego o wybranych dniach przeprowadzenia badania ani pojemnikach wybranych do pomiarów.

Artykuł RL 224 

Specjalne pomiary statystyczne mające na celu zastosowanie mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów

1. W celu zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów, w przypadku braku specjalnego porozumienia, pomiary statystyczne przeprowadza się, dokonując badania próbek danego strumienia przesyłek.

1.1    Próbki powinny odzwierciedlać strukturę poczty i być zgodne z zasadami wymienionymi w artykule RL 221. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej dwadzieścia cztery dni badania w dwunastomiesięcznym okresie, którego dotyczą. Podczas jednego dnia badania administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

1.1.1  Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

1.2    Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Dni badania wybiera się w skali roku, kwartału lub miesiąca, tak jak podano to poniżej:

1.2.1  skala roku: co najmniej dwadzieścia cztery dni badania w okresie dwunastu miesięcy; każdy dzień roboczy tygodnia powinien być co najmniej raz dniem badania w ciągu kwartału;

1.2.2  skala kwartału: co najmniej sześć dni badania w kwartale; każdy dzień roboczy tygodnia powinien być co najmniej raz dniem badania; tak samo postępuje się w trzech następnych kwartałach;

1.2.3  skala miesiąca: dwadzieścia cztery dni badania w jednym miesiącu lub, gdy jest ich mniej, we wszystkie dni robocze w tym miesiącu; pomiary statystyczne przeprowadza się w maju w latach nieparzystych i w październiku w latach parzystych.

2. Obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie.

2.1    W przypadku pobierania próbek w skali roku lub kwartału średnia liczba roczna przesyłek zawartych w kilogramie odpowiada średniej ważonej średnich liczb przesyłek zawartych w kilogramie obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu i dla każdego miesiąca. Oblicza sieją w następujący sposób:

2.1.1  Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, w danym miesiącu mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu i miesiąca.

2.1.2  Sumę obliczeń ogólnej liczby przesyłek dla każdego rodzaju transportu i każdego miesiąca dzieli się przez ogólną masę poczty przesłanej w ciągu roku.

2.1.3  W ramach procedur opisanych w ustępie 2 punkt 1.1 i w ustępie 2 punkt 1.2 administracje mogą zastąpić miesiąc dniem lub kwartałem.

2.2    W przypadku pobierania próbek w skali miesiąca średnia liczba roczna przesyłek zawartych w kilogramie odpowiada średniej ważonej średnich liczb przesyłek zawartych w kilogramie obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu. Oblicza sieją w następujący sposób:

2.2.1  Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca lub kwartału. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu i danego miesiąca lub kwartału.

2.2.2  Sumę obliczeń ogólnej liczby przesyłek przesłanych w ciągu miesiąca lub kwartału dla każdego rodzaju transportu dzieli się przez ogólną masę poczty przesłanej w ciągu roku.

3. Administracja domagająca się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów wybiera system pomiarów statystycznych do przeprowadzenia badań, w tym metodę obliczania, i informuje o tym odpowiednią administrację, aby mogła ona podjąć ewentualne działania kontrolne.

4. Administracja domagająca się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania o wybranych przez siebie dniach przeprowadzenia badania.

D.    Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów oraz rachunków związanych z opłatami tranzytowymi i opłatami końcowymi (kosztami końcowymi)

Artykuł RL 225 

Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54 przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

1. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54.

1.1   W celu przeprowadzenia pomiarów statystycznych przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego zgodnie z postanowieniami artykułów RL 222 i RL 223, dla każdego pojemnika poddanego badaniu, urząd wymiany administracji kraju otrzymującego wpisuje do wykazu CN 53 liczbę i masę przesyłek. Dla każdego rodzaju transportu (lotniczego, S.A.L., lądowo-morskiego) sporządza się oddzielne wykazy CN 53.

1.2   Na podstawie wykazów CN 53 administracja kraju otrzymującego sporządza wykaz zbiorczy CN 54, który zawiera zestawienie wykazów CN 53 według rodzaju pojemnika, rodzaju transportu i miesiąca w kwartale roku kalendarzowego.

1.3   Wykaz zbiorczy CN 54 wraz z formularzami CN 53 przesyła się do drugiej zainteresowanej administracji co kwartał, najpóźniej w terminie pięciu miesięcy następujących po otrzymaniu ostatniej odsyłki włączonej do badań statystycznych. Te wykazy CN 53 i CN 54 dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej, najlepiej w formie arkusza kalkulacyjnego takiego, jakie są powszechnie stosowane.

1.4   Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 na papierze i nie zgłosiła uwag w terminie trzech miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

1.5   Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 w znormalizowanej formie elektronicznej i nie zgłosiła uwag w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

2. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów zbiorczych CN 54bis.

2.1   Na podstawie przyjętych wykazów zbiorczych CN 54 i CN 55 administracja kraju otrzymującego sporządza roczny wykaz zbiorczy CN 54bis, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i kwartału; na tej podstawie oblicza się roczną liczbę przesyłek dla danego roku.

2.2   Roczny wykaz zbiorczy CN 54bis przesyła się drugiej zainteresowanej administracji najpóźniej w terminie jednego miesiąca następującego po uznaniu wykazów zbiorczych CN 54 i CN 56 dotyczących czwartego kwartału. Wykaz CN 54bis dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

2.3   Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykaz CN 54bis i nie zgłosiła uwag w terminie jednego miesiąca, licząc od daty przesłania rocznego wykazu zbiorczego CN 54bis, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

3. W przypadku gdy administracja kraju wysyłającego przeprowadziła kontrolne pomiary statystyczne, to dane uzyskane przez administrację kraju otrzymującego będą uważane za miarodajne, jeśli nie różnią się one więcej niż o 10% od danych uzyskanych przez drugą administrację.

3.1   W przypadku różnicy przekraczającej 10% zainteresowane administracje uzgadniają przyjmowane przy rozliczaniu wielkości opłat końcowych (kosztów końcowych), biorąc pod uwagę dokładność systemów statystycznych stosowanych przez każdą administrację.

4. W przypadku rozbieżności pomiędzy dwiema stronami co do stosowania tego artykułu, administracje mogą odwołać się do procedury arbitrażu przewidzianej w artykule 132 Regulaminu ogólnego.

Artykuł RL 226 

Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54 przy mechanizmie korekcyjnym i mechanizmie harmonizacyjnym systemów

1. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54.

1.1   W czasie dni badania, urząd wymiany administracji domagającej się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów wpisuje do wykazu CN 53, dla każdej badanej odsyłki, liczbę i masę przesyłek.

1.2   Na podstawie wykazów CN 53 administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych sporządza wykaz zbiorczy CN 54, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i miesiąca w kwartale roku kalendarzowego.

1.3   Wykaz zbiorczy CN 54 wraz z formularzami CN 53 przesyła się do drugiej zainteresowanej administracji po zakończeniu każdego kwartału i/lub na zakończenie okresu pobierania próbek, najpóźniej w terminie jednego miesiąca od wysłania lub otrzymania ostatniej odsyłki włączonej do badań statystycznych. Te wykazy CN 53 i CN 54 dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

1.4   Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 na papierze i nie zgłosiła uwag w terminie trzech miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

1.5   Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 w znormalizowanej formie elektronicznej i nie zgłosiła uwag w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

2. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów zbiorczych CN 54bis.

2.1   Na podstawie przyjętych wykazów zbiorczych CN 54 i CN 55 administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych sporządza roczny wykaz zbiorczy CN 54bis, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i kwartału.

2.2   Na podstawie rocznego wykazu zbiorczego CN 54bis administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych oblicza średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie, a w przypadku stosowania mechanizmu korekcyjnego - nową stawkę opłat końcowych (kosztów końcowych) według formuły opisanej w artykule RL 217 ustęp 6.

2.3   Roczny wykaz zbiorczy CN 54bis przesyła się drugiej zainteresowanej administracji najpóźniej w terminie jednego miesiąca następującego po uznaniu wykazów zbiorczych CN 54 i CN 56 dotyczących czwartego kwartału. Wykaz CN 54bis dostarcza się, w miarę możliwości, na papierze, jak również w znormalizowanej formie elektronicznej.

2.4   Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykaz CN 54bis i nie zgłosiła uwag w terminie jednego miesiąca, licząc od daty przesłania rocznego wykazu CN 54bis, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

3. W przypadku gdy druga zainteresowana administracja przeprowadziła kontrolne pomiary statystyczne, to dane uzyskane przez administrację domagającą się zastosowania mechanizmu korekcyjnego i/lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów będą uważane za miarodajne, jeśli nie różnią się one więcej niż o 10% od danych uzyskanych przez drugą administrację.

3.1   W przypadku różnicy przekraczającej 10% zainteresowane administracje uzgadniają przyjmowane przy rozliczaniu wielkości opłat końcowych (kosztów końcowych), biorąc pod uwagę dokładność systemów statystycznych stosowanych przez każdą administrację.

4. W przypadku rozbieżności pomiędzy dwiema stronami co do stosowania mechanizmu korekcyjnego i/lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów, administracje mogą odwołać się do procedury arbitrażu przewidzianej w artykule 132 Regulaminu ogólnego.

Artykuł RL 227 

Regulowanie różnic wynikających z zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego systemów

1. W przypadkach przewidzianych w artykule RL 218 ustęp 3 punkt 3.1 lub gdy wyniki specjalnych pomiarów statystycznych związanych z mechanizmem harmonizacyjnym są znane dopiero po sporządzeniu rachunku szczegółowego CN 61 dotyczącego danego roku zastosowania mechanizmu, regulowanie różnic w zapłacie opłat końcowych (kosztów końcowych) dokonuje się zgodnie z następującymi postanowieniami.

1.1   Natychmiast gdy roczny wykaz zbiorczy CN 54bis jest uznany lub uważany za przyjęty na mocy prawa, administracja wierzyciel sporządza nowy rachunek szczegółowy CN 61, podając kwotę opłat końcowych (kosztów końcowych) wynikających z zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego systemów. Ten nowy rachunek CN 61 z napisem "Régularisé" ("Regulowany") przesyła się do danej administracji, w dwóch egzemplarzach, w formie załącznika do rachunku szczegółowego CN 61bis.

1.2   Rachunek szczegółowy CN 61bis przesyła się zainteresowanej administracji najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli administracja, która wysłała rachunek szczegółowy, nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od daty jego wysłania, rachunek ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

1.3   Saldo rachunku szczegółowego CN 61bis przenosi się do następnego wykazu CN 64, sporządzanego między danymi administracjami według postanowień artykułu RL 234.

Artykuł RL 228 

Sporządzanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

1. Po otrzymaniu ostatniej odsyłki w każdym miesiącu urząd wymiany przeznaczenia, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 31, sporządza wykaz odsyłek CN 55 w podziale na rodzaje odsyłek i wysyłające urzędy wymiany. Przesyła następnie te wykazy do swojego centralnego zarządu.

2. Dla każdej administracji kraju pochodzenia odsyłek, a także w danym przypadku dla każdej administracji kraju tranzytowego administracja kraju przeznaczenia, na podstawie wykazów CN 55, sporządza kwartalnie wykaz zbiorczy odsyłek CN 56 w podziale na rodzaje odsyłek, urzędy pochodzenia i urzędy przeznaczenia oraz ewentualnie drogi kierowania.

3. Wykazy CN 55 dostarcza się administracji kraju pochodzenia jako załączniki do wykazu zbiorczego CN 56. W danym przypadku, po ich uznaniu, administracja ta przekazuje wykazy zbiorcze CN 56 administracjom krajów tranzytowych i zwraca jeden egzemplarz administracji kraju przeznaczenia odsyłek.

4. W przypadku wystąpienia różnic, administracja kraju tranzytowego może przekazać masy podane w wykazie zdawczym CN 37, jak postanowiono w ustępach od 1 do 3.

Artykuł RL 229 

Przesyłanie i uznawanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

1. Wykaz zbiorczy CN 56 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji krajów pochodzenia odsyłek w maksymalnym terminie pięciu miesięcy po zakończeniu kwartału, którego dotyczy.

2. Po jego uznaniu, administracja kraju pochodzenia odsyłek zwraca jeden egzemplarz do administracji, która go sporządziła. Jeśli dana administracja nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od daty jego wysłania, uważa go ona za przyjęty na mocy prawa. W przypadku ujawnienia rozbieżności w wyniku sprawdzenia, poprawiony wykaz CN 55 powinien zostać załączony do należycie zmienionego i zaakceptowanego wykazu zbiorczego CN 56. Jeśli administracja kraju przeznaczenia odsyłek kwestionuje zmiany naniesione w wykazie CN 55, to administracja kraju pochodzenia potwierdza rzeczywiste dane, przesyłając fotokopie formularzy CN 31 sporządzonych przez urząd pochodzenia w chwili wysyłania spornych odsyłek.

3. Administracje mogą uzgodnić, aby wykazy CN 55 i CN 56 były sporządzane przez administrację kraju pochodzenia odsyłek. W tym przypadku dostosowuje się odpowiednio przewidzianą w ustępach 1 i 2 procedurę zatwierdzania.

Artykuł RL 230 

Rozliczanie przesyłek masowych

1. Jeśli administracja kraju pochodzenia dokonała wyboru wysyłania odsyłek masowych zgodnie z postanowieniami artykułu RL 219 ustęp 5, wykazy CN 55 sporządzane przez urząd wymiany przeznaczenia obejmują także przesyłki masowe, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 32.

1.1   Dane dotyczące przesyłek masowych wykorzystuje się przy kwartalnym sporządzaniu wykazów zbiorczych CN 56.

1.2   W przypadku wystąpienia w wykazach CN 55 rozbieżności dotyczących danych związanych z przesyłkami masowymi administracja kraju pochodzenia przesyła fotokopie kart listowych CN 32 spornych odsyłek.

2. Jeśli administracja kraju przeznaczenia wprowadziła specyficzną opłatę za przesyłki masowe zgodnie z artykułem RL 219 ustęp 1, to stosuje się procedury opisane w ustępie 1 punkt 1 i w ustępie 1 punkt 2.

2.1   Po sporządzeniu wykazów zbiorczych CN 56 administracja kraju przeznaczenia sporządza rachunek CN 57 na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 32 przekazanych do administracji kraju pochodzenia odsyłek, zgodnie z artykułem RL 193 ustęp 6 punkt 1.3. Administracja kraju pochodzenia może odmówić sprawdzenia i uznania całego rachunku CN 57, który nie został przedstawiony w terminie sześciu miesięcy po kwartale, którego dotyczy.

2.2   Rachunek CN 57 powinien być uznany i uregulowany przez administrację kraju pochodzenia w terminie sześciu tygodni po dniu jego sporządzenia.

2.3   Rachunki CN 57 uregulowane przez administrację kraju pochodzenia odsyłek są ujmowane w wykazie zbiorczym CN 58. Kwotę podaną w wykazie zbiorczym CN 58 odejmuje się z rachunku szczegółowego CN 61. Kopię formularza CN 58 dołącza się do rachunku szczegółowego CN 61.

3. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić stosowanie innych formularzy i procedur rozliczeniowych przy wymianie przesyłek masowych.

Artykuł RL 231 

Rozliczanie poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

1. Opłaty dotyczące poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego fakturowane są przez administrację kraju przeznaczenia na podstawie formularzy rozliczeniowych, których użycie uzgodniły zainteresowane administracje.

2. Rachunki reguluje administracja kraju pochodzenia w terminie ustalonym przez administrację kraju przeznaczenia. Termin ten nie powinien być krótszy niż termin ustalony przez daną administrację dla jej klientów krajowych. Administracja kraju przeznaczenia określa także walutę, w jakiej powinna zostać dokonana płatność, zgodnie z postanowieniami artykułu RL 252 ustęp 1.

3. W przypadkach wystąpienia rozbieżności dotyczących danych wpisanych do wykazów rozliczeniowych związanych z pocztą przeznaczoną do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego administracja kraju pochodzenia przesyła fotokopie formularzy rozliczeniowych, które dołączone były do spornych odsyłek.

Artykuł RL 232 

Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie rachunków opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Obowiązek sporządzania rachunków spoczywa na administracji wierzycielu, która przesyła je do administracji dłużnika. Przesyłanie rachunków nie będzie jednak wymagane, jeśli dane saldo jest mniejsze od przewidzianego w tym celu minimum określonego w artykule RL 234 ustęp 7 i ustęp 8.

2. Rachunki szczegółowe sporządza się w następujący sposób.

2.1   Opłaty tranzytowe. Na formularzu CN 62, na podstawie ogólnej masy dla tych rodzajów przesyłek, jakie występują w wykazach zbiorczych CN 56.

2.2   Opłaty końcowe (koszty końcowe). Na formularzu CN 61, na podstawie różnicy między kwotami obliczonymi dla masy przesyłek otrzymanych i wysłanych w odniesieniu do każdego rodzaju przesyłek, jakie występują w wykazach zbiorczych CN 56 i rachunkach CN 19.

3. Rachunki szczegółowe CN 62 i CN 61 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji dłużnika możliwie jak najszybciej po upływie roku, którego dotyczą.

4. Administracja dłużnik nie ma obowiązku uznania rachunków szczegółowych, które nie zostaną jej przesłane w terminie dwunastu miesięcy od zakończenia danego roku.

5. Jeśli administracja, która wysłała rachunek szczegółowy, nie otrzymała żadnego sprostowania w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia jego wysłania, rachunek ten jest uważany za przyjęty na mocy prawa.

6. Wyjątkowo dodatkowe rachunki szczegółowe mogą zostać przesłane do administracji dłużnika tylko wtedy, gdy stanowią uzupełnienie już istniejących rachunków danego roku. Stosuje się wobec nich warunki przedstawione w ustępach 4 i 5.

7. Administracje mogą uzgodnić, aby regulować oddzielnie rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych) za odsyłki lądowo-morskie i za odsyłki lotnicze. W tym przypadku zainteresowane administracje określają procedury sporządzania, zatwierdzania i regulowania takich rachunków.

Artykuł RL 233 

Specjalny adres dla przesyłania formularzy dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Każda administracja informuje inne administracje, za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, o swym specjalnym adresie, który mógłby zawierać adres elektroniczny, na jaki należy przesyłać wszystkie formularze (CN 43, CN 54, CN 54bis, CN 56, CN 57, CN 58, CN 61, CN 61bis, CN 62, CN 63 i CN 64) brane pod uwagę przy regulowaniu opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych).

Artykuł RL 234 

Uznawanie rachunków dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Jeśli nie dokonano żadnej płatności zaliczkowej, płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych) mogą być dokonane wyłącznie na podstawie rachunków szczegółowych CN 61, CN 61bis i CN 62, w których należy podać preferowany sposób rozliczania.

2. W przypadku gdy dokonano płatności zaliczkowej, jeśli tylko rachunki szczegółowe CN 61, CN 61bis i CN 62 między administracjami zostały uznane lub uważane za przyjęte na mocy prawa, administracja wierzyciel sporządza, w dwóch egzemplarzach, oddzielny wykaz dla opłat tranzytowych CN 63 i dla opłat końcowych (kosztów końcowych) CN 64.

3. Wykazy CN 63 lub CN 64, w danym przypadku, przesyła się, w dwóch egzemplarzach, do zainteresowanej administracji najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli w terminie jednego miesiąca, licząc od dnia wysłania tych wykazów administracja, która je sporządziła, nie otrzymała żadnego zastrzeżenia ze strony zainteresowanej administracji, wykazy uważa się za przyjęte na mocy prawa.

4. Do każdej zmiany wniesionej do wykazów CN 63 lub CN 64 przez administrację dłużnika należy dołączyć rachunki szczegółowe CN 61 lub CN 62.

5. Dla strumieni poczty wymienianych między administracją kraju wpłacającego do Funduszu na poprawę jakości usług a administracją kraju korzystającego z tego Funduszu, administracja kraju korzystającego przesyła do organizacji zobowiązanej do fakturowania kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług jeden egzemplarz rachunków szczegółowych CN 61 i, w danym przypadku, wykazów CN 64, uznanych lub uważanych za przyjęte na mocy prawa. Organizacja ta nie jest zobowiązana do przyjmowania wykazów CN 64 otrzymanych po jednym roku od ich uznania. W przypadku nieprzestrzegania terminu przesłania wykazów CN 61 i CN 64:

5.1   kraj, który już otrzymał zaliczkę z tytułu przyspieszonego zafakturowania w ramach Funduszu na poprawę jakości usług, będzie zobowiązany do jej zwrotu, w tym odsetek, danemu krajowi wpłacającemu za pośrednictwem organizacji odpowiedzialnej za fakturowanie;

5.2   kraj, który nie zażądał zaliczki, traci prawo do funduszów z Funduszu na poprawę jakości usług z danym krajem wpłacającym za dany rok.

6. W przypadku przewidzianym w ustępie 3, na wykazach należy umieścić oznaczenie "Aucune observation de l'administration débitrice n'est parvenue dans le délai réglementaire" ("Żadna uwaga ze strony administracji dłużnika nie nadeszła w przepisowym terminie").

7. Administracja dłużnik jest zwolniona z płatności z tytułu opłat tranzytowych, gdy saldo roczne nie przekracza 163,35 SDR (DTS). Roczne saldo mniejsze od 163,35 SDR (DTS) powinno być włączone przez administrację wierzyciela do salda następnego roku.

8. Administracja dłużnik jest zwolniona z płatności z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych), gdy saldo roczne nie przekracza 326,70 SDR (DTS). Roczne saldo mniejsze od 326,70 SDR (DTS) powinno być włączone przez administrację wierzyciela do salda następnego roku.

9. Regulowanie płatności może odbywać się zgodnie z postanowieniami artykułów RL 249 i RL 250.

Artykuł RL 235 

Zaliczkowe płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Administracje wierzyciele mogą domagać się zaliczkowych płatności z tytułu opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych). Zaliczki dotyczące danego roku oblicza się w oparciu o masę poczty i w danym przypadku o wyniki statystyczne służące jako podstawa do ostatecznych rozliczeń roku poprzedniego. Jeśli rachunek z roku poprzedniego nie został jeszcze uregulowany, zaliczki oblicza się na podstawie wykazów zbiorczych odysłek CN 56 należycie uznanych dla czterech ostatnich kwartałów i w danym przypadku należycie uznanych odpowiednich wykazów zbiorczych przesyłek CN 54. Zaliczki dotyczące danego roku wpłaca się najpóźniej do końca lipca tego roku. Jeśli tylko ostateczne rachunki danego roku są uznane lub przyjęte na mocy prawa, przystępuje się do korygowania płatności zaliczkowych.

2. Wykazy CN 63 i CN 64 dotyczące zaliczkowych płatności, ustalonych w ustępie 1, są przesyłane przez administrację wierzyciela do administracji dłużnika w drugim kwartale odpowiedniego roku kalendarzowego.

Artykuł RL 236 

Płatności kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług w krajach rozwijających się

1. Na podstawie uznanych lub uważanych za przyjęte na mocy prawa wykazów CN 64 lub rachunków szczegółowych CN 61, które do niej zostały przysłane, organizacja zobowiązana do fakturowania przygotowuje wykazy CN 64bis dla administracji krajów uprzemysłowionych. Wykazy te zawierają następujące informacje:

1.1   nazwę administracji krajów rozwijających się, których dane dotyczą;

1.2   kwotę w SDR (DTS) podlegającą powiększeniom przewidzianym w artykule 31 Konwencji;

1.3   ogólną kwotę do zapłacenia przez daną administrację.

2. Wykaz CN 64bis przesyła się do uznania najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do każdej zainteresowanej administracji. Jeśli w okresie jednego miesiąca, licząc od przesłania tego wykazu, organizacja zobowiązana do fakturowania nie otrzyma żadnej uwagi, kwotę tego wykazu uważa się za przyjętą na mocy prawa.

3. Kwoty wykazów CN 64bis mogą być regulowane za pośrednictwem systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego.

Rozdział 12 

Opłaty za przewóz lotniczy

Artykuł RL 237 

Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

1. Obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych, przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., tylko w przypadku dalszego kierowania drogą lotniczą/priorytetową w tranzycie otwartym, tak samo jak sposoby rozliczania z tym związane, opisano w tym rozdziale.

2. Maksymalną stawkę podstawową stosowaną za przewóz lotniczy oblicza się według poniższej formuły, której elementy pochodzą z informacji finansowych przedsiębiorstw międzynarodowego transportu lotniczego dostarczonych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego. Stawkę tę ustala się z dokładnością do tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram masy brutto i za kilometr; stosuje się ją proporcjonalnie do ułamków kilograma.

T = (A - B - C + D + E + F), gdzie

T = Stawka podstawowa za t/km (w ramach tej stawki gwarantuje się priorytet dla przewożonej poczty lotniczej).

A = Średnie wydatki eksploatacyjne za t/km.

B = Koszt usług "pasażerskich" za t/km.

C = Procent z tytułu kosztów własnych dotyczących biletów, sprzedaży, promocji (na podstawie liczby pasażerów w stosunku do wielkości ruchu).

D = Wydatki związane z przewozem za t/km przesyłek nieeksploatacyjnych.

E = 10% od wielkości (A - B - C + D) jako zysk.

F = Podatek dochodowy za przewóz przeliczony na t/km.

3. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych oblicza się według rzeczywistej stawki podstawowej (mniejszej lub co najwyżej równej stawce podstawowej określonej według formuły przedstawionej w ustępie 2) i odległości wyrażonych w kilometrach podanych w "Wykazie odległości pocztowo-lotniczych" z jednej strony, a z drugiej masy brutto tych odsyłek. Nie bierze się, w danym przypadku, pod uwagę masy worków zbiorczych.

4. Opłaty należne za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia ustala się, o ile to ma miejsce, w postaci jednolitej ceny. Ta jednolita cena obejmuje wszystkie wydatki związane z przewozem lotniczym wewnątrz kraju, bez względu na port lotniczy nadejścia odsyłek, pomniejszone o odpowiednie koszty transportu lądowo-morskiego. Jest ona obliczona na podstawie stawek rzeczywiście płaconych za przewóz poczty wewnątrz kraju przeznaczenia, bez możliwości przekroczenia maksymalnej stawki określonej według formuły przedstawionej w ustępie 1 i według średniej ważonej odległości odcinków przebytych przez pocztę międzynarodową na liniach wewnętrznych. Z zastrzeżeniem artykułu 33 ustęp 7 Konwencji, średnia ważona odległość jest obliczana przez Biuro Międzynarodowe w zależności od ogólnej masy brutto wszystkich odsyłek lotniczych nadchodzących do kraju przeznaczenia, łącznie z przesyłkami, które nie są dalej kierowane wewnątrz kraju drogą lotniczą.

4.1   Administracje, które stosują opłaty końcowe (koszty końcowe) powiązane z kosztami lub taryfami krajowymi są zobowiązane do powiadomienia Biura Międzynarodowego w terminie określonym w artykule RL 243 o danych pozwalających na obliczenie nowej średniej ważonej odległości.

5. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych w tranzycie między dwoma portami lotniczymi tego samego kraju mogą być także ustalone w postaci jednolitej ceny. Cenę tę oblicza się na podstawie stawki rzeczywiście płaconej za przewóz lotniczy poczty wewnątrz kraju tranzytowego, bez możliwości przekroczenia maksymalnej stawki określonej według formuły przedstawionej w ustępie 1 i według średniej ważonej odległości odcinków przebytych przez pocztę międzynarodową na liniach lotniczych wewnętrznych kraju tranzytowego. Średnią ważoną odległość określa się w zależności od masy brutto wszystkich odsyłek lotniczych przewożonych tranzytem przez kraj pośredniczący.

6. Kwota opłat wymienionych w ustępach 4 i 5 nie może przekroczyć kwoty ogółem, którą należy rzeczywiście zapłacić za przewóz.

7. Ceny za przewóz lotniczy na liniach międzynarodowych i krajowych, otrzymane przez pomnożenie rzeczywistej stawki podstawowej przez odległość, służące do obliczania opłat wymienionych w ustępach 3, 4 i 5, zaokrągla się w górę do najbliższej dziesiętnej części, jeśli liczba utworzona z setnej i tysięcznej części jest równa lub wyższa od 50; w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższej dziesiętnej części.

8. O ile zainteresowane administracje nie zawarły specjalnego porozumienia, stawki opłat tranzytowych podane w artykule RL 205 mają zastosowanie do odsyłek lotniczych ewentualnie przewożonych w tranzycie na odcinkach lądowych lub morskich. Jednakże zwolnione są od wszystkich lądowych opłat tranzytowych:

8.1   przeładunki odsyłek lotniczych między dwoma portami lotniczymi obsługującymi to samo miasto;

8.2   przewozy takich odsyłek między portami lotniczymi obsługującymi miasto a magazynem usytuowanym w tym samym mieście oraz powrót tych samych odsyłek w celu ich dalszego kierowania.

Artykuł RL 238 

Obliczanie i rozliczanie opłat za przewóz lotniczy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. w przypadku dalszego ich kierowania drogą lotniczą

1. Postanowienia ogólne.

1.1   Opłaty za przewóz lotniczy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, oblicza się, w zasadzie, w sposób podany w artykule RL 237 ustęp 3, ale według masy netto. Opłaty te ustala się na podstawie pewnej liczby stawek średnich nie większej niż dziesięć, z których każda, odnosząca się do grupy krajów przeznaczenia, jest określana na podstawie masy przesyłek wyładowywanych w różnych miejscach przeznaczenia w ramach danej grupy. Kwotę tych opłat, która nie może przekroczyć kwoty ogółem, którą należy zapłacić za przewóz, powiększa się o 5%.

1.2   Rozliczanie opłat za przewóz lotniczy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, odbywa się, w zasadzie, na podstawie danych z wykazów statystycznych. Jednakże, jeśli administracja kraju tranzytowego tego się domaga, dokonuje się go w całości lub w części w oparciu o rzeczywistą masę.

1.3   Rozliczanie przeprowadza się na podstawie rzeczywistej masy w przypadku mylnie skierowanych, nadanych na pokładzie statków lub przesyłanych z nieregularną częstotliwością lub w bardzo zmieniających się ilościach przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą. Jednakże rozliczanie to przeprowadza się tylko wtedy, gdy administracja kraju pośredniczącego domaga się zapłaty za przewóz.

2. Czynności statystyczne.

2.1   Czynności statystyczne przeprowadza się corocznie na przemian w maju w latach nieparzystych i w październiku w latach parzystych. Jednakże administracja kraju tranzytowego może wybrać przeprowadzenie pomiarów statystycznych kwartalnie lub rocznie.

2.2   W czasie okresu statystycznego dołącza się wykazy CN 65 do wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą. Na kartce wiązankowej CN 25 i na wykazie CN 65 należy umieścić nadrukowaną literę "S". Jeśli nie ma wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych ani przesyłek lotniczych ani przesyłek S.A.L. zarówno poleconych, jak i niepoleconych, w odsyłce, w której normalnie takie przesyłki występują, to do karty listowej dołącza się, zależnie od przypadku, jeden lub dwa wykazy CN 65 z uwagą "Néant" ("Nie ma").

2.3   W czasie okresu statystycznego wysyłane w tranzycie otwartym wszystkie przesyłki priorytetowe i wszystkie przesyłki lotnicze i wszystkie przesyłki S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, umieszcza się razem z wykazem CN 65 w zamkniętym worku, który może być wykonany z przezroczystego tworzywa sztucznego, włożonym do worka zawierającego kartę listową.

2.4   Każda administracja, która wysyła wysyłane w tranzycie otwartym przesyłki priorytetowe, przesyłki lotnicze lub przesyłki S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, jest zobowiązana poinformować administracje krajów pośredniczących o każdej zmianie występującej w okresie rozliczeniowym w postanowieniach dotyczących wymiany tej poczty.

3. Sporządzanie i sprawdzanie wykazów CN 65.

3.1   W wykazach CN 65 podaje się masy oddzielnie dla każdej grupy krajów przeznaczenia. Wykazy te podlegają specjalnej numeracji w dwóch ciągłych seriach: jedna dla przesyłek niepoleconych, a druga dla przesyłek poleconych. Liczbę wykazów CN 65 wpisuje się do odpowiedniej rubryki tablicy 4 karty listowej CN 31 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Administracje krajów tranzytowych maja prawo żądać używania wykazu CN 65, w których wyszczególnia się w określonej kolejności najważniejsze grupy krajów. Wszystkie wykazy CN 65 umieszcza się w worku zawierającym kartę listową CN 31.

3.2   Masę wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, dla każdej grupy krajów zaokrągla się w górę do najbliższego dekagrama, jeśli część dekagrama jest równa lub większa od 5 gramów; w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższego dekagrama.

3.3   Jeśli urząd pośredniczący stwierdzi, że masa rzeczywista wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, różni się więcej niż o 20 gramów od masy podanej, to poprawia on wykaz CN 65 i niezwłocznie powiadamia o błędzie wysyłający urząd wymiany za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43. Jeśli stwierdzona różnica pozostaje w podanej wyżej granicy błędu, dane urzędu wysyłającego uznaje się za właściwe.

3.4   W przypadku braku wykazu CN 65 wysyłane w tranzycie otwartym przesyłki priorytetowe, przesyłki lotnicze i przesyłki S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, należy dalej wysyłać drogą lotniczą, chyba że droga lądowo-morska okaże się szybsza. W danym przypadku wykaz CN 65 sporządza się z urzędu, a o nieprawidłowości powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia CN 43.

4. Wysyłane w tranzycie otwartym przesyłki priorytetowe, przesyłki lotnicze i przesyłki S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, wyłączone są z czynności statystycznych.

4.1   Do wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., które mają być dalej kierowane drogą lotniczą, wyłączonych z czynności statystycznych i rozliczanych na podstawie masy rzeczywistej, należy dołączyć wykazy CN 65. Jeśli masa mylnie skierowanych przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., pochodzących z tego samego urzędu wymiany i umieszczonych w odsyłce tego urzędu, nie przekracza 50 gramów, nie sporządza się z urzędu wykazu CN 65, o którym mowa w ustępie 3 punkt 4.

4.2   Do przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. nadanych na pokładzie statku znajdującego się na pełnym morzu, opłaconych za pomocą znaczków pocztowych kraju, do którego należy lub któremu podlega statek, należy dołączyć wykaz CN 65 przy przekazywaniu ich do administracji w porcie pośredniczącym. Jeśli na statku nie ma urzędu pocztowego, dołącza się wykaz masy, który winien posłużyć administracji kraju pośredniczącego za podstawę do żądania opłat za przewóz lotniczy. W wykazie CN 65 lub w wykazie masy należy podać masę przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. dla każdego kraju przeznaczenia, datę, nazwę statku i jego banderę oraz kolejny numer ciągłej serii rocznej danego statku. Dane te są sprawdzane przez urząd, któremu przekazuje się przesyłki ze statku.

Artykuł RL 239 

Sposoby rozliczania opłat za przewóz lotniczy

1. Rozliczanie opłat za przewóz lotniczy przeprowadza się zgodnie z postanowieniami artykułów RL 237 i RL 238.

2. W odstępstwie od zasady wymienionej w ustępie 1 administracje mogą zdecydować, po wspólnym porozumieniu się, że regulowanie rachunków za odsyłki lotnicze będzie odbywać się na podstawie wykazów statystycznych. W tym przypadku mogą one same określić sposoby przeprowadzania statystyk i sporządzania rachunków.

Artykuł RL 240 

Sporządzanie wykazów masy CN 66 i CN 67

1. Każda administracja wierzyciel sporządza wykaz CN 66, miesięcznie lub kwartalnie według swego uznania, na podstawie danych dotyczących odsyłek lotniczych zamieszczonych w wykazach CN 38. Odsyłki przewożone na tej samej trasie lotniczej wpisuje się do tego wykazu według urzędu pochodzenia, następnie kraju i urzędu przeznaczenia, a dla każdego urzędu przeznaczenia w chronologicznej kolejności odsyłek. Jeśli duplikaty wykazu CN 55 wykorzystuje się do regulowania opłat za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia, zgodnie z artykułem 33 ustęp 5 Konwencji, to wykorzystuje się wykazy CN 55 sporządzone na podstawie kart listowych CN 31 i CN 32.

2. Dla otrzymanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. dalej kierowanych drogą lotniczą, administracja wierzyciel sporządza corocznie wykaz CN 67 na zakończenie każdego okresu statystycznego przewidzianego w artykule RL 238 ustęp 2 punkt 1, na podstawie danych umieszczonych w wykazach CN 65 sporządzonych w tym okresie. W wykazie CN 67 ogólne masy mnoży się przez 12. Jeśli rachunki powinny być sporządzone na podstawie masy rzeczywistej przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., wykazy CN 67 sporządza się na podstawie odpowiednich wykazów CN 65, z częstotliwością określoną w ustępie 1 dla wykazów CN 66.

3. Jeśli w okresie rozrachunkowym wystąpiła zmiana w postanowieniach dotyczących wymiany wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L. dalej kierowanych drogą lotniczą, która powoduje różnicę wynoszącą co najmniej 20% i przekraczającą kwotę 163,35 SDR (DTS) w ogólnej sumie, jaką administracja kraju wysyłającego ma zapłacić administracji kraju pośredniczącego, to administracje te, na żądanie jednej lub drugiej, uzgadniają zastąpienie mnożnika wymienionego w ustępie 2 przez inny dotyczący tylko danego roku.

4. Jeśli administracja dłużnik tego wymaga, sporządza się oddzielne wykazy CN 55, CN 66 i CN 67 dla każdego urzędu wymiany wysyłającego odsyłki lotnicze lub przesyłki priorytetowe, przesyłki lotnicze albo przesyłki S.A.L. dalej kierowane drogą lotniczą.

Artykuł RL 241 

Sporządzanie rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

1. Administracja wierzyciel sporządza na formularzu CN 51 rachunki szczegółowe podające należne jej kwoty na podstawie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67. Sporządza się oddzielne rachunki szczegółowe dla lotniczych odsyłek zamkniętych z jednej strony, a z drugiej - dla wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., w przypadku ich dalszego kierowania drogą lotniczą. W niektórych rachunkach szczegółowych CN 51 sporządzanych dla lotniczych odsyłek zamkniętych należy podać oddzielnie dla poczty LC/AO, CP i EMS masę i należne sumy, zgodnie z wykazami masy CN 66.

2. Kwoty wpisywane do rachunków szczegółowych CN 51 oblicza się:

2.1   dla odsyłek zamkniętych, na podstawie mas brutto podanych w wykazach CN 55 i CN 66;

2.2   dla wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., na podstawie mas netto podanych w wykazach CN 67, powiększonych o 5%.

3. Jeśli do uregulowania pozostają opłaty za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia, to administracja tego kraju przesyła, do uznania, rachunki CN 51 dotyczące tego przewozu razem z wykazami CN 55 i CN 56.

4. Administracja wierzyciel sporządza rachunki CN 51 miesięcznie, kwartalnie, półrocznie lub rocznie, stosownie do uzgodnień dokonanych między zainteresowanymi administracjami.

5. Rachunki szczegółowe CN 51 mogą być zsumowane w rachunku ogólnym CN 52 sporządzanym kwartalnie przez administracje wierzycieli, które przyjęły system regulowania rachunków w drodze kompensaty. Jednakże rachunek ten można sporządzać co pół roku, po uzgodnieniu dokonanym między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RL 242 

Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

1. Możliwie jak najszybciej, jednak nie później niż w terminie sześciu miesięcy po upływie okresu, którego dotyczą, administracja wierzyciel przesyła administracji dłużnikowi razem i w dwóch egzemplarzach wykazy CN 66, duplikaty wykazów CN 55 i wykazy CN 67, jeśli płatność jest dokonywana na podstawie rzeczywistej masy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., w przypadku ich dalszego kierowania drogą lotniczą, oraz odpowiednie rachunki szczegółowe CN 51. Administracja dłużnik może odmówić uznania rachunków, które nie zostaną jej przekazane w tym terminie.

2. Po sprawdzeniu wykazów CN 55, CN 66 i CN 67 oraz po uznaniu odpowiedniego rachunku szczegółowego CN 51, jeden egzemplarz rachunków CN 51 zwraca się administracji wierzycielowi. W przypadku dokonania poprawek, załącza się do niego wykazy CN 55, CN 66 i CN 67. Jeśli administracja wierzyciel kwestionuje poprawki naniesione w tych wykazach, to administracja dłużnik potwierdza rzeczywiste dane przesyłając fotokopie formularzy CN 38 lub CN 65 sporządzone przez urząd pochodzenia w czasie wysyłania spornych odsyłek. O każdym kwestionowaniu wprowadzonych zmian należy poinformować w ciągu dwóch miesięcy po otrzymaniu poprawionych wykazów i rachunków. Administracja wierzyciel, która nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia wysłania rachunków, uważa je za przyjęte na mocy prawa.

3. Administracje, które były wierzycielami netto w poprzednim roku mogą dokonać wyboru, aby płatności odbywały się w okresach miesięcznych, kwartalnych, półrocznych lub rocznych. Dokonany wybór pozostaje w mocy w ciągu roku kalendarzowego począwszy od 1 stycznia.

4. Administracje mają prawo korzystać z systemu fakturowania bezpośredniego lub systemu kompensaty dwustronnej.

5. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się również do przesyłek priorytetowych i do przesyłek lotniczych, za które dokonuje się płatności na podstawie danych statystycznych.

6. W systemie fakturowania bezpośredniego rachunki CN 51 służą za fakturę do bezpośrednich płatności. Administracja dłużnik powinna dokonać wpłaty kwoty podanej w rachunku w terminie sześciu tygodni przewidzianym w artykule RL 252 ustęp 10. Może ona odmówić sprawdzenia i uznania każdego rachunku CN 51, jeśli administracja wierzyciel nie przedstawi jej w terminie sześciu miesięcy, jaki upłynie po okresie, którego dotyczy. Każdą różnicę przekraczającą 9,80 SDR (DTS), jaka może być wykazana przez administrację dłużnika, podaje się w rachunku CN 51, który zwraca się administracji wierzycielowi z załączonymi wykazami CN 55, CN 66 i CN 67. Wykazana różnica będzie włączona do następnego rachunku CN 51 przedkładanemu administracji dłużnikowi lub powinna stanowić przedmiot zakwestionowania w ciągu dwóch miesięcy następujących po otrzymaniu rachunku, gdzie pojawiła się ta różnica. O ile tego nie uczyniono, to administracja, która zgłosiła różnicę, będzie ją uważała za przyjętą na mocy prawa i umieści ją jako taką w swoim następnym, odpowiednio poprawionym, rachunku CN 51.

7. W systemie kompensaty dwustronnej, administracja wierzyciel sporządza rachunki CN 51 oraz CN 52 i przesyła je równocześnie do administracji dłużnika co miesiąc, kwartał, pół roku lub rok. Administracja dłużnik uznaje lub poprawia rachunki CN 51 oraz CN 52 i dokonuje płatności na rzecz administracji wierzyciela w ciągu dwóch miesięcy. Jeśli rachunki CN 51 lub CN 52 zostały poprawione, to podstawą płatności jest poprawiona kwota. Jeśli administracja, która wysłała rachunki, nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie dwóch miesięcy, rachunki uważa się za przyjęte na mocy prawa.

8. Do każdej wniesionej przez administrację dłużnika zmiany do rachunków ogólnych CN 52 należy załączyć odpowiednie rachunki szczegółowe CN 19 oraz CN 51 i rachunki zbiorcze CP 75.

9. Jeśli okres statystyczny przypada na październik, roczne płatności dotyczące przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym mogą być dokonane zaliczkowo na podstawie wyników badań statystycznych z maja poprzedniego roku. Płatności zaliczkowe są potem korygowane w następnym roku, gdy rachunki sporządzone na podstawie badań statystycznych przeprowadzonych w październiku są uznane lub uważane za przyjęte na mocy prawa.

10. Jeśli administracja nie może wykonać corocznych czynności statystycznych, to uzgadnia z zainteresowanymi administracjami sprawę uregulowania płatności rocznych na podstawie badań statystycznych przeprowadzonych w poprzednim roku i użycia, w miarę potrzeby, specjalnego mnożnika przewidzianego w artykule RL 240 ustęp 3.

11. Jeśli saldo rachunku CN 51 lub CN 52 nie przekracza 163,35 SDR (DTS), przenosi się je do następnego rachunku CN 51 lub CN 52, jeśli zainteresowane administracje nie biorą udziału w systemie kompensacyjnym Biura Międzynarodowego.

12. Wykazy CN 55, CN 66 i CN 67 jak również odpowiednie rachunki CN 51 i CN 52 przesyła się zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

13. Regulowania płatności można dokonywać zgodnie z postanowieniami artykułów RL 249 i RL 251.

Artykuł RL 243 

Zmiany stawek opłat za przewóz lotniczy

1. Zmiany dotyczące stawek opłat za przewóz lotniczy wymienionych w artykułach RL 237 ustęp 4 i RL 238 ustęp 1 powinny:

1.1   wejść w życie tylko z dniem 1 stycznia;

1.2   być przekazane z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem do Biura Międzynarodowego, które powiadamia wszystkie administracje na co najmniej dwa miesiące przed datą ustaloną w ustępie 1 punkt 1.

Artykuł RL 244 

Płatności z tytułu przewozu lotniczego

1. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych przekazuje się przedsiębiorstwu lotniczemu zapewniającemu ich przewóz na części lub na całej trasie.

2. W odstępstwie od tej zasady opłaty za przewóz lotniczy można przekazywać administracji kraju, do którego należy przedsiębiorstwo lotnicze, które zapewniło przewóz odsyłek lotniczych, z zastrzeżeniem, że zawarte zostało porozumienie między zainteresowanym przedsiębiorstwem lotniczym i daną administracją.

3. Opłaty za przewóz lotniczy wysyłanych w tranzycie otwartym przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek S.A.L., w przypadku ich dalszego kierowania drogą lotniczą, przekazuje się administracji, która zapewnia dalsze kierowanie tych przesyłek.

4. O ile nie postanowiono inaczej, opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych przeładowywanych bezpośrednio między dwoma różnymi przedsiębiorstwami lotniczymi są przekazywane przez administrację kraju pochodzenia:

4.1   albo pierwszemu przewoźnikowi, który jest wówczas zobowiązany opłacić następnego przewoźnika;

4.2   albo każdemu z przewoźników uczestniczących w przeładunku.

Artykuł RL 245 

Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

1. Opłaty za przewóz lotniczy próżnych worków uiszcza administracja właściciel worków.

2. Maksymalna stosowana stawka z tytułu przewozu lotniczego odsyłek z próżnymi workami odpowiada 30% stawki podstawowej ustalonej zgodnie z postanowieniami artykułu RL 237 ustęp 2.

Artykuł RL 246 

Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

1. Administracja kraju pochodzenia odsyłki, która zboczyła z trasy w czasie przewozu, powinna uiścić opłaty za przewóz tej odsyłki na odcinkach rzeczywiście przebytych.

2. Uiszcza ona opłaty za przewóz do portu lotniczego wyładunku wskazanego pierwotnie w wykazie zdawczym CN 38, jeśli:

2.1   rzeczywista droga kierowania nie jest znana;

2.2   nie zażądano jeszcze opłat za odcinki rzeczywiście przebyte;

2.3   zmiana trasy jest spowodowana przez przedsiębiorstwo lotnicze zapewniające przewóz.

3. Dodatkowe opłaty wynikające z odcinków rzeczywiście przebytych przez odsyłkę, która zboczyła z trasy, uiszczane są następująco:

3.1   przez administrację, której służby popełniły błąd w kierowaniu;

3.2   przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz przekazane przedsiębiorstwu lotniczemu, które dokonało przeładunku w innym miejscu niż podane w wykazie zdawczym CN 38.

4. Postanowienia, o których mowa w ustępach 1 do 3, stosuje się przez analogię, jeśli tylko część odsyłki jest wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38.

5. Administracja kraju pochodzenia odsyłki lub worka mylnie skierowanego w wyniku błędu występującego na chorągiewce powinna uiścić opłaty za przewóz na całej trasie lotniczej, zgodnie z artykułem 33 ustęp 3 punkt 1 Konwencji.

Artykuł RL 247 

Opłaty za przewóz lotniczy zaginionej lub zniszczonej poczty

1. W przypadku zaginięcia lub zniszczenia poczty w następstwie wypadku, któremu uległ samolot lub z każdej innej przyczyny pociągającej za sobą odpowiedzialność przewoźnika lotniczego, administracja kraju pochodzenia jest zwolniona z wszelkiej płatności z tytułu przewozu lotniczego zaginionej lub zniszczonej poczty za jakikolwiek przebyty odcinek drogi.

Rozdział 13 

Regulowanie rachunków. Zapłata

Artykuł RL 248 

Elektroniczne przesyłanie wykazów i rachunków

1. Administracje mogą uzgodnić wymianę wykazów i rachunków drogą elektroniczną.

2. W przypadku elektronicznego przesyłania stosuje się poniższe terminy przy uznawaniu wykazów i rachunków, chyba że obowiązuje inne uzgodnienie:

 

Nazwa lub rodzaj	Formularz	Termin
Odszkodowanie	CN 48	2 miesiące
Poczta lotnicza	CN 51	1 miesiąc
Rachunek ogólny	CN 52	1 miesiąc
Roczny wykaz zbiorczy	CN 54bis
Mechanizm korekcyjny/harmonizacyjny		1 miesiąc
Wymiana poczty między krajami uprzemysłowionymi		2 miesiące
Wykaz zbiorczy odsyłek	CN 56	2 miesiące
Rachunek szczegółowy. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	CN 61	1 miesiąc
Rachunek szczegółowy - Regulowanie. Opłaty końcowe	CN 61bis	1 miesiąc
(koszty końcowe)
Rachunek szczegółowy. Opłaty tranzytowe	CN 62	2 miesiące
Wykaz. Opłaty tranzytowe	CN 63	1 miesiąc
Wykaz. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	CN 64	1 miesiąc
Paczki	CP 75	1 miesiąc

 

Artykuł RL 249 

Sporządzanie i regulowanie rachunków

1. Regulowanie między administracjami pocztowymi rachunków międzynarodowych dotyczących obrotu pocztowego może być uważane za transakcje bieżące i dokonywane stosownie do bieżących zobowiązań międzynarodowych zainteresowanych krajów członkowskich, jeśli istnieją umowy w tej sprawie. W przypadku braku tego rodzaju umów, rachunki są regulowane zgodnie z przewidzianymi poniżej postanowieniami.

2. Z wyjątkiem rachunków CN 51 i CN 52, które sporządza się według postanowień artykułu RL 241, każda administracja sporządza swoje rachunki i przekazuje je w dwóch egzemplarzach innym zainteresowanym. Jeden z uznanych egzemplarzy, ewentualnie poprawiony lub z dołączonym stwierdzeniem różnic, zwraca się do administracji wierzyciela. Rachunek ten służy za podstawę do sporządzenia, w danym przypadku, końcowego rozrachunku między dwiema administracjami.

3. W kwocie każdego rachunku sporządzonego w SDR (DTS) na formularzach CN 02bis, CN 03, CN 03bis, CN 48, CN 51, CN 52, CN 57, CN 61, CN 61bis, CN 62, CN 63, CN 64 i CN 64bis pomija się dziesiętne części w sumie lub w saldzie. Różnice w rachunkach sporządzonych na wyżej wymienionych formularzach nie są brane pod uwagę, jeśli nie przekraczają w sumie 9,80 SDR (DTS) dla jednego rachunku.

4. Administracje pocztowe mają prawo regulować swoje rachunki albo dwustronnie, albo poprzez wielostronny system kompensacyjny Biura Międzynarodowego, albo za pomocą każdego innego systemu rozliczania rachunków. Jedynie administracje pocztowe, które podpisały umowę o ich przystąpieniu do systemu, są uprawnione do uczestniczenia w wielostronnym rozliczaniu dokonywanym przez Biuro Międzynarodowe.

5. Administracja wierzyciel wybiera sposoby rozliczania, po konsultacji przeprowadzonej z administracją dłużnikiem. W przypadku braku porozumienia wybór dokonany przez administrację wierzyciela jest zawsze decydującym. W przypadku regulowania za pośrednictwem wielostronnego systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego, administracja wierzyciel i administracja dłużnik powinny obie podpisać stosowną umowę o przystąpieniu i wspólnie uzgodnić włączenie danego rachunku do systemu.

Artykuł RL 250 

Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Rozliczanie rachunków za pośrednictwem systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego odbywa się zgodnie z postanowieniami określonymi przez Grupę Użytkowników UPU*Clearing.

Artykuł RL 251 

Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

1. Poniżej przewidziane zasady płatności stosuje się do wszelkich zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS) i powstałych z obrotu pocztowego. Zobowiązania mogą wynikać albo z rachunków ogólnych lub wykazów sporządzonych przez Biuro Międzynarodowe, albo z rozrachunków lub wykazów sporządzonych bez jego udziału. Niniejsze zasady dotyczą również regulowania różnic, odsetek lub w danym przypadku zaliczek.

2. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania przez wpłacanie z góry zaliczek, o wysokość których jest zmniejszone jej zadłużenie w chwili jego ustalenia.

3. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania pocztowe wyrażone w SDR (DTS) w formie kompensaty przychodu i rozchodu w jej obrocie z inną administracją, z zastrzeżeniem przestrzegania terminów płatności. Kompensata może być rozszerzona, za obopólną zgodą, na zobowiązania z tytułu usług telekomunikacyjnych, jeśli obie administracje świadczą usługi pocztowe i telekomunikacyjne. Kompensata nie może być dokonana w odniesieniu do zobowiązań za transakcje zlecone innej instytucji lub przedsiębiorstwu będącemu pod kontrolą administracji pocztowej, jeśli ta administracja sprzeciwia się temu.

4. Włączenie rachunku za pocztę lotniczą do rachunku ogólnego, zawierającego różne zobowiązania, nie powinno powodować zwłoki w płatności za przewóz lotniczy na rzecz zainteresowanego przedsiębiorstwa lotniczego.

Artykuł RL 252 

Zasady płatności rachunków nieregulowanych za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Zobowiązania płaci się w walucie wybranej przez administrację wierzyciela po konsultacji przeprowadzonej z administracją dłużnikiem. W razie braku porozumienia, wybór dokonany przez administrację wierzyciela powinien być decydującym we wszystkich przypadkach. Jeśli administracja wierzyciel nie określi waluty, wybór należy do administracji dłużnika.

2. Kwota płatności w wybranej walucie, określona w sposób podany poniżej, powinna odpowiadać równowartości salda rachunku wyrażonego w SDR (DTS).

3. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 4, kwotę płatności w wybranej walucie określa się przeliczając SDR (DTS) na walutę płatności zgodnie z poniższymi postanowieniami

3.1   W przypadku walut dla których kurs w stosunku do SDR (DTS) publikuje Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosuje się kurs wymiany obowiązujący w przeddzień płatności lub ostatnio opublikowany.

3.2   W przypadku innych walut przelicza się najpierw kwotę wyrażoną w SDR (DTS) na walutę pośrednią, której wartość w SDR (DTS) jest publikowana codziennie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosując ostatnią opublikowaną wartość tego kursu. Następnie uzyskany wynik przelicza się na walutę płatności, stosując ostatni kurs notowany na rynku wymiany kraju dłużnika.

3.3   W przypadku płatności zaliczkowych przewidzianych w artykule RL 235 procedury opisane w ustępie 3 punkt 1 i ustępie 3 punkt 2 są odmienne. W odniesieniu do walut, dla których Międzynarodowy Fundusz Walutowy publikuje kurs wymiany na SDR (DTS), stosuje się kurs obowiązujący w dniu 30 czerwca tego roku lub gdy jest to dzień świąteczny, to w następnym dniu roboczym; w przypadku przewidzianym w ustępie 3 punkt 2, do przeliczenia na walutę pośrednią przyjmuje się ostatni kurs opublikowany w czerwcu danego roku.

4. Jeśli za obopólną zgodą administracja wierzyciel i administracja dłużnik wybrały walutę kraju niebędącego członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego prawo nie zezwala na zastosowanie postanowień przewidzianych w ustępie 3, zainteresowane administracje ustalają wzajemnie relację między SDR (DTS) a wartością wybranej waluty.

5. W celu określenia równowartości waluty na oficjalnym lub ogólnie uznawanym rynku wymiany należy opierać się na kursie zamknięcia stosowanym w większości transakcji handlowych lub na ostatnio notowanym kursie.

6. W dniu płatności administracja dłużnik powinna przekazać kwotę w wybranej walucie za pomocą przelewu pocztowego lub bankowego lub, jeśli nie dysponuje się takimi środkami, za pomocą czeku bankowego, weksla lub każdego innego sposobu przyjętego przez obie administracje. Jeśli administracja wierzyciel nie wyraziła żadnych preferencji, wybór należy do administracji dłużnika.

7. Administracje wierzyciele powinny publikować, w okólnikach rozpowszechnianych przez Biuro Międzynarodowe, każdą zmianę dotyczącą danych stosowanych przy przekazywaniu czeków lub przelewów.

8. Opłaty związane z przekazywaniem płatności (należności, koszty rozliczeń, prowizje, opłaty manipulacyjne itp.) pobierane w kraju będącym dłużnikiem ponosi administracja dłużnik. Opłaty pobierane w kraju będącym wierzycielem, łącznie z opłatami pobieranymi przez banki pośredniczące w krajach trzecich, ponosi administracja wierzyciel. Jeśli stosuje się przelew pocztowy zwolniony od opłat, zwolnienie od opłat przyznawane jest także przez urząd wymiany kraju lub krajów trzecich pośredniczących między administracją dłużnikiem a administracją wierzycielem, jeśli nie ma między nimi wymiany bezpośredniej.

9. Jeśli w okresie między wysłaniem zlecenia przelewu lub płatności dokonanej za pomocą innych środków a otrzymaniem przez administrację wierzyciela wystąpi zmiana równowartości wybranej waluty, obliczonej w sposób opisany w ustępach 3, 4 lub 5, a różnica wynikająca z tej zmiany przekroczy 5% wartości należnej kwoty (według obliczeń dokonanych po zmianie), wówczas ogólną różnicę dzieli się po połowie między obie administracje.

10. Płatność powinna zostać dokonana możliwie jak najszybciej, ale najpóźniej przed upływem terminu sześciu tygodni, licząc od dnia uznania lub powiadomienia o przyjęciu na mocy prawa rozrachunków i rachunków podających kwoty lub salda do uregulowania. Po tym terminie, należne kwoty zostają oprocentowane w wysokości 6% rocznie, licząc od dnia następnego po dniu wygaśnięcia powyższego terminu. Przez płatność rozumie się przesłanie środków płatniczych lub dokumentu płatniczego (czeku, weksla itp.) albo podpisanie zlecenia przelewu lub zapłaty przez organizację zobowiązaną do transferu w kraju dłużniku.

11. Po dokonaniu płatności do formularza płatności, czeku, weksla itp. dołącza się informacje o tytule płatności, okresie, kwocie w SDR (DTS), przyjętym kursie wymiany i dacie stosowania tego kursu dla każdego rachunku składającego się na ogólną sumę płatności. Jeśli nie jest możliwe dołączenie niezbędnych szczegółów do przelewu lub dokumentu płatności, to w dniu dokonania płatności należy przesłać drogą elektroniczną lub najszybszą drogą pocztową (lotniczą lub lądowo-morską) pismo wyjaśniające. Szczegółowego wyjaśnienia należy udzielić po francusku lub w języku znanym w administracji, na rzecz której dokonano płatności.

Rozdział 14 

Usługa EMS

Artykuł RL 253 

Usługa EMS

1. Usługa EMS jest najszybszą usługą pocztową, wykonywaną za pomocą środków fizycznych i w obrocie między administracjami, które postanowiły zapewniać tę usługę, ma ona priorytet w stosunku do innych przesyłek pocztowych. Polega na zbieraniu, przesyłaniu i doręczaniu w bardzo krótkich terminach korespondencji, dokumentów i towarów.

2. Usługa EMS jest regulowana porozumieniami wielostronnymi lub dwustronnymi. Odpowiednie postanowienia zawarte w aktach Związku stosuje się do aspektów nieuregulowanych wyraźnie w tych porozumieniach.

3. Usługa ta, w miarę możliwości, jest identyfikowana przez logo według poniższego wzoru, składającego się z następujących elementów:

-   skrzydło pomarańczowe;

-   litery EMS w kolorze niebieskim;

-   trzy poziome kreski koloru pomarańczowego.

Logo może być uzupełnione nazwą usługi krajowej.

wzór

4. Opłaty za usługę EMS ustala administracja kraju nadania, biorąc pod uwagę koszty i wymagania rynku.

Artykuł RL 254 

Świadczenie usługi EMS

1. W celu zachowania sieci EMS oraz jeśli okoliczności tego wymagają, administracja może zapewnić świadczenie usługi EMS wspólnie z przedsiębiorstwami prywatnymi, prowadzącymi operacje w innym kraju, zgodnie z ustawodawstwem tego kraju.

Rozdział 15 

Poczta elektroniczna. Połączenia telematyczne

Artykuł RL 255 

Poczta elektroniczna

1. Poczta elektroniczna (po francusku: "Courrier électronique", po angielsku: "Electronic mail") jest usługą pocztową wykorzystującą środki łączności telekomunikacyjnej do transmisji w ciągu kilku sekund wiadomości zgodnych z oryginałem, otrzymanych od nadawcy w formie fizycznej lub elektronicznej i przeznaczonych do przekazania adresatowi w formie fizycznej lub elektronicznej. W przypadku przekazania w formie fizycznej, informacje na ogół są transmitowane środkami łączności elektronicznej przez możliwie najdłuższy odcinek drogi i drukowane w formie fizycznej możliwie najbliższej adresata. Wiadomość w formie fizycznej jest doręczana adresatowi w kopercie jako przesyłka listowa.

2. Taryfy dotyczące poczty elektronicznej ustalają administracje, biorąc pod uwagę koszty i wymagania rynku.

Artykuł RL 256 

Usługi telefaksowe

1. Gama usług typu biurofaks umożliwia transmisję tekstów i ilustracji zgodnych z oryginałem za pośrednictwem telefaksu.

Artykuł RL 257 

Usługi teletekstu komputerowego

1. Gama usług umożliwia transmisję tekstów i ilustracji generowanych przez urządzenia informatyczne (PC, centralny komputer).

Artykuł RL 258 

Postanowienia ogólne dotyczące połączeń telematycznych

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić, że ustanowią połączenia telematyczne między sobą i z innymi partnerami.

2. Zainteresowane administracje pocztowe mają swobodę wyboru dostawców i środków technicznych (sprzętu i oprogramowania) służących wymianie danych.

3. W porozumieniu z dostawcą usług sieciowych administracje pocztowe uzgadniają dwustronnie sposób płatności za te usługi.

4. Administracje pocztowe nie ponoszą odpowiedzialności ani finansowej, ani prawnej, jeśli inna administracja nie uiści opłat należnych za usługi dotyczące wymian telematycznych.

Artykuł RL 259 

Postanowienia szczegółowe dotyczące połączeń telematycznych

1. Administracje pocztowe są zobowiązane przestrzegać norm uzgodnionych na płaszczyźnie międzynarodowej w celu zapewnienia kompatybilności systemów.

2. Biuro Międzynarodowe publikuje, uzupełnia i aktualizuje przeznaczony dla administracji pocztowych Poradnik Światowego Związku Pocztowego o opracowaniu wiadomości oraz Podręcznik użytkownika Światowego Związku Pocztowego.

3. W wymianie danych z innymi administracjami pocztowymi i z partnerami zewnętrznymi, administracje pocztowe wykorzystują wiadomości opracowane w ramach Światowego Związku Pocztowego i publikowane przez Biuro Międzynarodowe w Poradniku Światowego Związku Pocztowego o opracowaniu wiadomości, jeśli takie wiadomości zostały zdefiniowane i są przydatne dla zamierzonej wymiany. Można także stosować wiadomości opracowane przez inne organizacje, jeśli zostały one aprobowane przez Światowy Związek Pocztowy i zostały opublikowane w Poradniku o opracowaniu wiadomości.

4. Administracje pocztowe są zobowiązane dostosować się do specyfikacji operacyjnych i technicznych, opisanych w Podręczniku użytkownika Światowego Związku Pocztowego, który określa procedury wymiany danych.

5. Biuro Międzynarodowe regularnie publikuje wykaz dokumentów i poradników dotyczących połączeń telematycznych i udostępnia je na życzenie administracji świadczących usługi telematyczne.

Artykuł RL 260 

Zasady płatności za połączenia telematyczne

1. Administracje pocztowe decydują o sposobie płatności za usługi korzystania z sieci, wybierając jedną z trzech niżej opisanych procedur:

1.1   administracja nadająca płaci tylko za wysyłane przez nią wiadomości;

1.2   administracja odbierająca płaci za wiadomości, które otrzymuje;

1.3   administracje nadająca i odbierająca uzgadniają, że pokryją po równo koszty wiadomości nadanych i odebranych.

2. W przypadku gdyby dwie administracje nie mogły uzgodnić sposobu płatności za usługi korzystania z sieci, stosuje się automatycznie sposób opisany w ustępie 1 punkt 1, chyba że te dwie administracje mogą dwustronnie uzgodnić zupełnie inny sposób płatności.

Artykuł RL 261 

Usługa zintegrowanej logistyki

1. W ramach wymiany między administracjami, które zdecydowały się świadczyć tę usługę, usługa zintegrowanej logistyki może obejmować odbieranie, przyjmowanie, opracowywanie, magazynowanie, przeładowywanie, wysyłanie, transfer, przewóz i fizyczne doręczenie pojedynczych bądź zgrupowanych dokumentów lub towarów.

2. Szczegóły dotyczące usługi zintegrowanej logistyki obejmującej dwie lub więcej administracje pocztowe powinny opierać się na dwustronnych porozumieniach. Zagadnienia, które nie są wyraźnie uregulowane przez te porozumienia podlegają właściwym postanowieniom aktów Związku.

3. Opłaty za daną usługę ustala administracja kraju pochodzenia uwzględniając koszty i wymagania rynku.

Rozdział 16 

Postanowienia różne

Artykuł RL 262 

Informacje przekazywane przez administracje

1. Administracje powinny przekazać do Biura Międzynarodowego, na formularzach przez niego przesłanych, odpowiednie informacje dotyczące wykonywania usług pocztowych. Informacje te obejmują w szczególności następujące zagadnienia:

1.1    decyzje podjęte na temat stosowania lub niestosowania niektórych ogólnych postanowień Konwencji i jej Regulaminów;

1.2    obniżone opłaty przyjęte zgodnie z artykułem 8 Konstytucji oraz podanie relacji, w jakich opłaty te mają zastosowanie;

1.3    stosowane krajowe opłaty pocztowe;

1.4    zgodnie z artykułem 20 Konwencji:

1.4.1  cele (zadania) w zakresie jakości usług ustalone dla doręczania w swoich krajach przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek niepriorytetowych oraz przesyłek lądowo-morskich;

1.4.2  najpóźniejsze godziny przyjmowania międzynarodowej poczty nadchodzącej na lotnisko lub do innych właściwych miejsc;

1.4.3  najpóźniejsze godziny przyjmowania poczty w wejściowych urzędach wymiany;

1.4.4  poziom świadczonych usług (np. doręczenie następnego dnia w stolicy lub jeden dzień później na pozostałym terytorium kraju);

1.5    różne stawki za przewóz lotniczy pobierane stosownie do artykułów RL 237 ustęp 4 oraz RL 238 ustęp 1 punkt 1 wraz z datami stosowania;

1.6    dopłaty lotnicze lub opłaty złożone dla różnych rodzajów przesyłek lotniczych i dla różnych krajów, z podaniem nazw krajów, do których przyjmuje się pocztę bez dopłaty.

2. Wszelkie zmiany dotyczące informacji wymienionych w ustępie 1 należy bezzwłocznie przekazywać najszybszą drogą do Biura Międzynarodowego. Zmiany dotyczące informacji wymienionych w ustępie 1 punkt 5 powinny nadejść do Biura Międzynarodowego w terminie przewidzianym w artykule RL 243.

3. Administracje mogą porozumieć się w sprawie bezpośredniego przekazywania sobie informacji dotyczących interesujących je usług lotniczych, w szczególności rozkładów lotów i najpóźniejszych godzin, do których przesyłki pochodzące z zagranicy otrzymane drogą lotniczą powinny nadejść, aby mogły być doręczone we właściwym czasie.

4. Administracje krajów uczestniczących w usłudze przesyłek z zadeklarowaną wartością, które zapewniają wymianę bezpośrednią, przekazują sobie wzajemnie, za pomocą tablic CN 27, informacje dotyczące wymiany tych przesyłek.

5. Administracje powinny dostarczyć do Biura Międzynarodowego dwa egzemplarze dokumentacji, którą publikują zarówno w odniesieniu do usług krajowych, jak i międzynarodowych. Przekazują także, w miarę możliwości, inne prace publikowane w swoim kraju, a dotyczące usług pocztowych.

Artykuł RL 263 

Publikacje Biura Międzynarodowego

1. Biuro Międzynarodowe publikuje, na podstawie informacji przekazanych zgodnie z postanowieniami artykułu RL 262, oficjalny zbiór informacji o charakterze ogólnym dotyczących stosowania Konwencji i jej Regulaminów w każdym z krajów członkowskich. Publikuje także podobny zbiór o stosowaniu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych i jego Regulaminu, na podstawie informacji dostarczonych przez odpowiednie administracje w odniesieniu do postanowień Regulaminu tego Porozumienia.

2. Publikuje także, na podstawie informacji dostarczonych przez administracje i ewentualnie przez Związki Regionalne w odniesieniu do ustępu 2 punkt 1 lub Organizację Narodów Zjednoczonych w odniesieniu do ustępu 2 punkt 5:

2.1    spis adresów, nazwisk szefów i kadry kierowniczej administracji pocztowych i Związków Regionalnych, zawierający w szczególności ich adres elektroniczny; spis ten powinien także zawierać, przynajmniej jeśli chodzi o administracje pocztowe, właściwe adresy, w tym adresy elektroniczne, dotyczące następujących dziedzin:

2.1.1  relacji międzynarodowych;

2.1.2  bezpieczeństwa;

2.1.3  relacji z klientami międzynarodowymi;

2.1.4  reklamacji;

2.1.5  środowiska;

2.1.6  rozliczenia;

2.1.7  pilnych informacji związanych z eksploatacją (EmIS);

2.2    międzynarodowy wykaz urzędów pocztowych;

2.3    zbiór informacji tranzytowych zawierający:

2.3.1  wykaz odległości wyrażonych w kilometrach związanych z przewozami lądowymi odsyłek tranzytowych;

2.3.2  wykaz usług tranzytowych świadczonych dla poczty lądowo-morskiej (w tym S.A.L.);

2.4    zbiór informacji o równowartościach;

2.5    wykaz przedmiotów zakazanych, w którym wymienia się także narkotyki objęte zakazami przewidzianymi w wielostronnych umowach o narkotykach oraz definicje towarów niebezpiecznych określonych przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (OACI lub ICAO), zabronionych do przewozu przez pocztę;

2.6    zbiór informacji o opłatach stosowanych w obrocie krajowym administracji pocztowych;

2.7    dane statystyczne dotyczące usług pocztowych (krajowych i międzynarodowych);

2.8    studia, opinie, sprawozdania i inne opracowania dotyczące usług pocztowych;

2.9    następujące trzy katalogi:

2.9.1  katalog biblioteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis prac nabytych przez bibliotekę);

2.9.2  katalog biblioteki czasopism Biura Międzynarodowego (zawierający spis czasopism otrzymanych przez Biuro Międzynarodowe);

2.9.3  katalog filmoteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis filmów, które Biuro Międzynarodowe może wypożyczyć administracjom pocztowym);

2.10   katalog wyposażenia pocztowego;

2.11   "Liste générale des services aéropostaux" ("Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych"), znany jako "Listę CN 68" ("Wykaz CN 68");

2.12   "Liste des distances aéropostales" ("Wykaz odległości pocztowo-lotniczych") sporządzony we współpracy z przewoźnikami lotniczymi.

3. Biuro Międzynarodowe publikuje także:

3.1   Podręczniki Konwencji i Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych;

3.2   inne akta Światowego Związku Pocztowego opatrzone adnotacjami Biura Międzynarodowego;

3.3   wielojęzyczny słownik międzynarodowej służby pocztowej.

4. Zmiany dokonywane w różnych publikacjach wymienionych w ustępach od 1 do 3 ogłaszane są za pomocą okólników, biuletynów, dodatków lub w jakikolwiek inny sposób. Jednakże zmiany publikacji wymienionych w ustępie 2 punkt 11 i w ustępie 2 punkt 12 oraz daty wprowadzenia w życie tych zmian podaje się do wiadomości administracjom najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) w najkrótszych okresach czasu i w najbardziej odpowiedniej formie.

5. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe rozprowadza się wśród administracji według następujących zasad:

5.1   Wszystkie publikacje, z wyjątkiem wymienionych w ustępie 5 punkt 2, przekazuje się w trzech egzemplarzach, z których jeden jest w języku oficjalnym. Dwa pozostałe egzemplarze dostarcza się albo w języku oficjalnym, albo w języku, o który się prosi, stosownie do postanowień artykułu 110 Regulaminu Ogólnego.

5.2   Czasopismo "Union Postale" rozprowadza się proporcjonalnie do liczby jednostek składki obowiązkowej, określonych dla każdej administracji zgodnie z postanowieniami artykułu 130 Regulaminu Ogólnego.

5.3   Poza liczbą egzemplarzy dostarczonych bezpłatnie na zasadach określonych w ustępie 5 punkt 1, administracje mogą nabywać publikacje Biura Międzynarodowego po cenie pokrywającej koszty własne.

6. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe są również przesyłane do Związków Regionalnych.

Artykuł RL 264 

Adresy telegraficzne

1. W zawiadomieniach telegraficznych, wymienianych między administracjami, stosuje się następujące adresy telegraficzne:

1.1   "Postgen" dla telegramów przeznaczonych dla administracji centralnych;

1.2   "Postbur" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów pocztowych;

1.3   "Postex" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów wymiany.

2. Adresy telegraficzne uzupełnia się oznaczeniem miejsca przeznaczenia oraz, w miarę potrzeby, innymi szczegółami uznanymi za niezbędne.

3. Adres telegraficzny Biura Międzynarodowego brzmi: "UPU Berne".

4. Adresy telegraficzne wymienione w ustępach 1 i 3, uzupełnione w miarę potrzeby oznaczeniem urzędu wysyłającego, służą jako podpis w zawiadomieniach telegraficznych.

Artykuł RL 265 

Termin przechowywania dokumentów

1. Dokumenty z zakresu usług międzynarodowych należy przechowywać przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu, do którego się odnoszą. Jednakże jeśli dokumenty są przenoszone na mikrofilmy, mikrofisze lub podobne nośniki, mogą być zniszczone po upewnieniu się, że reprodukcja jest zadawalająca.

2. Dokumenty dotyczące sporu lub reklamacji powinny być przechowywane do chwili załatwienia sprawy. Jeśli administracja reklamująca, będąc prawidłowo poinformowana o wyniku dochodzenia, nie zgłosi zastrzeżeń w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty powiadomienia, sprawę uznaje się za zamkniętą.

Artykuł RL 266 

Formularze

1. Formularze powinny odpowiadać załączonym wzorom.

2. Treść, kolory i wymiary formularzy, a także inne cechy charakterystyczne, jak miejsce wyznaczone na wprowadzenie kodu kreskowego powinny być takie, jak opisane w niniejszym Regulaminie.

3. Formularze do użytku publicznego powinny mieć tłumaczenia między wierszami w języku francuskim, jeśli nie zostały wydrukowane w tym języku.

4. O ile zainteresowane administracje nie postanowiły inaczej w porozumieniach bezpośrednich, to formularze używane przez administracje pocztowe w ich wzajemnych relacjach powinny być zredagowane po francusku z tłumaczeniem między wierszami lub bez tego tłumaczenia.

5. Formularze i ich ewentualne kopie powinny być wypełnione w taki sposób, aby wpisy były w pełni czytelne. Oryginał formularza przesyła się właściwej administracji lub stronie najbardziej zainteresowanej.

6. Za każdym razem gdy urząd wymiany powinien być wpisany na formularzu pocztowym, stosuje się zasady wymienione w artykule RL 169.

Artykuł RL 267 

Formularze do użytku publicznego

1. Mając na względzie postanowienia artykułu RL 266 ustęp 3, za formularze do użytku publicznego uważa się:

CN 01   (Międzynarodowy kupon na odpowiedź);

CN 07   (Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu);

CN 08   (Reklamacja);

CN 11   (Ceduła należnościowa);

CN 14   (Koperta zbiorcza);

CN 17   (Żądanie wycofania, zmiany lub korekty adresu, anulowania lub zmiany kwoty pobrania);

CN 18   (Oświadczenie dotyczące nieotrzymania /lub otrzymania/przesyłki pocztowej);

CN 22   (Nalepka "Deklaracja celna");

CN 23   (Deklaracja celna);

CN 29   (Nalepka "Pobranie");

CN 30   (Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i trójkątem zawierającym napis "Pobranie").

Artykuł RL 268 

Stosowanie norm

1. Wykonywanie niektórych postanowień Regulaminu może wymagać stosowania pewnych norm. Administracje powinny odnieść się do stosownych publikacji zawierających normy zatwierdzone przez Światowy Związek Pocztowy. Zaleca się przestrzeganie norm eksploatacyjnych w celu polepszenia kompatybilności systemów oraz procedur.

Artykuł RL 269 

Względy ochrony środowiska

1. Administracje powinny czynić swe produkty i usługi możliwie jak najbardziej przyjazne środowisku, uwzględniając ograniczenia wynikające z technologii i środków.

2. Zużycie materiałów i energii powinno być zoptymalizowane i być całkowicie zgodne ze skuteczną eksploatacją.

3. Wykorzystywane materiały powinny uwzględniać normy czystości i nietoksyczności ustalone przez kompetentne organizacje.

4. Administracje powinny promować wtórne wykorzystanie papieru i innych materiałów. Powinny także zachęcać do wykorzystywania materiałów wtórnych.

Rozdział 17 

Postanowienia przejściowe i końcowe

Artykuł RL 270 

Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu poczty listowej

1. Niniejszy Regulamin będzie obowiązywał z dniem wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej.

2. Będzie on obowiązywał przez ten sam okres co Konwencja, o ile Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie postanowi inaczej.

Sporządzono w Bernie, dnia 28 stycznia 2005 roku.

Protokół końcowy Regulaminu poczty listowej

W chwili przystąpienia do zatwierdzania Regulaminu poczty listowej Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) uzgodniła, co następuje:

Artykuł RL I 

Druki. Maksymalna masa

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 121 ustęp 1 punkt 2 administracje pocztowe Kanady i Irlandii są upoważnione do ograniczenia do 2 kilogramów maksymalnej masy druków w ruchu nadchodzącym i wychodzącym.

Artykuł RL II 

Szczegółowe postanowienia dotyczące każdego rodzaju przesyłek

1. Pomimo postanowień artykułu 124 ustęp 2 punkt 2 administracja pocztowa Japonii zastrzega sobie prawo dołączania do aerogramów, lub do umieszczania w nich, rysunków lub dokumentów zgodnie z tymi samymi warunkami, jak te stosowane w jej obrocie krajowym.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 124 ustęp 4 punkt 5, w przypadku braku dwustronnego porozumienia, administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady nie przyjmują jako załączników do wysyłanych druków żadnych kartek, kopert lub opasek, zawierających adres nadawcy albo jego przedstawiciela w kraju przeznaczenia pierwszej przesyłki.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 124 ustęp 4 punkt 5, w przypadku braku dwustronnego porozumienia, administracja pocztowa Republiki Iraku nie przyjmuje jako załączników do druków wysyłanych w dużych ilościach żadnych kartek, kopert lub opasek zawierających adres nadawcy nieznąjdujący się w kraju nadania przesyłki.

4. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 124 ustęp 5 punkt 2 administracje pocztowe Republiki Azerbejdżanu, Republiki Indii, Republiki Indonezji, Republiki Libańskiej, Królestwa Nepalu, Republiki Uzbekistanu, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Ukrainy i Republiki Zimbabwe przyjmują nagrania dźwiękowe jako druki dla ociemniałych (cekogramy) tylko wówczas, jeśli są one wysyłane przez oficjalnie uznane instytuty dla ociemniałych lub jeżeli są adresowane do tych instytutów.

5. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 124 ustęp 7 administracja pocztowa Kanady ma prawo nie przyjmować lub nie opracowywać worków M zawierających artykuły audiowizualne lub materiały informacyjne pochodzące z zagranicy.

6. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 124 ustęp 8 punkt 1 administracja pocztowa Republiki Greckiej zastrzega sobie prawo traktowania jako "przesyłki masowe" otrzymania w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 150 lub więcej przesyłek przez tego samego nadawcę lub otrzymania w ciągu dwóch tygodni 1.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

Artykuł RL III 

Przesyłki standardowe

1. Administracje Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady, Japonii, Republiki Kenii, Republiki Ugandy i Zjednoczonej Republiki Tanzanii nie mogą zniechęcać do używania kopert, których format przekracza wymiary zalecane w artykule RL 128, jeśli te koperty są szeroko stosowane w ich krajach.

2. Administracje Republiki Indii i Islamskiego Państwa Afganistanu nie mogą zniechęcać do używania kopert, których format jest większy lub mniejszy od wymiarów zalecanych w artykule RL 128, jeśli te koperty są szeroko stosowane w ich krajach.

Artykuł RL IV 

Warunki stosowania stawek opłat

1. Pomimo postanowień artykułu RL 107 ustęp 2 administracja pocztowa Irlandii zastrzega sobie prawo do ustalenia 25 gramów jako najwyższego limitu pierwszego przedziału wagowego dla opłat stosowanych wobec przesyłek listowych.

Artykuł RL V 

Polecone worki M

1. Administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady mają prawo nie przyjmować poleconych worków M i nie opracowywać takich worków pochodzących z innych krajów w sposób odpowiadający przesyłkom poleconym.

Artykuł RL VI 

Maksymalne limity dla przesyłek z zadeklarowaną wartością

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 134 Królestwo Szwecji zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości przesyłek poleconych i listowych przesyłek z zadeklarowaną wartością, jak również paczek z lub bez zadeklarowanej wartości przeznaczonych do Królestwa Szwecji, w zależności od maksymalnych limitów podanych poniżej:

 

Nadchodzące przesyłki listowe
	Maksymalna wartość handlowa zawartości	Maksymalna deklarowana wartość	Maksymalne odszkodowanie
Przesyłki polecone	500 SDR(DTS)	-	30 SDR(DTS) /worki M; 150 SDR (DTS)/
Przesyłki z zadeklarowaną wartością	1.000 SDR (DTS)	1.000 SDR (DTS)	1.000 SDR (DTS)

 

2. Ograniczenia tego nie można obejść przez częściowe zadeklarowanie wartości przekraczającej 1.000 SDR (DTS). Rodzaj zawartości przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością nie podlega żadnemu nowemu ograniczeniu. Przesyłki, których wartość przekracza te limity, zwraca się do urzędu nadania.

3. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 134 Królestwo Danii zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości przesyłek poleconych lub listowych przesyłek z zadeklarowaną wartością zawierających pieniądze lub jakiekolwiek walory płatne na okaziciela przeznaczonych do Królestwa Danii, w zależności od maksymalnych limitów podanych w poniższej tabeli:

 

Nadchodzące przesyłki listowe
	Maksymalna wartość handlowa zawartości	Maksymalna deklarowana wartość	Maksymalne odszkodowanie
Przesyłki polecone	80 SDR (DTS)	-	30 SDR (DTS)
Przesyłki z zadeklarowaną wartością	4.000 SDR (DTS)	4.000 SDR (DTS)	4.000 SDR (DTS)

 

3.1   Nie można obejść tych limitów, zawierając umowę o częściowym ubezpieczeniu dla wartości przekraczającej 4.000 SDR (DTS).

Artykuł RL VII 

Przesyłki z zadeklarowaną wartością

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 134 Republika Francuska zastrzega sobie prawo ograniczenia wartości zawartości listowych przesyłek z zadeklarowaną wartością przeznaczonych do jej kraju, w zależności od maksymalnych limitów podanych poniżej:

 

	Maksymalna wartość handlowa zawartości	Maksymalna deklarowana wartość	Maksymalne odszkodowanie
Przesyłki z zadeklarowaną wartością	630 SDR (DTS)	630 SDR (DTS)	630 SDR (DTS)

 

2. Limitów tych nie można obejść, zawierając umowę o częściowym ubezpieczeniu dla wartości przekraczającej 630 SDR (DTS). Przesyłki, których wartość przekracza limit, zwraca się do miejsca nadania. Nie jest możliwe zadeklarowanie wartości niższej niż wartość handlowa przesyłki.

Artykuł RL VIII 

Fakturowanie usługi CCRI (IBRS)

1. Administracje pocztowe Republiki Zielonego Przylądka, Arabskiej Republiki Egiptu, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Królestwa Marokańskiego, Królestwa Nepalu, Sułtanatu Omanu, Republiki Uzbekistanu i Państwa Katar zastrzegają sobie prawo do kompensaty opłat za usługę CCRI (IBRS) nawet wtedy, gdy liczba zwracanych w ciągu roku przesyłek jest mniejsza lub równa progowi ustalonemu w artykule RL 140 ustęp 4 punkt 4.

Artykuł RL IX 

Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Administracje pocztowe Islamskiego Państwa Afganistanu, Republiki Angoli, Republiki Dżibuti i Islamskiej Republiki Pakistanu nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień, o których mowa w artykule RL 145 ustęp 4, zgodnie z którymi "Informacja taka powinna podawać w sposób precyzyjny, na podstawie jakiego zakazu zajęto przesyłkę oraz przedmioty".

2. Administracje pocztowe Islamskiego Państwa Afganistanu, Republiki Angoli, Związku Australijskiego, Republiki Azerbejdżanu, Republiki Dżibuti, Republiki Estońskiej, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Królestwa Nepalu, Republiki Uzbekistanu, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Republiki Sudanu, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Ukrainy i Socjalistycznej Republiki Wietnamu zastrzegają sobie prawo przekazywania informacji o przyczynach zajęcia przesyłki pocztowej tylko w granicach informacji udostępnianej przez władze celne i stosownie do ustawodawstwa krajowego.

Artykuł RL X 

Opracowywanie reklamacji

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 150 Stany Zjednoczone Ameryki zastrzegają sobie prawo do nieprzyjmowania reklamacji CN 08 od administracji krajów nadania dotyczących przesyłek poleconych wysyłanych w tranzycie otwartym i uchylają się od wszelkiej odpowiedzialności za ten rodzaj zabronionych przesyłek.

Artykuł RL XI 

Przesyłki podlegające kontroli celnej

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 152 administracja pocztowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej nie przyjmuje odpowiedzialności za uzyskanie podpisu nadawcy na formularzach CN 22 i CN 23 w celu potwierdzenia, że przesyłka nie zawiera niebezpiecznych przedmiotów zabronionych przez przepisy pocztowe.

Artykuł RL XII 

Wypłata odszkodowania

1. Administracje pocztowe Ludowej Republiki Bangladeszu, Republiki Boliwii, Arabskiej Republiki Egiptu, Republiki Gwinei, Państwa Kuwejt, Królestwa Nepalu, Federalnej Republiki Nigerii, Demokratycznej Republiki Konga oraz Republiki Zimbabwe nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu RL 158 ustęp 1, odnośnie do załatwienia ostatecznie sprawy w ciągu dwóch miesięcy lub poinformowania administracji kraju nadania lub przeznaczenia, zależnie od okoliczności, że przesyłka listowa została zatrzymana, skonfiskowana lub zniszczona przez kompetentne władze ze względu na jej zawartość lub że została zajęta na mocy ustawodawstwa krajowego.

2. Administracje pocztowe Królestwa Arabii Saudyjskiej, Republiki Konga, Republiki Dżibuti, Arabskiej Republiki Egiptu, Republiki Gwinei, Państwa Kuwejt, Republiki Libańskiej, Republiki Madagaskaru, Demokratycznej Republiki Konga, Socjalistycznej Republiki Wietnamu i Republiki Zimbabwe nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu RL 158 ustęp 1, odnośnie do załatwienia ostatecznie reklamacji dotyczącej przesyłki listowej w ciągu dwóch miesięcy. Ponadto nie zgadzają się one na zaspokojenie roszczeń osoby uprawnionej na ich rachunek przez inną administrację po upływie wyżej wymienionego terminu.

3. Administracje pocztowe Arabskiej Republiki Egiptu, Państwa Kuwejt, Królestwa Nepalu, Republiki Nigru, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Zimbabwe nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu 158 ustęp 1, odnośnie do załatwienia ostatecznie reklamacji w terminie trzydziestu dni, która zostanie im przesłana faksem. Ponadto nie zgadzają się, aby po upływie wyżej wymienionego terminu inna administracja wypłaciła odszkodowanie osobie uprawnionej w ich imieniu.

4. Pomimo postanowień artykułu 158 ustęp 1 Stany Zjednoczone Ameryki, Związek Australijski, Republika Francuska, Republika Indonezji, Państwo Izrael, Malezja, Republika Filipin, Demokratyczna Republika Konga i Królestwo Tajlandii zastrzegają sobie prawo załatwiania ostatecznie reklamacji w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia ich przedstawienia, niezależnie od wykorzystywanych sposobów ich przesyłania.

5. Administracja pocztowa Ukrainy nie jest zobowiązana do przestrzegania postanowień artykułu RL 159, jeśli inna administracja pocztowa, opierając się na postanowieniach artykułu 22 ustęp 2 punkt 6 Konwencji i na postanowieniach artykułu RL 161, dostarczyła dowód oszukańczego działania osoby reklamującej.

6. Pomimo postanowień artykułu RL 159 ustęp 1 Republika Tadżykistanu zastrzega sobie prawo wypłaty odszkodowania w terminie najpóźniej czterech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

7. Administracje pocztowe Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Mołdowy, Republiki Uzbekistanu, Republiki Tadżykistanu i Ukrainy nie są zobowiązane do przestrzegania postanowień artykułu RL 159, jeśli inna administracja pocztowa przedstawiła dowody potwierdzające oszukańcze działania osoby reklamującej.

8. Pomimo postanowień artykułu RL 158 ustęp 1 administracja pocztowa Republiki Indii zastrzega sobie prawo załatwiania ostatecznie reklamacji w terminie czterech miesięcy, licząc od dnia przedstawienia reklamacji z dokładnymi informacjami, niezależnie od wykorzystywanych sposobów przesłania reklamacji.

9. Pomimo postanowień artykułu RL 158 ustęp 1 Socjalistyczna Republika Wietnamu zastrzega sobie prawo załatwiania ostatecznie reklamacji w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia otrzymania formularzy reklamacyjnych przez jego administrację, bez względu na wykorzystywane środki do ich przesyłania. Ponadto Socjalistyczna Republika Wietnamu nie przyjmuje, aby osobom upoważnionym były wypłacone odszkodowania w jej imieniu przez inną administrację po upływie powyższego terminu.

Artykuł RL XIII 

Worki

1. Postanowień artykułu RL 173 ustęp 2 punkt 10 nie stosuje się wobec Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, której krajowe ustawodawstwo nakłada mniejszy limit wagowy. Ustawodawstwo związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem ogranicza do 20 kilogramów masę worków listowych.

Artykuł RL XIV 

Kierowanie odsyłek

1. Administracje pocztowe Republiki Azerbejdżanu, Republiki Boliwii, Republiki Estońskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Uzbekistanu, Republiki Tadżykistanu i Turkmenistanu uznają tylko koszty przewozu powstałe zgodnie z dyspozycjami dotyczącymi linii wskazanych na chorągiewkach worków CN 35 odsyłek lotniczych i na wykazach zdawczych CN 38.

2. Mając na uwadze postanowienia ustępu 1, administracje pocztowe Stanów Zjednoczonych Ameryki, Republiki Francuskiej, Republiki Greckiej, Republiki Włoskiej, Republiki Senegalu i Królestwa Tajlandii będą kierować zamknięte odsyłki lotnicze tylko na warunkach przewidzianych w artykule RL 186 ustęp 4.

Artykuł RL XV 

Specjalne opłaty tranzytowe

1. Administracja pocztowa Republiki Greckiej zastrzega sobie prawo podwyższenia o 30% opłat za tranzyt lądowy i o 50% opłat za tranzyt morski przewidzianych w artykule RL 205 ustęp 1.

2. Administracje pocztowe Związku Australijskiego i Republiki Finlandii zastrzegają sobie prawo do podwyższenia o 50% opłat za tranzyt lądowy i morski podanych w artykule RL 205 ustęp 1.

3. Administracja pocztowa Federacji Rosyjskiej jest upoważniona do pobierania dodatkowo opłaty wynoszącej 0,65 SDR (DTS), oprócz opłat tranzytowych określonych w artykule RL 205 ustęp 1 punkt 1, za każdy kilogram przesyłek listowych przewożonych tranzytem drogą transsyberyjską.

4. Administracje pocztowe Arabskiej Republiki Egiptu i Republiki Sudanu są upoważnione do pobierania dodatkowo opłaty wynoszącej 0,16 SDR (DTS), oprócz opłat tranzytowych określonych w artykule RL 205 ustęp 1, za każdy worek listowy przewożony tranzytem przez Jezioro Nassera pomiędzy Shallal (Arabska Republika Egiptu) i Wadi Halfa (Republika Sudanu).

5. Administracja pocztowa Republiki Panamy jest upoważniona do pobierania dodatkowo opłaty wynoszącej 0,98 SDR (DTS), oprócz opłat tranzytowych określonych w artykule RL 205 ustęp 1, za każdy worek listowy przewożony tranzytem przez Kanał Panamski między portem Balboa na Oceanie Spokojnym a Cristobal na Oceanie Atlantyckim.

6. Administracja pocztowa Republiki Finlandii jest upoważniona do pobierania dodatkowo opłaty za każdy kilogram przesyłek listowych przeznaczonych na wyspy Alandzkie.

6.1   Dla poczty lotniczej i dla poczty priorytetowej dodatkowa opłata jest równa stosowanej stawce opłat za tranzyt lądowy i stawce opłat za przewóz lotniczy.

6.2   Dla poczty lądowo-morskiej i dla poczty niepriorytetowej dodatkowa opłata jest równa stawce opłat za tranzyt lądowy i stawce opłat za tranzyt morski.

7. Wyjątkowo administracja pocztowa Republiki Panamy jest upoważniona do pobierania opłaty wynoszącej 0,65 SDR (DTS) za worek dla wszystkich odsyłek magazynowanych lub przeładowywanych w portach Balboa lub Cristobal, jeśli nie otrzymuje ona zapłaty za tranzyt lądowy lub morski tych odsyłek.

8. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 205 ustęp 1 administracja pocztowa Islamskiej Republiki Afganistanu jest upoważniona tymczasowo, ze względu na szczególne trudności przewozu i komunikacji, do prowadzenia tranzytu odsyłek zamkniętych i korespondencji kierowanej w tranzycie otwartym przez ten kraj na warunkach szczególnych, uzgadnianych między nią a zainteresowanymi administracjami pocztowymi.

9. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 205 ustęp 1 usługi samochodowe syryjsko-irackie są traktowane jako usługi nadzwyczajne, dające podstawę do pobierania specjalnych opłat tranzytowych.

10. Administracja pocztowa Królestwa Danii jest upoważniona do pobierania dodatkowo opłaty za każdy kilogram przesyłek listowych przeznaczonych na Wyspy Owcze i Grenlandię.

10.1  Dla odsyłek lotniczych, odsyłek priorytetowych i dla odsyłek S.A.L. dodatkowa opłata jest równa stosowanym opłatom opracowania odsyłek lotniczych kierowanych w tranzycie i opłatom przewozu lotniczego.

10.2  Dla odsyłek lądowo-morskich i odsyłek niepriorytetowych dodatkowa opłata jest równa stosowanym opłatom za tranzyt lądowy i opłatom za tranzyt morski.

11. Administracja pocztowa Ukrainy zastrzega sobie prawo do podwyższenia o 50% opłat za tranzyt morski podanych w artykule RL 205 ustęp 1.

12. Niemcy są upoważnione do podwyższenia o 50% opłat za tranzyt morski podanych w artykule RL 205 ustęp 1.

Artykuł RL XVI 

Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami systemu docelowego

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 222 ustęp 2 administracja pocztowa Kanady jest upoważniona do stosowania co najmniej dwudziestu czterech dni badania w ciągu roku.

Artykuł RL XVII 

Rozliczanie przesyłek masowych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 230 ustęp 2 punkt 2 rachunki przesłane administracjom pocztowym Stanów Zjednoczonych Ameryki, Związku Australijskiego i Kanady nie są uznane za przyjęte ani płatności uznane za należne w okresie sześciu tygodni następujących po otrzymaniu tych rachunków, chyba że rachunki te nadejdą w ciągu siedmiu dni po dniu, w którym zostały wysłane przez administrację wierzyciela.

Artykuł RL XVIII 

Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 237 ustęp 4 punkt 1 administracje pocztowe Związku Australijskiego i Kanady są upoważnione do obciążania tych administracji pocztowych opłatami za przewóz lotniczy na liniach wewnętrznych poczty nadchodzącej z tych administracji, jeśli opłaty te nie są uwzględniane przy kompensacie opłat końcowych (kosztów końcowych), powiązanych z kosztami lub taryfami krajowymi.

Artykuł RL XIX 

Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 242 ustęp 6 rachunki przesłane administracjom pocztowym Stanów Zjednoczonych Ameryki i Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej nie są uznane za przyjęte ani płatności uznane za należne w okresie sześciu tygodni następujących po otrzymaniu tych rachunków, chyba że rachunki te nadejdą w ciągu siedmiu dni po dniu, w którym zostały wysłane przez administrację wierzyciela.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 242 ustęp 6 i ustęp 7, w przypadku stosowania systemu fakturowania bezpośredniego, rachunki przesłane administracjom pocztowym Królestwa Arabii Saudyjskiej, Związku Australijskiego i Chińskiej Republiki Ludowej nie są uznane za przyjęte w okresie dwóch miesięcy ani płatności uznane za należne w okresie sześciu tygodni, następujących po otrzymaniu tych rachunków, chyba że rachunki te nadejdą w ciągu siedmiu dni po dniu, w którym zostały wysłane przez administrację wierzyciela.

Artykuł RL XX 

Międzynarodowe kupony na odpowiedź wydane przed 1 stycznia 2001 roku

1. Międzynarodowe kupony na odpowiedź poprzedniego typu wydane przed 1 stycznia 2001 roku i wymienione przed 31 grudnia 2004 roku reguluje się bezpośrednio między zainteresowanymi administracjami, zgodnie z niżej podanymi postanowieniami. Nie mogą one dłużej być przedmiotem rozliczania ogólnego międzynarodowych kuponów na odpowiedź prowadzonego przez Biuro Międzynarodowe.

2. Po tym okresie przejściowym międzynarodowe kupony na odpowiedź poprzedniego typu nie dają podstawy regulowania między administracjami, z wyjątkiem zawarcia specjalnego porozumienia.

3. W rozliczeniach między administracjami wartość kuponu na odpowiedź liczona jest po 0,74 SDR (DTS) za sztukę.

4. Wymienione kupony na odpowiedź wysyła się co roku, najpóźniej w terminie sześciu miesięcy po upływie danego okresu, do administracji, które wprowadziły je do obiegu, z ogólnym podaniem ich liczby i ich wartości na wykazie zgodnym z załączonym wzorem CN 02bis.

5. Kupony na odpowiedź, za które została omyłkowo obciążona administracja inna niż administracja, która je wprowadziła do obiegu, odejmuje się z rachunku przeznaczonego dla tej ostatniej przez administrację, która je mylnie wysłała; następnie zaopatruje się je w odpowiednią uwagę. Ta operacja może zostać dokonana w następnym okresie rozrachunkowym, aby uniknąć wystawiania dodatkowego rachunku. Tego postanowienia nie stosuje się po upływie 2005 roku.

6. Niezwłocznie po tym, jak dwie administracje uzgodnią liczbę kuponów na odpowiedź wymienionych w ich wzajemnych relacjach, administracja wierzyciel sporządza i przesyła do administracji dłużnika do zatwierdzenia, w dwóch egzemplarzach, wykaz zgodny z załączonym wzorem CN 03bis, jeśli saldo przekracza 74 SDR (DTS) i jeśli nie przewidziano specjalnego regulowania między danymi administracjami. Jeśli w okresie jednego miesiąca, licząc od wysłania tego wykazu, administracja wierzyciel nie otrzyma żadnej uwagi, kwotę tego wykazu uważa się za przyjętą na mocy prawa.

7. Jeśli saldo między dwiema administracjami nie przekracza 74 SDR (DTS), saldo to przenoszone jest przez administrację wierzyciela na następny rok. Nie dokonuje się żadnej płatności, jeśli saldo jest mniejsze niż 74 SDR (DTS) w rachunku końcowym międzynarodowych kuponów na odpowiedź wymienionych do 31 grudnia 2004 roku.

8. Płatność powinna być dokonana możliwie jak najszybciej, ale najpóźniej przed upływem terminu sześciu tygodni, licząc od daty uznania lub powiadomienia, że saldo do uregulowania zostało przyjęte na mocy prawa.

Artykuł RL XXI 

Płatności zaległych należności wynikających z ostatecznego rozliczenia dokonanego przez Biuro Międzynarodowe odnośnie do uregulowania rachunków dotyczących międzynarodowych kuponów na odpowiedź dostarczonych przed 1 stycznia 2002 roku

1. Jeśli w wyniku dokonanego ostatecznego rozliczenia przez Biuro Międzynarodowe rachunków dotyczących międzynarodowych kuponów na odpowiedź dostarczonych przed 1 stycznia 2002 roku okaże się, że jedna administracja ma do uregulowania należności wobec innej administracji, której termin ustalono na dzień po 1 kwietnia 2003 roku, możliwe jest uregulowanie tych należności za pomocą zobowiązań, jakie wobec tej administracji dłużnika ma jakakolwiek inna administracja. Przed podjęciem takiego działania Biuro Międzynarodowe konsultuje się z daną administracją wierzycielem i wysyła przypomnienie do dłużnika. Jeśli żadna płatność nie została dokonana w ciągu miesiąca, który nastąpił po dniu przypomnienia, Biuro Międzynarodowe jest upoważnione do przeprowadzenia niezbędnych transferów rozliczeniowych po poinformowaniu o tym wszystkich zainteresowanych stron. Nie jest konieczna zgoda dłużnika, który nie uregulował zapłaty w terminie.

2. Podczas przeprowadzania tych operacji rozliczeniowych Biuro Międzynarodowe dokonuje jedynie kompensaty rachunków, które były uznane zarówno przez dłużnika, który nie uregulował zapłaty w terminie, jak i przez administrację, która winna jest pieniądze temu ostatniemu.

3. Dłużnik, który nie uregulował zapłaty w terminie, nie może dochodzić żadnych praw wobec administracji, która winna jest mu pieniądze, jeśli chodzi o zobowiązania przyznane przez Biuro Międzynarodowe wierzycielowi zgodnie z procedurą opisaną w ustępie 1.

Artykuł RE XXII 

Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego obowiązujący przed 1 stycznia 2001 roku

1. Jeśli w wyniku regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego przed 1 stycznia 2001 roku okaże się, że jedna administracja ma do uregulowania należności wobec innej administracji, której termin ustalono po zakończeniu 2000 roku, możliwe jest uregulowanie tych należności za pomocą zobowiązań, jakie wobec tej administracji dłużnika ma jakakolwiek inna administracja. Przed podjęciem takiego działania Biuro Międzynarodowe konsultuje się z daną administracją wierzycielem i wysyła przypomnienie do dłużnika. Jeśli żadna płatność nie została dokonana w ciągu miesiąca, który nastąpił po dniu przypomnienia, Biuro Międzynarodowe jest upoważnione do przeprowadzenia niezbędnych transferów rozliczeniowych po poinformowaniu o tym wszystkich zainteresowanych stron. Nie jest konieczna zgoda dłużnika, który nie uregulował zapłaty w terminie.

2. Podczas przeprowadzania tych operacji rozliczeniowych Biuro Międzynarodowe dokonuje jedynie kompensaty rachunków, które były uznane zarówno przez dłużnika, który nie uregulował zapłaty w terminie, jak i przez administrację, która winna jest pieniądze temu ostatniemu.

3. Dłużnik, który nie uregulował zapłaty w terminie, nie może dochodzić żadnych praw wobec administracji, która winna jest mu pieniądze, jeśli chodzi o zobowiązania przyznane przez Biuro Międzynarodowe wierzycielowi zgodnie z procedurą opisaną w ustępie 1.

Artykuł RE XXIII 

Formularze

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 266, administracje pocztowe Republiki Federalnej Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Federacyjnej Republiki Brazylii, Republiki Węgierskiej i Wielkiego Księstwa Luksemburga mogą zmienić wymiary i format formularza CN 07.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RL 266 ustęp 2, Republika Francuska może wprowadzić następujące zmiany do formularza CN 07:

2.1   Dodać kod kreskowy w wersji kreskowej i/lub w wersji cyfrowej odpowiadający wymaganiom technicznym przyjętym w normach zatwierdzonych przez Światowy Związek Pocztowy.

2.2   Umieścić czyste pole w dolnej części.

2.3   Dodać w polu "Adresat" linie pomagające w pisaniu w kolorze pomarańczowym z odsyłaczem, aby umożliwić mechaniczne odczytywanie oraz zwiększyć pola do wypełniania "Adresat przesyłki" i "Adresat zwrot".

2.4   Umieścić wersję angielską obowiązkowych uwag do uzupełnienia w miejscu przeznaczenia.

Niniejszy Protokół będzie miał tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia były zamieszczone w samym tekście Regulaminu, którego dotyczy.

Sporządzono w Bernie, dnia 28 stycznia 2005 roku.

W imieniu Rady Eksploatacji Pocztowej (Rady do spraw Operacji Pocztowych):